En el Valle de Himnos ~ Infine... siamo un quartiere...!!!
Nella Valle degli Inni
~ Por fin ... somos un barrio ...!!!
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Με τη βοήθεια του Πανοικτίρμονος Θεού , από σήμερα είμαστε και πάλι κοντά σας ,μετά από τη διετή απουσία στην μπλογκόσφαιρα.
Με την επιστροφή μας , σας ανακοινώνουμε την διάθεση , να αποκτήσει το ιστολόγιό μας και άλλους συντάκτες για την καλλίτερη ενημέρωση και
πνευματική βοήθεια των αναγνωστών μας .
Παρακαλούνται οι ενδιαφερόμενοι , όπως συμπληρώσουν τη φόρμα επικοινωνίας (κάτω δεξιά).

Σας περιμένουμε με χαρά!

Θεοτόκης
21/11/2014

ΤΕΛΟΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Όσο με ωφέλησαν οι αρρώστιες , δε με ωφέλησε η άσκηση που , σαν μοναχός , έκανα τόσα χρόνια.
Γέρων Παΐσιος

Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΒ ΚΥΡIAKHN ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΜΤΘ.ιθ.16-24


Του  πρωτ. Νικ. Φαναριώτη , εφημ. του Ι.Ν. Οσ. Λουκά Πατρών  για  την

26-8-12


((ει δε θέλεις εισελθείν εις την ζωήν τήρησον τας εντολάς))  ΜΤΘ.ΙΘ17.
                                 
Το σημερινό  περιστατικό ούτε θαύμα είναι ούτε παραβολή απλώς είναι ένα κοινωνικό γεγονός πού  οριοθετεί την σχέσιν του Χριστού  με τους νέους      και των νέων, της νεολαίας, με τον Χριστό. Ένας νέος, καταξιωμένος κατά κόσμον και πλούσιος, και άρχων και ειλικρινής, προσεγγίζει με σεβασμόν τον Χριστόν .Συνήθως οι νέοι (οι κατά κόσμoν καλοί νέοι κάθε εποχής) πλησιάζουν με σεβασμόν τον Χριστόν αλλά σαν τέλειον  άνθρωπον   (αναμορφωτή, επαναστάτη, προφήτη, θαυματοποιό ανάλογα με τα πιστεύω τους ) Και ζητούν να τον χρησιμοποιήσουν ,ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ ΤΟΥΣ, και όχι τον Σκοπό για τον οποίον ήλθε ο Χριστός εις τον κόσμον.

Ο τρόπος πού τον υποδέχτηκε ο Χριστός  φαίνεται απότομος και σκληρός , διότι ο νέος δεν πήγε να τον πειράξει, αλλά ήταν ειλικρινής αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός θέλει ξεκαθαρισμένες καταστάσεις στις σχέσεις Του με τους ανθρώπους γενικά  ΔΗΛΑΔΗ δεν μπορείς να επιτύχεις κάτι από τον Χριστόν με την κολακείαν, με την ταπεινολογία, με τα τάματα.  και την διπλωματία. Ου πάς ο λέγων μοι Κύριε, Κύριε εισελεύσεται είς την Βασιλείαν των     Ουρανών, αλλ΄ ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς.  Μτθ.Ζ.21.   Γι αυτό του λέγει : τι με λέγεις αγαθόν; Ουδείς αγαθός ει μη εις ο Θεός . (καταλαβαίνω τι προσπαθείς να επιτύχεις   αλλά δεν συμφωνώ). ((Θεός ου   μυκτηρίζεται)).   ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ.

Επειδή όμως ο Νέος ήταν ειλικρινής και τίμιος με τον εαυτό του, ο Χριστός θέλησε να του δώσει μια δεύτερη ευκαιρία.
 Ο νέος ζητούσε την αιώνιον ζωήν και ο Κύριος αποφασίζει να τού δείξει τον σωστό δρόμο. Δηλ. η αιώνια ζωή δεν κερδίζεται με τον τρόπο που θέλει ο  άνθρωπος αλλά με τον τρόπο πού γνωρίζει  ο Χριστός:  Ει θέλεις εισελθείν εις την ζωην  τήρησον τας εντολάς 
Απαραίτητη προϋπόθεση για την σωτηρία = ζωή, είναι να το θέλει ο νέος ή η νέα, αλλά να λέγει το θέλω και να το εννοεί.

  Όποιος τηρεί τις εντολές όλες τις εντολές,     εκείνος αγαπά τον Χριστόν. (εννοεί τις εντολές της επί του όρους ομιλίας).
όποιος θέλει να τηρήσει επιλεκτικά τις εντολές ,για παράδειγμα (νηστείαν αλλά όχι την ελεημοσύνην, την ελεημοσύνην αλλά όχι την νηστεία,  την μονογαμίαν αλλά όχι την τεκνογονίαν,  κ.ο.κ…
 εκείνος δεν αγαπά τον Χριστό και επομένως λέγει ότι θέλει να σωθεί, αλλά δεν το εννοεί γιατί σωτηρία χωρίς Χριστόν δεν γίνεται.                                                          



(Ο Χριστός  είναι Σωτήρας ακόμα και της Παναγίας ).


Η ζωή του χριστανού κυριαρχείται από δύο θέλω.

1ον Το θέλω του Χριστού

2ον το θέλω του πιστού.

 Δηλ. Από το ποιο από τα δύο θέλω προηγείται στις προτιμήσεις  μας,  εξαρτάται και το επίγειο και το αιώνιο μέλλον μας.

Εάν προηγείται το θέλω (ΔΗΛ οι εντολές)  του Χριστού και ακολουθεί το δικό μας θέλω, τότε έχουμε ζωή ευτυχισμένη, πετυχημένη και αιωνία  Ζωή, όπως την εννοεί ο Χριστός.
((Η ευσέβεια προς πάντα ωφέλιμος εστίν, επαγγελία έχουσα ζωής της νυν και της μελλούσης)).  Α΄Τιμ.Δ. 8 

ΑΝΤΙΘΕΤΑ:

Εάν προηγείται το δικό μας θέλω, και απαιτούμε νερό στο κρασί του Χριστού, όπως συμβαίνει με τους  πιο πολλούς από μας, τότε ο Χριστός αποσύρεται και μας αφήνει να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας αλλά τότε η Παγκόσμια πείρα λέει ότι ακολουθεί, αργά ή γρήγορα,  οδύνη λύπη και στεναγμός .
Ακουσας ο νεανίσκος τον λόγον απήλθε  λυπούμενος  ΜΤΘ. ΙΘ22 (τα λέει όλα).

Ο Νέος της περικοπής όπως και πολλοί νέοι διαχρονικά, ζητούνε ζωήν αιώνιον αλλά σύμφωνα με τις δικές τους  προδιαγραφές ,και φεύγουν λυπούμενοι .

 Ένας άλλος νέος 300 χρόνια αργότερα, πού λεγόταν Αντώνιος, (πολύ πλούσιος ), έκαμε το αντίθετο. Άκουσε το περιστατικό σε Κυριακάτικη  θεία  λειτουργία και είπε((Βρε τον χαζό αυτό που δεν έκαμε αυτός  Θα το κάμω εγώ)).

Το αποτέλεσμα γνωστόν: ο μεν πλούσιος νέος χάθηκε ανώνυμος  μέσα στην ιστορία, ο δε Αντώνιος μεσουρανεί στο ιστορικό στερέωμα διαχρονικά με τον τίτλο ΜΕΓΑΣ που του έδωσε η ιστορία.     


ΑΜΗΝ.

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - Λουκ. Ι΄38-42 ,ια΄ 27-28


                        

    
    

                                              

Του  πρωτ. Νικ. Φαναριώτη , εφημ. του Ι.Ν. Οσ. Λουκά Πατρών  για  την 15-8-2012



Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που εορτάζει στις 15 Αυγούστου ο χριστιανικός κόσμος, είναι η μεγαλυτέρα από τις εορτές που καθιέρωσε η Εκκλησία προς τιμήν της Μητρός του Κυρίου, τις θεομητορικές εορτές, όπως γράφει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωάννης  Φουντούλης  στο  Περιοδικό  Ποιμήν (2004) .

Τις πρώτες μαρτυρίες έχομε γι’ αυτήν την εορτήν, κατά τον Ε' αιώνα, γύρω στην εποχή που συνεκλήθη η Γ' Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσου (451), που καθόρισε το Θεομητορικό δόγμα και έγινε αιτία να αναπτυχθεί η τιμή στο πρόσωπο της Θεοτόκου. Για πρώτη φορά φαίνεται ότι  γιορτάστηκε στα Ιεροσόλυμα την 13 Αυγούστου και λίγο αργότερα μετετέθη στις 15 του ιδίου μηνός.

Κέντρο του πανηγυρισμού αναφέρεται στην αρχή ένα «Κάθισμα», ναός επ’ ονόματί της, που ευρίσκετο έξω από τα Ιεροσόλυμα στο τρίτο μίλι της οδού που οδηγούσε στην Βηθλεέμ. Η σύνδεση της εορτής αυτής προς την Κοίμηση της Θεοτόκου, έγινε στον περίφημο ναό της Παναγίας που βρισκόταν στην Γεσθημανή, το «ευκτήριο του Μαυρικίου», όπου υπήρχε και ο τάφος της.

Αυτός ο ναός πολύ σύντομα πήρε τον χαρακτήρα του μεγαλυτέρου θεομητορικού προσκυνήματος και η ακτινοβολία του έγινε αιτία η πανήγυρίς του κατά την 15η Αυγούστου γρήγορα να διαδοθεί σ’ ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο και κατά τον ΣΤ' με Ζ' αιώνα να επικρατήσει σε ανατολή και δύση σαν εορτή της Κοιμήσεως, του θανάτου, της Θεοτόκου.

Αργότερα εξήρθη η εορτή με την προπαρασκευαστική νηστεία και την παράταση το εορτασμού μέχρι της 23ης  ,(τα λεγόμενα ενιάμερα) και έγινε όχι μόνο η μεγαλυτέρα θεομητορική εορτή, αλλά και μία από τις σπουδαιότερες εορτές του εκκλησιαστικού έτους. Αυτό βέβαια ήταν φυσικό να γίνει, γιατί η Θεοτόκος     είναι το προσφιλέστερο και ιερότερο πρόσωπο μετά τον Κύριο και γι’ αυτό συνεκέντρωσε την τιμή και την ευλάβεια όλων των χριστιανικών γενεών.

Ειδικά το γεγονός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αφηγείται, εκτός των άλλων, και μια απόκρυφος διήγησις, που φέρεται υπό το όνομα του ηγαπημένου μαθητού του Κυρίου, του Ιωάννου. Μία περίληψη του εκτενούς αυτού κειμένου θα παρουσιάσομε εδώ.

Η Παναγία μετά την ανάληψη του Χριστού καθημερινώς πήγαινε στο Ζωοδόχο μνήμα και προσηύχετο.
Μια Παρασκευή ο αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζεται μπροστά της και την χαιρετά∙ «Χαίρε, η γεννήσασα Χριστόν τον Θεόν ημών. Ο Κύριος άκουσε την προσευχή σου και θα πορευθείς εις την ζωήν την αληθινήν και αδιάδοχον».
Η Θεοτόκος επιστρέφει στον οίκον της, θυμιά και προσεύχεται στον Χριστό να της στείλει τον Ιωάννη και τους λοιπούς Αποστόλους για να παρασταθούν στον θάνατό της. Η προσευχή της εισακούεται και πρώτος φθάνει, αρπαγείς από νεφέλη, ο Ιωάννης και σε λίγο επί νεφελών και οι λοιποί απόστολοι ,οι διεσπαρμένοι στα πέρατα του κόσμου.
Την Κυριακή έρχεται με την απαστράπτουσα δόξα Του και με χιλιάδες αγγέλους ο Κύριος να παραλάβει την ψυχή της μητρός του. Εκείνη ευλογεί τους αποστόλους και τον κόσμο, δέεται για την σωτηρία όλων και αφού λαμβάνει την υπόσχεση ότι «πάσα ψυχή επικαλούμενη το όνομά της ου μη καταισχυνθή, αλλ’ εύρη έλεος και παράκλησιν και αντίληψιν και παρρησίαν και εν τω νυν αιώνι και εν τω μέλλοντι», παραδίδει την αγία της ψυχή στα χέρια του Yιού της.
Οι απόστολοι περιπτύσσονται το σκήνος και ψάλλοντες, μεταφέρουν την κλίνη με το σώμα για ταφή. Ένας Εβραίος ονόματι Ιεφωνίας ορμά και επιχειρεί «κατά της κλίνης», αλλ’ άγγελος Κυρίου με «ξίφος πυρός» αποκόπτει τα χέρια του από των ώμων, που μένουν κρεμασμένα στην κλίνη. Αυτός μετανοεί και κολλώνται και πάλι τα χέρια του, ενώ οι απόστολοι ανενόχλητοι συνεχίζουν την εκφορά. Το σκήνος θάπτεται σε καινό μνημείο στην Γεσθημανή, την Τρίτη όμως ημέρα «μετετέθη… εν Παραδείσω». 

                                               ΑΜΗΝ

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΑ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΜΤΘ. ΙΗ 23-35




Του  πρωτ. Νικ. Φαναριώτη , εφημ. του Ι.Ν. Οσ. Λουκά Πατρών  για  την  19-8-12

 

Ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω Βασιλεί, όστις ηθέλησε συνάραι λόγον μετά των δούλων αυτού.


Στην παραβολή λοιπόν παρουσιάζεται ένας βασιλιάς, όταν άρχισε να λογαριάζεται με τους υπηκόους του. Τότε του φέρανε έναν οφειλέτη 10.000 ταλάντων. και επειδή δεν είχε να τα  αποδώσει, ο κύριος του πρόσταξε να πουληθεί αυτός ,και η γυναίκα του, και τα παιδιά του, και όλα όσα είχε, και να αποδοθεί αυτό που χρωστούσε. Καθώς, λοιπόν, ο δούλος, έπεσε στα πόδια του και τον προσκυνούσε  λέγοντας: Κύριε, μακροθύμισε σε μένα, και θα σού τα αποδώσω όλα, τότε ο Κύριος εκείνου του δούλου τον σπλαχνίστηκε, δέχτηκε την μετάνοια του τον άφησε ελεύθερο, του χάρισε μάλιστα και το δάνειο. Όταν όμως, εκείνος ο δούλος βγήκε έξω, βρήκε έναν  σύνδουλον του που του χρωστούσε 100 δηνάρια.  επανελήφθη η σκηνή κατά γράμμα με αντίθετο αποτέλεσμα την φυλάκιση του συνδούλου. η κατάληξις : Δούλε πονηρέ, όλο εκείνο το χρέος  σου το χάρισα, επειδή με παρακάλεσες δεν έπρεπε και σύ να ελεήσεις τον σύνδουλο σου όπως και εγώ σε ηλέησα; Και οργισθεις, τον παρέδωσε στους βασανιστές, μέχρις ότου αποδώσει σ΄αυτόν ολόκληρο εκείνο πού όφειλε.

Η εξήγησις: ο βασιλιάς είναι ο Θεός  δηλ. ο Χριστός και δούλοι του είμαστε εμείς. Το πελώριο χρέος δεν είναι χρηματικό αλλά  πνευματικό .(αίμα Χριστού),και το χρωστάει ο καθένας μας προσωπικά στον Χριστό. Και τούτο γιατί κάθε αμαρτία (μικρή η μεγάλη) εξαγοράζεται μόνο με αίμα Χριστού.  Το μικρό χρέος είναι οι μεταξύ μας διαφορές, μίση, αδικίες, μνησικακίες, συκοφαντίες… που μας χρωστάνε οι αδελφοί μας.

Πολλοί πιστεύουν ότι είναι οι κακοί, οί μεγάλοι αμαρτωλοί, οί άθεοι,οί αιρετικοί…στήν πραγματικότητα είμαστε όλοι ανεξαιρέτως οί άνθρωποι. Και τούτο γιατί κάθε αμαρτία (μικρή η μεγάλη) καθαριζεται μόνο με αίμα Χριστού.

Πόσοι πνίγουμε τους αδελφούς μας.

1ον όλοι όσοι κρατούμε μνησικακία για οποιοδήποτε γεγονός στις μεταξύ των αδελφών μας διαφορές, κακίες, αδικίες, μίση,  συκοφαντίες…ακόμα και πολλοί ιερωμένοι, ερημίτες και ασκητές.
2ον.πάς ο μισών τον αδελφόν αυτού ανθρωποκτόνος εστί και οίδατε ότι πας ανθρωποκτόνος ουκ έχει ζωήν αιώνιον,εν εαυτώ μένουσαν.  Α.ΙΩ.Γ15.

Και τώρα ας κάνουμε μια έρευνα στην πνευματική αγορά πού μας άνοιξε ο Κύριος δηλ. στην εκκλησία όπου παζαρέυεται ο παράδεισος και η κόλαση Με οδηγό τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό :

Δύο άνθρωποι, χριστιανοί μου, ήλθαν μια φορά και εξομολογήθηκαν εις εμέ, Πέτρος και Παύλος, και να ιδείτε πως τους διόρθωσα, καλά ή κακά. Εγώ σας φανερώνω την καρδία μου.
Μου λέγει ο Πέτρος: Εγώ, πνευματικέ μου, από τον καιρό όπου γεννήθηκα έως τώρα, ενήστευσα, επροσευχόμουν πάντοτε, έκαμνα ελεημοσύνας εις τους φτωχούς, έκτισα μοναστήρια, εκκλησίας και άλλα καλά έκαμα. Τον εχθρόν μου δεν τον συγχωρώ. Εγώ τον απεφάσισα δια την κόλαση.

Έρχεται ο Παύλος και μου λέγει: Εγώ από τον καιρόν όπου εγεννήθηκα, ποτέ κανένα καλό  δεν έκαμα, αλλά μάλιστα έχω κάμει τόσα φονικά, επόρνευσα, έκλεψα, έκαψα εκκλησίες, μοναστήρια όλα τα κακά τα έκαμα, μα τον εχθρό μου τον συγχωρώ. Να ιδείτε τι έκαμα εγώ εις αυτόν. Ευθύς τον αγκάλιασα και τον φίλησα του έδωσα την άδεια να μεταλάβει. Καλά τους διόρθωσα ή κακά;  Αυγ. Καντιωτη .ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ σελις 166.

Εδώ ο πατρο Κοσμάς μας φωτιζει από άλλη οπτική γωνία την παραβολή και φανερώνει ότι το κυριότερο εμπόδιο στην οδοιπορία για τον παράδεισο είναι η μνησικακία. Και επειδή αναφέρεται μιμούμενος τον Κυριον του, στην τελευταία εξομολόγηση του Πέτρου και του Παύλου δηλ. κάθε ανθρώπου άμεσα μπροστά στην Αιωνιότητα, (χωρίς στην περίπτωση αυτή να υπάρχει άλλο περιθώριο μετανοίας ) καταλαβαίνουμε ότι εμείς αποφασίζουμε για το αιώνιο μέλλον μας  ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ, και ο Χριστός σαν ΚΡΙΤΗΣ απλώς το επικυρώνει οριστικά, σεβόμενος την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας .
Τούτο συνάγεται και από την φράση του Πατροκοσμά που είπε για τον Πέτρο: τον ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ για την κόλαση, και όχι τον προειδοποίησα, τον νουθέτησα…κλπ. Το ίδιο έγινε και για τον ευγνώμονα ληστή, αφού επακολούθησε ο θάνατος .
Όσοι θέλουμε Παράδεισο, πρέπει να ακολουθήσουμε την σημερινή ταξιδιωτική οδηγία: να παίρνουμε άφεση από το πελώριο χρέος μας  των μυρίων ταλάντων- αλλά και να δίνουμε άφεση στο μικρό προσωπικό χρέος των εκατόν δηναρίων, αφού δεν γνωρίζουμε πότε θα μας βρει ο θάνατος.

Στη σημερινή παραβολή  θέλησε ο Χριστός να μας επισημάνει τον τρόπο πού θα λογαριαστεί μαζύ μας  την ώρα της  αναχωρήσεως για την αιωνιότητα, διότι μόνον τότε ο Χριστός θα λογαριαστεί οριστικά και αμετάκλητα με τον καθένα από μας, γιατί αυτήν την εντολή έχει από τον Πατέρα Του:  ((ου γαρ απέστειλε ο Θεός τον υιόν αυτού εις τον κόσμον ινα κρίνει τον κόσμον, αλλ΄ ίνα σωθεί ο κόσμος δι΄αυτού)). Ιω.γ17.

Το φοβερό είναι ότι αν μας βρει ο θάνατος  με μνησικακία θα την κουβαλάμε μαζί μας σε όλη την αιωνιότητα και αυτό θα είναι η Κόλαση μας .
Ο Κύριος είναι σαφής: ((Ούτω και ο πατήρ μου ο επουράνιος ποιήσει υμίν,εάν μη αφήτε έκαστος τώ αδελφώ αυτού από τών καρδιών υμών, τα παραπτώματα αυτών)).Μτθ.ΙΗ35.    

ΑΜΗΝ.

Κυριακή 12 Αυγούστου 2012

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Ι ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΜΤΘ ΙΖ 14-23


      

Του  πρωτ. Νικ. Φαναριώτη , εφημ. του Ι.Ν. Οσ. Λουκά Πατρών  για  την 12-08-12



((Τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία)).

Το επεισόδιο έγινε την ημέρα της Μεταμορφώσεως στους πρόποδες του όρους Θαβώρ. Ενώ οι τρεις μαθητές Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης ζούσαν μέσα στο όργιο του φωτός και της ευτυχιας __ στους πρόποδες οι άλλοι 9 μαθητές, ο κόσμος και ο πατέρας ενός σεληνιαζομένου παιδιού ζούσαν το δράμα του δαιμονισμού :. Κατά την δήλωση του πατέρα σεληνιάζεται και κακώς πάσχει πολλάκις γαρ πίπτει εις το πυρ και πολλάκις εις το ύδωρ Μτθ.ιζ 15 . Δηλαδή πολλές φορές πέφτει στην φωτιά του αναρχισμού και πολλές φορές στα λασπόνερα της ακολασίας . Είναι το δράμα της νεολαίας όλων των εποχών και η δικη μας εποχή δεν πάει πισω.

Πολλοί επεχείρησαν δια μέσου των αιώνων να θεραπεύσουν την νεολαιαν αλλά είχαν και έχουν την τύχη των 9 μαθητών του Χριστού γιατί μόνον Αυτός χτύπησε το κακό στη ρίζα του ,γιατί μόνον Αυτός είχε την Δύναμη να το κάνει. Και επετίμησε αυτώ ο Ιησούς ,και εξήλθεν απ΄ αυτού το δαιμόνιο και εθεραπεύθη ο παίς από της ώρας εκείνης . Μτθ.ιζ 18 Διάβολος λοιπόν η αιτία που βασανιζόταν το παιδί ,που όταν ο Χριστός τον έβγαλε από τη μέση ηρέμησαν τα πάντα .

Όσοι λοιπόν θεωρούμε τον Διάβολο σαν προσωποποίηση του κακού, και όχι σαν πρόσωπο, και είμαστε πολλοί όπως δείχνει: ο τρόπος πού τρώμε πού νηστεύομε, πού προσευχόμαστε, που ντυνόμαστε … πού γδυνόμαστε… που διασκεδάζουμε… πού διαβολοστέλνουμε… και γενικά ο τρόπος πού βιώνουμε τη ζωή σε 24ωρη βάση, δείχνει πώς δεν τον φοβόμαστε αφού δεν τον πιστεύουμε σαν πρόσωπο.

Όσοι σκεφτόμαστε έτσι, είμαστε κάτω από την φοβερή ερώτηση του προφήτου Ηλιού το 900 π.χ. προτού κατεβάσει φωτιά από τον ουρανό και κάψει το ολοκαύτωμα της θυσίας. ((και προσήγαγεν Ηλιού προς πάντας και είπε αυτοίς Ηλιού έως πότε υμείς χωλανείτε επ΄αμφοτέραις ταις ιγνύες; (πότε από δω, και πότε από κει), Ει έστι Κύριος ο Θεός, πορεύεστε οπίσω αυτού ει δε ο Βάαλ πορεύεστε οπίσω αυτού και ουκ απεκρίθη ο λαός λόγον)).ΒΑΣΙΛ. Γ ιη΄ 21
Ο προφήτης Ηλίας είναι ζωντανός και δεν παύει να απευθύνει την ίδια ρητορική ερώ- τηση προς όλους μας ,΄Εάν υπαρχει Θεος πηγαινετε πισω από αυτόν,αν δε ο Διαβολος πηγαινεται πισω από αυτόν.__ΓΙΑΤΙ δυστυχως το ιδιο συμβαινει σε πολλούς από μας
Τους Ορθόδοξους Χριστιανους .
ΚΟΥΤΣΑΙΝΟΥΜΕ
1ον ΣΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ της Ορθοδοξιας δηλαδη :
α. αντιβαίνουμε στην Γραφή στην οποία ο Σατανάς ,είναι ένα από τα΄ δύο κεντρικά πρόσωπα. Δύο είναι τα κεντρικά πρόσωπα και στα 76(49+27) βιβλία της Αγίας Γραφής ο Χριστός και ο Σατανάς. και μάλιστα πρώτος εμφανίζεται ο Σατανάς ο όφις ο αρχαίος ο διάβολος και έπειτα ο Χριστός.
β.αντιβαίνουμε στην λογική. Ποίος πείραξε τον Χριστό στο Σαραντάριον όρος στην έρημο; Μήπως ο εαυτός του; (ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ).
γ.αντιβαίνουμε στην οικονομία της Σωτηριας. (Τον λόγο της ενανθρωπήσεως)
((είς τούτο εφανερώθη ο υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του διαβόλου.)) Α.ΙΩ.Γ9. (οι προσωποποιήσεις δεν κάνουν έργα.)

2ον Στην ορθοδοξη ΠΡΑΚΤΙΚΗ : Αδιαφορούμε για το συμφέρον μας ακολου θώντας κοσμικές πρακτικές περιφρονούμε τα ασφαλιστικά μέτρα της εκκλησίας
1.εξορκισμούς, αγιασμούς, θυμιάματα, κομποσκοίνια…

2.την καθοδήγηση των Αγίων (κατάσκοποι της Εκκλησίας στο στρατόπεδο του εχθρού).Έφεραν πλήθος πληροφορίες για την δαιμονικη δράση του Διαβόλου και των δαιμονιων του στην Ιστορία και στην καθημερινή ζωή, για τα οποία υπάρχει τεράστια ποσότητα υλικού για επεξεργασία στα συναξάρια των Αγίων. Ακολουθούν Μερικά (ελάχιστα) δείγματα πληροφοριών.

1. Μακάριος ο Αιγύπτιος. ΕΟΡΤΗ: 19 Ιανουαρίου.
Είναι δύο τα τάγματα των δαιμόνων και το μεν ένα τάγμα πολεμάει τους ανθρώπους εις τα διάφορα πάθη, θυμού, και επιθυμίας το δε άλλο τάγμα το οποίον ονομάζεται αρχικό πολεμάει τους ανθρώπους και τους ρίπτει εις διαφόρους αιρέσεις και βλασφημίας και πλάνας , στους μάγους και τους αιρεσιάρχες .

2.Γεροντικόν Αντωνίου.
επιδρούν στην φαντασία και βλέπουμε διαφορετικά (μια ευσεβή γυναίκα ως φοράδα) Γερ. Χαμπάκη (Αντωνίου) σελ.193).

3. Αβέρκιος 22 Οκτωβρίου. έχουν δύναμιν επί των στοιχείων της φύσεως .(σεισμοί, θύελλες, επιδημίες ).
Αδελφοί μου ,γιαυτό σας δίνει η Εκκλησία αυτό φυλλάδιο που εχει τις αντίστοιχες ημερομηνίες . Δηλαδή να ανατρέξετε στα αντίστοιχα βιβλία της Ορθοδοξίας μας ,και να κάνετε τη δική σας έρευνα ,που θα σας φυλάξει από την πανουργια του Διαβόλου .
Η Ορθόδοξη εκκλησία κάνει το καθήκον της και καλύπτει τον λαό του Θεού

ΑΜΗΝ


Κυριακή 5 Αυγούστου 2012

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Θ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΟΛΙΓΟΠΙΣΤΙΑ ΙΔ. 22,34



Του  πρωτ. Νικ. Φαναριώτη , εφημ. του Ι.Ν. Οσ. Λουκά Πατρών  για  την 05-08-12

((Και ευθέως ηνάγκασεν ο Ιησούς τους μαθητάς αυτού εμβήναι είς το πλοίον και προάγειν αυτόν είς το πέραν έως ού απολύσει τους όχλους)) ΜΤΘ.ΙΔ22

Τους ανάγκασε γιατί κάποιος λόγος υπήρχε… Το επεισόδιο που ακούσαμε στο σημερινό ευαγγέλιο, συνέβη την ίδια ημέρα πού έγινε και το θαύμα της αρτοκλασίας. Αφού δηλ. όλοι χόρτασαν και πήραν και οι μαθηταί από ένα κοφίνι περισσεύματα, ξαφνικά και πριν απολύσει του όχλους, ευθέως ηνάγκασε τους  Μαθητάς να μπουν στο πλοίο και να αναχωρήσουν χωρίς Αυτόν. Τη συνέχεια την ακούσαμε ,και πρωταγωνιστής ήταν ο Πέτρος . 

Η θαλασσινή περιπέτεια του Πέτρου είναι βίωμα  της λαϊκής  ψυχής. Ας  παρακολουθήσουμε τον ποιητήν:  Είναι η ζωή μια θάλασσα και μείς Καπεταναίοι, κι΄ είναι σταλήθεια τυχεροί όσοι πεθαίνουν νέοι. Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και δάκρυ,  είναι η ζωή του καθενός θάλασσα δίχως άκρη. Προηγείται βέβαια η εκκλησία:  ((ο την του βίου τούτου αλμυράν θάλασσαν καταστείλας, και τα αχθηφόρα τών ηδονών κατευνάσας κύματα)). Ευχή του μικρού Αγιασμού.

Και αποδεικνύεται ότι ο Λόγος του Θεού είναι   πολύ πιο κοντά στη ζωή του λαού από  οποιοδήποτε κοσμικό σενάριο, από τα πιο ιδεαλιστικά, ως πιο βρώμικα ΡΙΑΛΙΤΥ ΣΩΟΥ.  Ας την παρακολουθήσουμε:  Οι μαθηταί ύστερα από την θαυμάσια ημέρα που πέρασαν είχαν γίνει εξωστρεφείς Είχαν ξεχάσει και Χριστόν, και βασιλεία των ουρανών, και  ψυχή, και διδασκαλία. Και είχαν το νου τους στην εξουσία, στα υπουργηλίκια και ο Πέτροςπρωθυπουργος. ((Ιησούς γνούς ότι μέλλουσιν έρχεσθαι και αρπάζειν αυτόν ίνα ποιήσωσιν αυτόν βασιλέα, ανεχώρησε πάλιν είς το όρος αυτός μόνος)) Ιω.στ΄15. Απόδειξης ότι την ώρα του κινδύνου ούτε που θυμόντουσαν τον Κύριο, (φάντασμα).

ακόμα και όταν ο Πέτρος ξυπνώντας από τον λήθαργο έτρεξε  κοντά του ,η εξωστρέφεια δεν τον εγκατέλειψε και  ο Χριστός τον ονόμασε ολιγόπιστο  τετάρτη δε φυλακή της νυκτός απήλθε προς αυτούς ο Ιησούς περιπατών επί της θαλάσσης   και ιδόντες αυτόν οι μαθηταί επί την θάλασσαν περιπατούντα εταράχθησαν λέγοντες ότι φάντασμα  εστί, και από του φόβου έκραξαν. ΜΤΘ.ΙΔ25,26

Το ίδιο συμβαίνει και με μας  και εμείς όταν είμαστε στο λιμάνι δηλαδή σε μια ήρεμη  οικογενειακή ζωή. Αρκετά χρήματα ,υγεία, ανέσεις, δηλ χωρίς προβλήματα επιβιώσεως, χαλαρώνουμε την ζωή της εκκλησίας: νηστεία, προσευχή, εκκλησιασμό της  Κυριακής, περιφρονούμε τον Λόγο Θεού .  γινόμαστε εξωστρεφείς και θέλοντας να ζήσουμε την ζωή μας  (γλέντια, πάρτι, γενέθλια, Γάμους,  βαφτίσια, συνεστιάσεις τα Σαββατόβραδα) Δηλ. να ((γλεντήσουμε)) τη ζωή μας . 
Δηλ. Να ξεσαλώσουμε στη ζωή μας .ξεχνάμε σιγά σιγά και ψυχή, και Χριστό  και εκκλησία και νηστείες και προσευχή και μυστηριακή ζωή. Αρχίζουμε να αφαιρούμε τις  κολώνες πού στήριζαν την κατ΄ οίκον εκκλησίαν.  

ΔΗΛΑΔΗ

1. Κόβουμε την κολώνα της νηστείας.

2. κόβουμε την κολώνα του Σαββατόβραδου ξεφαντώνοντας μέχρι πρωίας και χάνοντας  την λειτουργία της Κυριακής. Κι ’ ο χορός καλά κρατεί.(μέχρι πότε;).  στο Χριστό βέβαια ανάβουμε το κεράκι μας (όπως και στους πεθαμένους).  Αλλά ο Χριστός είναι ζωντανός και δεν έχει ανάγκη να καεί το κερί μέχρι τέλους, γιατί το κερί πού ανάβουμε στο Χριστό είναι αναστάσιμο και η ανάσταση δεν έχει τέλος.

Αλλά ξαφνικά έρχεται η τρικυμία: αρρώστια, ατύχημα, οικονομικά προβλήματα… τότε  τα χάνουμε και η εξωστρέφεια γίνεται ολιγοπιστία.  Και τρέχουμε στους πάντες γύρω μας, εκτός από  Τον Χριστό που είναι μέσα μας .
Στους γιατρούς, στους μαιευτήρες, στους ψυχολόγους, στους καρδιολόγους, στους μάγους, στα ξόρκια φυσικά θα πάμε και στην επιστήμη αλλά διά του  Χριστού τους καρδιολόγους αλλά χριστιανούς καρδιολόγους, μαιευτήρας αλλά χριστιανούς διαιτολόγους, ψυχολόγους, ψυχιάτρους .

Αλλά και (εδώ προσέξτε)… την τελευταία λέξη θα την έχει πάλι ο Χριστός πού είναι ο Μόνος πού μπορεί να μας σώσει και αυτό το δηλώνουν όλοι οι γιατροί του κόσμου όταν δουν τα σκούρα.

Στη ζωή ο κάθε άνθρωπος θα συναντήσει και Λιμάνια:  ήρεμες και ευτυχισμένες αυγές και ηλιοβασιλέματα και τρικυμίες Αφού, όπως λέει ο λαϊκός ποιητής

Είν΄ η  ζωή του καθενός  θάλασσα δίχως Άκρη.

Και  αλλοίμονο σε κείνο τον χριστιανό που δεν έχει  Χριστό…(δις) 

ΘΑ ΒΟΥΛΙΑΞΕΙ,

για ολόκληρη την αιωνιότητα ανεπανόρθωτα.


ΑΜΗΝ.