En el Valle de Himnos ~ Infine... siamo un quartiere...!!!
Nella Valle degli Inni
~ Por fin ... somos un barrio ...!!!
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Με τη βοήθεια του Πανοικτίρμονος Θεού , από σήμερα είμαστε και πάλι κοντά σας ,μετά από τη διετή απουσία στην μπλογκόσφαιρα.
Με την επιστροφή μας , σας ανακοινώνουμε την διάθεση , να αποκτήσει το ιστολόγιό μας και άλλους συντάκτες για την καλλίτερη ενημέρωση και
πνευματική βοήθεια των αναγνωστών μας .
Παρακαλούνται οι ενδιαφερόμενοι , όπως συμπληρώσουν τη φόρμα επικοινωνίας (κάτω δεξιά).

Σας περιμένουμε με χαρά!

Θεοτόκης
21/11/2014

ΤΕΛΟΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Όσο με ωφέλησαν οι αρρώστιες , δε με ωφέλησε η άσκηση που , σαν μοναχός , έκανα τόσα χρόνια.
Γέρων Παΐσιος

Κυριακή 26 Ιουλίου 2009

Αποκαλύφθηκε ψηφιδωτό Σεραφείμ στην Αγιά Σοφιά

ImageΚωνσταντινούπολη - Την παράσταση ενός αγγέλου Σεραφείμ, η οποία ήταν καλυμμένη εδώ και 6 αιώνες έφεραν στην επιφάνεια συντηρητές στην Αγία Σοφία

στη Κωνσταντινούπολη.

Πρόκειται για ένα μοναδικής ομορφιάς ψηφιδωτό που αναπαριστά ένα Σεραφείμ. Όπως και όλες οι υπόλοιπες παραστάσεις είχε επισοβατιστεί λίγο μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης, το 1453 και τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί.

Οι επισκέπτες του επιβλητικού βυζαντινού μνημείου -συμβόλου της Κωνσταντινούπολης θα μπορούν να βλέπουν το πρόσωπο του αγγέλου Σεραφείμ στη βάση του μεγάλου τρούλου της Αγίας Σοφίας, που καλύφθηκε λίγα χρόνια μετά την άλωση.

Στόχος τ ων συντηρητών είναι τώρα να φέρουν στην επιφάνεια και δεύτερο άγγελο.

Ο υπουργός Πολιτισμού της Τουρκίας, επισκέφθηκε το Σάββατο το μουσείο για να δει την πρόοδο της τελευταίας φάσης της αναπαλαίωσης, που αποκάλυψε το ψηφιδωτό.

Η αποκάλυψη του μεγάλου και εκφραστικού ψηφιδωτού θεωρείται σημαντική, καθώς πολλά ακόμη από τα περίτεχνα ψηφιδωτά του ναού παραμένουν καλυμμένα εδώ και αιώνες.

Μετά την άλωση της Πόλης το 1453, οι Τούρκοι, αντί να μετακινήσουν τα μωσαϊκά της Αγίας Σοφίας, τα κάλυψαν με μέταλλο και γύψο.

Η θέση του άρτι αποκαλυφθέντος μωσαϊκού βρίσκεται στην τριγωνική αψίδα που στηρίζει τον θεόρατο θόλο του ναού.

Υστέρα από τουλάχιστον δέκα ημέρες διαρκούς εργασίας, οι ειδικοί αφαίρεσαν πολλές στρώσεις από πλαστικό και μέταλλο και κατόρθωσαν να ξεσκεπάσουν τον άγγελο.

Τέλος, να σημειωθεί, πως πραγματική ηλικία του μωσαϊκού θα προκύψει έπειτα από ειδικές αναλύσεις στις οποίες θα προβεί η Επιστημονική Επιτροπή της Αγίας Σοφίας και αφού συγκρίνει τα αποτελέσματα με άλλα, παρόμοια μωσαϊκά.

Πηγή : www.romfea.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Σάββατο 25 Ιουλίου 2009

Θεία Κοινωνία και νέα γρίπη

του Αρχιμ. Επιφανίου Οικονόμου
Η πρόσφατη απόφαση της Αγγλικανικής Εκκλησίας να διακόψει τη μετάδοση της Θείας Κοινωνίας στους πιστούς

για την αποφυγή της εξάπλωσης της νέας γρίπης, συνιστά μια ακόμη απόδειξη της γενικευμένης εκκοσμίκευσης της Δυτικής Χριστιανοσύνης, η οποία έχει, προ πολλού, απολέσει την Εκκλησιαστική της ιδιότητα και έχει μεταβληθεί σε απλή θρησκευτική κοινότητα, χωρίς το παραμικρό Ευχαριστιακό υπόβαθρο.

Η δισχιλιετής ζωή της Εκκλησίας, η πνευματική Της αποστολή και η κοινωνική Της δραστηριότητα, το ιεραποστολικό και κατηχητικό Της έργο, η ιερατική διακονία στην ενορία, ο μοναστικός τρόπος ζωής, η Ιεραρχική Της δομή και η διοικητική Της διάρθρωση ακόμα, η διορθόδοξη κοινωνία και ενότητα υπάρχουν και εξελίσσονται γύρω από ένα και μοναδικό γεγονός, το οποίο επαναλαμβάνεται διαρκώς στη ζωή του κόσμου με την χάρη του Αγίου Πνεύματος: Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και την εξ αυτού μετάδοση του Σώματος και του Αίματος του Χριστού στους πιστούς. «Η σημασία και σπουδαιότης της Θείας Ευχαριστίας, ως κέντρου και κριτηρίου της όλης Εκκλησίας, είναι προφανής.

Πάντα τα ιερά Μυστήρια και σύμπασα η Εκκλησιαστική ζωή κινούνται περί την Θείαν Ευχαριστίαν και αντλούν υπόστασιν εκ της σχέσεώς των προς αυτήν…» (Μήνυμα των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, Πάτμος, 26/9/1995).

Η ενσυνείδητη διακοπή της μετάδοσης του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, ενόψει οιασδήποτε σκοπιμότητος, με το πρόσχημα της οιασδήποτε προφύλαξης, συνιστά την αυτοκατάργηση της Εκκλησίας. Και μπορεί οι άνθρωποι του κόσμου να μπορούν να σκέπτονται, να συζητούν και να εισηγούνται οτιδήποτε, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου κρατικού σχεδιασμού, οι άνθρωποι της Εκκλησίας, όμως, οι έχοντες συνείδηση της ουσίας του Μυστηρίου, οφείλουν να αποκλείουν κάθε τέτοια συζήτηση.

Η κάθετη αυτή τοποθέτηση, επί του προκειμένου ζητήματος, δε συνιστά αδιαφορία, ούτε μπορεί να χαρακτηριστεί ως απανθρωπία. Έχει σαφές Θεολογικό υπόβαθρο, το οποίο εξηγεί τί ακριβώς συμβαίνει στη Θεία Λειτουργία και τί ακριβώς μεταδίδουμε με τη Θεία Κοινωνία.

Η Θεία Λειτουργία δεν είναι μία απεικονιστική αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου, στη διάρκεια της οποίας φέρνουμε στο νου μας και αποδίδουμε, θεατρικώ τω τρόπω, τα γεγονότα που έλαβαν χώρα τη νύχτα της Μ. Πέμπτης στο υπερώο της Ιερουσαλήμ. Είναι η ουσιαστική, διαρκής και καθημερινή επανάληψη της θυσίας του Χριστού για να ζήσει ο κόσμος σήμερα, αλλά και στην προοπτική της αιωνιότητος. Την ώρα της Θείας Ευχαριστίας οι διαστάσεις του χρόνου (παρελθόν, παρόν, μέλλον) συναντώνται και η Θεία Ευχαριστία γίνεται η πραγμάτωση όχι μόνο των γενομένων στο παρελθόν, αλλά και της Βασιλείας του Θεού.

Η ως άνω Θεολογική τοποθέτηση, όμως, για εκείνους που σκέπτονται πραγματιστικά, δεν αναιρεί τους όποιους επιδημιολογικούς κινδύνους από την μετάδοση των υλικών στοιχείων της Ευχαριστίας, του άρτου και του οίνου.

Λησμονούν, όμως, ότι ουδέποτε στη διάρκεια της Εκκλησιαστικής ιστορίας καταγράφηκε περιστατικό μετάδοσης οποιασδήποτε νόσου, διά της Θείας Κοινωνίας, είτε στους λαϊκούς που κοινωνούν, είτε στους κληρικούς που κοινωνούν πρώτοι και καταλύουν τελευταίοι, ασχέτως αν προηγήθηκαν πιστοί ασθενείς, πάσχοντες από απλές έως και τρομακτικές μεταδιδόμενες νόσους. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Απλούστατα, γιατί κοινωνούμε Σώμα και Αίμα Χριστού κυριολεκτικώς και όχι μεταφορικώς και συμβολικώς. Και πώς να συμβαίνει διαφορετικά αφού ο ίδιος ο Κύριος το επιβεβαίωσε και το δίδαξε στο Μυστικό Δείπνο, όταν, προσφέροντας στους Αγίους Αποστόλους τον άρτο και τον οίνο, είπε «Λάβετε φάγετε, τούτο μου εστί το Σώμα» και «Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο εστί το Αίμα μου».

Η σαφής εντολή του Χριστού δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας και αμφισβήτησης. Το γεγονός δε ότι το Σώμα και το Αίμα Του προσφέρονται από τον Ίδιο, μετά την Σταυρική θυσία, με την μορφή των υλικών στοιχείων, συνιστά μία ακόμη απόδειξη της Θείας αγάπης, φιλανθρωπίας και συγκατάβασης, καθότι διαφορετικά, θα γινόμασταν μέτοχοι όχι Ευχαριστιακής, εν Αγίω Πνεύματι, συνάξεως, αλλά κανιβαλικής τελετής.

Ο ιδρυτικός του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, λόγος του Κυρίου ερμηνεύεται περίτεχνα από τον Άγιο Κύριλλο Ιεροσολύμων, ο οποίος σημειώνει: «Αυτού ουν του Κυρίου αποφηναμένου και ειπόντος περί του άρτου «Τούτο μου εστί το Σώμα» τίς τολμήσει αμφιβάλλειν λοιπόν;

Και αυτού διαβεβαιωσαμένου και ειρηκότος «Τούτο μου εστί το αίμα», τίς ενδοιάσει ποτέ λέγων μη είναι αυτού αίμα;… Ώστε μετά πάσης πληροφορίας ως σώματος και αίματος μεταλαμβάνομεν Χριστού. Εν τύπω γαρ άρτου δίδοταί σοι το Σώμα και εν τύπω οίνου δίδοταί σοι το αίμα, ίνα γένη, μεταλαβών σώματος και αίματος Χριστού, σύσσωμος και σύναιμος Χριστού… Ούτω, κατά τον μακάριον Πέτρον, Θείας κοινωνοί γινόμεθα φύσεως» (Μυσταγωγικαί Κατηχήσεις Δ΄»

Οι Χριστιανοί, λοιπόν, που έχουν τέτοιους λογισμούς αμφιβολίας και ανθρώπινης αδυναμίας, πρέπει να ενισχύσουν την πίστη τους και να μην αφήνουν τον πειρασμό να τους απομακρύνει από την σωστική χάρη του Μυστηρίου.

Η κοινωνία του άρτου και του Ποτηρίου είναι ένα θαύμα της αγάπης του Θεού. Το θαύμα αυτό επεκτείνεται σε όλη την έκταση της ζωής μας και καλύπτει τα πάντα.

Πηγή : www.romfea.gr

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Η κοίμησις της Αγίας Θεοπρομήτορος Αννης

Κήρυγμα του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου κ. Ιεροθέου .


Επειδή ο Χριστός είναι ο Σωτήρας των ανθρώπων, και προξένησε την μεγαλύτερη ευεργεσία σε όλο τον κόσμο, γι’ αυτό και η Παναγία, η Μητέρα του Χριστού, είναι η χαρά όλης της κτίσεως. Γιατί αυτή έδωσε την σάρκα της στον Χριστό, αυτή τον κράτησε εννέα μήνες μέσα στην κοιλιά της, και αυτή με την αγάπη και την στοργή της τον θήλασε, τον μεγάλωσε.

Αλλά τιμώντας την Παναγία παράλληλα πρέπει να τιμούμε και την μητέρα της Παναγίας, την αγία Άννα. Η Εκκλησία αιωνίως αποδίδει την ευγνωμοσύνη της και την τιμή της στα πρόσωπα εκείνα που συνετέλεσαν στην δόξα του Θεού. Έτσι, λοιπόν, σήμερα εορτάζουμε και την αγία Άννα, την Μητέρα της Παναγίας μας, η οποία παρέδωσε την ψυχή της σαν αυτή την ημέρα.

Εφ’ όσον η αγία Άννα ήταν Μητέρα της Παναγίας αυτό σημαίνει ότι ήταν η Προμήτωρ, δηλαδή η γιαγιά του Χριστού κατά το ανθρώπινο. Από την πείρα μας γνωρίζουμε την μεγάλη αγάπη της γιαγιάς στα εγγόνια, αλλά και την αγάπη των εγγονών προς την γιαγιά τους. Οπότε μπορούμε να καταλάβουμε και την σχέση της αγίας Άννης με τον Χριστό. Αυτή θα του έδειχνε αγάπη, θα τον βοηθούσε, καθώς επίσης ο μικρός Χριστός θα αισθανόταν την ιδιαίτερη αγάπη και στοργή της γιαγιάς του.

Ο πατέρας της αγίας Άννης, ο ιερεύς Ματθάν είχε τρεις θυγατέρες, την Μαρία, την Σοβήν και την Άννα. Από την Μαρία προήλθεν η Σαλώμη, η μετέπειτα μυροφόρος, από την Σοβήν γεννήθηκε η Ελισάβετ, η μητέρα του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και από την Άννα γεννήθηκε η Παναγία μας. Οπότε, η Σαλώμη η μυροφόρος, η Ελισάβετ η μητέρα του Προδρόμου και η Παναγία είναι θυγατέρες τριών αδελφών και πρώτες εξαδέλφες μεταξύ τους. Βλέπουμε εδώ μια αγία οικογένεια και μια αγία συγγενική ατμόσφαιρα.

Η αγία Άννα ήταν μια ευλαβής γυναίκα, όπως διδάσκουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, ιδιαιτέρως ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Το όνομα Άννα σημαίνει Χάρις και πράγματι η Χάρη κατοικούσε μέσα της. Συνέλαβε την Παναγία με προσευχή, νηστεία και υπακοή στον Θεό. Την κυοφόρησε, την γαλακτοτρόφησε με πολλή αγάπη, δίδοντας όχι μόνο το γάλα της, αλλά και την ζωή της, την προσευχή της. Όταν η Παναγία έγινε τριών ετών την αφιέρωσε στον Ναό, στερήθηκε την παρουσία της, γιατί ήξερε ότι είναι δώρο Θεού. Ολόκληρη την ζωή της η αγία Άννα την πέρασε με νηστείες, προσευχές και ελεημοσύνες.

Τα όσα είδαμε προηγουμένως δείχνουν μια πραγματικότητα, ότι όταν χαιρόμαστε έναν καρπό πρέπει να γνωρίζουμε ότι αυτός ο καρπός είναι αποτέλεσμα πολλών προσπαθειών και πολλών κόπων. Αυτό που γίνεται σε υλικό επίπεδο, γίνεται και σε πνευματικό επίπεδο. Τιμούμε έναν άγιο, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να τιμούμε και αυτούς που τον βοήθησαν να γίνη άγιος και την όλη ατμόσφαιρα που συνετέλεσε στον σκοπό αυτό. Στην περίπτωση που μελετάμε σήμερα, δηλαδή της αγίας Άννης, βλέπουμε μια ολόκληρη πνευματική οικογένεια, αλλά και μια ολόκληρη πνευματική ατμόσφαιρα, που συνετέλεσε στην δημιουργία αγίων προσωπικοτήτων και την εμφάνιση της Παναγίας μας.

Πόση σημασία πρέπει να δώσουμε στην ατμόσφαιρα που δημιουργείται μέσα σε μια οικογένεια! Συνήθως είμαστε έτοιμοι να κατηγορήσουμε τα παιδιά, τους νέους, αγνοώντας όμως ότι πολλές φορές φταίμε εμείς που δεν τους δημιουργούμε τις κατάλληλες συνθήκες να αναπτυχθούν σωστά.

Πάντως εφ’ όσον θεωρούμε την Παναγία ως πνευματική μητέρα μας, πρέπει να θεωρούμε και την Αγία Άννα ως πνευματική μας γιαγιά. Και να την παρακαλούμε να μας δείχνη την στοργή της, όπως την δείχνουν οι γιαγιάδες. Την έχουμε ανάγκη.

Ο Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου ΙΕΡΟΘΕΟΣ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2009

Η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία....



του (†)Πρωτοπρ. Ιωάννου Σ. Ρωμανίδου

Καθηγητού Πανεπιστημίου

Εκδόσεις ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ Θεσσαλονίκη 2004



Σε πολλούς επικρατεί η αντίληψις ότι η Ορθοδοξία είναι μία από τις πολλές θρησκείες, που έχει σαν κύρια μέριμνά Της την προετοιμασία των μελών της Εκκλησίας για την ζωή μετά θάνατον, να εξασφάλιση δηλαδή μία θέση στον Παράδεισο για κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό. Έτσι θεωρείται ότι το Ορθόδοξο δόγμα προσφέρει μία επί πλέον εξασφάλισι, επειδή είναι Ορθόδοξο, και ότι, αν κανείς δεν πιστεύη στο Ορθόδοξο δόγμα, αυτό είναι ένας επί πλέον λόγος για να πάη στην Κόλασι ο άνθρωπος αυτός, εκτός δηλαδή από το ότι ενδεχομένως θα τον στείλουν εκεί τα προσωπικά του αμαρτήματα.

Όσοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί πιστεύουν ότι αυτό το πράγμα είναι η Ορθοδοξία, αυτοί έχουν συσχετίσει την Ορθοδοξία αποκλειστικά με την μέλλουσα ζωή. Και αυτοί δεν κάνουν και πολλά πράγματα σ’ αυτήν την ζωή, αλλά περιμένουν να πεθάνουν, για να πάνε στον Παράδεισο, επειδή, όταν ζούσαν, ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί!

Μια άλλη μερίδα Ορθοδόξων δραστηριοποιείται μέσα στον χώρο της Εκκλησίας ενδιαφερομένη όχι για την άλλη ζωή, αλλά κυρίως γι’ αυτήν εδώ την ζωή. Δηλαδή για το πως θα τους βοηθήση η Ορθοδοξία να ζήσουν καλά σ’ αυτήν την ζωή. Τέτοιοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί προσεύχονται στον Θεό, βάζουν τους παπάδες να κάνουν προσευχές, κάνουν αγιασμούς, παρακλήσεις ευχέλαια κλπ., για να τους βοηθάη ο Θεός να περνάνε καλά σ’ αυτήν την ζωή, να μην αρρωσταίνουν, να αποκαθίστανται τα παιδιά τους, να εξασφαλίσουν στα κορίτσια τους μία καλή προίκα και έναν καλό γαμπρό, τα αγόρια τους να βρουν καλές κοπέλλες με καλή προίκα για να παντρευτούν, οι δουλειές τους να πηγαίνουν καλά, το εμπόριο, με το οποίο ασχολούνται, να πηγαίνει καλά, ακόμη και το χρηματιστήριο ή η βιομηχανία τους, κλπ. Οπότε βλέπομε ότι αυτοί οι Χριστιανοί δεν διαφέρουν κατά πολύ από τους πιστούς των άλλων θρησκειών, που κάνουν και εκείνοι τα ίδια περίπου πράγματα.

Δηλαδή βλέπει κανείς από τα παραπάνω την Ορθοδοξία να έχη αυτά τα δύο κοινά σημεία με όλα τα άλλα θρησκεύματα: Πρώτον, το να προπαρασκευάζη τους πιστούς για την ζωή μετά θάνατον, ώστε να πάνε στον Παράδεισο, όπως ο καθένας τον φαντάζεται, και δεύτερον, το να φροντίζη, ώστε οι Χριστιανοί να μην περνούν θλίψεις, στενοχώριες, καταστροφές, αρρώστιες, πολέμους κλπ. σ’ αυτήν εδώ τη ζωή, δηλαδή ο Θεός να τα τακτοποιή όλα κατά τις ανάγκες ή τις επιθυμίες τους. Έτσι γι’ αυτούς τους δεύτερους, η θρησκεία παίζει μεγάλο ρόλο σ’ αυτήν την ζωή και μάλιστα σ’ αυτήν την καθημερινή τους ζωή.

Κατά βάθος όμως απ’ όλους τους παραπάνω Χριστιανούς ποιος ενδιαφέρεται αν υπάρχη ή δεν υπάρχη Θεός; Ποιος Τον αναζητά; Γι’ αυτούς δεν τίθεται θέμα αν υπάρχη Θεός ή όχι, εφ’ όσον καλύτερα θα ήταν να υπήρχε Θεός για να μπορούμε να τον επικαλούμεθα και να του ζητούμε να ικανοποιή τις ανάγκες μας, ώστε να πηγαίνουν καλά οι δουλειές μας και να έχωμε κάποια ευτυχία σ’ αυτή την ζωή.

Οπότε βλέπομε ότι ο άνθρωπος έχει μια ισχυρότατη τάσι να θέλη να υπάρχη Θεός, να πιστεύη ότι υπάρχει Θεός, διότι είναι μία ανάγκη για τον άνθρωπο να υπάρχη Θεός, για να εξασφαλίζη τα όσα είπαμε. Ε, και εφ’ όσον είναι λοιπόν μία ανάγκη για τον άνθρωπο το να υπάρχη Θεός, άρα Θεός υπάρχει!

Αν ο άνθρωπος δεν είχε την ανάγκη ενός Θεού και αν μπορούσε να εξασφαλίση αυτάρκεια των προς το ζην σ’ αυτήν την ζωή με κάποιον άλλο τρόπο, τότε δεν ξέρει κανείς πόσοι άνθρωποι θα πίστευαν στον Θεό. Αυτό, γίνεται, εν πολλοίς στην Ελλάδα.

Έτσι βλέπομε, πολλοί άνθρωποι, ενώ πριν ήταν αδιάφοροι ως προς την θρησκεία, προς το τέλος της ζωής τους να θρησκεύουν, μετά ίσως από κάποιο γεγονός που τους φόβισε. Διότι πλέον δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς να επικαλούνται να τους βοηθήση κάποιος Θεός, από δεισιδαιμονική δηλαδή πρόληψη. Γι’ αυτούς τους λόγους η φύσις του ανθρώπου βοηθά στο να θρησκεύη ο άνθρωπος. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, ισχύει για τους πιστούς όλων των θρησκειών. Παντού η φύσις του ανθρώπου είναι η ίδια. Έτσι ο άνθρωπος μετά την πτώση του - εσκοτισμένος όπως είναι κατά φύσιν – μάλλον, παρά φύσιν - ρέπει προς την δεισιδαιμονία.

Τώρα το ερώτημα που ακολουθεί είναι: Που σταματάει η δεισιδαιμονία και που αρχίζει η αληθινή πίστις;

Σ’ αυτά τα θέματα οι Πατέρες έχουν σαφείς θέσεις και διδασκαλία. Ένας άνθρωπος, ο οποίος ακολουθεί ή μάλλον νομίζει ότι ακολουθεί την διδασκαλία του Χριστού και απλώς πηγαίνει στην Εκκλησία κάθε Κυριακή, που κοινωνεί κατά τακτά διαστήματα, που χρησιμοποιεί τους παπάδες για να του κάνουν αγιασμούς , ευχέλαια κλπ16., χωρίς να εμβαθύνη σ’ αυτά, παραμένοντας στο γράμμα του νόμου και όχι στο πνεύμα του νόμου, αυτός ωφελείται ιδιαίτερα από την Ορθοδοξία; Μετά ένας άλλος, ο οποίος προσεύχεται αποκλειστικά για την μέλλουσα ζωή για τον εαυτό του και για τους άλλους και αδιαφορεί τελείως γι’ αυτήν την ζωή, αυτός πάλι ωφελείται ιδιαίτερα από την Ορθοδοξία; Η μία τάσις εκπροσωπείται από τον παπά της ενορίας και όσους μαζεύονται γύρω του με το παραπάνω πνεύμα και η άλλη εκπροσωπείται από έναν Γέροντα σε μοναστήρι, συνήθως κάποιον αρχιμανδρίτη, που βρίσκεται σε σύνταξι και περιμένει να πεθάνη, με μερικούς μοναχούς γύρω του.

Εφ’ όσον οι δύο αυτές τάσεις δεν είναι επικεντρωμένες γύρω από την κάθαρσι και τον φωτισμό, από πατερικής απόψεως, είναι λανθασμένες ως προς εκείνο που επιδιώκουν. Όσο όμως είναι επικεντρωμένες γύρω από την κάθαρσι και τον φωτισμό και εφαρμόζουν την Ορθόδοξη Πατερική ασκητική αγωγή για την απόκτησι της νοεράς προσευχής, τότε μόνον τα πράγματα τίθενται πάνω σε ορθή βάσι. Αυτές οι δύο τάσεις είναι υπερβολές προς τα δύο άκρα. Δεν έχουν αυτές οι τάσεις κοινόν άξονα. Ο κοινός άξονας που διακρατεί την Ορθοδοξία και διατηρεί την συνοχή της, ο ένας και μοναδικός της άξονας επάνω σε όλα τα θέματα που την απασχολούν και ο οποίος τοποθετεί τα πράγματα πάνω σε ορθή βάσι, όταν λαμβάνεται υπ’ όψιν, είναι ο άξονας: Κάθαρσις – φωτισμός - θέωσις.

Οι Πατέρες δεν ενδιαφέρονται για το τι θα συμβή στον άνθρωπο μετά θάνατον αποκλειστικά, αλλά εκείνο κυρίως που τους ενδιαφέρει είναι το τι θα γίνη ο άνθρωπος σ’ αυτήν τη ζωή. Μετά θάνατον δεν υπάρχει θεραπεία του νοός, οπότε πρέπει σ’ αυτήν τη ζωή να αρχίση η θεραπεία, διότι «εν τω Άδη ουκ εστι μετάνοια». Γι’ αυτό η Ορθόδοξη Θεολογία δεν είναι υπερκοσμική ούτε μελλοντολογική ούτε εσχατολογική, αλλ’ είναι καθαρά ενδοκοσμική. Διότι το ενδιαφέρον της Ορθοδοξίας είναι για τον άνθρωπο σ’ αυτόν τον κόσμο, σ’ αυτήν την ζωή, όχι μετά θάνατον.

Τώρα η κάθαρσις και ο φωτισμός για ποιον λόγο χρειάζονται; Για να πάη ο άνθρωπος στον Παράδεισο και να αποφύγη την Κόλασι; Γι’ αυτό χρειάζονται; Εις τι συνίσταται η κάθαρσις και ο φωτισμός και για ποιον λόγο επιδιώκονται από τους Ορθοδόξους; Για να βρη κανείς τον λόγο και να δώση απάντησι στην ερώτησι αυτή, πρέπει να κατέχη το βασικό κλειδί, το οποίο είναι τούτο: Όλοι οι άνθρωποι επάνω στην γη έχουν το ίδιο τέλος από Ορθόδοξη θεολογική άποψη. Είτε είναι κανείς Ορθόδοξος είτε είναι Βουδδιστής είτε Ινδουϊστής είτε αγνωστικιστής είτε άθεος, ο,τιδήποτε και αν είναι, δηλαδή κάθε άνθρωπος επάνω στην γη, είναι προωρισμένος να δη την δόξα του Θεού. Θα δη την δόξα του Θεού κατά το κοινό τέλος της ανθρωπότητος κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού. Όλοι οι άνθρωποι θα δουν την δόξα του Θεού, και από αυτής της απόψεως έχουν το ίδιο τέλος. Όλοι βέβαια θα δουν τη δόξα του Θεού, αλλά με μία διαφορά: Οι μεν σεσωσμένοι θα δουν την δόξα του Θεού ως Φως γλυκύτατον και ανέσπερον, οι δε κολασμένοι, θα δουν την ίδια δόξα του Θεού ως πυρ καταναλίσκον, σαν φωτιά που θα τους καίη. Αυτό, το ότι όλοι θα δούμε την δόξα του Θεού, είναι ένα αληθινό και αναμενόμενο γεγονός. Το να δη κανείς τον Θεό, δηλαδή την δόξα Του, το Φως Του, αυτό είναι κάτι που θα γίνη είτε το θέλομε είτε όχι. Η βίωσις όμως αυτού του Φωτός θα είναι διαφορετική στους μεν από τους δε.

Οπότε το έργο της Εκκλησίας και των παπάδων δεν είναι να μας βοηθήσουν να δούμε αυτήν την δόξα, διότι αυτό θα γίνη οπωσδήποτε. Το έργο της Εκκλησίας εστιάζεται στο πως θα δη ο κάθε άνθρωπος τον Θεόν. Όχι στο αν θα δη τον Θεόν. Δηλαδή το έργο της Εκκλησίας είναι να κηρύττη στους ανθρώπους ότι υπάρχει Θεός αληθινός, ότι ο Θεός αποκαλύπτεται είτε ως Φως είτε ως πυρ καταναλίσκον, ότι όλοι οι άνθρωποι κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού θα δούμε τον Θεόν, και να προετοιμάζη τα μέλη της, ώστε να δουν τον Θεόν όχι σαν φωτιά, αλλά σαν Φως.

Αυτή η προετοιμασία των μελών της Εκκλησίας, καθώς και όλων των ανθρώπων, που θέλουν να δουν τον Θεόν ως Φως, είναι στην ουσία της μία θεραπευτική αγωγή, η οποία πρέπει να αρχίση και να τελειώση σ’ αυτήν τη ζωή. Πρέπει σ’ αυτήν τη ζωή να γίνη η θεραπεία και να περατωθή. Διότι μετά θάνατον ουκ εστι μετάνοια. Αυτή η θεραπευτική αγωγή είναι η ουσία και το κύριο περιεχόμενο της Ορθοδόξου Παραδόσεως ως και η κύρια μέριμνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Συνίσταται δε και αποτελείται από τα ακόλουθα τρία στάδια πνευματικής αναβάσεως: Την κάθαρσι από τα πάθη, τον φωτισμό από την Χάρι του Αγίου Πνεύματος, και την θέωσι, πάλι από την Χάρι του Αγίου Πνεύματος. Συμβαίνει δε και τούτο: Αν δεν φθάση κανείς τουλάχιστον σε κατάστασι μερικού φωτισμού, σ’ αυτήν την ζωή, δεν μπορεί να δη τον Θεόν σαν Φως ούτε σ’ αυτήν την ζωή, αλλά ούτε και στην άλλη ζωή.

Έτσι είναι φανερό ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας ενδιαφέρονται για τον άνθρωπο όπως είναι σήμερα, αυτήν την στιγμή. Και εκείνος, που χρειάζεται θεραπεία, είναι ο κάθε άνθρωπος, ο οποίος έχει και την ευθύνη ενώπιον του Θεού να αρχίση αυτό το έργο σήμερα, σ’ αυτήν την ζωή, διότι σ’ αυτήν την ζωή μπορεί. Όχι μετά θάνατον. Και αυτός ο ίδιος ο άνθρωπος είναι εκείνος, που θα αποφασίση για το αν θα ακολουθήση αυτόν τον δρόμο της θεραπείας ή όχι.

Ο Χριστός είπε: « Εγώ ειμί η οδός». Η οδός προς τι; Όχι μόνον προς την άλλη ζωή. Ο Χριστός είναι πρώτα η οδός σ’ αυτήν την ζωή. Ο Χριστός είναι η οδός προς τον Πατέρα Του και Πατέρα μας. Ο Χριστός αποκαλύπτεται στον άνθρωπο πρώτα σ’ αυτήν την ζωή και του δείχνει τον δρόμο προς τον Πατέρα. Αυτός ο δρόμος είναι ο ίδιος ο Χριστός. Αν ο άνθρωπος δεν δη τον Χριστόν σ’ αυτήν την ζωή τουλάχιστον με την νοερά αίσθηση, δεν θα δη τον Πατέρα, δηλαδή το Φως του Θεού ούτε στην άλλη ζωή.


Πηγή : www.zoiforos.gr


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

ΕΣΙΓΗΣΕ Ο ΡΑΔΙΟΣΤΑΘΜΟΣ ΜΑΣ!



Του Σεβ.Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου

Οι χριστιανοί της Μητροπολικής μας περιφερείας καί οι πιστοί της αντίπερα όχθης του Κορινθιακού, δηλ. της Ρούμελης, όχι μόνο γνωρίζουν, αλλά είκοσι χρόνια τώρα απολαμ-βάνουν το πνευματικό περιεχόμενο των εκπομπών του εκκλησιαστικού Ραδιοσταθμού μας «ΔΙΑΚΟΝΙΑ και ΜΑΡΤΥΡΙΑ», ο οποίος εκπέμπει στους 91,20 μεγακύκλους των FM.
Είκοσι χρόνια τώρα ο Σταθμός μας εκπέμπει στα ραδιοκύματα το Πρόγραμμά του. Ήταν ο αείμνηστος Τάκης Καπελάκος εκείνος, που πρώτος ασχολήθηκε με το στήσιμο του Σταθμού μας. Η πρώτη κεραία είχε εγκατασταθή σε ένα ιδιωτικό κτήμα λίγο παραπάνω από την Τούμπα.
Ήμασταν από τους πρώτους, που είχαμε υποβάλει αίτηση για την αδειοδότηση, είχαμε καταβάλει το σχετικό παράβολο και είχαμε λάβει προσωρινή άδεια λειτουργίας. Με βάση την άδεια αυτή η ΔΕΗ μάς χορήγησε ρεύμα και πραγματοποίησε τη σύνδεση του ηλεκτρικού ρεύματος.
Τα χρόνια πέρασαν! Εν τω μεταξύ πολλά άλλαξαν! Κι εμείς προσαρμοσθήκαμε με τα νεώτερα δεδομένα. Μεταφερθήκαμε κάπου πιο ψηλά στο Παναχαϊκό όρος και αυξήσαμε την ένταση του Σταθμού μας. Το πρόγραμμά μας βελτιώθηκε. Ο αγαπητός μας κ. Χρήστος Σπηλιωτόπουλος, που διατηρεί το Ραδιοσταθμό «Ράδιο-Αίγιο», όλα αυτά τα χρόνια αναδεί-χθηκε πολύτιμος τεχνικός μας Σύμβουλος και Συνεργάτης ως προς τον Τομέα Κεραίας κλπ τεχνικών διατυπώσεων.
Ο φίλτατος κ. Τάκης Σπηλιόπουλος, Καθηγητής της Μουσικής στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, αναδείχθηκε η καρδιά του Σταθμού μας. Ρυθμίζει αφιλοκερδώς όλα όσα έχουν σχέση με το Πρόγραμμα και τη ροή του. Ἐνα πλήθος εθελοντών συνεργατών καταρτίζει προγράμματα και εκπομπές ποιότητος!
Πρό τριών μηνών ετοιμάσθηκε ο νέος φάκελλος, σύμφωνα με τις διατάξεις της Νομοθεσίας, και υποβλήθηκε εγκαίρως στο Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο και η αίτησή μας για την χορήγηση οριστικής αδείας λειτουργίας. Ο φάκελλοός χαρακτηρίσθηκε «πλήρης»!
Όλοι και όλα λοιπόν ήσαν νόμιμα! Έτσι λειτουργούσαμε πρός δόξαν Κυρίου.
Παρά ταύτα μια καταγγελία, η οποία ουδέποτε έφθασε στα χέρια μας, ωδήγησε τις Αρχές να διατάξουν το σφράγισμα του Σταθμού και την δήμευση των μηχανημάτων! Η είδηση ξέσπασε ως κεραυνός εν αιθρία!
Προνοούντες, για να μη χάσουμε τον εξοπλισμό, προέβημεν αμέσως σε εκούσια παύση του Σταθμού μας. Δέκα πέντε μέρες πριν ο Σταθμός της Μητροπόλεώς μας εσίγησε!

Ήταν ένα ακόμη πλήγμα στα σωθικά μας. Μια ακόμη περιπέτεια για την πολύπαθη Μητρόπολή μας. Από καιρό τώρα είμαστε στο στόχαστρο! Βαλλόμεθα πανταχόθεν! Δόξα τω Θεώ! Το αδίκημά μας είναι ένα: Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων είναι απρόβλεπτος! Είναι ασυμβίβαστος! Τα λέγει χύμα προς κάθε κατεύθυνση! Είναι ασυμβίβαστος! Γι αυτό και κρίνεται επικίνδυνος! Βάλλεται πανταχόθεν. Στο δρόμο του σπέρνουν καρφιά!.

Όλοι οι ιδιωτικοί Τηλεοπτικοί και Ραδιοφωνικοί Σταθμοί στην Ελλάδα αυτήν την ώρα λειτουργούν ΧΩΡΙΣ ΑΔΕΙΑ! Άρα λειτουργούν παράνομα! Παρά ταύτα ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΟΥΝΤΑΙ. Μόνον ο σταθμός της Μητροπόλεως Καλαβρύτων πρέπει να σφραγισθή!

Το άδικο ελληνικό Κράτος τιμωρεί τους μικρούς, αλλά λιβανίζει τους Μεγάλους! Εξαντλεί την αυστηρότητά του σε μια μικρή Επαρχιακή Μητρόπολη. Αλλά χαρίζει εκατομμύρια ευρώ στους Μεγάλους Τηλεοπτικούς Σταθμούς, οι οποίο λειτουργούν ΧΩΡΙΣ ΑΔΕΙΑ!
Έπειτα από όλη αυτή την καταδίωξή μας ο Σταθμός ΕΣΙΓΗΣΕ! Δεν εκπέμεπι πλέον το Πρόγραμμά του και δεν αναμεταδίδει το Πρόγραμμα της ΠΕΙΡΑΪΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ!
Όλα αυτά, ελπίζουμε, να είναι προσωρινά. Θα πολεμήσουμε με κάθε νόμιμο μέτρο και τρόπο και θα πάρουμε την οριστική άδεια! Σύντομα θα είμαστε και πάλι στον αέρα.
Ζητάμε συγγνώμη από τους ακροατές μας. Τους διώκτες μας τους συγχωρούμε! Ας λογοδοτήσουν στη συνείδησή τους και στο Θεό.
Πλήν όμως από το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο ζητάμε δικαίωση. Να κρίνει το συντομότερο την αίτησή μας και να αποφανθή. Αλλοιώς με πείσμα θα αποδυθούμε σε ένα σκληρό αγώνα. Θα φθάσουμε, αν χρειασθή, μέχρι και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Και τώρα ερωτάμε δημοσίως το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο:
Οι Μεγάλοι Ραδιοτηλεοπτικοί Σταθμοί διαθέτουν ἀδεια λειτουργίας;

+ Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
16 Ιουλίου 2009

Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ Ο ΖΗΛΩΤΗΣ ΚΑΙ ΠΥΡΙΠΝΟΥΣ



Πρωτ. π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα



Έζησε γύρω στα 816 π.Χ. και προφήτευσε εικοσιπέντε χρόνια. Καταγόταν από την φυλή του Ααρών και από την πόλη Θέσβη, η οποία είχε δοθή από τον Θεό στους Ιερείς. Ήταν ζηλωτής, και με την προσευχή του έκανε πολλά θαύματα. Όταν ο Χριστός μετεμορφώθη στο Όρος Θαβώρ, ήταν εκεί παρών μαζί με τον Μωϋσή. “Και ιδού δύο άνδρες συνελάλουν αυτώ, οίτινες ήταν Μωϋσής και Ηλίας, οι οφθέντες εν δόξη έλεγον την έξοδον αυτού, ήν έμελλε πληρούν εν Ιερουσαλήμ” (Λουκ. θ’, 30-31).

Ο Προφήτης Ηλίας ήταν ζηλωτής και πυρίπνους. Είχε ζήλο Θεού “κατ’ επίγνωσιν”, διότι υπάρχει και ζήλος χωρίς επίγνωση, ο οποίος δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στο Σώμα της Εκκλησίας και γενικότερα της κοινωνίας. Ο αληθινός ζήλος είναι αυτός που συνδέεται με την πνευματική ζωή και τον εσωτερικό αγώνα που κάνει ο άνθρωπος για να καθαρθή από τα πάθη, να συναντήση τον Θεό και να αποκτήση κοινωνία μαζί Του. Αυτή η διδασκαλία φαίνεται καθαρά στα Πατερικά κείμενα και στην Ορθόδοξη υμνογραφία. Στο πρώτο κάθισμα της Λιτής του Εσπερινού της Εορτής του Προφήτη Ηλία ψάλλουμε: “Ηλίας ο ζηλωτής και των παθών αυτοκράτωρ ... ούτος γαρ εν σώματι άγγελος και άσαρκος άνθρωπος δέδεικται τοις κατορθώμασιν ...”. Ο αληθινός ζηλωτής είναι εκείνος που μπορεί να κυβερνά τα πάθη του και όχι αυτός που άγεται και φέρεται από αυτά. Αυτός που με τα πνευματικά του κατορθώματα έχει γίνει εφάμιλλος των αγίων αγγέλων και, ενώ ζη στην γή, πολιτεύεται στον ουρανό. Είναι άγγελος με σώμα και άνθρωπος χωρίς σάρκα, δηλαδή χωρίς το σαρκικό φρόνημα. Τί σημαίνει σαρκικό φρόνημα μας το εξηγεί ο Απόστολος Παύλος στην Α’ προς Κορινθίους επιστολή του: “Έτι γαρ σαρκικοί εστε· όπου γαρ εν υμίν ζήλος (=ζήλεια) και έρις, ουχί σαρκικοί εστε και κατά άνθρωπον περιπατείτε;” (Α’ Κορ. γ’, 3). Ζήλεια, διχόνοιες, θυμοί και καυγάδες δεν μπορούν να έχουν σχέση με τον Θεό, διότι ο Θεός είναι Αγάπη, είναι Θεός της ειρήνης. Ο Προφήτης Ηλίας, ζώντας στην εποχή και το πνεύμα της Παλαιάς Διαθήκης, εφόνευσε, όπως είναι γνωστό, τους “ιερείς της αισχύνης”, ο Θεός όμως του έδωσε να καταλάβη ότι έκανε λάθος με το παράδειγμα του δυνατού αέρα, του σεισμού, της φωτιάς και της λεπτής αύρας, λέγοντάς του ότι ο Θεός δεν ευρίσκεται στον άνεμο ή στον σεισμό και την φωτιά, αλλά “εν τη φωνή της λεπτής αύρας”, ότι δηλαδή δεν αγαπά την βία, αλλά την ηρεμία, την ειρήνη και την πραότητα (Γ’, Βασιλ. 11-12).

Ο φανατισμός δεν μπορεί να έχη σχέση με τους Ορθοδόξους Χριστιανούς, ούτε με τον πραγματικό ζήλο για τον Θεό. Ο φανατισμός επικρατεί στις θρησκείες και τις οργανώσεις ανθρωποκεντρικού χαρακτήρα, που δημιουργούν κλίμα φανατισμού και πόλωσης, για να δημιουργούν και να διατηρούν οπαδούς. Η Ορθοδοξία δεν είναι θρησκεία, με την έννοια των ανθρωποκεντρικών θρησκειών, αλλά Εκκλησία. Είναι αποκάλυψη του Θεού και όχι ανακάλυψη του ανθρώπου. Δεν έχει οπαδούς, αλλά μέλη, τα οποία είναι όλοι “οι βεβαπτισμένοι και βεβαιόπιστοι”, όσοι έχουν βαπτισθεί στο Όνομα της Αγίας Τριάδος και ζουν ή αγωνίζονται να ζουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού.

Η ομαδική αποστασία από τον Θεό, που παρατηρείται και στις ημέρες μας, αλλά και η παρουσία πολλών αιρέσεων μας κάνει μερικές φορές να απελπιζόμαστε και να τα βλέπουμε όλα μαύρα, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε στην εξαγωγή λανθασμένων συμπερασμάτων. Ένα από αυτά είναι ότι δεν υπάρχουν σήμερα άγιοι, αυτό όμως δεν είναι αληθινό. Σε κάθε εποχή υπάρχουν άνθρωποι του Θεού, επομένως και στις ημέρες μας. Πάντα υπάρχουν οι αληθινοί προσκυνητές, αυτοί που ζουν με την προσευχή, την ανιδιοτελή αγάπη, την προσφορά και την θυσία. Όταν ο Προφήτης Ηλίας ολιγοψύχησε βλέποντας πολύ κόσμο να τρέχη πίσω από τον ψεύτικο θεό Βάαλ και νόμισε ότι έμεινε μόνος αυτός πάνω στην γη λάτρης και Προφήτης του αληθινού Θεού, ο Θεός του αποκάλυψε ότι υπάρχουν επτά χιλιάδες άνδρες που δεν προσκύνησαν τον Βάαλ, αλλά παρέμειναν πιστοί στον Θεό των Πατέρων τους. Επομένως, χρειάζεται πάντοτε ψυχραιμία και απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό.

Αληθινοί ζηλωτές είναι αυτοί που συνδυάζουν, όπως ο Προφήτης Ηλίας, τον ζήλο και την αγάπη προς τον Θεό με την προσευχή και την ησυχαστική ζωή. Αυτοί που αποφεύγουν τις ακρότητες, αφού βιώνουν την ταπείνωση του Χριστού, την πραότητα και την εσωτερική ειρήνη. Αυτοί που αισθάνονται πραγματικά και αληθινά την παρουσία του Θεού “εν τη φωνή της λεπτής αύρας”.

-----------------------------------

Απολυτίκιον ήχος δ΄

Ο ένσαρκος Άγγελος , των προφητών η κρηπίς , ο δεύτερος Πρόδρομος της παρουσίας Χριστού , Ηλίας ο ένδοξος , άνωθεν καταπέμψας , Ελισσαίω την χάριν , νόσους αποδιώκει και λεπρούς καθαρίζει .Διό και τοις τιμώσιν αυτόν , βρύει ιάματα .

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

Υποβιβάζουν τη Χάλκη σε «Επαγγελματική Σχολή»

Image«Μειονοτική Επαγγελματική Σχολή» θα ονομάζεται η Θεολογική Σχολή στη Χάλκη, αν επαναλειτουργήσει, ενώ θα ενταθούν οι προετοιμασίες ώστε να ανοίξει η Σχολή

με το νέο σχολικό έτος, αναφέρει σε χθεσινό της δημοσίευμα η τουρκική εφημερίδα "Χουριέτ" η οποία κάνει λόγο για «προσύμφωνο», δίχως όμως να διευκρινίζεται αν πρόκειται για προσύμφωνο με εκπροσώπους του Πατριαρχείου ή απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης.

Η εφημερίδα αναφέρει ότι η σχολή θα είναι λύκειο και σημειώνει τα εξής:

«Εκπρόσωποι της κυβέρνησης, τις προσεχείς εβδομάδες θα συναντηθούν με εκπροσώπους του Πατριαρχείου, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι δεν απαιτείται αναθεώρηση του Συντάγματος για την επαναλειτουργία.

Οι επαφές που συνεχίζονται σε ανεπίσημο επίπεδο, θα πραγματοποιηθούν τις προσεχείς ημέρες σε επίσημο επίπεδο με το Πατριαρχείο, ώστε να γίνει ανταλλαγή πληροφοριών για τα βήματα που θα γίνουν».

Σύμφωνα με το δημοσίευμα, «οι απόφοιτοι της Μειονοτικής Επαγγελματικής Σχολής Χάλκης θα παίρνουν απολυτήριο λυκείου και κατά τη διάρεια των σπουδών τους θα έχουν τα δικαιώματα των μαθητών λυκείου.

Όπως ακριβώς συνέβαινε όταν ήταν ανοιχτή η Σχολή, οι απόφοιτοί της, σε περίπτωση που δεν συνεχίσουν ανώτερες σπουδές, θα υπηρετούν κανονική θητεία στο στρατό».

Παρόμοια δήλωση για επαναλειτουργία υπό μορφή λυκείου, με τρόπο που οι απόφοιτοι θα υπηρετούν κανονική θητεία, αφού θα είναι απόφοιτοι λυκείου, είχε κάνει πριν από λίγο καιρό ο Τούρκος υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου Εγκεμέν Μπαγίς, ο οποίος μάλιστα είχε υπογραμμίσει ότι «αυτό συνέβαινε στη Σχολή και προτού κλείσει».

Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε στο παρελθόν. Με απόφαση της αρμόδιας επιτροπής του τουρκικού υπουργείου παιδείας, στις 29 Αυγούστου 1951, είχε εγκριθεί «κανονισμός» με τίτλο «Εκπαιδευτικός Κανονισμός Σχολής Ρωμιών Ιερέων Χάλκης».

Η απόφαση αυτή - υπ' αρ. 150 - έκανε λόγο για «Σχολή Θεολογικής Ειδίκευσης» και προέβλεπε τρεις τάξεις λυκείου και μετά τέσσερις τάξεις (έτη) Θεολογίας.

Ένα χρόνο αργότερα, η ίδια επιτροπή είχε δημοσιοποιήσει «παράρτημα» του κανονισμού, σχετικά με τους μαθητές της σχολής που δεν ήταν πολίτες της Τουρκίας.

Οι κανονισμοί αυτοί ίσχυαν μέχρι το 1971, όταν οι τουρκικές αρχές έκλεισαν το Τμήμα Θεολογίας της Σχολής.

Πηγή : www.romfea.gr

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Εκοιμήθη σήμερα ο γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός




Γράφει ο/η vatopadi.wordpress - Romfea.gr 10:07
01.07.09
ImageΜια από τις σύγχρονες Αγιορείτικες ορθόδοξες μορφές ο Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός εκοιμήθη

σήμερα το πρωί στις 2:30, 1 Ιουλίου 2009.

Από πολλούς θεωρείται σύγχρονος Άγιος που έφτιαξε μια μεγάλη συνοδεία με την ευλογία του Γέροντα Ιωσήφ του ησυχαστή.

Αδικήθηκε, συκοφαντήθηκε αλλά ποτέ δεν μίλησε και όσοι τον έζησαν κατάλαβαν ότι πρόκειται για Άγια μορφή.

Ο Γέροντας Ιωσήφ εγεννήθη την 1η Ιουλίου του 1921, στην εορτή των Αγίων Αναργύρων.

Μετά την κοίμηση του Γέροντα του, Ιωσήφ του Ησυχαστή, είχε φύγει από τη σκήτη που έμενε και είχε πάει στην Σκήτη των Αγίων Αναργύρων.

Ο άγιος Κοσμάς και ο άγιος Δαμιανός λοιπόν ήταν εκείνοι που τον προστάτευαν και εκείνοι που διάλεξαν να τον πάρουν μαζί τους ανήμερα της εορτή τους.

Η εξόδιος ακολουθία, τελέσθηκε σήμερα στις 18:00 στην Ι.Μ. Βατοπαιδίου.

ΑΙΩΝΙΑ ΑΥΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ