En el Valle de Himnos ~ Infine... siamo un quartiere...!!!
Nella Valle degli Inni
~ Por fin ... somos un barrio ...!!!
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Με τη βοήθεια του Πανοικτίρμονος Θεού , από σήμερα είμαστε και πάλι κοντά σας ,μετά από τη διετή απουσία στην μπλογκόσφαιρα.
Με την επιστροφή μας , σας ανακοινώνουμε την διάθεση , να αποκτήσει το ιστολόγιό μας και άλλους συντάκτες για την καλλίτερη ενημέρωση και
πνευματική βοήθεια των αναγνωστών μας .
Παρακαλούνται οι ενδιαφερόμενοι , όπως συμπληρώσουν τη φόρμα επικοινωνίας (κάτω δεξιά).

Σας περιμένουμε με χαρά!

Θεοτόκης
21/11/2014

ΤΕΛΟΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Όσο με ωφέλησαν οι αρρώστιες , δε με ωφέλησε η άσκηση που , σαν μοναχός , έκανα τόσα χρόνια.
Γέρων Παΐσιος

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Πού πήγε η Θράκη οέο.... ;;;

Η προπαγάνδα δεν σταματά ποτέ εις βάρος της Ελλάδας και οι καλοθελητές αυξάνονται ...
Μετά την προπαγάνδα με τη σημαία της Κρήτης , από εταιρεία κινητής τηλεφωνίας , τώρα παίρνει σειρά μεγάλη αλυσίδα super market !

Πού είναι η Θράκη και πού η Κέρκυρα ; Τα Δωδεκάνησα ; Η Κρήτη "κρύβεται" κάτω από "κάποιου" τα δάκτυλα...
Μήπως σας θυμίζει κάποιο σχέδιο αυτή η διαφήμιση ;






Θεοτόκης


Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Έκοψαν το " Αρχονταρίκι " μετά από 19 χρόνια !

H διοίκηση της ΕΡΤ αποφάσισε να διακόψει οριστικά και αμετάκλητα την εκπομπή ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ, η οποία επί 19 έτη κατείχε σημαντική θέση στο Κυριακάτικο πρόγραμμα της κρατικής Τηλεοράσεως και ήταν εκπομπή υψηλής θεαματικότητας στο πρόγραμμα των κρατικών καναλιών.

Όπως όλοι γνωρίζουμε, ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος παρουσίαζε με νηφαλιότητα θεολογικά, ιστορικά κοινωνικά και παιδαγωγικά θέματα. Στη θέση της θα προβάλλεται μία οικολογική σειρά.
Χάνεται, λοιπόν, κάθε φωνή που μιλά για Ορθοδοξία και Ελληνισμό από τα μεγάλα κανάλια.
Ο Μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος δεν ενημερώθηκε...... επισήμως από την διοίκηση της ΕΡΤ γι’ αυτή την απόφαση. Στην θέση της θα προβάλλεται εκπομπή με οικολογικά θέματα.

Όλο αυτό το διάστημα και λόγω του προβλήματος που υπήρχε με τους συμβασιούχους είχαν ζητήσει από τον κ. Ιγνάτιο να προβάλλονται παλαιότερες εκπομπές του σε επανάληψη.

Και να φανταστεί κανείς ότι η ΕΡΤ είχε αρνηθεί εκκλησιαστικές εκπομπές στον Αρχιεπίσκοπο με την πρόφαση ότι ήδη υπήρχε το «Αρχονταρίκι» αλλά και η μετάδοση της Θ. Λειτουργίας κάθε Κυριακή το πρωί.

Πηγή :   http://aetoshal.blogspot.com/

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Γ΄ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ. - Μρκ. η 34 - θ1




του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσ. Λουκά Πατρών  για την  27-3-11.

Ος γάρ αν επαισχυνθεί με και τους εμούς λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν, όταν έλθει εν τη δόξη του πατρός αυτού μετά των αγγέλων των Αγίων Μρκ.Η.38



Τι προβάλει η εκκλησία


Το σημείο του σταυρού χωρίς τον εσταυρωμένο. Ως όπλον, πλήρες δυναμικό Αποτελεσματικό.


ΠΩΣ πρέπει να γίνεται.


Για να είναι αποτελεσματικό το όπλο πρέπει να είναι γεμάτο. Δηλ. Για να είναι αποτελεσματικό το σημείο του Σταυρού πρέπει να γίνεται σωστά όχι σαν περισπωμένη, όχι σαν Δ.Ε.Η. (Κίνδυνος Θάνατος) Ο Σταυρός μέσα στην Εκκλησία σημαίνει Ζωή. Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω. Και πρέπει να γίνεται με επίγνωση του τι κάμνομε εκείνη την στιγμή και τι ομολογούμε.


1ον Τα 3 δάκτυλα την Αγία Τριάδα.

2ον Τα 2 άλλα δάκτυλα τις δυο φύσεις του Χριστού.
3ον στο μέτωπο Εκ των ουρανών.
4ον Κατήλθε στην κοιλίαν της Παναγίας .
5ον στον δεξιό ώμο εκάθισεν εκ δεξιών του πατρός.
6ον Και πέταξε εξ αριστερών τον Διάβολον.

Τι λέγει ο Χρυσόστομος


Όταν μέλλεις υπερβαίνειν τα πρόθυρα του πυλώνος (εξώπορτας ), τούτο φθέγξαι το ρήμα πρώτον. Αποτάσσομαι σοι Σατανά και τη πομπή σου και τη λατρεία σου, και συντάσσομαι σοι Χριστέ και μηδέποτε χωρίς της φωνής ταύτης εξέρχεσθαι .Τούτο σοι βακτηρία έσται, τούτο όπλον, τούτο Πύργος άμαχος μετά του ρήματος τούτου και τον Σταυρόν επί του μετώπου διατύπωσον. Ούτω γαρ ου μόνον άνθρωπος απαντών, αλλ΄αυτός o Διάβολος βλάψαι τι δυνήσεται, ο μετά τούτων σε ορών των όπλων πανταχού φαινόμενον.


Αν αυτά δεν κάνεις, που πας ξυπόλυτος στ΄ αγκάθια ; Άοπλος στη σφηκοφωλιά !


Πότε πρέπει να γίνεται το σημείον του Σταυρού




πολλάκις και σε κάθε περίσταση πιο πολύ όταν ντρεπόμαστε τότε πάνω στο χέρι μας ζυγίζουμε το βάρος του Σατανά. Στο σπίτι και στο δρόμο στον ύπνο και στο ξύπνιο, Εργασία, ψυχαγωγία.




Μη τοίνιν αισχυνθώμεν ομολογείσαι τον Εσταυρωμένον. Επί μετώπου μετά παρρησίας …τοις δακτύλοις η σφραγίς και επί πάντων ο Σταυρός γενέσθω Επί άρτων βιβρωσκομένων επί ποτηρίων πινομένων—Εν εισόδοις εν εξόδοις ο του ύπνου κοιταζόμενος και διανιστώμενος , οδεύουσιν ,ηρεμούσιν. Μέγα φυλακτήριον και Δωρεάν (τοις πένησιν). Χωρίς καμάτου (δια τους ασθενείς). ΣΗΜΕΙΟΝ πιστών και φόβος δαιμόνων. Κύριλλος Ιερ/μων .


Σε κάθε γεγονός της Εκκλησίας είναι απαραίτητη η παρουσία του Σταυρού που δίνει κάθε φορά και το νόημα της ημέρας. (Ευλογημένη …) Το σημερινό αφορά εις την ενίσχυση (και των μεν και των δε) διότι σήμερα εορτάζομε τα πάθη του Χριστιανού. Κάθε Χριστιανός σηκώνει τον σταυρόν του πολλά πάθη έχει ο Χριστιανός, αλλά όχι εκούσια (αρρώστιες, δυστυχήματα, ζημίες, ανεργία… ) είτε εξ αιτίας μας είτε εκ του διαβόλου .

Aλλά το πάθος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (πείνα, ατονία, πικρία, οι πειρασμοί των μη νηστευόντων) είναι πέραν πάσης αντιλογίας ΕΚΟΥΣΙΟΝ, σε προσωπικό επίπεδο.


Κυρίως όμως σηματοδοτεί το (εκούσιο πάθος) του σώματος όλης της εκκλησίας, όχι κύρια για την υγεία –ούτε για την θέληση. ούτε για τον παράδεισο ούτε για τίποτε ατομικό.


Η Νηστεία είναι κοινωνικό γεγονός της ενορίας. Νηστεύω γιατί νηστεύει όλη η ενορία για να μην ξεχωρίζω να μην είμαι αυτονομημένος, και τρώγω όταν τρώει όλη η ενορία ( με τις απολυτές Δωδεκαήμερο, Διακαινήσιμο κλπ.)


ΚΑΙ έτσι όπως ακολουθούμε τον Κύριο στο εκούσιον πάθος έχουμε την ευλογία να τον ακολουθήσουμε και στην χαρά της ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.


Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω.




ΑΜΗΝ

Σάββατο 19 Μαρτίου 2011

- Το σοκ του άθεου φοιτητή στο Άγιο Όρος




Του Σεβ.  Μητρ. Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου

Πριν από αρκετά χρόνια με πλησίασε κάποιος νεαρός φοιτητής.


Με πολλή διστακτικότητα, άλλα και με την ένταση του απαιτητικού αναζητητή, μού δήλωσε ότι είναι άθεος, που όμως θα ήθελε πολύ να πιστέψει, άλλα δεν μπορούσε. Χρόνια προσπαθούσε και αναζητούσε, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Συνομίλησε με καθηγητές και μορφωμένους. Άλλα δεν ικανοποιήθηκε η δίψα του για κάτι σοβαρό. Άκουσε για μένα και αποφάσισε να μοιρασθεί μαζί μου την υπαρξιακή ανάγκη του. Μού ζήτησε μια επιστημονική απόδειξη περί υπάρξεως Θεού.
-Ξέρεις ολοκληρώματα ή διαφορικές εξισώσεις; τον ρώτησα.

-Δυστυχώς όχι, μού άπαντα. Είμαι της Φιλοσοφικής.
-Κρίμα! διότι ήξερα μία....
τέτοια απόδειξη, είπα εμφανώς αστειευόμενος.
Ένιωσε αμήχανα και κάπου σιώπησε για λίγο.
-Κοίταξε, του λέω. Συγγνώμη που σε πείραξα λιγάκι. Άλλα ο Θεός δεν είναι εξίσωση, ούτε μαθηματική απόδειξη. Αν ήταν κάτι τέτοιο, τότε όλοι οι μορφωμένοι θα τον πίστευαν. Να ξέρεις, αλλιώς προσεγγίζεται ο Θεός. Έχεις πάει ποτέ στο Άγιον Όρος; Έχεις ποτέ συναντήσει κανέναν ασκητή;
-Όχι, πάτερ, αλλά σκέπτομαι να πάω, έχω ακούσει τόσα. πολλά.. Αν μού πείτε, μπορώ να πάω και αύριο. Ξέρετε κανέναν μορφωμένο να πάω να τον συναντήσω;
-Τι προτιμάς; Μορφωμένο που μπορεί να σε ζαλίσει ή άγιο που μπορεί να σε ξυπνήσει;
-Προτιμώ τον μορφωμένο. Τους φοβάμαι τους αγίους.
-Η πίστη είναι υπόθεση της καρδιάς. Για δοκίμασε με κανέναν άγιο. Πώς σε λένε; ρωτώ.
-Γαβριήλ, μου άπαντα.
Τον έστειλα σε έναν ασκητή. Του περιέγραψα τον τρόπο προσβάσεως και του έδωσα τις δέουσες οδηγίες. Κάναμε κι ένα σχεδιάγραμμα. Θα πας, του είπα, και θα ρωτήσεις το ίδιο πράγμα. Είμαι άθεος, θα του πεις, και θέλω να πιστεύσω. Θέλω μια απόδειξη περί υπάρξεως Θεού.
-Φοβάμαι, ντρέπομαι, μου άπαντα.
-Γιατί ντρέπεσαι και φοβάσαι τον άγιο και δεν ντρέπεσαι και φοβάσαι έμενα; ρωτώ. Πήγαινε απλά και ζήτα το ίδιο πράγμα.

Σε λίγες μέρες, πήγε και βρήκε τον ασκητή να συζητάει με κάποιον νέο στην αυλή του. Στην απέναντι μεριά περίμεναν άλλοι τέσσερις καθισμένοι σε κάτι κούτσουρα. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Γαβριήλ βρήκε δειλά την θέση του. Δεν πέρασαν περισσότερα από δέκα λεπτά και η συνομιλία του Γέροντα με τον νεαρό τελείωσε.

-Τι γίνεστε, παιδία; ρωτάει. Έχετε πάρει κανένα λουκουμάκι; Έχετε πιει λίγο νεράκι;
-Ευχαριστούμε, Γέροντα, απήντησαν, με συμβατική κοσμική ευγένεια.
-Έλα εδώ, λέει απευθυνόμενος στον Γαβριήλ, ξεχωρίζοντας τον από τους υπόλοιπους. Θα φέρω εγώ το νερό, πάρε εσύ το κουτί αυτό με τα λουκούμια. και έλα πιο κοντά να σού πω ένα μυστικό: Καλά να είναι κανείς άθεος, άλλα να έχει όνομα αγγέλου και να είναι άθεος; Αυτό πρώτη φορά μου συμβαίνει.
Ο φίλος μας κόντεψε να πάθει έμφραγμα από τον αποκαλυπτικό αιφνιδιασμό. Πού εγνώρισε το όνομα του; Ποιος του αποκάλυψε το πρόβλημα του; Τι, τελικά, ήθελε να του πει ο γέροντας;
-Πάτερ, μπορώ να σας μιλήσω λίγο; Μόλις που μπόρεσε να ψελλίσει.
-Κοίταξε, τώρα σουρουπώνει, πάρε το λουκούμι, πιες και λίγο νεράκι και πήγαινε στο πιο κοντινό μοναστήρι να διανυκτερεύσεις.
-Πάτερ μου, θέλω να μιλήσουμε, δεν γίνεται;
-Τι να πούμε, ρε παλληκάρι; Για ποιόν λόγο ήλθες;
Στο ερώτημα αυτό ένιωσα αμέσως να ανοίγει η αναπνοή μου, αφηγείται. Η καρδιά μου να πλημμυρίζει από πίστη. Ο μέσα μου κόσμος να θερμαίνεται. Οι απορίες να λύνονται χωρίς κανένα λογικό επιχείρημα, δίχως καμία συζήτηση, χωρίς την ύπαρξη μιας ξεκάθαρης απάντησης. Γκρεμίσθηκαν μέσα μου αυτομάτως όλα τα αν, τα γιατί, τα μήπως και έμεινε μόνον το πώς και το Τι από δω κι εμπρός.
Ό,τι δεν του έδωσε η σκέψη των μορφωμένων, του το χάρισε ο ευγενικός υπαινιγμός ενός άγιου, αποφοίτου μόλις της τέταρτης τάξης του δημοτικού. Οι άγιοι είναι πολύ διακριτικοί. Σού κάνουν την εγχείρηση χωρίς αναισθησία και δεν πονάς. Σου κάνουν την μεταμόσχευση χωρίς να σού ανοίξουν την κοιλιά. Σε ανεβάζουν σε δυσπρόσιτες κορυφές δίχως τις σκάλες της κοσμικής λογικής. Σου φυτεύουν την πίστη στην καρδιά, χωρίς να σού κουράσουν το μυαλό.

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ - ( ΜΑΡΚ. Β 1-12)

   του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσ. Λουκά Πατρών  για την   20-3-2011 


((θάρσει τέκνον αφέωνται σοι αι αμαρτίαι σου))Μτθ.θ2

Η σημερινή περικοπή παρουσιάζει έναν παραλυτικό που τον σήκωναν 4 και τον κατέβασαν από την στέγη της οικίας μπροστά στον Χριστό. Στο θαύμα της θεραπείας του, ο Χριστός προτάσσει την παρουσία της συνειδήσεως με την φράση Θάρσει τέκνον (έχε θάρρος παιδί μου) αφέωνται σοι αι  αμαρτίαι σου.                                                     

Την παρουσία της συνειδήσεως επισημαίνει και η εκκλησία μας  στην θεραπεία του  παραλυτικού. Που επισημαίνει ότι μέγας  φόβος  τον  κατείχε , διότι η συνείδηση του τον πληροφορούσε, και πολύ σωστά, ότι οι αμαρτίες του θα εγίνοντο εμπόδιο στην θεραπεία του.
                                             
Τι είναι η συνείδηση

Συνείδηση είναι το ποιμενικό σκυλί που βάζει ο τσοπάνης για να του φυλάει τη στάνη από τους λύκους είναι το νευρικό σύστημα της ψυχής  που την  πληροφορεί για τα πάντα και την κρατάει όρθια . Σε τελευταία ανάλυση είναι Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ ΜΑΣΜΙΑ ΦΩΝΗ Η φωνή του Θεού μέσα μας. ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ. Η Δικαιοσύνη του Θεού μέσα μας.
Και έχει μια διπλή εντολή, (ανεξάρτητη από την θέληση του  ανθρώπου) που θα την εκτελέσει οπωσδήποτε..

1ον.   Να πληροφορεί τον άνθρωπο ποιο είναι το θέλημα του Θεού, και

2ον.  να δικάσει τον άνθρωπο για υπακοή ή παρακοή στο θέλημα του Θεού .
                         
Πότε και πως θα εκτελέσει την εντολή.

Την εντολή θα την εκτελέσει οπωσδήποτε. Δεν υπάρχει Δύναμις στον κόσμο, επίγεια, επουράνια η καταχθόνια, που να μπορέσει να εμποδίσει τον Θεό  να εκτελέσει το θέλημα του .  Το ζήτημα είναι ΠΟΤΕ και ΠΩΣ.

Το ΠΟΤΕ εξαρτάται από τα εμπόδια που της παρεμβάλουμε.    Αν δεν την εκτελέσει σήμερα, θα την εκτελέσει αύριο. Αν δεν την εκτελέσει στα νιάταèστα γεράματα Αν δεν την εκτελέσει   ανύπανδρος è παντρεμένος. Αν δεν την εκτελέσει άτεκνος è όταν αποκτήσει τέκνα. Αν δεν την εκτελέσει στην παρούσα ζωήè στην μέλλουσα, Πράγμα που είναι και το χειρότερο  γιατί εκεί δεν θα υπάρχουν εφετεία  και η απόφαση θα είναι  τελεσίδικη.

Το ΠΩΣ.  Θα πληροφορήσει πρώτα και μένα και σένα στην εντέλεια για όλα .   

Αν δεν ψηφίσεις τον νόμο, πως θα τον εφαρμόσεις;. (ΑΒΡΑΑΜ)  Αν δεν ταΐσεις το πρόβατο, πως θα πάρεις το γάλα; Αν δεν καλλιεργήσεις το κλήμα, πως θα πάρεις σταφύλια; __Ετσι και η συνειδηση  :

Θα πληροφορήσει πρώτα και μετά θα δικάσει. Θα μας κρίνει, χωρίς καμιά παράλειψη για όλα   όσα είναι γραμμένα σε αυτήν, σαν σε βιβλίο.


Το ευαγγέλιο της Κρίσεως (Απόκρεω), δεν είναι το Παγκόσμιο δικαστήριο ,όπως  νομιζουν πολλοί  Είναι η εκτέλεσις της αποφάσεως του δικαστηρίου που έχει προηγηθεί, με εγγυητή τον ίδιο τον Κύριο.

Αυτό το πιστώνει ο Ιωάννης  στην Αποκάλυψη. Απ.κ12  Και είδον τους νεκρούς τους μεγάλους και τους μικρούς, εστώτας ενώπιον του θρόνου και βιβλία ηνοίχθησαν και άλλο βιβλίο ηνοίχθη ο εστί της ζωής και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις.

Τα βιβλία είναι οι συνειδήσεις των ανθρώπων. και  είναι  κλειστά γιατί καταπιέζουμε την συνείδηση, την φιμώνουμε.

 

Αλλά τότε υποχρεωτικά θα ανοίξουν και θα κρίνει τον καθένα η δική του συνείδηση, κατά τα έργα που έχει γραμμένα. Εξαιρούνται εκείνοι που θα έχουν γραφεί στο βιβλίο της ζωής , γιατί έχουν οι συνειδήσεις των καθαρισθεί με την μετάνοια και τα μυστήρια της εκκλησίας.


Και αυτός είναι ο κύριος σκοπός της παρούσης ζωής, να κατορθώσουμε να γραφτούμε στο άλλο βιβλίο ο εστί της ζωής και έτσι να μην έχουμε το άγχος ότι θα κρινόμαστε αυστηρά από την ίδια μας την συνείδηση σε όλη την αιωνιότητα.

Ο τσέλιγκας οι πονηροί και το πιστό σκυλί : παράδειγμα που μιλάει.

1.Τα νεογέννητα αρνάκια τη νύχτα τα φύλαγε στο κατώι  του σπιτιού του, και αυτός κοιμόταν στο επάνω πάτωμα .

2.ένα βράδυ γύρισε μεθυσμένος στο σπίτι και κοιμήθηκε βαριά. Τότε μερικοί πονηροί πλησίασαν να  κλέψουν τα αρνάκια. Το πιστό σκυλί χαλούσε τον κόσμο.

3.Αγουροξυπνημένος, κατέβηκε κάτω οι κλέφτες απομακρύνθηκαν και αυτός μη ακούγοντας τίποτε έβρισε χυδαία το σκυλί του το απείλησε (εάν το ξανά κάνεις θα σε σκοτώσω) και ξανακοιμήθηκε .

 Οι πονηροί ξαναγύρισαν, το σκυλί αγρίεψε πάλι, τον ξανά ξύπνησε, και αυτός έξω φρενών κατέβηκε πάλι με την καραμπίνα στο χέρι και μη ακούγοντας τίποτε  (οι κλέφτες είχαν πάλι απομακρυνθεί), σκότωσε το σκυλί του, και επιστρέφοντας στο κρεβάτι του, κοιμήθηκε ήσυχος τον ύπνο της απωλείας ,γιατί το πρωί διαπίστωσε ότι τα αρνάκια του είχαν κάνει φτερά. 
                                      
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ.

Αυτά παθαίνουμε όταν φιμώνουμε την συνείδηση μας και οι πονηροί μας παίρνουν ότι πολυτιμότερο έχουμε.

Άλλοι την εκτελούμε  (πώρωσης) = κόλασις  Άλλοι την ζωογονούμε  (μυστήρια , Αρετές, Άσκηση) και ολοκληρώνει τον προορισμό της: που είναι να κάνει τον άνθρωπο κατάλληλο  να χωρέσει  στην βασιλεία του Χριστού .                                 


ΑΜΗΝ


Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Κυριακή της Ορθοδοξίας



    Λόγος εις την Α' Κυριακή των Νηστειών του Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας .
Την πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής η Αγία μας Εκκλησία πανηγυρίζει το θρίαμβο της Ορθοδοξίας, της ορθής πίστεως, η οποία καταπάτησε όλες της αιρέσεις και στερεώθηκε για πάντα. Γι' αυτό η Κυριακή αυτή καλείται Κυριακή της Ορθοδοξίας. Οι αιρέσεις φάνηκαν ήδη απαρχής του χριστιανισμού. Οι ίδιοι οι Απόστολοι του Χριστού προειδοποιούσαν τους συγχρόνους τους, και μαζί τους και εμάς, για τον κίνδυνο από τους ψευδοδιδασκάλους.
Ο Άγιος Απόστολος Πέτρος στη Β' Καθολική επιστολή γράφει το εξής: «Εγένοντο δε και ψευδοπροφήται εν τω λαώ, ως και εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας, και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην αρνούμενοι, επάγοντες εαυτοίς ταχινήν απώλειαν, και πολλοί εξακολουθήσουσιν αυτών ταις ασελγείαις, δι' ους η οδός της αληθείας βλασφημηθήσεται» (Β' Πετ. 2, 1-2).
Ο Άγιος Παύλος, επιστρέφοντας στην Παλαιστίνη από την Ελλάδα, έκανε στάση στην Έφεσο. Εκεί στους χριστιανούς κατοίκους της πόλεως έλεγε: «Εγώ γαρ οίδα τούτο, ότι εισελεύσονται μετά την άφιξίν μου λύκοι βαροίς εις υμάς μη φειδόμενοι του ποιμνίου, και εξ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών» (Πραξ. 20, 29-30).
Πολλοί τέτοιοι ψευδοδιδάσκαλοι και σχισματικοί υπήρχαν στους πρώτους αιώνες του χριστιανισμού. Μερικές αιρέσεις τάραζαν την Εκκλησία ολόκληρους αιώνες, όπως για παράδειγμα οι αιρέσεις του Αρείου, του Μακεδονίου, του Ευτηχούς, του Διοσκόρου, του Νεστορίου και επίσης η αίρεση της εικονομαχίας. Οι αιρέσεις αυτές προκάλεσαν πολλές διαταραχές στην Εκκλησία και την βασάνισαν πολύ. Υπήρχαν πολλοί ομολογητές και μάρτυρες που έχυσαν το αίμα τους υπερασπιζόμενοι την αληθινή πίστη στον αγώνα κατά των ψευδοδιδασκάλων και των αιρετικών. Υπήρχαν επίσης και πολλοί και μεγάλοι ιεράρχες οι οποίοι και αυτοί υπέφεραν πολλούς διωγμούς και πολλές φορές εξορίστηκαν. Ο Άγιος Φλαβιανός, πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, για παράδειγμα, σε μία σύνοδο υπό την προεδρία του Διοσκόρου, η οποία καλείται «λειστρική», χτυπήθηκε τόσο άγρια που μετά από τρεις ημέρες πέθανε.
Η τελευταία στη σειρά των αιρέσεων, η αίρεση της εικονομαχίας, ήταν αυτή που επέφερε τα περισσότερα βάσανα στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Η αίρεση αυτή εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα χρόνια του αυτοκράτορα Λέοντος του Ισαύρου, ο οποίος ανέβηκε στο θρόνο το 717. Ανέβηκε στο θρόνο με τη βοήθεια του στρατού όπου υπήρχαν πολλοί αντίπαλοι της προσκυνήσεως των αγίων εικόνων. Επειδή ήθελε να ευαρεστήσει το στρατό άρχισε σκληρό διωγμό κατά των εικονοφίλων.
Ο διωγμός αυτός συνεχίστηκε και στα χρόνια του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Κοπρωνύμου, ο οποίος διαδέχτηκε στο θρόνο τον Λέοντα. Η κόπρος σημαίνει τα κόπρανα. Ονομάστηκε Κοπρώνυμος διότι κατά την βάπτισή του μόλυνε την κολυμβήθρα. Οι δύο αυτοί αυτοκράτορες για πολλά χρόνια είχαν την εξουσία στα χέρια τους και προκάλεσαν πολλά δεινά στην Εκκλησία. Μετά από αυτούς υπήρχαν και άλλοι αυτοκράτορες εικονομάχοι, οι οποίοι συνέχισαν το έργο των προκατόχων τους και βασάνισαν την Εκκλησία επί ολόκληρα χρόνια.
Δεν μπορούμε να περιγράψουμε τα βάσανα που υπέφερε η Εκκλησία στα χρόνια της εικονομαχίας και ιδιαίτερα οι μοναχοί οι οποίοι βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα των ιερών εικόνων. Οι αυτοκράτορες εικονομάχοι έκλεισαν πολλά μοναστήρια, πολλές εκκλησίες όπου υπήρχαν εικόνες τις έκαναν αποθήκες. Τους μοναχούς τους βασάνιζαν άγρια: τους έβγαζαν μάτια, τους έκοβαν μύτες, έσπαζαν εικόνες πάνω στο κεφάλι τους. Τους αγιογράφους με τα πυρακτωμένα σίδερα τους έκαιγαν τα δάκτυλα.
Μόνο, τότε, όταν στο θρόνο του Βυζαντίου ανέβηκε η αυτοκράτειρα Ειρήνη, σταμάτησε ο διωγμός αλλά όχι οριστικά. Το 787 η Ειρήνη συγκάλεσε την Ζ' Οικουμενική Σύνοδο, η οποία διατύπωσε την ορθόδοξη διδασκαλία περί της τιμητικής προσκύνησης των ιερών εικόνων. Αλλά και μετά τη σύνοδο υπήρχαν αυτοκράτορες εικονομάχοι, όπως, για παράδειγμα, ο Μιχαήλ και άλλοι. Η αίρεση αυτή συντρίφτηκε οριστικά μόνο επί της θεοσεβέστατης Αυγούστας Θεοδώρας, όταν το 842 συγκλήθηκε η τοπική σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη η οποία επικύρωσε την ορθόδοξη διδασκαλία. Η σύνοδος αυτή αναθεμάτισε όλους αυτούς που τολμούν να λένε ότι η προσκύνηση των ιερών εικόνων είναι ειδωλολατρία και οι ορθόδοξοι χριστιανοί είναι ειδωλολάτρες.
Και εδώ οι αιρετικοί μας λένε ακριβώς αυτό το πράγμα. Τολμούν να αποκαλούν τις εικόνες μας είδωλα και εμάς ειδωλολάτρες. Και μέχρι που φτάνει το θράσος τους; Θα σας πω ένα περιστατικό που έγινε πρόσφατα σε μία πόλη της Σιβηρίας. Την ώρα της λειτουργίας δύο βαπτιστές μπήκαν μέσα στην εκκλησία και άρχισαν εκεί να φωνάζουν ότι οι ορθόδοξοι είναι ειδωλολάτρες και οι εικόνες τους είδωλα. Τι ανοησία!
Πως τολμούν αυτοί να ανοίγουν το ακάθαρτο στόμα τους και να λένε αυτά τα λόγια που στάζουν δηλητήριο, αποκαλώντας μας ειδωλολάτρες και τις εικόνες μας είδωλα; Αυτό δείχνει πως δεν έχουν κατανοήσει σωστά την δεύτερη εντολή του Μωσαϊκού νόμου: «ου ποιήσεις σ' εαυτώ είδωλον ουδέ παντός ομοίωμα, όσα εν τω ουρανώ άνω και όσα εν τη γή κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γής. Ου προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς» (Εξ. 20,4).
Τι σημαίνει αυτή η εντολή; Νομίζω ότι το νόημά της είναι ξεκάθαρο. Η εντολή αυτή απαγορεύει αντί να προσκυνάμε τον Ένα, Μοναδικό και Αληθινό Θεό να κατασκευάζουμε είδωλα και να τα προσκυνάμε. Όπως το έκαναν οι αρχαίοι λαοί: οι Ασσύριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και άλλοι...
Αυτή είναι η ειδωλολατρία. Η δική μας όμως η προσκύνηση των ιερών εικόνων μοιάζει σε τίποτα με την ειδωλολατρία; Ασφαλώς όχι. Τα είδωλα απεικόνιζαν κάτι που δεν υπάρχει στην πραγματικότητα, που είναι καρπός φαντασίας. Οι δικές μας εικόνες εικονίζουν την πραγματικότητα. Πραγματικά, δεν ζούσε μεταξύ μας ο Κύριος Ιησούς Χριστός, τον Οποίον δοξάζουμε και τις εικόνες του Οποίου προσκυνάμε; Δεν ζούσε μεταξύ μας η Παναγία, την οποία ζωγράφισε ο Άγιος απόστολος και ευαγγελιστής Λουκάς; Την εικόνα του αυτή την ευλόγισε η ίδια η Θεοτόκος, λέγοντας ότι η χάρη της θα είναι πάντα μ' αυτή την εικόνα. Ξέρετε πόσα θαύματα γίνονται από τις εικόνες της Παναγίας.
Και οι άλλες εικόνες, δεν εικονίζονται σ' αυτές πραγματικά πρόσωπα των αγίων του Θεού που ζούσαν εδώ πάνω στη γή; Οι εικόνες τους αυτές είναι τα πορτραίτα τους και με κανένα τρόπο δεν είναι είδωλα. Μόνο ασεβές και ακάθαρτο στόμα τολμά να λέει ότι οι εικόνες μας είναι είδωλα και εμείς είμαστε ειδωλολάτρες. Να σιωπήσουν οι ασεβείς διότι η Οικουμενική Σύνοδος απήγγειλε το ανάθεμα εναντίον τους.
Να το ξέρετε, να το θυμάστε και να μην συναναστρέφεστε με τους αιρετικούς. Να μην απομακρύνεστε από την Εκκλησία, μη σχίζετε το χιτώνα του Χριστού. Να θυμάστε ότι ο Χριστός στην αρχιερατική του προσευχή παρακαλούσε τον Πατέρα Του, λέγοντας: «ίνα πάντες έν ώσι, καθώς συ, πάτερ, εν εμοί καγώ εν σοι, ίνα και αυτοί εν ημίν έν ώσιν, ίνα ο κόσμος πιστεύσει ότι συ με απέστειλας» (Ιω. 17, 21). Ο Κύριος θέλει ενότητα της Εκκλησίας. Οι σχισματικοί, οι οποίοι βρίσκουν σφάλματα στη διδασκαλία της Εκκλησίας, απομακρύνονται απ' αυτήν και πιστεύουν ότι θα βρούν τη σωτηρία στις αιρετικές τους οργανώσεις.
Ξέρετε όμως τι έλεγαν οι μεγάλοι άγιοι για τους ανθρώπους που σχίζουν το χίτώνα του Χριστού; Ο Άγιος Κυπριανός, επίσκοπος Καρθαγένης, είπε ότι οι άνθρωποι οι οποίοι απομακρύνονται από την Εκκλησία και δεν έχουν κοινωνία μαζί της και μάρτυρες να είναι, ακόμα και με το αίμα τους, δεν καθαρίζουν την αμαρτία τους διότι η βαριά αυτή αμαρτία της διαίρεσης της Εκκλησίας δεν καθαρίζεται ούτε με το αίμα. Και ο άγιος ιερομάρτυρας Ιγνάτιος ο Θεοφόρος είπε ότι αυτός που προκαλεί σχίσμα στην Εκκλησία δε θα κληρονομήσει την βασιλεία του Θεού.
Όλοι οι αιρετικοί, όμως, είναι κήρυκες του σχίσματος. Ενώ ο απόστολος λέει: «Παρακαλώ δε υμάς, αδελφοί, σκοπείν τους τας διχοστασίας και τα σκάνδαλα παρά την διδαχήν ήν υμείς εμάθετε ποιούντας, και εκκλίνατε απ' αυτών» (Ρωμ. 16, 17). Και στην άλλη επιστολή του λέει το εξής: «εί τις υμάς ευαγγελίζεται παρ' ό παρελάβετε, ανάθεμα έστω» (Γαλ. 1, 9). Και όλοι οι αιρετικοί ευαγγελίζουν όχι αυτό που ευαγγελίζει η Ορθόδοξη Εκκλησία η οποία μας γέννησε πνευματικά.
Θυμηθείτε και τον λόγο του Κυρίου Ιησού Χριστού, ο Οποίος είπε στους αποστόλους και μέσω αυτών σε μας τους διαδόχους τους: «Ο ακούων υμών εμού ακούει, και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί· ο δε εμέ αθετών αθετεί τον αποστείλαντά με» (Λκ. 10, 16).Τρομερά είναι αυτά τα λόγια του Κυρίου. Να τα θυμάστε πάντοτε. Να μην ξεχνάτε και αυτήν την ημέρα, την ημέρα του θριάμβου της ορθοδόξου πίστεως. Η πίστη αυτή διατυπώθηκε οριστικά στην Ζ' Οικουμενική Σύνοδο η οποία στερέωσε την Ορθοδοξία και καταπάτησε όλες τις αιρέσεις και τα σχίσματα.
Πάνω από χίλια χρόνια πέρασαν από τότε που έγινε η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος και δεν έχουν ξαναγίνει Οικουμενικές Σύνοδοι.* Γιατί; Οι λόγοι είναι πολιτικοί. Δεν υπήρχε δυνατότητα να συγκληθούν. Αλλά να μην λυπόμαστε που δεν έγιναν άλλες και δεν γίνονται σήμερα οι Οικουμενικές Σύνοδοι. Αυτές οι επτά που έχουμε, τακτοποίησαν όλα τα ζητήματα και έλυσαν όλα τα προβλήματα που είχε η Εκκλησία με τις αιρέσεις και στερέωσαν την ορθόδοξη πίστη.
Θα πείτε πως σήμερα έχουμε πολλές καινούριες αιρέσεις και σχίσματα. Ναι, έχετε δίκαιο. Αλλά πρέπει να ξέρουμε πως οι καινούριες αυτές αιρέσεις δεν λένε τίποτε καινούριο αλλά επαναλαμβάνουν αυτά που ήδη έχουν πει οι παλαιοί αιρετικοί. Και όλες αυτές οι αιρέσεις αναθεματίστηκαν από την Ζ' Οικουμενική Σύνοδο. Γι' αυτό μας αρκούν οι αποφάσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων και ιδιαίτερα της Εβδόμης. Γι' αυτό και χαιρόμαστε και πανηγυρίζουμε σήμερα το θρίαμβο της Ορθοδοξίας τη οποία εξέφρασε και στερέωσε η Ζ' Οικουμενική Σύνοδος.
Ακριβώς γι' αυτό το λόγο ορίστηκε αυτή την ημέρα να ψάλλεται δοξολογία ως ευχαριστία στο Θεό για την στερέωση της Ορθοδοξίας. Και αυτή την δοξολογία θα ψάλλουμε τώρα.

 Πηγή :   www.impantokratoros.gr    

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε !



Και πάλιν και πολλάκις Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε.


Όπως γνωρίζετε χριστιανοί μου, όπως το βλέπετε και όπως το βιώνετε, τη Μεγάλη Σαρακοστή και κάθε Παρασκευή, ψάλλονται στην Εκκλησία μας οι Χαιρετισμοί της Παναγίας. Είναι μια από τις ωραιότερες ακολουθίες και συγχρόνως μια από τις καλύτερες προσευχές.
Οι Χαιρετισμοί συνδέονται πάντοτε και με το Μικρό Απόδειπνο.
Τη Μεγάλη Σαρακοστή που διαβάζουμε το Μεγάλο Απόδειπνο, Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη και Πέμπτη, δεν λέγονται οι Χαιρετισμοί. Ψάλλονται όμως κάθε Παρασκευή και διαβάζονται Σαββάτο και Κυριακή, μαζί με το Μικρό Απόδειπνο. Επίσης οι Χαιρετισμοί δεν λέγονται την Μεγάλη Εβδομάδα, όπως και ολόκληρη την Πασχαλινή Διακαινήσιμη εβδομάδα. Όλο το χρόνο συνοδεύονται κάθε μέρα με το Μικρό Απόδειπνο υποχρεωτικά. Όποιος διαβάζει τους Χαιρετισμούς κάθε μέρα, και βράδυ, ακόμα και μεσημέρι, και πρωί, έχει μεγάλη τη βοήθεια της Παναγίας μας.
Εκεί που τιμάται όλως ιδιαιτέρως η Παναγία, είναι το Άγιον Όρος, όπου θεωρείται και το δικό Της περιβόλι. Για τους Αγιορείτες μοναχούς η Υπεραγία Θεοτόκος είναι η μοναδική προστασία. Μακάρι να αποκτήσουμε και μεις αυτή την συναίσθηση. Την βιωματική συναίσθηση δηλαδή ότι είναι και για μας η μοναδική προστασία, μεσίτρια και πρεσβευτής.

Η όλη ακολουθία των Χαιρετισμών με τα εικοσιτέσσερα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου, αυτή η ακολουθία, μας περιγράφει κατά πρώτον τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, την επίσκεψη της Παναγίας στην Ελισάβετ, η οποία όπως είναι γνωστό, θα γεννούσε σε λίγες εβδομάδες τον Τίμιο Πρόδρομο.


Επίσης οι Χαιρετισμοί αναφέρουν το σκίρτημα του εμβρύου, μέσα στα σπλάχνα της Ελισάβετ, και την ομολογία της με χαιρετισμούς. 

  
Εν συνεχεία αναφέρονται στις υποψίες του μνήστορος Ιωσήφ, που δεν μπόρεσε να καταλάβει το μέγα μυστήριο της ενανθρωπίσεως του Θεού Λόγου, στη μήτρα της Παρθένου Μαριάμ, αλλά και την μετέπειτα απόλυτη πίστη του στην αλήθεια που του απεκάλυψε ο άγγελος Κυρίου. Οι Χαιρετισμοί ακόμα μας περιγράφουν εν συντομία, περιληπτικά πολύ, τη Γέννηση του Σωτήρος Χριστού, την προσκύνηση των ποιμένων και των μάγων. Την Υπαπαντή του Κυρίου, από τον Συμεών τον Θεοδόχον. Τη φυγή Του στην Αίγυπτο και άλλα πολλά.
Πολλούς Χαιρετισμούς λέγουν προς την Παναγία, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ, ο μνήστωρ Ιωσήφ, οι ποιμένες, οι μάγοι, οι ουράνιες αγγελικές δυνάμεις, και όσοι πιστεύουν από τους χριστιανούς στην Θεανθρωπότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, διά μέσου της Παρθένου Μαρίας εκ Πνεύματος Αγίου.

Η δική μας απάντησις σε όλους αυτούς τους Χαιρετισμούς είναι το «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε». Τι σημαίνει όμως αυτό το «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε»; Νυμφίος της Εκκλησίας, εδώ στους Χαιρετισμούς, ονομάζεται και ο Θεός Πατέρας. Νύμφη Του, είναι η Παρθένος Μαριάμ, αφού αυτή είναι που γέννησε τον Υιόν και Λόγον του Θεού, τον ομοούσιον με τον Πατέρα, ως Θεάνθρωπον στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, τον Νυμφίο της Εκκλησίας.
Μα η Παναγία είναι και «Νύμφη Ανύμφευτε». Και είναι Ανύμφευτη επειδή γέννησε χωρίς άνδρα και εκ Πνεύματος Αγίου τον Χριστόν. Το πώς ο Χριστός, ο αληθινός Θεός, εισήλθε στη μήτρα της Παρθένου, αυτό παραμένει μυστήριο αξεπέραστο για τα δικά μας πεπερασμένα και φτωχά μυαλά.
Ακατάληπτος ο τρόπος της συλλήψεως, ακόμα και για τους αγγέλους και αρχαγγέλους και τις λοιπές ουράνιες δυνάμεις. Μόνον ο ίδιος ο Θεός γνωρίζει τον τρόπον που χρησιμοποίησε για να γίνει αυτή η σύλληψις, και να γίνει άνθρωπος, τέλειος άνθρωπος, χωρίς να πάψει να είναι και τέλειος Θεός, ο Θεάνθρωπος Κύριος, ο Ιησούς Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου.

Γι’ αυτό αδελφοί μου, όποιος από τους χριστιανούς λέγει τακτικά με σταυρωτό κομποσκοίνι, «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον με», «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε», αυτός ο χριστιανός βρίσκει πολλή την Χάριν, και πολύ πνευματικό πλούτο απολαμβάνει, και ασφαλώς εισακούονται όλα τα αιτήματά του.

Στην παράδοση της Εκκλησίας μας, μάς αναφέρεται και το εξής θαυμαστό γεγονός για την δύναμη που έχουν οι Χαιρετισμοί της Παναγίας. Θα πούμε αυτό το γεγονός, αυτήν την ιστορία.
Στα παλιά χρόνια, δηλαδή πριν από το 1800, κάποιος εκεί τότε, - υπήρχαν πολλοί λησταί, όπως είναι γνωστό, που στήνανε καρτέρι στα σταυροδρόμια, και λήστευαν τους περαστικούς,- κάποιος λοιπόν απ’ αυτούς τους αρχιληστάς είχε βάλει μερικούς συντρόφους, να στήνουν το καρτέρι τους σε ένα σταυροδρόμι που ήτο αναγκαστικό πέρασμα για τους περαστικούς πεζοπόρους, από τη μια πόλη στην άλλη. Και όποιος περνούσε, είτε ήταν μόνος του, είτε ήταν δύο είτε τρείς, τους λήστευαν.
Και μετά τους άφηναν να φεύγουν, δεν τους έκαναν κακό. Δεν τους τραυμάτιζαν, δεν τους κακοποιούσαν.
Κάποτε πέρασε απ’ αυτό το σταυροδρόμι και ένας άγιος μοναχός. Εκείνος, - τον σταμάτησαν βέβαια και τον λήστεψαν, τι να πάρουν από έναν μοναχό, τέλος πάντων, ό,τι είχε – δεν έφυγε. Παρακάλεσε τους ληστάς να τον οδηγήσουν στο λημέρι του αρχηγού τους, - λέει «τι τον θέλεις;»
-Α, λέει, θα σας πώ κάτι πολύ σπουδαίο. Σε λίγο θα περάσει ένας πολύ μεγάλος και πλούσιος έμπορος φορτωμένος διαμάντια, αλλά, θέλω να του πώ, πώς θα είναι ντυμένος, για να τον καταλάβετε, γιατί θάχει μαζί του πολλά τα κουρέλια.
Έτσι και έγινε, όχι για να μην του χαλάσουν το χατίρι, αλλά για τις απολαβές που θα είχε.
Τον πήγαν λοιπόν.. μόλις συναντήθηκε ο μοναχός με τον αρχιληστή, του λέγει ότι θα καλέσεις όλους τους ανθρώπους εδώ, για να τους πω αυτό το μεγάλο νέο, διότι είναι πολύ σπουδαίο.
Πράγματι λοιπόν, εκείνος τους μάζεψε.
Α, λέει, κάποιος λείπει. Να μου τον φέρετε κι αυτόν εδώ.
Λέει, τι τον θέλεις, αυτός μαγειρεύει τώρα για το μεσημέρι.
Όχι, να τον φέρετε.
Πάνε λοιπόν, εκείνος δεν ήθελε να ’ρθεί, και τον άρπαξαν με το ζόρι, και τον έφεραν μπροστά στο μοναχό.
Μόλις ο μάγειρας αντίκρισε τον μοναχό, δεν ήθελε να τον βλέπει.
Αλλά ούτε και ο μοναχός γύρισε να τον δει.
Αντιθέτως ο μάγειρας άρχισε να τρέμει, να τρέμει πολύ.
Τον ρωτάει λοιπόν ο μοναχός.
- Γιατί τρέμεις μάγειρα;
- Ε, - αναγκάστηκε εκείνος να ομολογήσει, - ότι ήταν διάβολος που είχε μετασχηματιστεί σε άνθρωπο, για να παρακολουθεί από κοντά αυτόν τον αρχιληστή.
Ο αρχιληστής όμως αυτός, είχε μια πολύ καλή συνήθεια.Προσευχόταν στην Παναγία καθημερινά. Και πώς προσευχόταν; - λέει.
Διάβαζε κάθε μέρα τους Χαιρετισμούς. Πρωί και μεσημέρι και βράδυ. Την καλή αυτή συνήθεια την πήρε απ’ τη μάνα του.
Την πήρε απ’ το σπίτι του, που του είχε μάθει τους Χαιρετισμούς από μικρό παιδί, και έτσι τους ήξερε από στήθους. Δηλαδή από μνήμης, και τους έλεγε χωρίς να τους διαβάζει. 
Βέβαια, αργότερα πήρε τον κακό το δρόμο κι έγινε ληστής, παρά ταύτα όμως, τους Χαιρετισμούς δεν τους είχε αφήσει ούτε μια μέρα. Έτσι η Παναγία βρισκόταν κοντά του και τον φύλαγε.
Και τον φύλαγε επειδή περίμενε μια ευκαιρία η Παναγία για να τον σώσει, να τον φέρει σε μετάνοια, ν’ αλλάξει ζωή, να σωθεί.
Ο μάγειρας διάβολος, είχε σταλεί πάλι απ’ τον αρχισατανά για να τον σκοτώσει και να πάρει την ψυχή του στην Κόλαση. Δεν μπορούσε όμως γιατί τον εμπόδιζαν οι Χαιρετισμοί της Παναγίας. Περίμενε λοιπόν μια ευκαιρία. Ποια; Το πότε θα ξεχνούσε έστω και μία φορά, έστω και μια μέρα, να απαγγείλει ο αρχιληστής τους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Τότε θα ήταν αφύλακτος από την προστασία Της, θα προκαλούσε για τη μοιρασιά, ανάμεσα στους ληστάς και τους συντρόφους του κάποια φασαρία, εκείνοι με την προτροπή βέβαια του διαβόλου μάγειρα, θα τον σκότωναν και έτσι θάπαιρνε την ψυχή του στην Κόλαση.
Μα η Παναγία τον προστάτευε και τον προστάτευε χάριν των Χαιρετισμών. Μπορεί να ήτο ληστής, αλλά δεν ήταν φονιάς. Παρά ταύτα όμως τους Χαιρετισμούς δεν τους άφησε. Μπορεί η ζωή του να ήτο άσχημη, να ήτο κακή, να ήτο αντιευαγγελική αλλά ο Θεός όμως που δεν θέλει το θάνατο του αμαρτωλού ως το επιστρέψαι και ζείν αυτόν, και ακούγοντας και τις μεσιτίες και τις παρακλήσεις της Παναγίας Μητρός Του, του έδωσε την ευκαιρία για να σωθεί. Μόλις λοιπόν ο αρχιληστής άκουσε αυτή την ομολογία από τον μάγειρο διάβολο, αμέσως φωτίσθηκε. Κατάλαβε τα τραγικά του λάθη. Τις αμαρτίες του, και κείνη τη στιγμή μετανόησε, και σώθηκε.
Η μετάνοιά του συγκλόνισε και τους άλλους ληστάς, τους συντρόφους του, και με τις οδηγίες του αγίου εκείνου μοναχού όλοι τους οδηγήθηκαν στο μεγάλο μυστήριο της ευσπλαχνίας του Θεού, δηλαδή στην Ιερά Εξομολόγηση. Και με την έμπρακτη αποκατάσταση όλων των κλοπιμαίων, όλοι οι λησταί μαζί με τον αρχιληστή εσώθησαν.
Τους έσωσαν οι Χαιρετισμοί της Παναγίας.

Οι Χαιρετισμοί λοιπόν χριστιανοί μου, έχουν τεράστια σωτηριώδη σημασία, όταν τους διαβάζουμε ή τους απαγγέλουμε κάθε βράδυ με πίστη και ευλάβεια. Μας χαρίζουν την πλέον αποτελεσματική βοήθεια στην προσπάθειά μας και στον αγώνα που κάνουμε κάθε μέρα, για να νικήσουμε τα πάθη μας. Για να νικήσουμε το κακό, την αμαρτία και τον διάβολο.   
Άλλωστε Εκείνη μας προτρέπει και μας λέγει «φωνάξτε με», ή «φωνάζετέ με», «φωνάζετε το όνομά μου, και γω θα σας βοηθώ πάντοτε». 


Παναγία η Κοσμοσώτειρα

Να με καλείτε ή με το «Υπεραγία Θεοτόκε βοήθει μοι», ή με το «Υπεραγία Θεοτόκε βοήθησέ μας», ή «σώσον με», ή «σώσον ημάς». Άλλωστε είναι και λειτουργικός ύμνος. Κάθε φορά που αναφέρουμε το όνομα της Παναγίας μας στη Θεία Λειτουργία, στον όρθρο ή τον εσπερινό, οι ιεροψάλτες μας να απαντούν «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς».
«Και γω θα έλθω», μας υπόσχεται η Παναγία, «θα σας βοηθήσω, και θα σας βοηθήσω σε όλες σας τις ανάγκες, σε όλους τους πειρασμούς της ζωής σας, στα βάσανα, στις θλίψεις και στις στεναχώριες. Θα είμαι πάντοτε κοντά σας. Μεσίτρια ακόμα και όταν θα βγαίνει η ψυχή σας, για να σας φυλάξω από τα εναέρια δαιμόνια. Αλλά και στη Δευτέρα Παρουσία του Υιού μου και Κριτού των πάντων και κει θα είμαι κοντά σας.»
Άλλωστε αυτό θα το δούμε σε λίγο, όταν θα απαγγείλουμε την προσευχή στην Υπεραγία Θεοτόκο που αρχίζει με το «Άσπιλε, αμόλυντε».


Χριστιανοί μου, ας αγαπήσουμε αυτή την προσευχή των Χαιρετισμών,
και την επίκληση του ονόματός Της,
και τότε εκείνη θα ανοίξει την πόρτα του Παραδείσου και θα μας σώσει.

Το εύχομαι εις όλους σας,
και σεις να το εύχεστε σε μένα,

Αμήν.
-------------------------------------------------------
Δ' Χαιρετισμοί, 2005

KHΡΥΓΜΑΤΑ π Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

Πηγή : http://logosparakliseos.blogspot.com/

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ Ιωάννη 44-52



Την άχραντoν εικόνα σου προσκυνούμε Αγαθέ … 
 του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσ. Λουκά Πατρών  για την   13-3-11


Δύο είναι οι θανάσιμοι εχθροί της εκκλησίας του Χριστού δηλ. της ορθοδοξίας: Η ειδωλολατρία (Υλισμός) και ο ιδεαλισμός που είναι φανερός η κρυμμένος Σατανισμός . .Και οι δυο συγκρούστηκαν με την ορθοδοξία και νικήθηκαν κατά κράτος, ο ένας ο Υλισμός το 313 με το διάταγμα των Μεδιολάνων (Μέγας Κωνσταντίνος), και ο άλλος ο Ιδεαλισμός το 842 με την αναστήλωσιν των Αγίων Εικόνων. (Εικονομαχία, επί Θεοδώρας Αυτοκράτειρας και Μεθοδίου του Πατριάρχου).




Η εικονομαχία άρχισε το 726 -730 Μ.Χ.


Λέων ο Ίσαυρος λησμόνησε ότι οι εικόνες ήταν τα βιβλία των αγραμμάτων, ότι ο άνθρωπος θα έχει πάντοτε ανάγκην των υλικών συμβόλων, και η κατάχρησις δεν αίρει την νουνεχή χρήσιν: πονάει κεφάλι κόψει κεφάλι.



Τελευταίος εικονομάχος ήταν ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος, μετά από 115 χρόνια, και πέθανε το 843 Μ.Χ. και τότε η αυτοκράτειρα Θεοδώρα, ο αδελφός της Βάρδας, ο ανδράδελφος της Μανουήλ και ο αρχικαγκελάριος Θεόκτιστος (επί πατριάρχου Μεθοδίου) κήρυξε υποχρεωτική την απόφασιν της Ζ οικουμενικής Συνόδου, την Α΄ Κυριακή των Νηστειών = Κυριακή της Ορθοδοξίας. (Με λιτάνευσιν των αγίων εικόνων).







Καλοί και ευλογημένοι οι πανηγυρισμοί, αλλά αν μείνουμε μόνο σε αυτούς είναι σαν να λέμε περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις . Και τούτο γιατί στην εποχή μας ζούμε ημέρες Εικονομαχίας και μάλιστα της πιο φοβερής και σκληρής που γνώρισε μέχρι σήμερα η ιστορία και το βάρος της ευθύνης πέφτει σε μας ,στην Ελληνική Ορθοδοξία . Μέχρι την εποχή της παγκοσμιοποίησης οι Εικονομάχοι (Δηλ. ο διάβολος και τα ειδικευμένα συνεργεία του…) πολεμούσαν τις άγιες εικόνες που όμως από την μια μεριά ,επειδή ήταν έργα κτιστής ενέργειας , και από την άλλη κρυβόντουσαν εύκολα (100 η 70 χρόνια ) δεν μπορούσαν να τις εντοπίσουν.




Τώρα όμως κατάλαβαν κάτι που δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουμε οι ορθόδοξοι : ότι αν δεν πολεμήσουν τις αχειροποίητες εικόνες από τις οποίες πηγάζουν όλες οι άλλες, που είναι 3, ο ΧΡΙΣΤΟΣ, η ΠΑΝΑΓΙΑ και ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, δεν γίνεται τίποτα ,και αυτό κάνουν τον τελευταίο καιρό: ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ




Ο Χριστός είναι ή εικών του Θεού του αοράτου, όπως το βεβαιώνει ο Παύλος στην Κολοσ. Α13 και εξής. Είναι Η πρώτη αχειροποίητη εικόνα δηλ. ο ίδιος ο Χριστός. Είναι η εικόνα του Πατρός όπως ο ίδιος είπε στον Φίλιππο ,όταν του ζήτησε να τους δείξει τον πατέρα: τόσον χρόνο είμαι μαζί σας και δεν με γνώρισες ακόμη ποιος είμαι κατά την θείαν φύσιν μου; Εκείνος που έχει ιδεί εμένα , είδε και τον πατέρα .Και πως συ μου λες δείξε μας τον Πατέρα ;Λέγει αυτώ Φίλιππος .Κύριε, δείξον ημίν τον πατέρα και αρκεί ημίν. Λέγει αυτώ ο Ιησούς τοσούτον χρόνον μεθ ΄υμών ειμί, και ουκ έγνωκας με Φίλιππε; Ο εωρακώς εμέ εώρακε τον Πατέρα και πως συ λέγεις, δείξον ημίν τον Πατέρα; Ιω.ιδ9.




Η εικονομαχία μαίνεται σήμερα στη χώρα μας




1ον. Μαίνεται κατά του Χριστού σαν ζωντανής εικόνος του Θεού και Πατρός και ζητάει με λύσσα την αποκαθήλωση από την θείαν φύσιν Του με κάθε τρόπο (με Ιεχωβάδες, χιλιαστές, με τον <<τελευταίο πειρασμό>>,με τους δήθεν απογόνους της Μαγδαληνής, με αποκαθήλωση των εικόνων Του από τους δημόσιους χώρους: (Δικαστήρια, σχολεία ,πανεπιστήμια ,την Βουλή των Ελλήνων ,και…και.) για να χαθεί έτσι η εικόνα του Θεού του αοράτου από τον πλανήτη Γη.




2ον. Μαίνεται κατά της Παναγίας που είναι εικόνα της εκκλησίας Αποκ.ΙΒ,13,14,15: και ότε είδεν ο δράκων ότι εβλήθη εις την γήν, εδίωξε την γυναίκα (Παναγία) ήτις έτεκε τον άρρενα.14.και εδόθησαν τη γυναικί (εκκλησία) δύο πτέρυγες του αετού του μεγάλου, ίνα πέτηται εις την έρημον (Μοναστήρι-ενορία) εις τον τόπον αυτής, όπως τρέφηται εκεί καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού, από .προσώπου του όφεως .15.και έβαλεν ο όφις εκ του στόματος αυτού οπίσω της γυναικός, ύδωρ ως ποταμόν ίνα ποταμοφόρητον ποιήσει. (προπαγάνδες, φυλλάδια, προβοκάτσιες, πορνό, τύπος, τηλεοράσεις, ναρκωτικά…) είναι το ποτάμι που θέλει να πνίξει την εκκλησία.




3ον. Μαίνεται κατά του Ανθρώπου. Ο άνθρωπος, είναι εικόνα της Αγίας Τριάδος .Έτσι επλάσθη. Γένεσις α 26. ((Και είπεν ο Θεός ποιήσωμεν άνθρωπον κατ΄ εικόνα ημετέραν καί καθ΄ομοιωσιν)). Σαν πρόσωπο (όχι σαν βιολογικό ον) σαν προσωπική εικόνα τού Τριαδικού Θεού όποιος αρνείται τον άνθρωπο σαν εικόνα τού Τριαδικού Θεού και τον βλέπει σαν κτήνος, σαν ζώο πού κατάγεται από ζώα, από τον πίθηκο… αρνείται τον εαυτό του.




Παράλληλα επιτίθεται κατά της ιερωσύνης, ΔΗΛ. της ζωντανής αχειροποίητης εικόνας του Χριστού επί της Γης, που είναι ο Αρχιερεύς κάθε τοπικής Εκκλησίας ,είτε είναι ΕΝΑΡΕΤΟΣ είτε είναι ΦΑΥΛΟΣ εφόσον δεν έχει καθαιρεθεί έχει ολόκληρη την Χάρη του Αγίου Πνεύματος που πήρε κατά την Χειροτονία του … και την οποία κανείς άνθρωπος επί της γης δεν μπορεί να την αφαιρέσει παρά μόνον το ίδιο το Άγιο Πνεύμα, είτε απ΄ ευθείας, είτε δια της οικείας Συνόδου. Η χειροτονία γυναικών ιερέων ακόμα και επισκόπων, ο χωρισμός της εκκλησίας από το κράτος ώστε οι ιερείς να πεινάσουν και να αυτοκαταργηθούν, έχει τον ίδιο στόχο.




Αυτή είναι η ορθοδοξία αγαπητοί, αυτός είναι ο δυναμισμός της και το θεϊκό μεγαλείο της, και αν το γνωρίζαμε δεν θα κρεμόμαστε κάτω από τα κανάλια και τα πάνελ όπως τα χασαπόσκυλα κάτω από το τσιγκέλι , αλλά : θα τους αδειάζαμε την ακροαματικότητα




ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΜΥΑΛΟ .




AMHN.