En el Valle de Himnos ~ Infine... siamo un quartiere...!!!
Nella Valle degli Inni
~ Por fin ... somos un barrio ...!!!
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Με τη βοήθεια του Πανοικτίρμονος Θεού , από σήμερα είμαστε και πάλι κοντά σας ,μετά από τη διετή απουσία στην μπλογκόσφαιρα.
Με την επιστροφή μας , σας ανακοινώνουμε την διάθεση , να αποκτήσει το ιστολόγιό μας και άλλους συντάκτες για την καλλίτερη ενημέρωση και
πνευματική βοήθεια των αναγνωστών μας .
Παρακαλούνται οι ενδιαφερόμενοι , όπως συμπληρώσουν τη φόρμα επικοινωνίας (κάτω δεξιά).

Σας περιμένουμε με χαρά!

Θεοτόκης
21/11/2014

ΤΕΛΟΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Όσο με ωφέλησαν οι αρρώστιες , δε με ωφέλησε η άσκηση που , σαν μοναχός , έκανα τόσα χρόνια.
Γέρων Παΐσιος

Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - ΛΚ.Α. 24-38

  



  

((Εν δε τω μηνί τω έκτω, απεστάλη ο Άγγελος  Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν Ναζαρέτ)) Λκ α 26.
  Του π. Νικολάου Φαναριώτη - Ι. Ναός Οσίου Λουκά  Πατρών  -  ΚΥΡ. 25-3-12

                             

1ΟΝ. Η δύσκολη αποστολή



Είναι αλήθεια ότι ο άγγελος εκείνη την ημέρα είχε αναλάβει μια πολύ δύσκολη αποστολή. και τούτο γιατί η επιτυχία του, η η αποτυχία του θα ήταν μοιραία για το ανθρώπινο γένος για πολλές χιλιάδες χρόνια.

γιατί για να βρει ο Θεός την παρθένον που ζητούσε μια γυναίκα σαν την Μαριάμ, πέρασαν 5508 χρ.

Εκείνη την στιγμή η μοίρα της ανθρωπότητας κρεμόταν από μια γυναίκα (όχι από άνδρα).



2ον. Πρωτοστάτης



Γι΄ αυτό και ο άγγελος  δεν ήταν τυχαίος αλλά κορυφαίο στέλεχος, διαλεγμένος για την ικανότητα του.



Άγγελος Πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθη…



Επιστράτευσε  δε όλα τα μέσα της επιτυχίας .

Πρώτα την εμφάνιση. Έφερε όλα τα διάσημα του αξιώματος και της αποστολής του.

Εδώ θα πούμε δυο λόγια για το σκήπτρο η το κρίνο, Γιατί οπωσδήποτε κάτι κρατούσε στο χέρι. Ψλμ.44



((ακούσαν θύγατερ και ίδε και κλίνον το ούς σου)).

                  

3ον. Τα λόγια προσεγμένα



Για να κάμψουν την αντίσταση της μεγαλοφυΐας της παρθένου όπως θα φανεί στην συνέχεια. Στους επαίνους του (όχι κολακείες)



((Χαίρε κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου ευλογημένη συ εν γυναιξί…)).



Αντί να χαρεί, να καμαρώσει, ταράζεται και δυσπιστεί.



((Η δε ιδούσα διεταράχθη  επί τω λόγω αυτού, και διελογίζετο  ποταπός είη ο ασπασμός ούτος …)).



Τι να θέλει τώρα αυτός . Στην ανακοίνωση του μεγαλειώδους σχεδίου της αποστολής της .



((εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ, και  ιδού σύλληψη εν γαστρί  και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν ούτος έσται μέγας και υιός  υψίστου κληθήσεται, και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού, και βασιλεύσει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος.))



δεν θαμπώνεται, αλλά ζητάει εξηγήσεις. Με ποιο θάρρος. Στα 12 χρόνια στο Ναό είχε εξοικειωθεί με τους ιερείς και τους αγγέλους και είχε μάθει πολλά.



(( είπε δε Μαριάμ προς τον άγγελον: Πως έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω)) ;



Επί αρκετή ώρα τον ανακρίνει με κίνδυνο ματαιώσεως και αναβολής για  άλλες χιλιάδες χρόνια. Όταν όμως σαν ικανός στρατηγός ρίχνει επάνω της το πελώριο βάρος του Πνεύματος:



((Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σε))



σκύβει σαν φρόνιμη το κεφάλι. Κανείς φρόνιμος άνθρωπος δεν μπορεί να τα βάλει με τον Θεόν.  

((Και απήλθεν απ΄αυτής ο Άγγελος)).



Πράγμα που δείχνει ότι αναχώρησε ικανοποιημένος γιατί ολοκλήρωσε την αποστολή του. Εδώ τελειώσαμε.  

Όμως … Θα ήθελα να κάνω ένα δωράκι στους 12θε΄ι΄στες, που πιστεύουν στους 12 θεούς του Ολύμπου, στους  οποίους δεν πίστευαν ούτε ο Πλάτωνας, ούτε ο  Σωκράτης, ούτε ο Αριστοτέλης, ούτε οι Μεγάλοι Τραγωδοί, Σοφοκλής, Αισχύλος, Ευριπίδης ,Αριστοφάνης …



4ον.  ο στάχυς  και το περιστέρι



Απελλής ο περίφημος  αρχαίος ζωγράφος ήταν τόσο ικανός Ώστε νικούσε την φύση. λέγουν ότι όσα ζωγράφισε, τόσα θαύματα άφησε.

Μεταξύ άλλων έκαμε και μιαν εικόνα ,για την οποίαν βρήκε τον μπελά του, παρά την καταπληκτική επιτυχία της τέχνης της. Ζωγράφισε ένα στάχυ και επάνω μιαν περιστεράν που η ίδια η φύσις κοκκίνισε νικημένη από την τέχνη. Όμως περισσότερη κατακρισιν, παρά τιμή προξένησε του Απελλή τούτη η θαυμαστή ζωγραφιά επειδή, όσοι την έβλεπαν αντί να θαμάσουν την ομορφιά των χρωμάτων, την συμμετρία των γραμμών, το είδος μόνον μέμφονταν λέγοντες δεν είναι δυνατόν ένα μικρόν στάχυ ορθόν να βαστάζει μιαν περιστέρα, δίχως να κλίνει από το βάρος ((ουχ οιον τε ασταχυν ακλινη βασταζειν περιστεραν))  Διδ. Μηνιατη σ348.

Το περιστατικό έμεινε ανεξήγητο μυστήριο για τον αρχαίο κόσμο, μέχρι την εποχή του Χριστού. Γιατί εκείνη την στιγμή ο Απελλής, χωρίς να το θέλει, προεικόνιζε τον τύπον του ανθρώπου (Μαριάμ), που θα βαστούσε επάνω της το βάρος του Πνεύματος (εν είδει Περιστεράς). χωρίς να συντριβεί. (( Πνεύμα Αγιον επελευσεται επί σε και δυναμις Υψίστου επισκιαση σοι…)). αυτή είναι η Μαριάμ. Αυτή είναι η Παναγία μας της οποίας τον ευαγγελισμό εορτάζουμε σήμερα.   



ΑΜΗΝ.








 

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Γ΄ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ. - Μρκ. η 34 - θ1



του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την   Κυριακή 18-3-12  

Ος  γάρ αν επαισχυνθεί με και τους εμούς  λόγους εν τη γενεά ταύτη τη μοιχαλίδι και αμαρτωλώ, και ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται αυτόν, όταν έλθει εν τη δόξη του πατρός αυτού μετά των αγγέλων των Αγίων     Μρκ.Η.38                                                                                                                                                          

Τι προβάλει η εκκλησία ;

Το σημείο του σταυρού  χωρίς  τον  εσταυρωμένο. Ως όπλον, πλήρες   δυναμικό  Αποτελεσματικό.

ΠΩΣ πρέπει να γίνεται.

Για να είναι αποτελεσματικό το όπλο πρέπει να είναι γεμάτο. Δηλ. Για να είναι αποτελεσματικό το σημείο του Σταυρού πρέπει να γίνεται σωστά όχι σαν περισπωμένη, όχι σαν Δ.Ε.Η. (Κίνδυνος Θάνατος) Ο Σταυρός μέσα στην Εκκλησία σημαίνει Ζωή. Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω.       Και πρέπει να γίνεται με επίγνωση του τι κάμνομε εκείνη την στιγμή και τι ομολογούμε.

1ον Τα 3 δάκτυλα την Αγία Τριάδα.
2ον Τα 2 άλλα δάκτυλα τις δυο φύσεις του Χριστού.
3ον στο μέτωπο  Εκ των ουρανών.                         
4ον Κατήλθε στην κοιλίαν της Παναγίας .
5ον στον δεξιό ώμο εκάθισεν εκ δεξιών του πατρός.
6ον Και πέταξε εξ αριστερών τον Διάβολον.

Τι λέγει ο Χρυσόστομος

Όταν μέλλεις υπερβαίνειν τα πρόθυρα του πυλώνος (εξώπορτας ), τούτο φθέγξαι το ρήμα πρώτον. Αποτάσσομαι σοι Σατανά και τη πομπή σου και τη λατρεία σου, και συντάσσομαι σοι Χριστέ  και μηδέποτε χωρίς της φωνής ταύτης εξέρχεσθαι .Τούτο σοι βακτηρία έσται, τούτο όπλον, τούτο Πύργος άμαχος μετά του ρήματος τούτου και τον Σταυρόν επί του μετώπου διατύπωσον. Ούτω γαρ ου μόνον άνθρωπος απαντών, αλλ΄αυτός o Διάβολος βλάψαι τι δυνήσεται, ο μετά τούτων σε ορών των όπλων πανταχού φαινόμενον.
Αν αυτά δεν κάνεις,  που πας ξυπόλυτος στ΄ αγκάθια ;  Άοπλος στη σφηκοφωλιά !





Πότε πρέπει να γίνεται το σημείον του Σταυρού

πολλάκις και σε κάθε περίσταση πιο πολύ όταν ντρεπόμαστε τότε πάνω στο χέρι μας ζυγίζουμε το βάρος του Σατανά. Στο σπίτι και στο δρόμο στον ύπνο και στο ξύπνιο,  Εργασία,  ψυχαγωγία.

Μη τοίνιν αισχυνθώμεν ομολογείσαι τον Εσταυρωμένον. Επί μετώπου μετά παρρησίας …τοις δακτύλοις η σφραγίς και επί πάντων ο Σταυρός γενέσθω Επί άρτων βιβρωσκομένων επί ποτηρίων  πινομένων—Εν εισόδοις εν εξόδοις ο του ύπνου κοιταζόμενος και διανιστώμενος , οδεύουσιν ,ηρεμούσιν. Μέγα φυλακτήριον και Δωρεάν (τοις πένησιν).  Χωρίς  καμάτου (δια τους ασθενείς). ΣΗΜΕΙΟΝ πιστών και φόβος δαιμόνων.      Κύριλλος Ιερ/μων  .

Σε κάθε γεγονός της Εκκλησίας είναι απαραίτητη η παρουσία του Σταυρού  που δίνει κάθε φορά και το νόημα της ημέρας. (Ευλογημένη  …) Το σημερινό αφορά εις την ενίσχυση (και των μεν  και των δε) διότι σήμερα εορτάζομε τα πάθη του Χριστιανού. Κάθε Χριστιανός  σηκώνει τον σταυρόν του πολλά πάθη έχει ο Χριστιανός, αλλά όχι εκούσια (αρρώστιες, δυστυχήματα, ζημίες, ανεργία… ) είτε εξ αιτίας μας είτε εκ του διαβόλου .

αλλά το  πάθος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής  (πείνα, ατονία, πικρία, οι πειρασμοί των μη νηστευόντων) είναι πέραν πάσης αντιλογίας ΕΚΟΥΣΙΟΝ, σε προσωπικό επίπεδο.

Κυρίως όμως σηματοδοτεί το (εκούσιο πάθος) του σώματος όλης της εκκλησίας, όχι κύρια για την υγεία –ούτε για την θέληση.  ούτε για τον παράδεισο ούτε για τίποτε ατομικό.

Η Νηστεία είναι κοινωνικό γεγονός  της ενορίας. Νηστεύω γιατί νηστεύει όλη η ενορία για να μην ξεχωρίζω να μην είμαι αυτονομημένος,  και τρώγω όταν τρώει όλη η ενορία  ( με τις απολυτές Δωδεκαήμερο,  Διακαινήσιμο κλπ.)
ΚΑΙ έτσι όπως ακολουθούμε τον Κύριο στο εκούσιον πάθος έχουμε την ευλογία να τον  ακολουθήσουμε και στην χαρά της  ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ.


Ιδού γαρ ήλθε δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω.




ΑΜΗΝ

Παρασκευή 9 Μαρτίου 2012

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Β΄ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ - ΜΑΡΚ. Β 1-12




  του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την   Κυριακή    11-3-2012

 

((θάρσει τέκνον αφέωνται σοι αι αμαρτίαι σου))Μτθ.θ2

Η σημερινή περικοπή παρουσιάζει έναν παραλυτικό που τον σήκωναν 4 και τον κατέβασαν από την στέγη της οικίας μπροστά στον Χριστό. Στο θαύμα της θεραπείας του, ο Χριστός προτάσσει την παρουσία της συνειδήσεως με την φράση Θάρσει τέκνον (έχε θάρρος παιδί μου) αφέωνται σοι αι  αμαρτίαι σου.                                                     

Την παρουσία της συνειδήσεως επισημαίνει και η εκκλησία μας  στην θεραπεία του  παραλυτικού. Που επισημαίνει ότι μέγας  φόβος  τον  κατείχε , διότι η συνείδηση του τον πληροφορούσε, και πολύ σωστά, ότι οι αμαρτίες του θα εγίνοντο εμπόδιο στην θεραπεία του.
                                              
Τι είναι η συνείδηση

Συνείδηση είναι το ποιμενικό σκυλί που βάζει ο τσοπάνης για να του φυλάει τη στάνη από τους λύκους είναι το νευρικό σύστημα της ψυχής  που την  πληροφορεί για τα πάντα και την κρατάει όρθια . Σε τελευταία ανάλυση είναι Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.  ΜΙΑ ΦΩΝΗ Η φωνή του Θεού μέσα μας. ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΔΙΚΑΣΤΗΣ. Η Δικαιοσύνη του Θεού μέσα μας.
Και έχει μια διπλή εντολή, (ανεξάρτητη από την θέληση του  ανθρώπου) που θα την εκτελέσει οπωσδήποτε..

1ον.   Να πληροφορεί τον άνθρωπο ποιο είναι το θέλημα του Θεού, και

2ον.  να δικάσει τον άνθρωπο για υπακοή ή παρακοή στο θέλημα του Θεού .
                         
Πότε και πως θα εκτελέσει την εντολή.

Την εντολή θα την εκτελέσει οπωσδήποτε. Δεν υπάρχει Δύναμις στον κόσμο, επίγεια, επουράνια η καταχθόνια, που να μπορέσει να εμποδίσει τον Θεό  να εκτελέσει το θέλημα του .  Το ζήτημα είναι ΠΟΤΕ και ΠΩΣ.

Το ΠΟΤΕ εξαρτάται από τα εμπόδια που της παρεμβάλουμε.    Αν δεν την εκτελέσει σήμερα, θα την εκτελέσει αύριο. Αν δεν την εκτελέσει στα νιάταèστα γεράματα Αν δεν την εκτελέσει   ανύπανδρος è παντρεμένος. Αν δεν την εκτελέσει άτεκνος è όταν αποκτήσει τέκνα. Αν δεν την εκτελέσει στην παρούσα ζωήè στην μέλλουσα, Πράγμα που είναι και το χειρότερο  γιατί εκεί δεν θα υπάρχουν εφετεία  και η απόφαση θα είναι  τελεσίδικη.

Το ΠΩΣ.  Θα πληροφορήσει πρώτα και μένα και σένα στην εντέλεια για όλα .   

Αν δεν ψηφίσεις τον νόμο, πως θα τον εφαρμόσεις;. (ΑΒΡΑΑΜ)  Αν δεν ταΐσεις το πρόβατο, πως θα πάρεις το γάλα; Αν δεν καλλιεργήσεις το κλήμα, πως θα πάρεις σταφύλια; Έτσι και η συνείδηση  :

Θα πληροφορήσει πρώτα και μετά θα δικάσει. Θα μας κρίνει, χωρίς καμιά παράλειψη για όλα   όσα είναι γραμμένα σε αυτήν, σαν σε βιβλίο.


Το ευαγγέλιο της Κρίσεως (Απόκρεω), δεν είναι το Παγκόσμιο δικαστήριο, όπως  νομίζουν πολλοί  Είναι η εκτέλεση της αποφάσεως του δικαστηρίου που έχει προηγηθεί, με εγγυητή τον ίδιο τον Κύριο.

Αυτό το πιστώνει ο Ιωάννης  στην Αποκάλυψη. Απ.κ12  Και είδον τους νεκρούς τους μεγάλους και τους μικρούς, εστώτας ενώπιον του θρόνου και βιβλία ηνοίχθησαν και άλλο βιβλίο ηνοίχθη ο εστί της ζωής και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις.

Τα βιβλία είναι οι συνειδήσεις των ανθρώπων. και  είναι  κλειστά γιατί καταπιέζουμε την συνείδηση, την φιμώνουμε.

 

Αλλά τότε υποχρεωτικά θα ανοίξουν και θα κρίνει τον καθένα η δική του συνείδηση, κατά τα έργα που έχει γραμμένα. Εξαιρούνται εκείνοι που θα έχουν γραφεί στο βιβλίο της ζωής , γιατί έχουν οι συνειδήσεις των καθαρισθεί με την μετάνοια και τα μυστήρια της εκκλησίας.


Και αυτός είναι ο κύριος σκοπός της παρούσης ζωής, να κατορθώσουμε να γραφτούμε στο άλλο βιβλίο ο εστί της ζωής και έτσι να μην έχουμε το άγχος ότι θα κρινόμαστε αυστηρά από την ίδια μας την συνείδηση σε όλη την αιωνιότητα.

Ο τσέλιγκας οι πονηροί και το πιστό σκυλί : παράδειγμα που μιλάει.

1.Τα νεογέννητα αρνάκια τη νύχτα τα φύλαγε στο κατώι  του σπιτιού του, και αυτός κοιμόταν στο επάνω πάτωμα .

2.ένα βράδυ γύρισε μεθυσμένος στο σπίτι και κοιμήθηκε βαριά. Τότε μερικοί πονηροί πλησίασαν να  κλέψουν τα αρνάκια. Το πιστό σκυλί χαλούσε τον κόσμο.

3.Αγουροξυπνημένος, κατέβηκε κάτω οι κλέφτες απομακρύνθηκαν και αυτός μη ακούγοντας τίποτε έβρισε χυδαία το σκυλί του το απείλησε (εάν το ξανά κάνεις θα σε σκοτώσω) και ξανακοιμήθηκε .

 Οι πονηροί ξαναγύρισαν, το σκυλί αγρίεψε πάλι, τον ξανά ξύπνησε, και αυτός έξω φρενών κατέβηκε πάλι με την καραμπίνα στο χέρι και μη ακούγοντας τίποτε  (οι κλέφτες είχαν πάλι απομακρυνθεί), σκότωσε το σκυλί του, και επιστρέφοντας στο κρεβάτι του, κοιμήθηκε ήσυχος τον ύπνο της απωλείας, γιατί το πρωί διαπίστωσε ότι τα αρνάκια του είχαν κάνει φτερά. 
                                      
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ.

Αυτά παθαίνουμε όταν φιμώνουμε την συνείδηση μας και οι πονηροί μας παίρνουν ότι πολυτιμότερο έχουμε.

Άλλοι την εκτελούμε  πώρωση = κόλαση.  Άλλοι την ζωογονούμε  (μυστήρια, Αρετές, Άσκηση) και ολοκληρώνει τον προορισμό της: που είναι να κάνει τον άνθρωπο κατάλληλο  να χωρέσει  στην βασιλεία του Χριστού .                                 


ΑΜΗΝ

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ - Ιωάννη 44-52

                 
του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την   Κυριακή  4-3-12                               


Την άχραντoν εικόνα σου προσκυνούμε  Αγαθέ …

Δύο είναι οι θανάσιμοι εχθροί της εκκλησίας του Χριστού δηλ. της ορθοδοξίας: Η ειδωλολατρία (Υλισμός) και ο ιδεαλισμός που είναι φανερός η κρυμμένος Σατανισμός . .Και οι δυο συγκρούστηκαν με την ορθοδοξία και νικήθηκαν κατά κράτος, ο ένας ο Υλισμός το 313 με το διάταγμα των Μεδιολάνων (Μέγας Κωνσταντίνος), και ο άλλος ο Ιδεαλισμός το 842 με την αναστήλωσιν των Αγίων Εικόνων. (Εικονομαχία, επί Θεοδώρας Αυτοκράτειρας και Μεθοδίου του Πατριάρχου).


Η εικονομαχία άρχισε το 726 -730 Μ.Χ.
Λέων ο Ίσαυρος λησμόνησε ότι οι εικόνες ήταν τα βιβλία των αγραμμάτων, ότι ο άνθρωπος θα έχει πάντοτε ανάγκην των υλικών συμβόλων, και η κατάχρησις δεν αίρει την νουνεχή χρήσιν: πονάει κεφάλι κόψει κεφάλι.


Τελευταίος εικονομάχος ήταν ο αυτοκράτωρ Θεόφιλος, μετά από 115 χρόνια, και πέθανε το 843 Μ.Χ. και τότε η αυτοκράτειρα Θεοδώρα, ο αδελφός της Βάρδας, ο ανδράδελφος της Μανουήλ και ο αρχικαγκελάριος Θεόκτιστος (επί πατριάρχου Μεθοδίου) κήρυξε υποχρεωτική την απόφασιν της Ζ οικουμενικής Συνόδου, την Α΄ Κυριακή των Νηστειών = Κυριακή της Ορθοδοξίας. (Με λιτάνευσιν των αγίων εικόνων).


Καλοί και ευλογημένοι οι πανηγυρισμοί, αλλά αν μείνουμε μόνο σε αυτούς είναι σαν να λέμε περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαι`ς . Και τούτο γιατί στην εποχή μας ζούμε ημέρες Εικονομαχίας και μάλιστα της πιο φοβερής και σκληρής που γνώρισε μέχρι σήμερα η ιστορία και το βάρος της ευθύνης πέφτει σε μας ,στην Ελληνική Ορθοδοξία . Μέχρι την εποχή της παγκοσμιοποίησης οι Εικονομάχοι (Δηλ. ο διάβολος και τα ειδικευμένα συνεργεία του…) πολεμούσαν τις άγιες εικόνες που όμως από την μια μεριά ,επειδή ήταν έργα κτιστής ενέργειας , και από την άλλη κρυβόντουσαν εύκολα (100 η 70 χρόνια ) δεν μπορούσαν να τις εντοπίσουν.


Τώρα όμως κατάλαβαν κάτι που δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουμε οι ορθόδοξοι : ότι αν δεν πολεμήσουν τις αχειροποίητες εικόνες από τις οποίες πηγάζουν όλες οι άλλες, που είναι 3, ο ΧΡΙΣΤΟΣ, η ΠΑΝΑΓΙΑ και ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, δεν γίνεται τίποτα ,και αυτό κάνουν τον τελευταίο καιρό: ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ


Ο Χριστός είναι ή εικών του Θεού του αοράτου, όπως το βεβαιώνει ο Παύλος στην Κολοσ. Α13 και εξής. Είναι Η πρώτη αχειροποίητη εικόνα δηλ. ο ίδιος ο Χριστός. Είναι η εικόνα του Πατρός όπως ο ίδιος είπε στον Φίλιππο ,όταν του ζήτησε να τους δείξει τον πατέρα: τόσον χρόνο είμαι μαζί σας και δεν με γνώρισες ακόμη ποιος είμαι κατά την θείαν φύσιν μου; Εκείνος που έχει ιδεί εμένα , είδε και τον πατέρα .Και πως συ μου λες δείξε μας τον Πατέρα ;Λέγει αυτώ Φίλιππος .Κύριε, δείξον ημίν τον πατέρα και αρκεί ημίν. Λέγει αυτώ ο Ιησούς τοσούτον χρόνον μεθ ΄υμών ειμί, και ουκ έγνωκας με Φίλιππε; Ο εωρακώς εμέ εώρακε τον Πατέρα και πως συ λέγεις, δείξον ημίν τον Πατέρα; Ιω.ιδ9.


Η εικονομαχία μαίνεται σήμερα στη χώρα μας


1ον. Μαίνεται κατά του Χριστού σαν ζωντανής εικόνος του Θεού και Πατρός και ζητάει με λύσσα την αποκαθήλωση από την θείαν φύσιν Του με κάθε τρόπο (με Ιεχωβάδες, χιλιαστές, με τον <<τελευταίο πειρασμό>>,με τους δήθεν απογόνους της Μαγδαληνής, με αποκαθήλωση των εικόνων Του από τους δημόσιους χώρους: (Δικαστήρια, σχολεία ,πανεπιστήμια ,την Βουλή των Ελλήνων ,και…και.) για να χαθεί έτσι η εικόνα του Θεού του αοράτου από τον πλανήτη Γη.


2ον. Μαίνεται κατά της Παναγίας που είναι εικόνα της εκκλησίας Αποκ.ΙΒ,13,14,15: και ότε είδεν ο δράκων ότι εβλήθη εις την γήν, εδίωξε την γυναίκα (Παναγία) ήτις έτεκε τον άρρενα.14.και εδόθησαν τη γυναικί (εκκλησία) δύο πτέρυγες του αετού του μεγάλου, ίνα πέτηται εις την έρημον (Μοναστήρι-ενορία) εις τον τόπον αυτής, όπως τρέφηται εκεί καιρόν και καιρούς και ήμισυ καιρού, από .προσώπου του όφεως .15.και έβαλεν ο όφις εκ του στόματος αυτού οπίσω της γυναικός, ύδωρ ως ποταμόν ίνα ποταμοφόρητον ποιήσει. (προπαγάνδες, φυλλάδια, προβοκάτσιες, πορνό, τύπος, τηλεοράσεις, ναρκωτικά…) είναι το ποτάμι που θέλει να πνίξει την εκκλησία.


3ον. Μαίνεται κατά του Ανθρώπου. Ο άνθρωπος, είναι εικόνα της Αγίας Τριάδος .Έτσι επλάσθη. Γένεσις α 26. ((Και είπεν ο Θεός ποιήσωμεν άνθρωπον κατ΄ εικόνα ημετέραν καί καθ΄ομοιωσιν)). Σαν πρόσωπο (όχι σαν βιολογικό ον) σαν προσωπική εικόνα τού Τριαδικού Θεού όποιος αρνείται τον άνθρωπο σαν εικόνα τού Τριαδικού Θεού και τον βλέπει σαν κτήνος, σαν ζώο πού κατάγεται από ζώα, από τον πίθηκο… αρνείται τον εαυτό του.


Παράλληλα επιτίθεται κατά της ιερωσύνης, ΔΗΛ. της ζωντανής αχειροποίητης εικόνας του Χριστού επί της Γης, που είναι ο Αρχιερεύς κάθε τοπικής Εκκλησίας ,είτε είναι ΕΝΑΡΕΤΟΣ είτε είναι ΦΑΥΛΟΣ εφόσον δεν έχει καθαιρεθεί έχει ολόκληρη την Χάρη του Αγίου Πνεύματος που πήρε κατά την Χειροτονία του … και την οποία κανείς άνθρωπος επί της γης δεν μπορεί να την αφαιρέσει παρά μόνον το ίδιο το Άγιο Πνεύμα, είτε απ΄ ευθείας, είτε δια της οικείας Συνόδου. Η χειροτονία γυναικών ιερέων ακόμα και επισκόπων, ο χωρισμός της εκκλησίας από το κράτος ώστε οι ιερείς να πεινάσουν και να αυτοκαταργηθούν, έχει τον ίδιο στόχο.


Αυτή είναι η ορθοδοξία αγαπητοί, αυτός είναι ο δυναμισμός της και το θεϊκό μεγαλείο της, και αν το γνωρίζαμε δεν θα κρεμόμαστε κάτω από τα κανάλια και τα πάνελ όπως τα χασαπόσκυλα κάτω από το τσιγκέλι , αλλά : θα τους αδειάζαμε την ακροαματικότητα…

ΓΙΑ ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΜΥΑΛΟ .




AMHN.
                                                                                                                              
Δ