En el Valle de Himnos ~ Infine... siamo un quartiere...!!!
Nella Valle degli Inni
~ Por fin ... somos un barrio ...!!!
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Με τη βοήθεια του Πανοικτίρμονος Θεού , από σήμερα είμαστε και πάλι κοντά σας ,μετά από τη διετή απουσία στην μπλογκόσφαιρα.
Με την επιστροφή μας , σας ανακοινώνουμε την διάθεση , να αποκτήσει το ιστολόγιό μας και άλλους συντάκτες για την καλλίτερη ενημέρωση και
πνευματική βοήθεια των αναγνωστών μας .
Παρακαλούνται οι ενδιαφερόμενοι , όπως συμπληρώσουν τη φόρμα επικοινωνίας (κάτω δεξιά).

Σας περιμένουμε με χαρά!

Θεοτόκης
21/11/2014

ΤΕΛΟΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Όσο με ωφέλησαν οι αρρώστιες , δε με ωφέλησε η άσκηση που , σαν μοναχός , έκανα τόσα χρόνια.
Γέρων Παΐσιος

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ Α ΛΟΥΚΑ - ΛΚ.Ε 1-11

του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την  25-9-11

Και τούτο ποιήσαντες,  συνέκλεισαν πλήθος ιχθύων πολύ.
                                         
Οι ψαράδες Πέτρος και Ανδρέας ήσαν γνωστοί στον Χριστό, τους είχε συστήσει ο Πρόδρομος. (ΙωΑ38) Άλλωστε είχε προηγηθεί η θεραπεία της πενθεράς του Πέτρου από υψηλό πυρετό. Λκ. Δ38.  και την νύκτα εκείνη της αποτυχίας του ψαρέματος συμμεριζόταν την αγωνία τους   και το πρωί πήγε κοντά τους.      
            
Το ημερήσιο πρόγραμμα του Ιησού που ισχύει, τηρουμένων των αναλογιών, σε κάθε χριστιανική εποχή και σε κάθε χριστιανική οικογένεια, ήταν το εξής: Τα Σάββατα στη συναγωγή διδάσκοντας τον λαόν και τις καθημερινές  στην παραλία της Γεννησαρέτ, στον τόπο της εργασίας .Εκεί λοιπόν πιεζόμενος, σπρωχνόμενος  από τον λαόν  με κίνδυνο να τον πετάξουν στη θάλασσα,  Εγένετο δε εν τώ τον όχλον επικείσθε αυτώ, του ακούειν τον λόγον του Θεού και αυτός ην εστώς  παρά την λίμνην Γεννησαρέτ,και είδε δύο πλοία εστώτα παρά την λίμνην, οι ψαραδες δε είχαν βγει από αυτά εις την παραλία και επλεναν τα δίκτυα. Εμβας δε εις εν των πλοιων  ό ήν του Σίμωνος, ηρώτησεν αυτόν από της γης επαναγαγείν ολίγον και καθίσας εδίδασκε εκ του πλοίου  τους όχλους.Λκ. Ε΄,1,2.3   Όπου μπαίνει ο Χριστός ,εκεί η ευλογία δεν είναι  μόνον πνευματική, αλλά και υλική σωματική, Όπως φαίνεται από την συνέχεια:
Ως δε επαύσατο λαλών, είπε προς τον Σίμωνα, επανάγαγε είς το βάθος και χαλάσατε τα δίκτυα υμών είς άγραν. ΛΚ¨ε,4
Ο Σίμων διατυπώνει ευγενικά τις αντιρρήσεις του: Επιστάτα, δι΄όλης της νυκτός κοπιάσαντες ουδέν ελάβομεν  Αλλά κάνει υπακοήν, επί δε τώ ρήματι σου χαλάσω το δίκτυον.
Όρθιος τώρα ο Χριστός μέσα στο πλοίο, έδινε οδηγίες για το ψάρεμα τον φανταζόμαστε να δείχνει και το μέρος που έπρεπε να ρίξουν τα δίκτυα. βάλετε εις τα δεξιά μέρη του πλοίου και ευρήσετε. Και τούτο ποιήσαντες συνέκλεισαν πλήθος ιχθύων πολύ, διερρήγνυτο δε το δίκτυον αυτών. Λκ.Ε¨6.
Και μόνον στο πλοίον πού ήταν, έγινε η επιτυχία.  Η ωφέλεια όμως ήταν για όλους τόσο πολλά ψάρια, έφαγαν πολλοί δωρεάν, διότι οι ιδιοκτήτες  καταγαγόντες τα πλοία επί την γην, αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ. Λκ.Ε΄11.                              
 Και σήμερα εισέρχεται με τον ίδιο τρόπο …στα σπίτια μας και τα υποστατικά μας, και τις επιχειρήσεις μας, εάν βέβαια το επιτρέψουμε όπως ο Πέτρος,  Τι έκαμε ο Πέτρος;                                                                                         Ξενυχτισμένος,  κουρασμένος, πικραμένος, δεν διαμαρτυρήθηκε, αλλά εξετέλεσε αμέσως την εντολήν. Επί δε τώ ρηματί σου χαλάσω το δίκτυον.                                       

Και σε μας εισέρχεται σαν Λόγος του Θεού, ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ, ύψωμα, ραδιόφωνο, TV  ακόμη, αγιασμός και όπου εισέρχεται ο Χριστός, είτε στο πλοίο, είτε στο σπίτι, μαγαζί, εργοστάσιο, υποστατικά, επιχειρήσεις, δεν εισέρχεται μόνον για να μπει στο εικονοστάσι η στον τοίχο, δηλ. δεν εισέρχεται μόνον για να διδάξει, όπως έγινε και στο πλοίο, αλλά αν του επιτρέψουμε αναλαμβάνει την πρωτοβουλία, και τότε το αποτέλεσμα είναι  πλήθος <<ιχθύων>>, πολύ  που σημαίνει ότι η ευλογία είναι διπλή:

ΠΡΩΤΑ πνευματική,

Διώχνει τον Διάβολο που θέλει να τα καταστρέψει όλα.(διχόνοια, γκρίνια, δόλιες χρεοκοπίες… )

ΔΕΥΤΕΡΟΝ Υλική…

τα ψάρια είναι εντελώς κουφά φεύγουν από κτύπους λόγω αφής εν τούτοις υπήκουσαν στην δεσποτικήν φωνήν και μπήκαν στα δίκτυα .   Εμείς αν και έχομεν ακοήν οξυτάτην, όταν ακούμε τα θεία προστάγματα ,φεύγουμε μακρυά.

  Έχει καταντήσει κοινοτοπία να λέμε πολλοί  ότι ο Χριστός πρέπει να βάλει νερό στο κρασί του (νηστείες, προσευχές ,εγκράτεια, προγαμιαίες σχέσεις …).
Το αντίθετο ακριβώς έκαμε στον γάμο της Κανά.  Όσο για μας, αυτό το νερωμένο κρασί πληρώνουμε σήμερα, γιατί ο τρόμος πού πλανάται πάνω από την ανθρωπότητα:

ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΕI ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΟΗΣ ΤΟΥΣ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΡΠΟΥΣ.

Μην πλανώμεθα, άπαξ και μπήκε η ανθρωπότητα  στον αστερισμόν του Χριστού, (αστέρι των Μάγων), ότι και αν πράξει ενάντια στις εντολές Του, είναι παρακοή πού   πληρώνεται τοίς μετρητοίς, με συμφορές και αίμα, γιατί: ((Ιησούς Χριστός χθές και σήμερον ο αυτός και είς τους αιώνας)). Εβρ.ΙΓ8                           

Τα βασικά γεγονότα: η πρόσκλησις  των δύο πρώτων μαθητών και το θαύμα της αλιείας των ιχθύων, δεν έγινε για να εντυπωσιάσει αλλά για να διδάξει ότι :  ο Κύριος είναι πάντα κοντά μας, στις εργασίες μας τις βιοτικές και άλλοτε επεμβαίνει ευεργετικά και άλλοτε επιτρέπει αποτυχίες προς σωφρονισμό
ΠΡΔ. Ένας γαλατάς  και ένας πλανόδιος με μια   μαϊμού, ταξίδευαν μαζί, με ένα  καΐκι στην θάλασσα ξαφνικά η μαϊμού άρπαξε το πορτοφόλι του γαλατά, σκαρφάλωσε   στο κατάρτι και πετούσε τα λεφτά , άλλα μέσα στο κατάστρωμα και άλλα στη θάλασσα… Το συμβάν έκαμε εντύπωσιν και όλοι συμφώνησαν ότι αυτά που πετούσε στη θάλασσα ήταν το νερό πού έβαζε στο γάλα πού πουλούσε.

 Και έτσι και μας που βρισκόμαστε μέσα στη φωτιά και τον κατακλυσμό της αμαρτίας, ο Κύριος, μας βγάνει σε αναψυχή και ποτέ δεν αφήνει να πειραστούμε πιο πολύ από όσο μπορούμε και αυτό συμβαίνει από τον καιρό του Δαβίδ:  ((Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς είς αναψυχήν)).Ψ.ΞΕ¨12 και θα συμβαίνει μέχρι συντελείας των αιώνων, είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει.           

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

Δεν είναι φοβερό ;


ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ: ΘΑ ΕΠΕΜΒΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΤΟΥ

Εδώ βλέπεις, σε έναν αδικημένο που έχει καλή διάθεση, επειδή δικαιούται την Θεία βοήθεια, παρουσιάζονται πολλές φορές οι Αγιοι, η Παναγία, ο Χριστός, για να τον σώσουν πόσο μάλλον τώρα που θα βρίσκεται σε τόσο δύσκολη κατάσταση ο καημένος ο κόσμος. Τώρα μια μπόρα θα είναι, μια μικρή κατοχή του αντίχριστου σατανά.


Θα φαει μετά μια σφαλιάρα από τον Χριστό, θα συγκλονισθούν όλα τα έθνη και θα έρθει η γαλήνη στον κόσμο για πολλά χρόνια. Αυτήν την φορά θα δώση ο Χριστός μια ευκαιρία, για να σωθή το πλάσμα Του, θα αφήση το πλάσμα του ο Χριστός; Θα παρουσιασθή στο αδιέξοδο των ανθρώπων, για να τους σώση από τα χέρια του Αντίχριστου. Θα επιστρέψουν στο Χριστό και θα έρθη μια πνευματική γαλήνη σε όλην την οικουμένη για πολλά χρόνια.

Μερικοί συνδυάζουν με αυτήν την επέμβαση του Χριστού την Δευτέρα Παρουσία. Εγώ δεν μπορώ να το πω. Ο λογισμός μου λεει ότι δεν θα είναι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, όταν έρθει ως Κριτής, αλλά μια επέμβαση του Χριστού, γιατί είναι τόσα γεγονότα που δεν έχουν γίνει ακόμη. Θα επέμβη ο Χριστός, θα δώση μια σφαλιάρα σε όλο αυτό το σύστημα, θα πατάξη όλο το κακό και θα το βγάλη σε καλό τελικά.

Θα γεμίσουν οι δρόμοι προσκυνητάρια. Εξω τα λεωφορεία θα έχουν εικόνες. Θα πιστέψουν όλοι οι άνθρωποι. Θα σε τραβάν, για να τους πεις για το Χριστό! Ετσι θα κηρυχθή το Ευαγγέλιο σε ολόκληρη την οικουμένη και τότε ο Χριστός θα έρθη ως Κριτής να κρίνη τον κόσμο.

Αλλο Κρίση, άλλο μια επέμβαση του Χριστού, για να βοηθήση το πλάσμα Του.


Γέροντος Παΐσίου Αγιορείτου - ΛΟΓΟΙ Β'


πηγή

Πες μας έτσι ....να καταλάβουμε...

Στα ...αλβανικά, Πάγκαλος και Σκοπιανή αντιπρόεδρος;

Το ακούσαμε και αυτό. Κατά την επικείμενη επίσκεψή της στην Αθήνα, η αντιπρόεδρος της κυβέρνησης των Σκοπίων, Τεούτα Αρίφι, που είναι αλβανικής καταγωγής, θα συνομιλήσει με τον ομόλογο της Θεόδωρο Πάγκαλο, στα … αλβανικά.


Σύμφωνα με την αλβανική εφημερίδα Lajm των Σκοπίων : «τα αλβανικά είναι η μητρική γλώσσα του κ.Πάγκαλου και της κυρίας Αρίφι, οι δύο αξιωματούχοι θα μπορέσουν άνετα να συνομιλήσουν στην κατ’ ιδίαν συνάντηση που θα έχουν» τον Δεκέμβριο στην Αθήνα.

Ερωτηματικά προκαλεί το γεγονός, πως με δηλώσεις της στην Lajm η Σκοπιανή αξιωματούχος, υποστηρίζει το «προβοκατόρικο» δημοσίευμα υποστηρίζοντας πως : «Θα μιλήσουμε σε όποια γλώσσα συμφωνήσουμε. Τη γλώσσα της καλής θέλησης. Αν αυτή είναι τα Αλβανικά, τότε σε αυτή!».

Αλβανικά ΜΜΕ στην Αλβανία, το Κοσσυφοπέδιο και τα Σκόπια, επιχειρούν συστηματικά να παρουσιάσουν προκλητικά τους Αρβανίτες της Ελλάδας ως μέρος της αλβανικής … διασποράς, χαρακτηρίζοντας ως «Αλβανούς» μεταξύ άλλων και ήρωες της επανάστασης του 1821 όπως ο Μάρκος Μπότσαρης και η Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα.

Μέχρι αυτή την ώρα δεν υπάρχει κάποια επίσημη αντίδραση από το Πολιτικό Γραφείο του αντιπρόεδρου της κυβέρνησης κ.Θεόδωρου Πάγκαλου.

Αποκλεισμός της Βουλής των Ελλήνων την ερχόμενη Τρίτη !


Από: arta mou <artamou@gmail.com>

Ημερομηνία: 22 Σεπτεμβρίου 2011 9:37 μ.μ.

ΕΠΕΙΓΟΝ ΜΗΝΥΜΑ  ΓΙΑ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ  BLOGS

Η τελευταία ευκαιρία κάθε Έλληνα έχει ημερομηνία. Αποκλεισμός της Βουλής των Ελλήνων την ερχόμενη Τρίτη που θα ψηφιστεί ο φόρος για τα ακίνητα μέσω λογαριασμών της ΔΕΗ. Με αυτοκίνητα, μηχανές, πεζοί, όλοι οι Έλληνες στο Σύνταγμα. Δώστε τέλος στην προδοσία. Όλη η Ελλάδα ενωμένη.

Διαδώστε το μήνυμα, με κάθε μέσο η ελπίδα είναι στα χέρια κάθε ενός ξεχωριστά.

Eπιστολή ενός κάτω των 55 απόστρατου: ” Σας φτύνω…επώνυμα ”

Είμαι κάτω από 55 ετών Ανώτερος Αξιωματικός ε.α και φτύνω στα μούτρα σας . Εχω τιμηθεί με όλα τα μετάλια και τα παράσημα ,με εύφημο μνεία για τις υπηρεσίες μου , δεν ‘έχω τιμωρηθεί ποτέ μου και έχω υπηρετήσει σε όλο τον κόσμο .
Έχω υπηρετήσει 22 χρόνια στην ειδική μονάδα ΧΩΚ και ήμουνα παντού και πάντα και στην κρίση των Ιμίων ενεργοποίησα τους Πυραύλους ΧΩΚ .

Στα 39 μου έπαθα έμφραγμα και υπεβλήθηκα σε εγχείρηση ανοικτής καρδιάς ..

Από τότε υπηρέτησα σε υπηρεσία γραφείου αποφάσισα να παραιτηθώ στα 50 μου με σκοπό να φροντίσω την υγεία μου ..
Επειδή σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία τα μοσχεύματα έχουν ορισμένο χρόνο ζωής δεν πρόκειται να φτάσω στην ηλικία των 55 ετών , φτύνω τώρα στα μούτρα σας γιατί δεν προλαβαίνω να φτύσω στους τάφους  σας.
Λυπάμαι μόνο που από τους Αξιωματικούς του Κέντρου Επιχειρήσεων είμαι ο μόνος στην Ζωή από τους( 3 )τρεις συμμαθητές μου στην ίδια υπηρεσία έχουν πεθάνει οι δύο σε ηλικία 40 χρονών και φέτος πέθανε και ο αντικαταστάτης μου σε ηλικία 35 ετών όλοι από ο έμφραγμα και όλοι από το υψηλό στρες

Λυπάμαι μόνο που δημιούργησα οικογένεια με τρία παιδιά και τα τρία επιστήμονες και άνεργα !!

Λυπάμαι που τόσα χρόνια ήμουν δίκαιος και τίμιος ,λυπάμαι που για τα χάλια της Πατρίδος μου που εσείς είστε οι μοναδικοί υπεύθυνοι και την πληρώνουμε μόνο εμείς . Λυπάμαι που με υποχρέωσαν να πληρώνω τα ταμεία σας και δεν μπορώ να εισπράξω τα χρήματα ούτε καν τις εισφορές μου (λόγω αδυναμία πληρωμής ΜΤΣ ΒΕΑ ) και δεν μπορώ να βοηθήσω τα παιδιά μου .



Επειδή κάποιοι τα φάγανε και δεν τιμωρήθηκαν ΠΟΤΕ 

Λυπάμαι που τόσα χρόνια δεν σας πήγα στα δικαστήρια γιατί επί 30 χρόνια με υπολογισμένα 10 χρόνια υπηρεσίες και πέραν του ωραρίου ,νυχτερινά και αργίες δεν πήρα ούτε μια δραχμή .. υπερωρία ενώ οι πλασματικές υπερωρίες πάνε σύννεφο παντού Υ.Γ

Επειδή δεν ήμουνα ποτέ ζήτουλας θα ψάξω για μαύρη εργασία να βοηθήσω την οικογένεια μου για να μην φτάσω στο σημείο να σκοτώσω κάποιον πολιτικό ανεύθυνο .
Παραθέτω τα προσόντα μου αν κάποιος μπορεί να με χρειαστεί 

Γνωρίζω Αγγλικά ,γνωρίζω υπολογιστές γνωρίζω από ασυρμάτους ,γνωρίζω όλα όπλα ατομικά και ομαδικά ,μπορώ να σκοτώσω από 300μ απόσταση με μια σφαίρα , μπορώ να αναχαιτίσω ολόκληρο σμήνος αεροσκαφών και ελικοπτέρων ,μπορώ να ανατινάξω οποιοδήποτε κτίριο, μπορώ να κάνω υποκλοπές τηλεπικοινωνιών ,μπορώ να κάνω παρεμβολές, μπορώ να κάνω ότι δολιοφθορά μπορείτε να φανταστείτε .

Έχω ειδική εκπαίδευση στους υπολογιστές με ότι αυτό συνεπάγεται .

Μακρυγιάννης Χρήστος
Ανώτερος Αξιωματικός ε.α

Πηγή

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

"Ο διαχρονικός λόγος της Εκκλησίας περιφρονείται"

Του Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιώς κ. Σεραφείμ 

Η εκπτώχευσις και η μεθοδευμένη απομείωσις των αξιών, που συγκροτούν την ελληνοχριστιανική υποδομή και παράδοσι της Χώρας αυξάνεται με γεωμετρική πρόοδο από τους εγκαθέτους της Νέας Τάξεως, από τους διατάκτες και τους υπεργολάβους των Μ.Μ.Ε., που πριμοδοτούνται από τον διεθνιστικό παράγοντα αλλά και από τα «περιώνυμα» μυστικά κονδύλια των κρατικών εντεταλμένων υπηρεσιών.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσονται η καταστρατήγησις των διατάξεων του Συντάγματος και η δήθεν πλουραλιστική και πολυπολιτισμική εκκοσμίκευσις που στοχεύει στην διάλυση των δεσμών κοινωνίας και αλληλοπεριχωρήσεως του Έθνους και της Εκκλησίας.
Με το πρόσχημα της δήθεν βελτιώσεως των όρων αντιμετωπίσεως των εξαρτησιογόνων ουσιών καταστρατηγείται η σοφή επιστημονική θέσις, ότι δεν υφίσταται διαχωρισμός μεταξύ των λεγομένων «μαλακών» και «σκληρών» ναρκωτικών ουσιών, διότι τα πρώτα αναποδράστως οδηγούν στα δεύτερα και η εξάρτησις και ο εθισμός αποτελούν την βάσι της θανατηφόρου πρακτικής των εξαρτησιογόνων ουσιών.
Η αποδοχή από την θεσμοθετημένη Πολιτεία με την πομπώδη νομοθετική πρόβλεψη του διαχωρισμού «σκληρών» και «μαλακών» ναρκωτικών ουσιών που εξαγγέλει η σημερινή Κυβέρνησις αποτελεί κακούργημα ειδεχθέστατο σε βάρος της νέας γενεάς διότι καθιερώνει αξιακή κλίμακα στο πασίδηλο θανατηφόρο γεγονός των ναρκωτικών με ολέθρια τα αποτελέσματα και μετατρέπει τα κέντρα των μεγάλων αστικών πόλεων σε κέντρα ελεύθερης διακίνησης εξαρτησιογόνων ουσιών για να απονευρώσει την ηθική αυτοσυνειδησία της νέας γενεάς και να καταστείλει την σύμφυτη με το νέον άνθρωπο αντίδρασι στην καταδολίευση των ανθρωπίνων αξιών.
Ταυτοχρόνως η δημοσιοποιηθείσα από τα Μ.Μ.Ε. λειτουργία νομοπαρασκευαστικής επιτροπής υπό τον έως σήμερα ευπρεπή Υπουργό Δικαιοσύνης κ. Μιλτ. Παπαϊωάννου για την επαίσχυντη, χυδαία, ποταπή και βορβορώδη νομοθετική πρωτοβουλία για την θεσμοθέτηση από το Ελληνικό Κοινοβούλιο της τραγικότητος της ομοφυλοφιλίας και της ανατροπής της ανθρωπίνης οντολογίας με την αναγνώρισι ανυπάρκτου ετέρου «γενετησίου προσανατολισμού» και της φθοροποιού ψυχικώς και σωματικώς και άκρως ιατρικώς επικινδύνου παραχρήσεως των ανθρωπίνων σωματικών οργάνων, εν συνδυασμώ με την μετατροπή του «ψιλικατζίδικου» της γειτονιάς σε κέντρο ψυχοπαθολογικής εξαρτήσεως από τον τζόγο, με την φρικώδη επάνοδο των «κουλοχέρηδων», παρά τις νωπές ακόμη πληγές στο κοινωνικό σύνολο από την φθοροποιό τους δράσι, αποτελεί δόλιο εκρηκτικό μείγμα για την εκθεμελίωσι των ιδεωδών του Γένους και της πίστεως και για την αποσάρθρωσι του κοινωνικού ιστού.
Για όλα αυτά, ο διϊστορικός και διαχρονικός λόγος της Εκκλησίας περιφρονείται ως πασιδήλως απεδείχθη με το θέμα της νομοθετικής πρωτοβουλίας της Κυβέρνησης για την μεταμόσχευσι των οργάνων και την φασιστικώ τρόπω, επιβολή της «εικαζομένης συναίνεσης» και καθυβρίζεται χυδαιότατα κυρίως από εκείνους που έχουν εργολαβικά αναλάβει την αποδόμησι της χώρας, απειλώντας ευκαίρως ακαίρως με το δήθεν «μπαμπούλα» του χωρισμού Εκκλησίας και Πολιτείας, χωρισμού που έχει ήδη επισυμβεί με τους διακριτούς ρόλους που καθιέρωσε το ισχύον Σύνταγμα του 1975, άλλως δεν θα ήτο δυνατή η εκδίωξις των Κληρικών ως Πνευματικών Συμβούλων από την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση που επέβαλε η προηγουμένη Κυβέρνησις, ούτε θα καθιερούτο ο πολιτικός «Γάμος», η πολιτική «Κηδεία», η ονοματοδοσία στο Ληξιαρχείο, το «Σύμφωνο συμβιώσεως» και η ασύδοτη εξάπλωσις και δράσις ψευδοθρησκειών ως το Ισλάμ, σεκτών ως οι μάρτυρες του Ιεχωβά και παραθρησκειών ως οι Τεκτονικές Στοές-Κέντρα του Εωσφορισμού, του Γνωστικισμού και της πανθρησκείας.
Απτό παράδειγμα των ανωτέρω, αποτελεί η δημοσίευσις στις 4/9/11 του δημοσιογραφικού οργάνου «ΑΥΓΗ» του Συνασπισμού της λεγομένης Αριστεράς και Προόδου και είναι «λεγομένη» γιατί αρνουμένη πεισμόνως την θεϊστική αναγωγή του ανθρωπίνου προσώπου αναποδράστως το φυλακίζει στην σχετικότητα, την έλλειψη και το όριο και γιατί ο αληθής κοινωνισμός και η πρόοδος είναι μόνο το Ευ-αγγέλιο και το κοινωνικό συμβόλαιο Αυτού που διασαλπίζουν:
«ευκοπώτερον γαρ εστί κάμηλον δια τρυμαλιάς ραφίδος εισελθείν η πλούσιον εις την βασιλείαν του Θεού εισελθείν» (Λουκ. 18:25), που παραδόξως για έντυπο αθεϊστικής ιδεοληψίας, ανεφέρετο στην ψευδοθρησκεία του Ισλάμ με συνεντεύξεις και εικόνες από την λήξη του Ραμαζανίου, σε μία χώρα που είναι ακόμη νωπό το χώμα από το αίμα των αχράντων και αγίων σφαγίων του Γένους και της πίστεως, των χιλιάδων ενδόξων νεομαρτύρων, αγοριών και κοριτσιών που κατακρεουργήθη-σαν από τους ομοπίστους των επήλυδων Μουσουλμάνων, κατευθυνομένων από τα γνωστά κέντρα για την δημογραφική αλλοίωσι του τόπου, με προφανέστατη αιτία του δημοσιεύματος το δόγμα: «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».
Διαδίδεται μετ’ επιτάσεως ότι η επομένη Βουλή θα είναι Συντακτική και ότι θα εκθεμελιώσει τους λεγομένους διακριτούς ρόλους του ισχύοντος Συντάγματος μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας και θα μεταβάλλει την Εκκλησία-Κιβωτό του Γένους, ένεκεν της οποίας δεν αποτελεί σήμερα η Ελλάς το υπόλοιπον της Ευρωπαϊκής Τουρκίας, τη στιγμή που οι Μουσουλμανικές Μουφτείες και το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο είναι Ν.Π.Δ.Δ., σε ένωσι προσώπων ιδιωτικού ενδιαφέροντος, με επιδιωκόμενες συνέπειες κατά τους αθλίους εμπνευστάς του ανοσίου αυτού σχεδιασμού, την διαγραφή εκ των ψυχών των ανθρώπων της μεταφυσικής προοπτικής και αναζητήσεως, την περιθωριοποίησι της Εκκλησίας στον εθνικό, κοινωνικό και πολιτικό βίο της χώρας, την διακοπή της συμβατικής υποχρεώσεως του Κράτους για την μισθοδοσία του Κλήρου και για την λειτουργία των Εκκλησιαστικών και Θεολογικών Σχολών και την μετατροπή της Ορθοδόξου θρησκευτικής παιδείας σε θρησκειολογικό συμπίλημα συγκρητιστικής θολοκουλτούρας με ορίζοντα την πανθρησκεία και την δουλεία στην Νέα Εποχή.

Θα πρέπει όμως να υπομνήσουμε στους ημιμαθείς σχεδιαστάς ότι η απομείωσις και αποδόμησις της Εκκλησίας στις ψυχές των ανθρώπων δεν κατορθώθη επί 2.000 χρόνια, παρ’ ότι επεστρατεύθησαν ρωμαϊκές αρένες, σφαγές, διωγμοί, ασύλληπτης φρίκης πολυώδυνα βασανι-στήρια, ποταμοί αίματος, διαβρωτικές αιρέσεις, ψυχιατρεία, γκουλάγκς, ατελεύτητες δηλητηριώδεις επιθέσεις με την πένα η τις διαδόσεις και τους συγχρόνους τρόπους προπαγάνδας, με την επίκλησι ψευδοεπιστημονικών δήθεν ανακαλύψεων και ασφαλώς δεν θα επισυμβεί με το, αν παρ’ ελπίδα, καταργηθεί ο θρησκευτικός όρκος στα δικαστήρια και στην ανάληψι κρατικών καθηκόντων η αν απέχουν οι πολιτειακές αρχές από τις δοξολογίες για τις εθνικές επετείους της χώρας η δεν προσκαλούνται οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας στις 2 η 3 παρελάσεις που κατ ἔτος λαμβάνουν χώρα.
Στον πνευματικό γενετικό κώδικα του Έλληνος, όσον και αν αγωνίζονται οι αντίθεες σκοτεινές δυνάμεις, η ορθόδοξος παρακαταθήκη της αμωμήτου πίστεως, τα σεβάσματα και τα χαριτόβρυτα και θαυματουργούντα ιερά λείψανα των Αγίων, αψευδών εικόνων και ομοηθών προσώπων του αιωνίου Θεού και η φρυκτωρός μετοχή στο ζωοποιό Σώμα και το πανακήρατο Αίμα του εσφαγμένου αμνού του Θεού Κυρίου Ιησού Χριστού που προσφέρει η ακαινοτόμητος και αδιαίρετος Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησία, δωρίζουσα αφειδώς την θέωση και την αναγωγή, εναργώς ζουν και ανακόπτουν την φθορά και περιορίζουν την αντίθεη δαιμονική παραφωνία σε απειροελάχιστα ποσοστά του κοινωνικού σώματος.
Όσον αφορά στην τυχόν κατάργησι του θρησκευτικού όρκου στις δικαστικές αίθουσες και της θρησκευτικής ορκοδοσίας κατά την ανάληψι των καθηκόντων των κρατικών λειτουργών πρέπει να τονισθεί ότι η Εκκλησία στοιχούσα στην Ευαγγελική εντολή κατ’ οικονομίαν αποδέχεται τον θρησκευτικό όρκο, που εξυπηρετεί ουσιωδώς την Πολιτεία, διότι ατυχώς η επίκλησις μόνης της τιμής και της συνειδήσεως δεν αποτελεί ισχυρό αποτρεπτικό για την ψευδορκία και η έλλειψις μεταφυσικής αναφοράς και προοπτικής δεν παρέχει πνευματικό εφαλτήριο και τα εχέγγυα στον κρατικό λειτουργό για την επιτέλεσι των πολυευθύνων καθηκόντων του, ιδιαίτερα στο στράτευμα που απαιτούν πολλάκις στον ύψιστο βαθμό αλτρουϊσμό και αυτοθυσία.
Στην προβαλόμενη από αμοίρους νομικής παιδείας διακοπή της συμβατικής υποχρεώσεως του Κράτους για την μισθοδοσία του Κλήρου και την λειτουργία της Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως χρειάζεται να απαντηθεί ότι από το έτος 1835 μέχρι σήμερα το 96% της Εκκλησιαστικής περιουσίας έχει με πολλούς τρόπους ουσιαστικά δημευθεί από το Ελληνικό Δημόσιο και εις αντίδοση έχει αναλάβει συμβατικώς τις ως είρηται υποχρεώσεις και επομένως εάν επιθυμεί να αποστεί από αυτές, θα πρέπει να επιστρέψει στο ακέραιο αυτή την περιουσία η να την αποζημιώσει οικονομικώς.
Ένιοι οπλισμένοι με μόνο το θράσος της αγνοίας τους, ευτελίζονται ισχυριζόμενοι ότι δήθεν η Εκκλησία η οποία έχει δισχιλιετή παρουσίας στον τόπο αυτό, δεν έχει δήθεν νομίμους τίτλους κυριότητος. Αγνούν όμως ότι το άρθρο 51 του εισαγωγικού Νόμου του εν ισχύι Αστικού Κώδικος της χώρας, προβλέπεται σαφώς ότι: «η απόκτηση κυριότητας η άλλου εμπραγμάτου δικαιώματος πριν από την εισαγωγή του Αστικού Κώδικα κρίνεται κατά το δίκαιο που ίσχυε όταν έγιναν τα πραγματικά γεγονότα για την απόκτησή τους».
Να γιατί έχουν ισχύ οι τίτλοι κυριότητος των Βυζαντινών Αυτοκρατόρων και των Σουλτάνων. Να ποιά ήταν η νομική βάσις της δικαιώσεως των Ιερών Μονών από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο με τις γνωστές Αποφάσεις μετά την περιλάλητη επίθεση του λεγομένου Νόμου Τρίτση στην εναπομείνασα Μοναστηριακή περιουσία και βέβαια το Ελληνικό Δημόσιο ατάκτως υπανεχώρησε διότι θα έπρεπε να καταβάλλει δισεκατομμύρια προς αποζημίωση.
Επομένως ο χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας που εκζητούν οι άφρονες, δεν συνεπάγεται την διακοπή της μισθοδοσίας του Κλήρου και της Εκκλησιαστικής Εκπαιδεύσεως εκτός και αν η Ελληνική Πολιτεία δύναται να επιστρέψει την Εκκλησιαστική περιουσία η να αποζημιώσει σχετικώς και εννοείται ότι το τίμημα είναι ανυπολόγιστο.
Μόνο η περιουσία που εδημεύθη από την Ελληνική πολιτεία της Ι. Μονής Αγίου Σπυρίδωνος Πειραιώς εκτείνετο σε όλη την Πειραϊκή χερσόνησο. Αντιλαμβάνεται κανείς επομένως τα μεγέθη.
Των 250 περίπου εκατομμυρίων κατ’ έτος που απαιτούνται για την μισθοδοσία του Κλήρου με τους γλίσχρους μισθούς και την λειτουργία των εκκλησιαστικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και των τρισεκατομμυρίων Ευρώ που θα απαιτηθούν για την αποζημίωσι της αρπαγείσης εκκλησιαστικής περιουσίας.
Τέλος, ο χωρισμός Εκκλησίας και Πολιτείας, διάβαζε καλύτερα Έθνους, που προβάλλεται ευκαίρως ακαίρως θα έχει και μία άλλη παράμετρο που δεν έχουν υπολογίσει. Θα καταργήσει αυτοδικαίως το ασυμβίβαστο των κληρικών να μετέχουν στην κεντρική πολιτική σκηνή. Εάν επιθυμούν στο εθνικό Κοινοβούλιο 82 Μητροπολίτας βουλευτάς να είναι βέβαιοι ότι θα το επιτύχουν!

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ, ΜΡΚ. Η34-Θ1,

του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την  18-9-11

Όστις θέλει οπίσω μου ακολουθείν απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν

αυτού …
Μρκ.Η34

Ολόκληρη η ανθρωπότης είναι άρρωστη, σωματικά και πνευματικά, και αυτό δεν είναι καινούργιο. Είναι δυστυχώς το περιεχόμενο της Ιστορίας ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ και ο Χριστός ήλθε στη γη για να θεραπεύσει όποιον θέλει να θεραπευθεί και υπάρχουν πολλοί που δεν θέλουν να θεραπευτούν.

Εν πάση περιπτώσει εμείς οι σημερινοί χριστιανοί δεν έχουμε τόσο ανάγκη διδασκαλίας, όσο θεραπείας. Είναι γενικά γνωστό ότι το πρόβλημα μας δεν είναι η άγνοια των εντολών αλλά η αδράνεια. Ιδίως τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει τόσες πολλές διδασκαλίες και κηρύγματα με γνώσεις θεολογικές, που όμως για εμάς, δεν είναι και θεραπευτικές το μέν πνεύμα πρόθυμον, η δε σάρξ ασθενής  Μτθ κστ 41. Χρειάζεται θεραπευτική  αγωγή και αυτήν παρουσιάζει σήμερα ο Κύριος σε δύο φάσεις :Την αυταπάρνησιν του πιστού και την σταύρωσιν εαυτού.

1ον.Αυταπάρνησις ,απαρνησάσθω εαυτόν.

Είναι το  πρώτο  και  αναγκαίο βήμα, χωρίς αυτό δεν ωφελεί η σταύρωσις  ο Παύλος πού σήκωσε πολλούς σταυρούς το γνώριζε εάν παραδώ το σώμα μου ίνα καυθήσομαι, αγάπην δε μη έχω ουδέν ωφελούμαι .    Α.Κορ.ΙΓ3 Καί είναι γνωστό το επεισόδιο με τον ιερέα Σαπρίκιο και τον άγιο Νικηφόρο. Έφτασε ο Σαπρίκιος μέχρι τον σταυρόν του μαρτυρίου, αλλά δεν απαρνήθηκε τον εαυτόν του.

Η αυταπάρνηση όπως και η ταπείνωση δεν διδάσκονται με λόγια γιατί δεν είναι καρποί του Αγίου  Πνεύματος, αλλά προσωπικό κατόρθωμα του  καθενός ,είναι το χαλί  που θα στρώση ο ίδιος ο άνθρωπος για να πατήσει το Πνεύμα το Άγιον και να καρποφορήσει.
Ο δε καρπός του  Πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.   Γαλ.Ε22 .  

Η αυταπάρνηση μεταβιβάζεται από πατέρα σε γιό, η καλύτερα από πνευματικό πατέρα σε πνευματικό γιό Δηλαδή όσοι την έχουν διδαχθεί από τούς γονείς τους πρακτικά, έχει καλώς,  αλλά και αυτοί, και πολύ περισσότερο και οι υπόλοιποι, οφείλουμε να καταφύγουμε στα πρακτικά εργαστήρια των πατέρων της εκκλησιάς μας. Για δείγμα σας παραθέτω δυο ακόμα παραδείγματα από τα πολλά :

πρδ.1ον   ο φούρνος με τα ψωμιά. Όταν ο Αββάς Θεόδωρος ήτο ακόμη υποτακτικός. τον έστειλε ο Γέροντας του στο φούρνο της σκήτης να ψήσει τα παξιμάδια του. Εκεί βρήκε κάποιον άλλον που ήθελε να φουρνίσει τα δικά του, αλλά δεν είχε βοηθό . Ο νεαρός Θεόδωρος άφησε κάτω τον τορβά του κι έδωσε ένα χέρι στον Αδελφό. Δεν πρόλαβε να τελειώσει και έφθασε άλλος με ψωμιά. Ο Θεόδωρος παραχώρησε πάλι την θέση του και πρόσφερε την βοήθεια του. Σε λίγο ήλθε τρίτος και τέταρτος έως έξη. Ο Θεόδωρος βοήθησε τους Αδελφούς και τελευταίος από όλους έψησε τα δικά του παξιμάδια. Έδυε ο ήλιος πλέον όταν γύρισε στον γέροντα του. Του είπε τον λόγο που τον έκανε να καθυστερήσει τόσο πολύ, χωρίς να θεωρεί όμως πως έκανε κάτι αξιόλογο   Γερ. χ. σελ.12

Πρδ.2ον  Η κλωστή πού κοβόταν. Δύο συνασκηταί αγρυπνούσαν μία νύκτα στο εργόχειρο. Έφτιαχναν κλωστή από κάνναβη για να πλέξουν ύστερα σκοινί. Μα η κλωστή του  ενός διαρκώς κοβόταν. Άρχισε κι΄ αυτός να χάνει την υπομονή του και να θυμώνει με τον άλλον πού η δουλειά του προχωρούσε ομαλά. Εκείνος όμως το κατάλαβε και για να μη στενοχωρείται ο αδελφός του, κάθε φορά που του έσπαζε η κλωστή, έκοβε και αυτός την δική του. Έτσι έμεναν στο ίδιο σημείο και οι δύο  και η δουλειά τελείωσε ομαλά. Γερ.χ.σελ26.


2ον. Σταύρωσις εαυτού, Αράτω τον σταυρόν αυτού...

Τώρα μπορούμε να προχωρήσουμε στην Σταύρωση εαυτού. Αράτω τον σταυρόν αυτού
Όποιος καταφέρει να απαρνηθεί τον εαυτόν του, Θα μπορεί εύκολα να σηκώσει τον σταυρόν του, οι πειρασμοί και οι δοκιμασίες του καθενός είναι ο σταυρός του ο καθημερινός .

Να σηκώσω τον σταυρόν μου σημαίνει να αποδεχθώ τους πειρασμούς  χωρίς να ψάχνω να βρω ποιος φταίει. Δηλ. όλοι οι άλλοι φταίνε εκτός από μένα… Βεβαίως φταίνε πολλοί που ενεργούν σαν όργανα του Σατανά, αλλά έχουν πάρει άδεια για να το κάνουν και για να δοθεί η άδεια από το γενικό επιτελείο του ουρανού, έφταιξα πρώτος εγώ και για να βρω διόρθωση πρέπει να ψάξω πού έφταιξα εγώ.

όταν σου έλθει εξ απροσδοκήτου πειρασμός (εκεί πού δεν το περιμένεις), μη τον δι΄ ου αιτιώ, αλλά το διατί ζήτει και ευρήσεις διόρθωσιν. (Ο σκύλος και η πέτρα πού δαγκώνει).Ο μεν εχέφρων, των θείων κριμάτων την ιατρείαν αναλογιζόμενος, ευχαρίστως φέρει τάς διά τούτων επισυμβαινούσας συμφοράς, ο δε άφρων την του Θεού αγνοών σοφωτάτην πρόνοιαν, αμαρτάνων και παιδευόμενος, ή τον Θεόν ή τους ανθρώπους των εαυτού κακών αιτίους λογίζεται.  Μάξιμος  ομολ.

Σήμερα  τι γίνεται;  θεραπεία σωστή, σημαίνει πιστή ακολουθία  του  Ιησού πίσω του. Μα θα ζημιωθώ, θα πονέσω…Τι να γίνει; Είναι χειρουργείο! σήμερα όχι μόνο δεν ακολουθούμε την εκκλησία (δηλ. τον Χριστόν) πίσω του, αλλά χαράζουμε παράλληλους δρόμους με επίχρισμα χριστιανικόν, και απαιτούμε η εκκλησία να ακολουθεί πίσω μας σε δρόμους  πού οδηγούν στον γκρεμό.

Μας συμφέρει όμως να ακολουθήσουμε την σωστήν θεραπείαν. Η Εκκλησία παρουσιάζει σήμερα δύο χειρουργικά εργαλεία υψηλής αποτελεσματικότητος ΑΥΤΑΠΑΡΝΗΣΗ και ΣΤΑΥΡΩΣΗ, όπως τα αναλύσαμε. Βέβαια πονάνε, αλλά είναι  σωτήρια, και για την παρούσα ζωή και την Μέλλουσα, για την οποίαν ετοιμάζουν σταθερά θεμέλια.                                


ΑΜΗΝ.

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ - ΙΩ . ΙΘ΄6-11 13-20 25-28,30


του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την  14-9-11 



                    

                                       Χαίρε ξύλον μακάριον

Είναι από τους χαιρετισμούς του Σταυρού και απευθύνεται εις τον ένα και μοναδικόν και ανεπανάληπτων τιμιον και ζωοποιόν Σταυρόν που ανακάλυψε η αγία Ελένη στον λόφο του Γολγοθά. Το ότι απευθύνεται εις το ξύλον και όχι εις το σχήμα του Σταυρού δεν είναι τυχαϊον,διότι το υλικόν του ξύλου από το οποίον κατεσκευάσθη εκείνος ο πρώτος και ο μόνος Σταυρός που ανέβασαν τον Κύριον, είναι μοναδικόν στην ιστορία του Κόσμου. Και τούτο πιο απλά διότι το είδος τού δένδρου από το οποίο πήραν το ξύλο, δεν ευρέθη πουθενά στη φύση ούτε θα βρεθεί διαχρονικά για να κατασκευάσουν ίδιον Σταυρόν.
Η ιστορία αυτού του δένδρου είναι η εξής :όταν μετά την καταστροφή στα Σόδομα και τα Γόμορα ο Λώτ αμάρτησε χωρίς να το θέλει με τις δύο θυγα­τέρες του και απέκτησε δύο γιους, τον Μωάβ και τον Αμμάν. (Γεν ιθ'30-38)
Τότε ο θείος του ο Αβραάμ του έβαλε κανόνα να πάρει τρία ξύλα (βέργες) μία από κυπαρίσσι, μια από πεύκο και μια από κέδρο, να τα φυτέψει μαζύ και να τα ποτίζει φέρνοντας νερό από μακριά: ((και η δόξα του Λιβάνου προς σε ήξει εν κυπάρισσοι ,και πεύκη, και κέδρω άμα, δοξάσαι τον τόπον τον άγιον μου και τον τόπον των ποδών μου δοξάσω)). Ης.ξ'43...
Μετά από περιπέτειες τα ξύλα φύτρωσαν και μεγαλώνοντας ενώθηκαν σε ένα κορμό (άμα) πού με τον καιρό έγινε μεγάλο δένδρο. Πέρασαν χρόνια πολλά ώσπου ήλθε η εποχή οικοδομήσεως του Ναού του Σολόμωντος *έκοψαν τότε μεγάλες ποσότητες ξυλείας και ένα ξύλο από το δένδρο αυτό, οπού όμως και αν το δοκίμασαν πουθενά δεν ταίριαζε και έτσι θυμωμένοι το πέταξαν στην αποθήκη και το ονόμασαν ξύλον κατηραμένον .
Έμεινε εκεί μέχρι την ημέρα που οι Εβραίοι εν τη κακία τους έφτιαξαν από αυτό τον Σταυρόν του Χριστού .
Αυτός είναι ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός δηλ. το τιμιον ξύλον. Μοναδικός
και ανεπανάληπτος διαχρονικά και από απόψεως ξύλου, και ούτε θα υπάρξει τέτοιο ξύλο, για να γίνει ίδιος Σταυρός η τμήμα αυτού. Αυτού του Σταυρού εορτάζομεν σήμερον την παγκόσμιων Ύψωσιν η οποία έγινε ως εξής : Όταν το 325 Μ.Χ. αφού κατετρόπωσε όλους τους εχθρούς του ο Μέγας Κωνσταντίνος και έγινε κυρίαρχος του γνωστού τότε κόσμου(πλανητάρχης), έστειλε την μητέρα του Ελένη εις Ιεροσόλυμα διά να προσκυνήσει τον Ζωοποιό Τάφο του Κυρίου και να εύρει τον Τιμιον Σταυρόν.
Πράγματι μετά πολλές έρευνες εύρε αυτόν κεχωσμένον εις ένα σκουπιδό-τοπον μαζί με τους δυο άλλους σταυρούς των δυο ληστών. Επειδή δε η βασίλισσα ευρίσκετο εις απορία ποιος από τους τρεις είναι ο Σταυρός του Κυρίου, τότε έφεραν μιαν αποθανούσαν γυναίκα που αναστήθηκε όταν ήλθε εις επαφήν με τον Τίμιο Σταυρό.

Τότε λοιπόν ήσπάσατο και προσκύνησε τον τιμιον Σταυρόν μετά πολλής ευλάβειας και πίστεως, ή βασίλισσα 'Ελένη, και όλη ή μετ' αυτής Σύγκλητος των Αρχόντων.'
Επειδή δέ έζήτει και όλος ό λαός των χριστιανών να προσκύνηση και να άσπα-σθή αυτόν, και δεν ήταν δέ δυνατόν να επιτύχει του ποθούμενου δια τό πολύ πλήθος * τούτου χάριν έζήτησαν κατά δεύτερον λόγον καν να ιδούν μόνον τήν γλυκυτάτην θεωρίαν τοϋ τιμίου Σταύρου, και ούτω δια μόνης τής θεω­ρίας να ευχαριστήσουν τον προς αυτόν πόθον των.
Όθεν ό τότε μακαριώτατος Πατριάρχης των Ιεροσολύμων Μακάριος, ανέβηκε επάνω εις τόν "Άμβωνα, και σηκώσας υψηλά με τάς δύο του χείρας τόν τιμιον Σταυρόν, έδειξεν αυτόν φανερώς εις όλους τους ύποκάτω ευρισκομένους χριστιανούς, οίτινες ευθύς όταν τόν είδαν, έφώναξαν άπό καρδίας όλοι ομού τό «Κύριε έλέησον».
Άπό τότε λοιπόν, έπρόσταξαν οι θειότατοι πατέρες τής 'Εκκλησίας, νά έορτά-ζωσιν όλοι οι χριστιανοί κατά τήν σήμερον ήμέραν τήν τιμίαν ταύτην και παγκόσμιον "Υψωσιν του θείου και Ζωοποιού Σταυρού, εις δόξαν του έν αύτω προσηλωθέντος Χριστού τοϋ αληθινού Θεού ημών.
Ή αιτία δέ διά τήν οποίαν μαζί μέ τόν Σταυρόν ένοΰται καί βασιλικός, όταν γίνεται ο αγιασμός, είναι αυτή. 'Ιστορεί ο μοναχός 'Αλέξανδρος, ότι βασιλικός άνεβλάστανε πάντοτε επάνω τοΰ τόπου, τοΰ άγιου Γολγοθά, υποκάτω τοΰ οποίου ητάν χωσμένος ο τίμιος Σταυρός* Ανέσπων δέ τόν βασιλικόν οί Έλληνες, (όίτινες είχαν εκεί επάνω ναόν και άγαλμα τής Αφροδίτης)- πλην αυτός πάλιν άνεβλάστανεν. "Οθεν εις μνήμην τοΰ θαύματος, μέ βασιλικόν, καί όχι μέ άλλο φυτό, ποιοΰμεν τόν διά τοΰ Σταυρού μικρόν καί μέγαν άγια-σμόν. ("Ορα σελ. 25 καί 177 τής Δωδεκαβίβλου. "Ορα καί εϊς τήν έ'κτην τοΰ Μαρτίου μηνός, οπού εορτάζεται ΐδιαίτερον ή ευρεσις τοϋ Σταυρού και τών τιμίων Ήλων.) Συναξάριον Αγ. Νικόδημου του Αγιορείτου.σελ.41.
1 Σημείωσαι δε οτι ή Άγια Ελένη ευρούσα τό τιμιον Ξύλον, άλλο μεν άπό.
αυτό,, άφήκεν εις τά Ιεροσόλυμα, παραδούσα τούτο έν αργυρώ κιβωτίω εις τον Πατριάρχην Μακάριον, ώς λέγει ο θειος Αμβρόσιος, άλλο δέ μέρος αυτού άνεκόμισεν εις τον υιόν της Κωνοταντίνον,το οποίον εισήγαγεν εις Κωνσταν­τινούπολη δια της πύλης τοϋ "Υψωμαθείου.
Αυτού του Σταυρού εορτάζομεν σήμερον την Παγκόσμιον Ϋψωσιν και του ζητάμε να μας έχει κάτω από την σκιάν Του πάσας τας ημέρας της ζωής μας
                                                 
                                                  ΑΜΗΝ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ - ΙΩ.Γ΄13-17

 του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την   11-9-11

Και καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον υιόν του ανθρώπου.

Όπου χάνεται ο σταυρός χάνεται και η ελπίδα.  Τα πάντα σκοτεινιάζουν από                           τά αδιέξοδα, οι άνθρωποι γίνονται νυκτόβιοι στα κακόφημα ξενυχτάδικα, και μόνη απατηλή διεξοδος θεωρούνται ((οι ουσίες)), τα δηλητηριασμένα ποτά, τα ναρκωτικά…

Έτσι η σημερινή Κυριακή προσφέρεται για προβληματισμούς μπροστά στον τίμιο Σταυρό. Λανθασμένοι προβληματισμοί απέναντι στον Σταυρό  οδηγούν σε συρράξεις, σε λεηλασίες ,σφαγές ,κατασροφές, σταυροφορίες , Ιερά  εξέταση  νύχτες Αγίου Βαρθολομαίου…

Στο Ευαγγέλιο προβάλλονται οι προβληματισμοί του Νικοδήμου του νυκτερινού μαθητού του Χριστού, στη συνομιλία που είχε την νύκτα μετά το φραγγέλιο  στο ναό του Σολομώντος .
Ήταν στην αρχή της δημόσιας ζωής  του Χριστού μετά το πρώτο του θαύμα, στον γάμο, στην Κανά της Γαλιλαίας .

Η διδασκαλία που προκύπτει από την σημερινή ευαγγελική περικοπή δεν είναι ηθική αλλά δογματική, δηλαδή δεν αναφέρεται στο καλό και το κακό και γενικά στην αμαρτία ,αλλά κατ΄ ευθείαν στην κόλαση και τον Παράδεισο δηλαδή στη ερώτηση του  Νικοδήμου προς τον Χριστόν  πως δύναται ταύτα γενέσθαι; Απήντησε: Καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως  υψωθήναι δει τον Υιό του ανθρώπου ίνα πας ο πιστεύων  εις αυτόν μη απόλυται αλλ΄ έχει ζωήν αιώνιον.

Δύο είναι οι στόχοι της ενανθρωπήσεως :  η ΚΡΙΣΙΣ και η ΣΩΤΗΡΙΑ. Και τα δύο περιέχονται  σ΄ αυτή την απάντηση που έδωσε ο  Χριστός εκείνη την νύχτα  στην  ερώτηση  του Νικοδήμου.

1ον   Η ΚΡΙΣΙΣ
Η κρίσις είναι ο στόχος που  σηματοδοτεί την Δικαιοσύνην του Θεού και σημαίνει Κόλασιν: εξορίαν εις το πύρ το εξώτερον. Δηλαδή: Ο άνθρωπος, ο αποστάτης, ο αμετανόητος, ο αδελφοκτόνος ο εγκληματίας, ο διεφθαρμένος , ο άθεος, πρέπει να κριθεί.  ΚΡΙΣΙΣ ονομάζεται ειδικη  Ρωμα΄ι΄κή φυλακή  με πηχτό σκοτάδι.

2ον  Η ΣΩΤΗΡΙΑ
Η σωτηρία είναι ο στόχος πού σηματοδοτεί την αγάπη του Θεού, η οποία όμως κατά την ανθρώπινη λογική καταργεί την δικαιοσύνη του και οδηγει σε αδιεξοδο. ΔΗΛΑΔΗ: Για να κάνουμε τον συνήγορο του Διαβόλου, Ή ο Θεός είναι δίκαιος και πρέπει να στείλει όλους τους ανθρώπους, όπως έστειλε, και μας τους Δαίμονες στην Κόλαση, ή είναι άδικος και σώζει μόνον τους ανθρώπους, υποκύπτοντας στην αγάπη του, χαρίζοντας τους την Σωτηρία.

3ον ΤΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΕΤΗ
Για τον Θεό όμως δεν υπάρχουν αδιέξοδα, ούτε  διλήμματα. Το πώς  κατόρθωσε να εξουδετερώσει αυτό το σατανικό δίλημμα, μας το είπε ο Χριστός με μια παραβολή.
(( συκήν είχε τις εν τω αμπελώνι αυτού πεφυτευμένην και ήλθε ζητών καρπόν εν αυτή και ουχ εύρεν. Είπε δε προς τον αμπελουργόν ιδού τρία έτη έρχομαι ζητών καρπόν εν τη συκή ταύτη και ουχ ευρίσκω έκκοψον  αυτήν ίνα τι και την γην καταργεί. Ο δε αποκριθείς είπεν αυτώ κύριε άφες  αυτήν και τούτο το έτος, έως ότου σκάψω περί αυτήν και βάλω κόπρια. Καν μεν ποιήση καρπόν ει δε μήγε, εις το μέλλον εκκόψεις αυτήν.    ΛΚ.ΙΓ 6-9 .
Ο  Κύριος του αμπελώνας είναι ο Θεός πατήρ και ο αμπελουργός ο Υιός του, ο Ιησούς Χριστός .Συκή  είναι το ανθρώπινο γένος .
Η αναβολή,, για ένα έτος της Κρίσεως είναι  στην ουσία  η παράκλησις του Χριστού προς τον Πατέρα, να δώσει ακόμη μια ευκαιρία (την τελευταία) στους ανθρώπους να την χρησιμοποιήσουν, αν θελουν, για να σωθούν.
Τα έτη αυτής  της ευκαιρίας, εγκαινιάζονται δια του σταυρού του Χριστού, γι αυτό και όλα τα έτη της Ιστορίας από τότε ονομάζονται Σωτήρια έτη  π.χ. το σωτήριον έτος, το2010  ,2011 κ.ο.κ.

Ο Χριστός όμως δεν παρέλειψε να επισημάνει στον Νικόδημο το κόστος αυτών των ετών που είναι τεράστιον: ((και καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον Υιόν του ανθρώπου, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόλυται αλλ΄ έχει ζωήν αιώνιον.  Δύο πράγματα προκύπτουν αμέσως από την επισήμανση αυτή.

Πρώτον.
 Το τεράστιο κόστος που χρειάστηκε για να αγοραστούν  αυτά τα σωτήρια έτη,  πληρώθηκε τοις μετρητοίς, επί του σταυρού (υψωθήναι δει),σε Αίμα Χριστού και

Δεύτερον,
 η σωτηρία που παρέχεται από  αυτά δεν είναι αυτόματος  πιλότος ,δηλ. δεν σώζονται όλοι, αλλά όσοι πιστεύσουν εις Αυτόν. :

ίνα πας ο   πιστεύων εις αυτόν μη απόλυται αλλ΄έχει ζωήν αιώνιον.


ΑΜΗΝ

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2011

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΒ ΚΥΡIAKHN ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΜΤΘ.ιθ.16-24

   του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την   4-9-11

((ει δε θέλεις εισελθείν εις την ζωήν τήρησον τας εντολάς))  ΜΤΘ.ΙΘ17.
                                
Το σημερινό  περιστατικό ούτε θαύμα είναι ούτε παραβολή απλώς είναι ένα κοινωνικό γεγονός πού  οριοθετεί την σχέσιν του Χριστού  με τους νέους      και των νέων, της νεολαίας, με τον Χριστό. Ένας νέος, καταξιωμένος κατά κόσμον και πλούσιος, και άρχων και ειλικρινής, προσεγγίζει με σεβασμόν τον Χριστόν .Συνήθως οι νέοι (οι κατά κόσμoν καλοί νέοι κάθε εποχής) πλησιάζουν με σεβασμόν τον Χριστόν αλλά σαν τέλειον  άνθρωπον   (αναμορφωτή, επαναστάτη, προφήτη, θαυματοποιό ανάλογα με τα πιστεύω τους ) Και ζητούν να τον χρησιμοποιήσουν ,ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ ΤΟΥΣ, και όχι τον Σκοπό για τον οποίον ήλθε ο Χριστός εις τον κόσμον.

Ο τρόπος πού τον υποδέχτηκε ο Χριστός  φαίνεται απότομος και σκληρός , διότι ο νέος δεν πήγε να τον πειράξει, αλλά ήταν ειλικρινής αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός θέλει ξεκαθαρισμένες καταστάσεις στις σχέσεις Του με τους ανθρώπους γενικά  ΔΗΛΑΔΗ δεν μπορείς να επιτύχεις κάτι από τον Χριστόν με την κολακείαν, με την ταπεινολογία, με τα τάματα.  και την διπλωματία. Ού πάς ο λέγων μοι Κύριε, Κύριε εισελεύσεται είς την Βασιλείαν των     Ουρανών, αλλ΄ ο ποιών τό θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς.  Μτθ.Ζ.21.   Γι αυτό του λέγει : τι με λέγεις αγαθόν; Ουδείς αγαθός ει μη εις ο Θεός . (καταλαβαίνω τι προσπαθείς να ειτιτύχεις   αλλά δεν συμφωνώ). ((Θεός ου   μυκτηρίζεται)).   ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ.

Επειδή όμως ο Νέος ήταν ειλικρινής και τίμιος με τον εαυτό του, ο Χριστός θέλησε να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία.
 Ο νέος ζητούσε την αιώνιον ζωήν και ο Κύριος αποφασίζει να τού δείξει τον σωστό δρόμο. Δηλ. η αιώνια ζωή δεν κερδίζεται με τον τρόπο που θέλει ο  άνθρωπος αλλά με τον τρόπο πού γνωρίζει  ο Χριστός:  Ει θέλεις εισελθείν εις την ζωην  τήρησον τας εντολάς
Απαραίτητη προϋπόθεση για την σωτηρία = ζωή, είναι να το θέλει ο νέος ή η νέα, αλλά να λέγει το θέλω και να το εννοεί.

  Όποιος τηρεί τις εντολές όλες τις εντολές,     εκείνος αγαπά τον Χριστόν. (εννοεί τις εντολές της επί του όρους ομιλίας).
όποιος θέλει να τηρήσει επιλεκτικά τις εντολές ,για παράδειγμα (νηστείαν αλλά όχι την ελεημοσύνην, την ελεημοσύνην αλλά όχι την νηστεία,  την μονογαμίαν αλλά όχι την τεκνογονίαν,  κ.ο.κ…
 εκείνος δεν αγαπά τον Χριστό και επομένως λέγει ότι θέλει να σωθεί, αλλά δεν το εννοεί γιατί σωτηρία χωρίς Χριστόν δεν γίνεται.                                                           (Ο Χριστός  είναι Σωτήρας ακόμα και της Παναγίας ).


Η ζωή του χριστανού κυριαρχείται από δύο θέλω.

1ον Το θέλω του Χριστού

2ον το θέλω του πιστού.

 Δηλ. Από το ποιο από τα δύο θέλω προηγείται στις προτιμήσεις  μας,  εξαρτάται και το επίγειο και το αιώνιο μέλλον μας.

Εάν προηγείται το θέλω (ΔΗΛ οι εντολές)  του Χριστού και ακολουθεί το δικό μας θέλω, τότε έχουμε ζωή ευτυχισμένη, πετυχημένη και αιωνία  Ζωή, όπως την εννοεί ο Χριστός. ((Η ευσέβεια προς πάντα ωφέλιμος εστίν, επαγγελία έχουσα ζωής της νυν και της μελλούσης)).  Α΄Τιμ.Δ. 8

 ΑΝΤΙΘΕΤΑ:

Εάν προηγείται το δικό μας θέλω, και απαιτούμε νερό στο κρασί του Χριστού, όπως συμβαίνει με τους  πιο πολλούς από μας, τότε ο Χριστός αποσύρεται και μας αφήνει να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας αλλά τότε η Παγκόσμια πείρα λέει ότι ακολουθεί, αργά ή γρήγορα,  οδύνη λύπη και στεναγμός .
Ακουσας ο νεανίσκος τον λόγον απήλθε  λυπούμενος  ΜΤΘ. ΙΘ22 (τα λέει όλα).

Ο Νέος της περικοπής όπως και πολλοί νέοι διαχρονικά, ζητούνε ζωήν αιώνιον αλλά σύμφωνα με τις δικές τους  προδιαγραφές ,και φεύγουν λυπούμενοι .

 Ένας άλλος νέος 300 χρόνια αργότερα, πού λεγόταν Αντώνιος, (πολύ πλούσιος ), έκαμε το αντίθετο. Άκουσε το περιστατικό σε Κυριακάτικη  θεία  λειτουργία και είπε((Βρε τον χαζό αυτό που δεν έκαμε αυτός  Θα το κάμω εγώ)).

Το αποτέλεσμα γνωστόν: ο μεν πλούσιος νέος χάθηκε ανώνυμος  μέσα στην ιστορία, ο δε Αντώνιος μεσουρανεί στο ιστορικό στερέωμα διαχρονικά με τον τίτλο ΜΕΓΑΣ που του έδωσε η ιστορία.    


ΑΜΗΝ.