Α' ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΥΛΟΥ - ΕΙΣΑΓΩΓΗ Γ '

Τα βράδια ύστερα από τη δουλιά του αργαλειού, του διηγούταν πως το  49μ.χ.ο   αυτοκράτωρ  Κλαύδιος τους εξώρισε όλη την εβραϊκή συνοικία από τη Ρώμη  και έτσι πήγαν στην Κόρινθο .  Η ιστορία  αυτού του ζεύγους είναι πολύ χαρακτηρι- στική για την ταραγμένη νομαδική ζώη που ήταν ανγκασμένοι να ζουν τότε οι Ιουδαίοι  της διασποράς  μέσα στη ρωμαϊκη αυτοκρατορία . Αργότερα τους  συναντούμε πάλι στην Έφεσο και έπειτα στη Ρώμη ,και ύστερα  πάλι στην Έφεσο. με τέτοια νομαδική  σχεδόν ζωή ,δεν ήταν δυνατόν να αποκτήσουν κάποια οικονομική ευχέρεια .Μόνο στη Ρώμη  αργότερα ,φαίνεται πώς ήλθαν γι΄αυτούς  καλύτερες μέρες  γιατί εκεί μπόρεσαν να διαθέσουν  το σπίτι τους  στο Αβεντίνο για τις θρησκευτικές συναντήσεις. Τον Παύλο κα τον Ακύλα δεν τους σφιχτόδενε μόνο η παρηγοριά της  χριστιανικής φιλίας ,αλλά και η κοινή προσπάθεια στο έργο της Βασιλείας του Θεού . Το εργαστήρι του Ακύλα ήταν ένας χώρος  στην ταπητα- γορά  ανοιχτό στο δρόμο. Εδώ   καθόταν ο Παύλος κάθε ημέρα ,με τον Ακύλα και ύφαινε θείες ιδέες  στις κλωστές του αργαλειού του. Με το καραβόπανο στα γόνα- τα ,διηγόταν στους άλλους τεχνίτες και επισκέπτες που στεκόταν στην ανοικτή πορτα ν΄ακούσουν εκείνα ανώτερα πράγματα που του φλόγιζαν την ψυχή .Αυτά βεβαια για την πρώτη του εμπειρία του Παύλου  στην Κόρινθο ._Θα ρίξουμε τώρα μια ματιά  στο ανθρωπομάζεμα εκείνο  του ενός εκατομμυρίου ανθρώπων που υπήρχε τότε στην πολη της Κορίνθου   Η ανατολίτικη Συρία  είχε φέρει τα αισχρά πάθη της ,και τα ανομήματα της  ΄ως επακόλουθα  της λατρείας της  Αστάρτης  .Η Ρώμη την βαναυσότητα της ,και τους φονικούς αγώνες . Οι Φρύγες  τη λατρεία του Αττιδος και της Κυβέλης  Οι  Αιγύπτιοι την παράξενη λατρεία  της  Ισιδος και του Θεράπιδος .Οι Θράκες τα μυστήρια του  Διονύσου. Όλα είχαν μαζευτεί εκεί .   Κάποτε η Κόρινθος  ήταν η πόλις  του Ποσειδώνα με σύμβολο το δελφίνι  και την τρίαινα. Τώρα  ήλθε να αφιερωθεί  στην πάνδημο Αφροδίτη ,την πρόστυχη που ήταν κάτι παρόμοιο με την Φοινικική  Άστάρτη .Ο ναός στεκόταν πάνω στον Ακρο- κόρινθο ,και γύρω του σε κάτι χαριτωμένα σπιτάκια πίσω απο κηπάρια με τριαντά- φυλλα  , οι 1000 ιερόδουλες  στην υπηρεσία της θεάς ,έπαιρναν το χρήμα και την υγεία των πλουσίων   ξένων, των περιηγητών  των στρατιωτών , των ναυτών των εμπόρων και των πλοιάρχων ,και σκορπούσαν σε όλα τα πέρατα της Αυτκρατορίας την Κορινθιακήν ασθένειαν.

Τότε δεν είχε πάρει ακόμα το όνομα « αφροδίσια» .το πήρε αργότερα .Για σύμβολο της  η Θεά είχε την εικόνα της Λαϊδος ,της περίφημης ιερόδουλης  ,με την μορφή μιας λέαινας που μέσα στα νύχια της κατασπαράζει το Θύμα της . Σ΄ολο τον κόσμο κυκλοφορούσε το :  «ου παντός πλείν εις  Κορινθον»  διότι ήθελε πολλα λεφ- τά για να  ξοδέψει εκεί . Κόρη  της Κορίνθου και ελευθέρια γυναίκα εσήμαιναν το ίδιο . Ενώ κάτω στα δυό  λιμάνια ,μες΄τις ταβέρνες των ναυτών και στα ύποπτα κέντρα, ήταν στιβαγμένα τα αποβράσματα όλου του κόσμου.  Καθώς ο Παύλος έγραφε από την Κόρινθο την προς Ρωμαίους επιστολή  του ,ζωγραφίζοντας την σκοτεινή εικόνα του ειδωλολατρικού κόσμου ,αυτή την πόλη ειχε μπροστά στα μάτια του  ,κι΄όμως την αγαπούσε περισσότερο από την Αθήνα . Γιατί το χειρότερο εμπόδιο για το Ευαγγέλιο δεν προέρχεται τόσο από τη σάρκα που αμαρτάνει, αλλ΄από την υπερηφάνεια του πνεύματος . «ου δε επλεόνασεν ή αμαρτία  υπερ- επερίσευσε η  χάρις» (Ρωμ. ε΄20) .

Αν δεχθεί κανείς  όπως ο Νίτσε ,που είναι  τόσο καλός γνώστης του αρχαίου  κόσ- μου ότι η απολλώνια ορμή  προς το ωραίο και το διονυσιακό εκστατικό μεθύσι αποτελούν τους δύο πόλους ,που ανάμεσα τους κυλούσε η ελληνική ζωή ,θα  πρέπει να παραδεχθεί πως ή μαγνητική βελόνη  στην Κόρινθο  είχε στραφεί προς τον διονυσιακό πόλο .  Το κέντρο του βάρους αυτής της διονυσιακής  λατρείας  βρισκόταν στην  ακράτεια ,με ένα ξεχείλισμα της γενετήσιας λειτουργίας που τα κύματα της σκέπαζαν και την οικογένεια  και τους θεσμούς της.  « Ακριβώς τα πιο αγρία θηρία της φύσεως (τα ένστικτα) έμεναν εδώ πέρα, ώσπου έφθαναν σ΄εκείνο  το αηδιιαστικό μίγμα της ασελγίας  και της σκληρό- τητος , που. πάντα μου έδινε την εντύπωση ενός πραγματικού δηλητη- ρίου  μάγισας .» (Νίτσε Ι΄55 ). Η Α¨προς Κορινθίους επιστολη αφήνει να διαφανεί το  έσχατο βάθος της τότε  ειδωλολατρείας . .Διαπιστώνει, δηλαδή  κανείς ότι στις λατρείες της Ανατολής  παρ΄όλο που στην αρχή θεοποιούσαν την γονιμό- τητα και την βλάστηση  είχαν εισβάλει δαιμονικεσς δυνάμεις  εχθρικές  προς τη ζωή ,που μέσα  στο βακχικό  μεθύσι τους ,απειλούσαν τα θεμέλια της ανθρώπινης κοινωνίας .Ο δαίμονας  του αισθησιασμού , στη λατρεία του Μολώχ ,ωδηγούσε στη σφαγή και στη  θυσία  των παιδιών . Ενώ στη λατρεία της Αφροδιτης  ωδηγούσε στο μίσος  προς το γάμο και την αναπαραγωγή .Πουθενά  ο Παύλος ,σ΄ολόκληρη την ιεραποστολική του εργασία , δεν είχε  να παλέψει τόσο σκληρά  αυτές  τις  επικίνδυνες τάσεις όπως  στην Κόρινθο . Αυτά λοιπόν όσον αφορά την εικόνα που βρήκε ο Παύλος  όταν έφθασε στην Κορινθο.  Τον Παύλο και τον Ακύλα δεν τους σφιχτόδενε μόνο η παρηγορια της χριστιανικής  φιλίας ,αλλά και η κοινή προσπά- θεια  στον αργαλειό και στο έργο της Βασιλείας  του Θεού . ¨Οπως ξέρουμε από τις Πράξεις το πρώτο βήμα το έκανε στη Συναγωγή .Πήγε λοιπον ο Παυλος  στη Συναγωγή και όπως είχε από το Νόμο το δικαίωμα ,του έδωσαν αμέσως τον λόγο , χωρίς να ξερουν ακόμα τι είναι αυτός  ο Παύλος που ήρθε στην Κόρινθο. Πήρε το λόγο βέβαια ,άρχισε να τους μιλάει από τα δικά τους και κυρίως την Παλαιά Διαθήκη ,που τα ήξερε απ΄έξω . και αυτό γινόταν κάθε Σάββατο ,ενώ τις καθημερι- νές δούλευε μαζί με τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα για να βγάλουν το ψωμί τους _Τους μίλησε και τους άνοιξε την καρδιά ,διότι οι Εβραίοι ,ιδίως στην ξενιτιά, ,όταν ακούγανε λόγο Θεού , Αγία Γραφή, Μωυσή , Προφήτες ,  ψαλμούς   κλπ   αναγάλ- ιαζε η καρδιά τους . Έτσι  τους κέρδισε με το μέρος του . Αλλ΄όταν έφθασε να τους  πει για το Εσταυρωμένο και Αναστάντα Ιησού τον Μεσσία, που θα έλθει και πάλι για να κρίνει τον κόσμο, τα πράγματα άλλαξαν .Άρχισαν να ουρλιάζουν και να  βλαστημούν . Ο Παύλος  διαχώρισε αμέσως τη θέση του .Έμεινε ακίνητος πάνω στο βήμα ,έως ότου κουράστηκαν  .Τότε τίναξε τα ιμάτια του κατά την συνήθειαν της εποχής , και είπε προς αυτούς . «το αίμα υμών ,επι την κεφαλήν υμών΄ καθαρός  εγώ από του νυν  εις τα έθνη πορευσομαι» . Και φεύγοντας από εκεί τον ακολούθησαν ειδωλολάτρες μεταξύ των οποίων ήταν και ένας ονόματι Ιούστος της Ρωμαϊκης παροικίας . Αυτός ήταν πολύ πλούσιος , και το ευρύχωρο σπίτι του , ήταν δίπλα στη Συναγωγή. Εκεί συνέχισε ο Παύλος τα κηρύγματα του και όπως αναφέρει ο Λουκάς  στις Πράξεις ΚΕΦ. ΙΗ΄ ίδρυσε την εκκλησία της  Κορίνθου .Τώρα, τα κύρια θέματα που έχει η επιστολή ,είναι  1^ον το σεξουαλικό ,δηλαδη η γενετήσια σχέση των δύο φύλων, στο γάμο στην αγαμία και αλλού ,2^ον το χρηματικό δηλ. δοσοληψίες ,περιουσιακά κλπ ,και τα δικαστήρια που ήταν τότε εθνικά  ,3^ον το κοινωνικό ζήτημα  δηλ. το πρόβλημα της θέσεως  της γυναίκας , και το πρόβλημα  της θέσεως των δούλων. και τέλος τις κοινωνικες σχέσεις με τους κοσμικους κλπ.     

ΑΜΗΝ