En el Valle de Himnos ~ Infine... siamo un quartiere...!!!
Nella Valle degli Inni
~ Por fin ... somos un barrio ...!!!
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Με τη βοήθεια του Πανοικτίρμονος Θεού , από σήμερα είμαστε και πάλι κοντά σας ,μετά από τη διετή απουσία στην μπλογκόσφαιρα.
Με την επιστροφή μας , σας ανακοινώνουμε την διάθεση , να αποκτήσει το ιστολόγιό μας και άλλους συντάκτες για την καλλίτερη ενημέρωση και
πνευματική βοήθεια των αναγνωστών μας .
Παρακαλούνται οι ενδιαφερόμενοι , όπως συμπληρώσουν τη φόρμα επικοινωνίας (κάτω δεξιά).

Σας περιμένουμε με χαρά!

Θεοτόκης
21/11/2014

ΤΕΛΟΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ

Όσο με ωφέλησαν οι αρρώστιες , δε με ωφέλησε η άσκηση που , σαν μοναχός , έκανα τόσα χρόνια.
Γέρων Παΐσιος

Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

OMIΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΥΡΙΝΗΣ - Μτθ.στ΄.14-21


του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την   Κυριακή  26-2-12

Τη αυτή ημέρα ανάμνησιν ποιούμεθα της από του Παραδείσου της

τρυφής εξορίας του  πρωτόπλαστου Αδάμ.

 

Εάν αυτό  Δηλ. την  εξορία των  προγόνων μας από τον Παράδεισο, την  θεωρούμε αιτία χαράς και ξεφαντώματος, τότε μοιάζουμε με τον σαλίγκαρο που όταν ψήνεται στα κάρβουνα τραγουδάει, τότε είμαστε  άξιοι της τύχης  μας  Ας  είναι.   Σήμερα η εκκλησία κάνει ανάμνηση νηστείας  και όχι τελευταίας αποκριάς!! η ιδιότυπη αυτή νηστεία, είναι εντολή προσωπική  του Θεού προς τον Αδάμ και είναι νηστεία προ της πτώσεως  των Πρωτόπλαστων. Και κατά τον Μ. Βασίλειον  το ου φάγεσθε νηστείας εστίν εντολή.                                                                                                                 

Το περιστατικό έχει ως εξής:

Γεν Β,15.Και έλαβε Κύριος ο Θεός τον άνθρωπον,  ον έπλασε, και έθετα αυτόν εν τω Παραδείσω της τρυφής  εργάζεσθε αυτόν και φυλάσσειν.  16.Και ενετείλατο Κύριος ο Θεός τω Αδάμ λέγων από παντός ξύλου του εν τω παραδείσω βρώση φαγεί,  17.απο δε του ξύλου του γινώσκειν καλόν και πονηρόν, ου φάγεσθε απ΄αυτου΄, ή δ΄αν ημέρα φάγητε απ΄αυτού, θανάτω αποθανείσθε. Γεν.Β15,16,17
Όλο το νόημα της Νηστείας της Τυροφάγου βρίσκεται στο κείμενο αυτό. Και όσα σημαντικά αναφέρονται έχουν το κύρος εντολής (ενετείλατο  Κύριος ο Θεός ). και έχει ιδιαίτερη σημασία για μας τους  χριστιανούς, γιατί η παράβασις συνεπάγεται θάνατον (θανάτω αποθανείσθε).  Δυο πράγματα αναφέρονται : η εργασία και η φύλαξις . εργάζεσθε αυτόν και φυλασσειν.
1ον .
 η εργασία  ήταν και είναι ιερατική ο Παράδεισος  δεν είχε ανάγκη από κηπουρό, όπως και τα παρθένα δάση που δεν έχει πατήσει το πόδι του ο άνθρωπος, δεν έχουν  ανάγκη  από καλλιεργητές. ΠΡΔ. τα ενυδρεία και τα ψάρια γλείφτες.
2ον . 
 η Φύλαξη: Να τον φυλάξει από ποιόν;  ληστές δεν υπήρχαν ούτε κανείς να τον επιβουλεύεται, ούτε αυτός ο διάβολος δεν είχε κανένα δικαίωμα, γι΄ αυτό και χρησιμοποίησε την Εύα ,για να μπάσει την νάρκη και να τον ανατινάξει. 
Δηλ. το εργάζεσθε και φυλάσσειν ,  σήμαινε:  Να τον φυλάξεις από τον εαυτό σου, και για τον εαυτό σου. Ο Αδάμ είχε πάρει προσωπικά την εντολή. (και ενετείλατο Κύριος ο Θεός τω Αδάμ). ήτοι του έδωσε ασφαλιστικά μέτρα. Γράφει ο Σεβηριανός  : φυλάττειν από τίνος ;Ληστής ουκ ην ουδέ ο επιβουλεύων, αλλ΄ ίνα  φυλάξει αυτόν εαυτώ. Και αυτό ισχύει για κάθε επιχειρηματία που σκοπεύει να προσλάβει συνέταιρο.                                                                                     


Κύριος ο Θεός σαν καλός κηδεμόνας έκανε ότι θα έκανε ο φρόνιμος ιδιοκτήτης  για να φυλάξει την ηλεκτρική εγκατάσταση από νεαρούς  ενοίκους. Βάζει μια ασφάλεια. Οπότε στο πρώτο βραχυκύκλωμα θα γίνει σκοτάδι και όχι πυρκαγιά  και έτσι δεν θα καούν οι ένοικοι.  Η εντολή (ου φάγεσθε) ήταν ασφάλεια  και  όχι  τιμωρία.   Δεν τους την είχε  στημένη  στη  γωνία.    Έτσι όταν οι πρωτόπλαστοι έκαψαν την ασφάλεια, ο κόσμος οδηγήθηκε στο σκοτάδι για να μην οδηγηθεί στην πυρκαγιά   δηλ. στην κόλαση που ήταν ήδη έτοιμη για τον διάβολο.  (το πυρ το εξώτερον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού) ΜΤΘ.ΚΕ.41

Αγαπητοί μου, εάν ο κόσμος εξακολουθεί να βυθίζεται ακόμα στο σκοτάδι, είναι γιατί το προπατορικό αμάρτημα είναι διαρκές και όχι στιγμιαίο .Και σήμερα ο άνθρωπος εξακολουθεί να καίει την ασφάλεια της νηστείας και μάλιστα χωρίς δικαιολογία. απόδειξις η σημερινή λευκή νηστεία της Τυρινής. 
ΠΙΟ ΑΠΛΑ ΠΡΔ. Τι έκαμαν οι πρωτόπλαστοι; Έφαγαν ένα τρόφιμο που ήταν απαγορευμένο και δεν το είχαν ανάγκη και έκαψαν την ασφάλεια και βρέθηκαν στο σκοτάδι .
Τι κάνουμε εμείς σήμερα; Τρώμε ένα τρόφιμο απαγορευμένο, το κρέας, που δεν το έχουμε ανάγκη, (γιατί υπάρχει πλήθος άλλα τρόφιμα  που το υπερκαλύπτουν) και έτσι καίμε την ασφάλεια που λέγεται Λευκή νηστεία.
Εάν τώρα συμβεί πυρκαγιά, ατομική ή κοινωνική ο καθένας ας βγάλει τα συμπεράσματα του.                         
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

 Υστερόγραφο : Tην ανάμνησιν ταύτην οι άγιοι Πατέρες ημών, προ της αγίας ,ενέταξαν Τεσσαρακοστής, ωσανεί αυτοίς  δεικνύοντες  πράγμασιν, όσον το της νηστείας φάρμακoν  τη  ανθρώπινη  φύσει   ωφέλιμον ,  και  όσον πάλιν το από της  αδηφαγίας  αισχρόν.                                                                                                                                                                                                                                                            

                                                 
ΑΜΗΝ

Απάντηση Πειραιώς Σεραφείμ σε δημοσιεύματα

Ο πολιός Αρχιμανδρίτης π. Δανιήλ Αεράκης με άρθρο του στο περιοδικό που εκδίδει (Μάρτιος 2012 ) και ο εμβριθέστατος Καθηγητής κ. Αριστείδης Πανώτης με το κείμενό του «Το πρότυπο του Επισκόπου κατά τον μακαριστό φίλο μου Επιφάνιο (Ετεοκλή) Θεοδωρόπουλο» συνηγορούν μετ’ επιτάσεως στην προσπάθεια φερομένων εκσυγχρονιστών της αμωμήτου ημών πίστεως και χρησιμοποιούντες πλάγιον λόγον αποπειρώνται να απομειώσουν τα αυτονόητα.
Ειδικώτερα ο πρώτος με αφορμή ασφαλώς την Ημερίδα της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς: «Πατερική Θεολογία και μεταπατερική αίρεση» με το γνωστό του «χαριτωμένο» ύφος αποσιωπώντας επιδεικτικά τα σαφέστατα επιχειρήματα εγκρίτων και ειδικών ακαδημαϊκών θεολόγων κληρικών και λαϊκών επιχειρεί ενασχολούμενος μόνον με την λέξη «αίρεση» να ασκήση κριτική στην ουσία.
Ασφαλώς δεν αγνοεί ο δόκιμος διδάσκαλος του θείου λόγου, ότι η δημοσία αμφισβήτιση των θεοφόρων αγίων Πατέρων των απλανώς θεολογούντων κατά μετοχήν των στην άκτιστη αγιότητα του Θεού και η προβολή θέσεων ότι δήθεν ο μετ’ επιφοίτησι του Παναγίου Πνεύματος διϊστορικός λόγος των χρειάζεται μετασχηματισμό, διόρθωσι η υπέρβασι δια της συναφειακής θεωρήσεως, τη στιγμή που η συνείδησι της Εκκλησίας δια των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων αλλά και αι Θεοσημείαι του ουρανού δια της μυροβλυσίας των αγίων λειψάνων των, τους έχει ανακηρύξει στύλους και εδραιώματα της ανά τους αιώνας αληθείας, δεν αποτελεί την δεινοτέρα αίρεσι και μάλιστα κατεγνωσμένη υπό των Αγίων Οικουμενικών Συνόδων; Εις την Θεολογική ημερίδα της Ι. Μητροπόλεως Πειραιώς δεν κατεγνώσθησαν νέοι αιρετικοί αλλά ενημερώθη ο λαός του Θεού υπό ειδημόνων να κωφεύση και να μην αποδεχθή την αμφισβήτησι των Αγίων Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας που αναποδράστως οδηγεί στην αποδόμησι και σχετικοποίησι της υγιαινούσης διδσκαλίας (Α Τιμ. 1:10) και ακολούθως στην άρνησι της αγιότητος της Εκκλησίας και του αλαθήτου των Οικουμενικών Αυτής Συνόδων και του Παναγίου Πνεύματος του θεώσαντος δια των ακτίστων Αυτού ενεργειών τους θεοφόρους Πατέρας. Το μήνυμα της Ημερίδος δεν ήτο η έκθεσις προσώπων ως αιρετικών αλλά η πρόσκλησις πάντων να θεολογούν και να πολιτεύωνται «επόμενοι τοις Αγίοις Πατράσι». Άλλωστε η συνείδησις και η πράξις της Εκκλησίας δεν θεωρεί αιρετικούς τους αστοχούντας στην διατύπωσι θεολογικών θέσεων αλλά τους δαιμονικώς εμμένοντας σε αυτές.
Όσον αφορά στον σεβάσμιο και εγκρατέστατο καθηγητή Αριστείδη Πανώτη, που «αναμιμνήσκεται» του αοιδίμου αρχιμ. Επιφανίου Θεοδωροπούλου για να ειρηνεύση την ασφαλώς διαμαρτυρομένη συνείδησί του για την εμμονή του στο αποδεδειγμένα αποτυχημένο εγχείρημα των δήθεν ειρηνοποιών μακαριστού Πατριάρχου Αθηναγόρου και μακαρίτη Πάπα Παύλου του Στ ἐμφανίζων δίχα αποδείξεων τον ακραιφνέστατο της Ορθοδοξίας Κανονολόγο και διαπρύσιο κήρυκα της αληθείας Επιφάνιον Θεοδωρόπουλον ως θαυμαστή ενός μυθιστορηματικού προσώπου της κατεγνωσμένης Παπικής αιρέσεως που δημιούργησε η εξαιρετική γραφίδα του Β. Ουγκώ, λες και δεν γέμει η ακαινοτόμητος και αδιαίρετος Ορθόδοξος Καθολική Εκκλησίας μεγαλειωδών μορφών και αιωνίων προτύπων αγιότητος, υψίστης ανθρωπίνης ποιότητος ως ο ιερός της Ζακύνθου έφορος και Προστάτης άγιος Διονύσιος ο Σιγούρος ο τιμηθείς υπό του αιωνίου Θεού δια της υψίστης δωρεάς της αφθαρσίας, ο και συγχωρήσας τον φονέα του αδελφού του, ας μας προσκομίσει από το ανεξάντλητο αρχείο του, γραπτό κείμενο του γερ. Επιφανίου εγκωμιαστικό για την Ρωμαιοκαθολική παρασυναγωγή η φωτογραφικό υλικό συμπροσευχής του η συναγελασμού του με πραγματικούς και όχι φανταστικούς «συναδέλφους» του λατίνου Επισκόπου Μυριήλ των Αθλίων.
Την απάντηση στον ιστοριοδίφη κ. Α. Πανώτη για το αν είναι «σεβασμία» η Ρωμαιοκαθολική παρασυναγωγή και όχι Εκκλησία, δεν θα την δώσουν οι «μανιακοί κορύβαντες των ημερών μας» ούτε οι «έξαλλοι φανφαρόνοι του αδιάβαστου ψευτοζηλωτισμού, που μας διασύρουν στην οικουμένη με τους δικολαβίστικους ακροβατισμούς τους», «ούτε η φθηνή αλαζονεία του αβδηριτισμού» (sic) αλλά την δίδουν δυστυχώς γι’ αυτόν με εξόχως φρικώδη τρόπο η συμπολίτευση και αντιπολίτευση του κοινοβούλιου της Ολλανδίας προσφάτως του οποίου ανεξάρτητος επιτροπή γνωμοδότησε για 28.000 εγκλήματα παιδεραστίας στα τελευταία 60 χρόνια που διεπράχθησαν από τους λειτουργούς της «σεβασμίας Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας» στη χώρα τους, καθώς και η συμπολίτευσι και αντιπολίτευσι του Κοινοβουλίου της Ρωμαιοκαθολικής Ιρλανδίας που με κοινό ψήφισμά τους στο Δουβλίνο και δια στόματος του Πρωθυπουργού Έντα Κένι διεκήρυξαν κατά δημοσίευση της εγκρίτου εφημερίδος Gurdian ότι η «σεβασμία Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία» συνεκάλυψε αναισχύντως χιλιάδες κακουργηματικές πράξεις παιδεραστίας στη χώρα τους και ότι: «δυστυχώς αποκαλύφθηκαν η δυσλειτουργία, ο ελιτισμός και ο ναρκισσισμός που κυριαρχούν στην κουλτούρα του Βατικανού» που έσπευσε να αγιοποιήση τον μεθοδικώς επιδοθέντα στην παγκόσμια συγκάλυψη των κακουργημάτων παιδεραστίας Ιωάννη Παύλο τον Β . Τη δίδουν ακόμη τα ανά τον κόσμο εκατοντάδες χιλιάδες θύματα των «σεβασμίων» Ρωμαιοκαθολικών λειτουργών.
Όσον αφορά τέλος στην δήθεν θεομαχία και στην δήθεν αγνωμοσύνη και επειδή περί Πατέρων ο λόγος του αφιερώνουμε ως φιλίστορες και φιλάγιοι και εμείς ως ο ίδιος το συναξάριο του αγίου ιερομάρτυρος Αθανασίου του Λιθουανού που εορτάζει την 5 Σεπτεμβρίου.
«Ο άγιος Αθανάσιος γεννήθηκε στην Βίλνα (σημερινή πρωτεύουσα της Λιθουανίας) της Μικρορωσίας το 1596, τον ίδιο χρόνο που έγινε στο Μπρέστ - Λιτόβσκ η ψευδοένωσις μεταξύ της Ρώμης και ωρισμένων Ρώσων επισκόπων. Υιός ευγενούς στην καταγωγή Λιθουανού, αρκετά πτωχού παρά ταύτα, έλαβε ευρεία και σπάνια μόρφωσι για την εποχή του.
Ήταν κάτοχος πολλών ξένων και αρχαίων γλωσσών και βαθύς γνώστης τόσο των Πατέρων της Εκκλησίας, όσο και των φιλοσόφων και θεολόγων της Δύσεως.
Για λίγα χρόνια ο άγιος εργαζόταν ως οικοδιδάσκαλος, ώσπου το 1627 εκάρη μοναχός στην μονή του Χουτίν, κοντά στην Όρσα της Μικρορωσίας (σημερ. Λευκορωσία).
Το προπύργιο αυτό της Ορθοδοξίας, που έμεινε απείρακτο από τις πολωνικές δυνάμεις κατοχής, διεδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στο να αντισταθή ο ορθόδοξος λαός κατά της ρωμαιοκαθολικής προπαγάνδας. Εν συνεχεία ο Αθανάσιος συμπλήρωσε την μοναχική του κατάρτισι και σε άλλα ονομαστά μοναστήρια.
Όταν χειροτονήθηκε ιε ρευς, ο μητροπολίτης Κιέβου Πέτρος Μογίλας (1596-1647) του ανέθεσε την ανακαίνισι της μονής του Κουπυάτιτσκ.
Μετά από θεία αποκάλυψι, έκανε ε να επικίνδυνο ταξίδι στην Μόσχα, διασχίζοντας εδάφη κατεχόμενα από Πολωνούς, με σκοπό να εκθέση στον τσάρο την κακή στάσι των τοπικών αρ χων έναντι των ορθοδόξων στις βορειοδυτικές περιοχές της Ρωσίας και να ζητήση συνδρο μη για την ανακαίνησι της μονής του. Με την βοήθεια της Παναγίας επέτυχε στην αποστολή του και άρχισε τις εργασίες.
Δύο χρόνια όμως αργότερα αναγκάσθηκε να τις εγκαταλείψη, διότι εξελέγη ηγούμενος της μονής του οσίου Συμε ων του Στυλίτου στο Μπρέστ-Λιτόβσκ.
Από τότε αποδύθηκε σε νέο και ακαταπόνητο αγώνα εναντίον της Ουνίας, του προσηλυτιστικού αυτού τρόπου των Λατίνων που είναι συγκεκαλυμμένος με ορθόδοξα λειτουργικά τυπικά και συνήθειες.
Επί οκτώ χρόνια ο άγιος με την προσευχή, το κήρυγμα και τα συγγράμματά του στηλίτευε και απέρριπτε την ψευδοένωσι της Μπρέστ, επανέφερε δε τους πλανηθέντας στην ποίμνη του Χριστού.
Οι Πολωνοί στρατιώτες και έποικοι βασάνιζαν τους ορθοδόξους πληθυσμούς των κατεχομένων περιοχών με βαρβαρική ωμότητα, αλλά και οι Ιησουίτες ιεραπόστολοι δεν εδίσταζαν να χρησιμοποιήσουν τις πιο απάνθρωπες μεθόδους, προκει μένου να στερεώσουν την δική τους πίστι στην Μικρορωσία.
Ο άγιος αποφάσισε να μεταβή στον βασιλέα της Πολωνίας Βλαδίσλαο Δ (1632-1648), για να μεσολαβήση, ώστε οι ορθόδοξοι να έχουν πιο ανθρώπινη μεταχείρισι.
Ο βασιλεύς κάμφθηκε από την παράκλησί του και με διάταγμα έθετε τέρμα σε αυτές τις καταχρήσεις της εξου σίας, αλλά οι δημόσιοι λειτουργοί του δεν το εφήρμοσαν.
Στην Βαρσοβία η κατάστασις των ορθοδόξων ήταν ακόμα χειρότερη. Σε εορτάσιμες ημέρες οι Πολωνοί και οι ουνίτες έβαζαν φωτιά σε ορθόδοξες εκκλησίες γεμάτες πιστούς, όπως και αλ λοτε κατά την εποχή των μεγάλων διωγμών.
Μόνος στον αγώνα, με μόνη παρηγοριά την Παναγία, ο Αθανάσιος συνέχισε τις προσπάθειές του. Το 1643, ύστερα από μία νέα θεία αποκάλυψι, κατέφυγε για δεύτερη φορά στο Συμβούλιο Επικρατείας της Πολωνίας.
Ενώ κέρδισε την προστασία του κράτους υπέρ του ορθοδόξου ποιμνίου του, ωρισμένοι ορθόδοξοι γαιοκτήμονες, φοβούμενοι μήπως ζημιωθούν τα συμφέροντά τους, διέδωσαν ότι ήταν τρελλός και κατόρθωσαν να του αφαιρεθή το αξίωμα, να καθαιρεθή από την ιερωσύνη και να σταλή στο Κίεβο για εξέτασι.
Παρά τις κακόβουλες προσπάθειές τους ο άγιος δικαιώθηκε και επέστρεψε ως ηγούμενος στο μοναστήρι του, αλλά δεν έμεινε ήσυχος για πολύ· σύντομα ξανάρχισαν οι διωγμοί κατά των ορθοδόξων.
Ενώ ετοίμαζε μία αναφορά προς τον βασιλέα της Πολωνίας, συνελήφθη και φυλακίσθηκε προτού την ολοκληρώση. Αφέθηκε ελεύθερος ύστερα από τρία χρόνια, αλλά το 1648 ο διωγμός συνεχίσθηκε σφοδρότερος. Ήταν τόσο αιματηρός, ώστε ο λαός της Μικρορωσίας εξεγέρθηκε και απαίτησε την αποχώρησι των πολωνολιθουανικών δυνάμεων και την απόδοσι των ρωσικών εδαφών στον τσάρο.
Οι πολωνικές αρχές συνέλαβαν αμέσως τους αρχηγούς του κινήματος και τους επιφανεστέρους εκκλησιαστικούς ηγέτες.
Ο Αθανάσιος φυλακίσθηκε και, παρά τις παντός είδους σωματικές και ηθικές κακώσεις που υπέστη, τόσο εκ μέρους των δεσμοφυλάκων, όσο και των καθολικών εκκλησιαστικών αρχών, συνέχισε να ελέγχη τους ενωτικούς και να αναθεματίζη την ένωσι.
Τον βασάνισαν βάζοντας στο σώμα του αναμμένα κάρβουνα, τον έγδαραν και τον έκαψαν ζωντανό.
Επειδή ακόμη ανέπνεε, τον τουφέκισαν, νεκρό τον απο κεφάλισαν και έρριξαν το σώμα του σε ένα λάκκο.
Το τίμιο λείψανό του βρέθηκε αργότερα άφθαρτο, ευωδιάζον και μέχρι σήμερα επιτελεί θαύματα.
Ταις αυτού πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός, ελέησον ημάς. Αμήν.
(Από τον Νέο Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας του ιερομ. Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, τομ. Α Σεπτέμβριος, εκδ. Ίνδικτος 2001, σσ. 62-64)
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
H Romfea.gr δημοσιεύει παρακάτω το κείμενο του Αρχ. Δανιήλ Αεράκη, που εστάλη από την Ι.Μ. Δημητριάδος:
Η ρετσινιά της αιρέσεως!
Αίρεση! Ποιος καθορίζει την αίρεση; Ποια αρχή αποφαίνεται, αν μια ενέργεια εκτρέπεται από τη διδασκαλία της Ορθοδοξίας;

• Αρκεί ένας δημοσιογράφος θεολόγος, που πολεμάει κάποια άστοχη θεολογική λέξι ή μια ποιμαντική ενέργεια;

• Αρκεί ένα άρθρο να βαπτίσει κάτι ως αίρεση;

• Αρκεί μια συνάθροισις, για να χαρακτηριστεί αιρετικός ένας Μητροπολίτης ή Πατριάρχης ή άλλοι κληρικοί;

•  Αρκεί ένας όρος, που προβλήθηκε ως «μοντερνίζουσα» θεολογία, να οδηγήσει «συντηρητικούς» κύκλους σε επισήμανση καινούργιας αιρέσεως;  Και φυσικά πρέπει να προσέχουν και οι λεξιπλάστες., που εφευρίσκουν νέους όρους!

Στις μέρες μας βαφτίζουμε κάποτε ως αίρεση ό,τι δεν συμφωνεί μαζί μας!

• Δεν αρκούν τόσες αιρέσεις, που σαφώς αρνούνται δόγματα της Εκκλησίας; Πρέπει να κατασκευάζουμε και άλλες;

• Πρέπει οπωσδήποτε να συναριθμήσουμε στους αιρετικούς τον άλλον, που δεν ανήκει στον δικό μας κύκλο;

Σημειώνουμε τα παραπάνω, διότι τελευταία ακούγονται νεόφερτες λέξεις, που τις αποκαλούν «αιρέσεις», αδιαφορώντας για το ότι με τη βαριά αυτή κατηγορία θίγονται και επίσκοποι και άλλοι ευσεβείς θεολόγοι.

• Διαφωνεί κάποιος με οικουμενιστικές ενέργειες μεγαλοσχήμων κληρικών; Φυσικά και πρέπει να τις σχολιάσει, κάποτε και να τις ελέγξει. Από του σημείου, όμως, αυτού μέχρι του σημείου να αποκαλείται ο οικουμενιστής «αιρετικός» ή «προδότης», υπάρχει μεγάλη απόσταση.

• Εμφανίζεται στο χώρο της θεολογίας ένας όρος νεοφανής. Μπορούμε να τον σχολιάσουμε και να διαφωνήσουμε. Αλλ’ από του σημείου αυτού μέχρι του σημείου ν’ αποκαλείται ο όρος αυτός «αίρεση» και «προδοσία» υπάρχει τεράστια απόσταση.

• Παρατηρείται δε το εξής αντιφατικό: Επίσκοποι και πρεσβύτεροι, που οι ίδιοι πολλούς ιερούς Κανόνες  καταπάτησαν, αποκαλούν αντικανονικές, ορισμένες ενέργειες ποιμαντικού ενδιαφέροντος, που από κανένα ιερό Κανόνα δεν απαγορεύονται! Και αφού χαρακτηρίσουν συλλειτουργούς τους «αντικανονικούς», στη συνέχεια εύκολα τούς βαφτίζουν και …αιρετικούς! 

• Χρειάζεται προσοχή. Δεν θέλουμε άλλα σχίσματα

• Γιατί οι αιρεσιολογούντες δεν προσφεύγουν στην Ι. Σύνοδο, σημειώνοντας εντός εισαγωγικών φράσεις από κείμενα αμφισβητήσιμα;

• Όπως πάμε, ο ένας ορθόδοξος θα συναντά τον άλλον και θα του λέει: «Είσαι αιρετικός!»

• Οι πιστοί μπορεί να μη γνωρίζουν καλά δογματικούς όρους, αλλά πρόθεσι αιρετικού δεν έχουν. Δεν θέλουν ν’ απαρνηθούν την πίστη του Χριστού και της Εκκλησίας

Ας  συζητάμε,  λοιπόν,  έστω  και  διαφωνώντας.  Και  διαφωνώντας, ας μη καταφεύγουμε στο βαρύ χαρακτηρισμό του «αιρετικού».

Πηγή : www.romfea.gr

Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ Η ΣΕΡΒΙΤΟΡΑ

Μια σύντομη ιστοριούλα που θα κάνει να χαραχτεί στα χείλη μας ένα πικρό χαμογελάκι, αφού όλοι έχουμε κάνει ότι και η σερβιτόρα. Μακάρι να είμασταν στην θέση του παιδιού!!!  
~~~~~~~~~~

Τον καιρό που τα παγωτά ήταν πιο φθηνά από ότι σήμερα, ένα παιδάκι δέκα ετών μπήκε στο ζαχαροπλαστείο και κάθησε σ΄ ένα τραπέζι. Η σερβιτόρα τον σέρβιρε μ΄ ένα ποτήρι νερό.
"Πόσο κάνει ένα παγωτό σοκολάτα και με αμύγδαλα από επάνω;" τη ρώτησε το παιδί.
"Εξήντα δραχμές" απάντησε εκείνη.
Το παιδι έβγαλε από την τσέπη μία χούφτα νομίσματα και άρχισε να μετράει.
"Και πόσο κάνει χωρίς αμύγδαλα;" ρωτησε πάλι σχεδόν ντροπιασμένος.
Άλλοι πελάτες περίμεναν να δώσουν παραγγελία και η κοπέλα άρχισε να χάνει την υπομονή της.
"Σαράντα πέντε δραχμές", του είπε κάπως απότομα.
Το παιδί άρχισε να μετράει πάλι τα νομίσματα και είπε αποφασιστικά.
"Θέλω ένα παγωτό σοκολάτα χωρίς αμύγδαλα από επάνω".
Η σερβιτόρα του έφερε τη παραγγελία μαζί με την απόδειξη και έφυγε.
Το παιδί έφαγε το παγωτό,πλήρωσε στο ταμείο και έφυγε.
Όταν η σερβιτόρα ήρθε να μαζέψει κόμπιασε και τα μάτια της δάκρυσαν. Εκεί δίπλα από το άδειο πιατάκι και το ποτήρι με το νερό βρισκόνταν, όμορφα τακτοποιημένα,νομίσματα αξίας δεκαπέντε δραχμών. Ήταν το φιλοδώρημά της.

Ας μην βιαζόμαστε να κρίνουμε κάποιον.
 
Πηγή :  http://www.radiolydia.com

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ - ΜΑΤΘ.ΚΕ΄31-46.


του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την   Κυριακή  19-2-12

«Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην
υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου.»   Μτθ.κε34.

Όταν ο άνθρωπος πρόκειται να μεταναστεύσει σε άγνωστη χώρα, εθελοντικά η υποχρεωτικά, αν είναι νουνεχής, θα φροντίσει να μάθει τρία βασικά πράγματα:
1ον.πότε θα γίνει αυτό
2ον.πού θα πάει και
3ον.ποιους θα συναντήσει εκεί .
Kαι επειδή η κοινή μοίρα όλων μας είναι η μετανάστευση, και όχι μόνον των οικονομικών μεταναστών, θα πρέπει να αρχίσουμε (αν δεν αρχίσαμε ήδη) να σκεφτόμαστε σοβαρά πάνω σε αυτά τα ζητήματα.
Η παρούσα περικοπή δεν ελέχθη από τον Χριστόν για να μας πληροφορήσει ότι θα έλθει. Το ότι θα έλθει είναι γνωστόν από ολόκληρη την αγίαν Γραφήν μια μόνον περικοπή θα αναφέρουμε, την ώρα της Αναλήψεως :και ταύτα ειπών, βλεπόντων αυτών ,επήρθη και νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών και ως ατενίζοντες ήσαν εις τον ουρανόν  πορευομένου αυτού, και ιδού άνδρες δυο  παρειστήκεισαν αυτοίς εν εσθήτι λευκή, οι και είπον άνδρες Γαλιλαίοι, τι εστή- κατε εμβλέποντες  εις τον ουρανόν; Ούτος ο  Ιησούς ο αναληφθείς αφ΄ημών εις τον ουρανόν, ούτως ελεύσεται, ον τρόπον εθεάσασθε αυτόν, πορευόμενον εις τον ουρανόν.ΠΡΞ.Α9. Άλλως τε το αναφέρει και το σύμβολον της πίστεως:   ((και πάλιν ερχόμενον  μετά  δόξης  κρίναι ζώντας και νεκρούς )).
Το πότε θα έλθει, η το πότε θα πάμε εμείς προς Αυτόν, κανείς δεν το ξέρει και είναι ευτύχημα  γιατί αν ήξερε κανείς πότε θα πεθάνει, θα είχε πεθάνει πριν πεθάνει.
Παράγει γάρ το σχήμα του κόσμου τούτου (των 5 διαστάσεων: (χώρου, χρόνου, βιολο- γικής ζωής). ΑΚορ.Ζ.3.Δηλ.οι ουρανοί ροιζηδόν παρελεύσονται, στοιχεία δε καυ- σούμενα λυθήσονται και η γη και τα εν αυτή  έργα κατακαήσεται Β.Πετ , Γ10.
Η κρίσις θα γίνει μέσα στο νέο σχήμα του κόσμου, όπως το είδε ο Ιωάννης στην αποκάλυψη ΚΑ.1. Και είδον ουρανόν καινόν και γην καινήν ο γαρ πρώτος ουρανός και η πρώτη γη απήλθον, και η θάλασσα ουκ έστιν έτι.   Και με βάσιν αυτές τις περιγραφές και τα λόγια του Κυρίου, εμφανίζονται δύο βασικά προβλήματα.
1ον  .που θα χωρέσουν  τα τρισεκατομμύρια των  ανθρώπων και των  αγγέλων : και συναχθήσεται έμπροσθεν έμπροσθεν αυτού πάντα τα  έθνη. Το ερώτημα είναι αβάσιμον.  Δεν τίθεται ζήτημα χωρητικότητας διότι η κρισις θα γίνει στο  νέο  σχήμα του κόσμου όπου  θα απουσιάζει ο περιορισμός των 5 διαστάσεων.
2ον   αφορά τα  κριτήρια με τα οποία θα χωρίσει ο υιός του ανθρώπου  το τεράστιο αυτό  πλήθος.  Ο κόσμος του Θεού (το σύμπαν)  δημιουργήθηκε για να υπηρετήσει την βασιλεία.  (Την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου  Μτθ.ΚΕ34).  Η Εδέμ ήταν το πρώτο (πιλοτικό) βήμα σ ΄αυτήν την  κατεύθυνσιν.       Ο διάβολος μέσα στην κακία του, κατάφερε να εκτρέψει τον άνθρωπο από την σωστή κατεύθυνσιν, όχι όμως και από τον τελικό προορισμό .

Έτσι η νέα πορεία μέσα από την κοιλάδα των δακρύων, πού μας έριξε ο διάβολος , Είχε ως σκοπό να πετύχει σε βάθος χρόνου την τελική εξαφάνιση του ανθρωπίνου γένους μέσα στην πορεία του στη χώρα και τη σκιά του θανάτου, όπως το αναφέρει και ο προφήτης  ΗΣΑΪΑΣ. Αλλά ο Θεός εν τη αγάπη του θυσίασε  τον Υιόν του, και κατώρθωσε να μετατρέψει την θανατερή αυτή πορεία ,σε παρακαμπτήριο , για τον τελικό σκοπό που είναι  η Βασιλεία  των ουρανών.
Υπάρχουν μέσα στο κείμενο δυο κρίσιμα σημεία, που μας θωρακίζουν απέναντι σε κάθε απόπειρα νέας παγίδας του Πονηρού  που πολλοί τα αγνοούμε και διακινδυνεύουμε το αιώνιο μέλλον μας: 
Α΄ κληρονομήσατε την ητοιμασμένην βασιλείαν από καταβολής κόσμου.  (Κληρονομία που αποκτάει ο άνθρωπος δια της μεταγγίσεως του αίματος του Χριστού κατά την θείαν κοινωνίαν).
Β΄ επείνασα και εδώκατε μοι φαγείν εδίψησα και εποτίσατε με. (Τα καλά έργα).
Το  Α΄ είναι το εισιτήριο για την είσοδο στην Βασιλεία.
Το  Β΄ είναι οι αποσκευές για το ταξίδι  προς την Βασιλεία.
Πολλοί αυτές τις ημέρες τονίζουμε το δεύτερο τα καλά έργα και αποσιωπούμε το πρώτο την κληρονομία που είναι εξ αίματος. Είναι σαν να ζεύουμε το άλογο πίσω από το αμάξι. Τα καλά έργα δεν μπορούν (μόνα τους) να  μας  σώσουν: (φιλανθρωπίες, δικαιοσύνες, ιεραποστολές, εικόνες, ανέγερση ναών…).
Εξ έργων και λόγων και εννοίας, δίκαιος εις , εκ πίστεως και χάριτος και μετανοίας δίκαιοι πολλοί. Μάρκος ο ασκητής χρειάζεται συγγένεια εξ αίματος :  ο Χριστός δεν είναι εργοδότης ,  είναι Ζωοδότης .

ΠΡΔΤ.1ον   Παραβολή του ασώτου όχι  μίσθιος (δεν τον άφησε ο  Πατέρας να  πει το: ποιησον με ως ένα των μισθίων σου. ΜΤΘ19
2ον  Δεν πληρώνει σαν εργοδότης, (ΜΤΘ Κ10.και ελθόντες οι περί την ενδέκατη ώραν,5 το απόγευμα ,έλαβαν ανά  δηνάριον ελθόντες δε οι πρώτοι, (που έπιασαν δουλειά από πολύ πρωί, ενόμισαν ότι πλείονα λήψονται, και έλαβαν και αυτοί ανά δηνάριον το συμφωνημένο μεροκάματο) δηλ τον Παράδεισο. (λαβόντες δε εγόγγυζον κατά του  οικοδεσπότου). Παραβολή των εργατώντου αμπελώνος .

Η ΒΑΣΙΛΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΛΗΡΟΝΟΜΕΙΤΑΙ.

Δεν αγοράζεται με τα καλά έργα. Δηλαδή να μην κάνουμε καλά έργα; Είμαστε νεκροί. Από τους εξ αίματος συγγενείς του ο Χριστός περιμένει να κάνουν καλά έργα  σαν φυσική συνέπεια . Η νεραντζιά που έγινε πορτοκαλιά είναι φυσικό να κάνει πορτοκάλια . αμαρτίας αποχή, φύσεως εστί έργον, ου βασιλείας αντάλλαγμα. Μάρκος ο ασκητής.                                                                                                                                    

Και τα δυο χρειάζονται, αλλά πρώτα το άλογο και μετά η άμαξα. Πρώτα το εισιτήριο και μετά οι αποσκευές.   Πρδ. Με εισιτήριο, ακόμα και χωρίς αποσκευές μπορείς να ταξιδέψεις  σε ένα πλοίο της γραμμής . Δεν  μπορείς όμως να ταξιδέψεις  με αποσκευές  και χωρίς εισιτήριο.
Όταν έτσι πολιτευόμαστε, θα βρεθούμε  στους ευλογημένους του Πατρός και θα κληρονομήσουμε την ετοιμασμένη βασιλεία από καταβολής Κόσμου.

ΑΜΗΝ

Δευτέρα 13 Φεβρουαρίου 2012

Σάββατο 11 Φεβρουαρίου 2012

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ - ΛΚ. ΙΕ 11-32.


του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την   Κυριακή  12-2-12

Χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού, επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι.

Αυτή είναι η παραβολή μέσα στην οποία ο Χριστός  έκλεισε όλη την μοίρα της πεσμένης και άρρωστης Ανθρωπότητας από καταβολής κόσμου και που την ζούμε και στις ημέρες μας .
Το σκηνικό:  ένα  υποστατικό (αγρόκτημα)  της  εποχής, που κατοικούσε ένας κτηματίας  με την οικογένεια του και το προσωπικό (μισθίους). Όταν ήταν μικρά τα 2 παιδιά της οικογένειας  η ζωή στο σπίτι  κυλούσε ήρεμα και ευτυχισμένα.

Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΥΠΟΣΤΑΤΙΚΟ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΕΚΤΙΣΕ ΓΙΑ ΤΟΝ  ΑΝΘ.

Τα παιδιά όμως μεγάλωσαν,  πέρασαν τα χρόνια της αθωότητας, ήρθανε στην εφηβεία. Πρώτος ο νεώτερος ζήτησε να κάμει χρήσιν του δικαιώματος της ελευθερίας του μόλις ενηλικιώθηκε. Πάτερ  δός  μοι το επιβάλλον μέρος της ουσίας.  Ο πατέρας του αναγνώρισε το δικαίωμα αυτό, αλλά επειδή είναι δίκαιος αναγνώρισε το ίδιο και στον άλλο. διήλεν αυτοίς  τον βίον.  Προλαβαίνοντας το μέλλον.

Το δικαίωμα αυτό, της εφηβείας  είναι δοσμένο από τον Θεό (DNA) και έχει σκοπό να απογαλακτίσει τον άνθρωπο από την υπερπροστασία  των  γονέων του, για να ολοκληρώσει την προσωπικότητα του. Γι αυτό και οι γονείς οφείλουν να το παραχωρούν στα παιδιά μόλις εισέλθουν στην εφηβεία, αλλά μετ΄ ου πολλάς ημέρας …  συνοδεύοντας αυτό και με τις αντίστοιχες ευθύνες. Φυσικά επισημαίνοντας ότι θα πρέπει να είναι έτοιμος ο έφηβος να πληρώσει το κόστος εάν τις παραβεί.

Ο Νεώτερος έκαμε χρήση της ελευθερίας με ανευθυνότητα, και το αποτέλεσμα  ήλθε αναπόφευκτα . Και μετ΄ ου  παλλάς ημέρας συναγαγών άπαντα ο νεώτερος απεδήμησεν εις χώραν μακράν, και εκεί διεσκόρπισεν την ουσίαν αυτού ζών ασώτως.

Το ζών ασώτως σημαίνει το ζών με ανευθυνότητα. Δεν άκουσε τις συμβουλές του Πατέρα και πούλησε  την ελευθερία του αντί πινακίου φακής. ΔΗΛ.  Για λίγα ξυλοκέρατα (χαρούπια) γιατί αυτό είναι  οι παράνομες ηδονές . Από εκεί και πέρα ούτε λόγος για ελευθερία, αλλά ούτε και για επιβίωση. Αφού έφθασε στο όριο της λιμοκτονίας, (υλικής  και  πνευματικής) εγώ δε λιμώ απόλλυμαι, ήλθε στον εαυτόν του, και άρχισε να σκέφτεται. εις εαυτόν δε ελθών, είπε…

Προηγουμένως ήταν  εκτός εαυτού, η κακή  χρήσις της ελευθερίας που οδηγεί εις την αμαρτία, βγάζει τον άνθρωπο εκτός εαυτού. (τρομοκράτες κουκουλοφόροι, καταληψίες, καταστροφείς, είναι άνθρωποι εκτός εαυτού).

Οπόταν άρχισε να σκέφτεται: πόσοι μίσθιοι του πατρός μου περισεύουσιν άρτων, εγώ δε λιμώ απόλλυμαι. ιε17

Είναι η ευλογημένη ώρα της μετανοίας,  που ανέστρεψε την κατάσταση .Η μαυρίλα της γουρουνίλας, βόσκειν χοίρους, έγινε φως, τα μάτια του φωτίσθηκαν, γέλασαν τα χείλη του, και αναστάς ήλθε προς  τον πατέρα αυτού .Φτερά έκαναν τα πόδια του, πετούσε. Η αγωνία του για το πώς θα τον δεχθεί ο γέρος του έσβησε, όταν τον είδε από μακριά να έρχεται  με ανοιχτή αγκαλιά κατ΄ απάνω του. έτι δε μακράν αυτού απέχοντος, είδεν αυτόν ο πατήρ και ευσπλαχνίσθη, και   δραμών επέπεσεν επί τον τράχηλον αυτού και κατεφίλησεν αυτόν.

Τα δαιμονικά δεσμά σπάσανε, και ο νέος ξαναγύρισε, στη ζωή και στη χαρά.  Θριαμβευτική έσκισε τον αέρα η ιαχή του Πατέρα νεκρός ην και  ανέζησε  και απολωλός ην και ευρέθη .    Το μέλλον του από δω και πέρα  είχε εξασφαλιστεί. Η χαρά όμως για την σωτηρία του νεώτερου αδελφού είχε μιαν απροσδόκητη συνέχεια, που πίκρανε τον γέρο πατέρα η επέμβασις του μεγάλου αδελφού. Και σ΄αυτόν όπως και στον άλλο αδελφό είχε δώσει το ίδιο μερίδιο της περιουσίας Διείλεν αυτοίς τον βίον. Και κυρίως το ίδιο χάρισμα ελευθερίας, ώστε αυτά που δικαιούνται να τα κάμουν ότι θέλουν, και ο ένας  και ο άλλος, (χωρίς να κρατήσει την επικαρπία), πράγμα που ο νεώτερος το εξάσκησε μέχρι τέλους, χωρίς καμία επέμβαση του πατέρα.

Το ίδιο όμως Δώρο της ελευθερίας ο πρεσβύτερος το μεταχειρίστηκε διαφορετικά, όπως ο δούλος του ενός  ταλάντου και το έχωσε στη γη, δηλ. προτίμησε να μείνει δούλος σε ένα πατέρα που του έδωσε την ελευθερία. τοσαύτα έτη δουλεύω σοι …και εμοί ουδέποτε έδωκας έριφον ίνα μετά των φίλων μου ευφρανθώ  Λκ. ιε 29 .

προτίμησε να μην έχει κανένα σκοπό στη ζωή του και καμία ευθύνη και να ζει έτσι τεμπέλης, κάτω από ένα δικτάτορα, ώστε να υπακούει τυφλά και να μην αμαρτάνει,  και να κατακρίνει τους λοιπούς των ανθρώπων από θέσεως ισχύος, και κυρίως τον αδελφό του τον οποίον ασφαλώς φθονούσε.

Όταν όμως είδε γυρίζοντας από το χωράφι, ότι ο πατέρας δεν ήταν στο θρόνο που αυτός τον είχε τοποθετήσει, επαναστάτησε, έσπασε όλους τους φραγμούς του καλού παιδιού που μόνος του είχε βάλει, αποκήρυξε τον αδελφό του και έβρισε τον πατέρα του ότε δε, ο υιός σου ούτος, ο καταφαγών σου τον βίον μετά πορνών ήλθε, έθυσες αυτώ τον μόσχον  τον σιτευτόν. Λκ.ιε 30.

Μάταια ο πατέρας προσπάθησε να τον ηρεμήσει, γιατί ήταν και αυτός , όπως πρωτύτερα ο αδελφός του, εκτός εαυτού. Και μπορούμε να υποθέσουμε, ότι πέρασε στον αντιεξου- σιαστικό χώρο,  που  υπάρχει  σε  κάθε εποχή, και στην δική μας, τρομοκρατώντας και καταστρέφοντας  ότι έβρισκε μπροστά του.

Αυτή είναι η παραβολή μέσα στην οποία ο Χριστός  έκλεισε όλη την μοίρα της πεσμένης   και άρρωστης Ανθρωπότητας από καταβολής κόσμου και που την ζούμε και στις ημέρες μας                                


ΑΜΗΝ.

Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΛΟΥΚΑ - ΙΗ. 10-14 - ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ



του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την   Κυριακή  5-2-12


είπε δε την παραβολήν τούτην προς τους πεποιθότας εφ΄  εαυτοίς  ότι εισίν δίκαιοι

και εξουθενούντας τους λοιπούς - ΛΚ.ιη9


Όποιος ανήκει στην κατηγορία αυτή, δηλ. που πιστεύουν ότι είναι δίκαιοι και  κουτσομπολεύουν  τους λοιπούς, ας προσέξει την παραβολή, εάν όχι ας μην ασχολείται.
άνθρωποι δυο  ανέβηκαν εις το ιερόν, προσεύξασθαι. Και οι δυο πήγαν να προσευχηθούν, ο ένας Φαρισαίος και ο άλλος Τελώνης. Φαρισαίος θα πει  καθαρός, άμωμος, αποκεκομμένος από την αμαρτία. Τελώνης θα πει :  ότι το ακάθαρτο, ότι το άδικο, ότι το παράνομο,  γι αυτό  όταν  άκουαν την λέξιν  Τελώνης οι Φαρισαίοι, τον είχαν για τα τάρταρα. Παρά αμαρτωλώ ανδρί εισήλθε καταλύσαι.  ΛΚ. Ιθ.7

Εκ πρώτης  λοιπόν όψεως βλέπεις τώρα δυο ανθρώπους και πάνε να ανεβούν στο ιερό.  Ανέβαιναν λοιπόν, κάθισε τώρα απ΄ έξω και κάνε ρεπορτάζ. Ποιος είναι ο ένας ; Ο τελώνης!  βρε που πάει; Δεν φοβάται μήπως πέσει κανένας  πολυέλαιος και τον πλακώσει ;Μα δεν ντρέπεται ο παλιάνθρωπος; Και ποιος είναι ο άλλος; Ο Φαρισαίος, αυτός μάλιστα να πάει, είναι άγιος άνθρωπος Έτσι βλέπουμε εμείς, Απ΄ έξω.. Εμείς βλέπουμε αγιασμένους και μη αγιασμένους εμείς με τα δικά μας τα μάτια .  Ας είναι…

Παρουσιάζει λοιπόν τα σκηνικά τώρα μέσα.  Προχωρεί ο Φαρισαίος και πάει πρώτος μπροστά στο Τέμπλο, και σηκώνει τα χέρια του και λέει από μέσα του:  εν εαυτώ, ο Θεός ευχαριστώ σοι ΄ γιατί ευχαριστείς παιδί μου;   Γιατί δεν είμαι σαν τους λοιπούς των ανθρώπων.  Χωρίζει αμέσως  τους ανθρώπους σε δυο κατηγορίες.   Βρε ποιος σε έβαλε να χωρίσεις τον κόσμο;

Για πες μου ,ποιοι είναι το ένα μέρος και ποιοι είναι το άλλο. Όλος ο κόσμος είναι από  το  ένα μέρος, οι κολασμένοι, οι  μοιχοί, οι πόρνοι, οι άρπαγες, οι κλέφτες οι άδικοι ,κλπ…  Και με το άλλο μέρος είμαι εγώ, μόνος  δεν είμαι σαν τους άλλους. (ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων).  Και ξέρετε πόσοι τέτοιοι σύγχρονοι υπάρχουν σήμερα, που πιστεύουν ότι αυτοί είναι οι αγιασμένοι και οι άλλοι είναι οι κολασμένοι; πολύ μεγάλος αριθμός.

Είναι γνωστό το σλόγκαν:  δεν έκλεψα, δεν σκότωσα.  Κοιτάζω την οικογένεια μου, δίνω και στο κρυφό, ανάβω το κεράκι μου, είμαι ο καλύτερος ! και για να μη του ξεφύγει κανείς, γυρίζει σε μια στιγμή και βλέπει και τον Τελώνη που ήταν πίσω κει στο παγκάρι ούτε και όπως αυτός ο Τελώνης .Ώστε τον πήρε το μάτι του και αυτόν.

Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να είναι γονατιστοί, μπροστά στην Ωραία πύλη. Στο τέλος θα σου πουν, τι φορούσε η μια, τι δεν φορούσε η άλλη .  Το μάτι  τους  γυρίζει  περισκόπιο, και βλέπουν που στέκεται ο καθένας, τι φορούσε, τι ώρα μπήκε προσέχουν μην έκανε κανένα λάθος ο παπάς  ,μην παρέλειψε τίποτε ο ψάλτης  είναι οι σύγχρονοι Φαρισαίοι αυτοί.




Έχει μια ωραία γνώμη πει ο μέγας Βασίλειος γι αυτή τη στιγμή. Φαντάζετε τον Φαρισαίο να  λέει στο Θεό:  εγώ, σοι μόνος της αρετής θησαυρός ,έρημος αν είη δικαιοσύνης η γη, ει μη τούτην επάτουν εγώ. Τον ειρωνεύεται ο μέγας Βασίλειος σ΄ αυτή την περίπτωση.

Ο άλλος χτυπάει το στήθος του! Για δε βαράς το κεφάλι σου ρε Τελώνη; Γιατί χτυπάς το στήθος σου, τι σου φταίει το στήθος σου;  Εδώ είναι ο βόθρος , εδώ είναι η καρδιά. Δεν φταίει το κεφάλι ο νους του ανθρώπου είναι αργυρώνητος της καρδιάς. Είναι πληρωμένος ο νους (λογική) από την καρδιά.   Κάθε φορά  που θα δικαιολογήσει μια βρομοδουλειά  παίρνει φακελάκι. Γι αυτό και οι  πατέρες την λογική την είπανε ΠΟΡΝΗ.  ΜΤΘ.ιε.19……

Εκ γαρ της  καρδίας  εξέρχονται  διαλογισμοί  πονηροί , φόνοι,  μοιχείαι,  πορνείαι, κλοπαί, ψευδομαρτυρίαι, βλασφημίαι, ταύτα εστί τα κινούντα τον άνθρωπο. Μτθ ιε19
Διότι όταν μπει ο διάβολος στην καρδιά της γυναίκας, ούτε παιδιά βλέπει, ούτε άνδρα βλέπει, τίποτα δεν   βλέπει και  όταν μπει ο σατανάς   στην  καρδιά του συζύγου, ξεχνάει τα  παιδιά  ξεχνάει  την γυναίκα, αυτός  που εκόπτετο μέχρι χθες.  Προσοχή !  δεν  μπήκε στο νου του ο διάβολος, στην καρδιά του μπήκε και διευθύνει το νου του. Γι αυτό  ακριβώς χτυπάει εδώ.  Και το ιλάσθητι μου τω αμαρτωλώ ,είναι το  Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησαν με τον αμαρτωλό,  που λένε οι μοναχοί, και πολλοί από τους λαϊκούς,  ιδίως νέοι, η γνωστή ευχή, η Νοερά προσευχή που γι αυτό το λόγο, λέγεται και τελωνειακή προσευχή .

Δεν αδειάζω να προσευχηθώ!   Ποιος το λέει ,  χρειάζονται έξοδα ; χρειάζεται να ξέρεις  γράμματα; Χρειάζεται ώρα; Χρειάζεται τόπος ; χρειάζεται χρόνος ; Όχι ! Διάθεσις   χρειάζεται.  Να μπορούσε ο άνθρωπος να την έλεγε του τελώνου την προσευχή ! μεγάλη ευλογία θα είχε επάνω του και στο σπιτικό του!  διότι όπως λένε οι πατέρες : Ιησού ονόματι μάστιζε πολεμίους.

Και τώρα η απόφαση : Έγινε  μια άτυπη  ψηφοφορία .Όλοι πήραν το μέρος Φαρισαίου του « καλού ανθρώπου.»

Ο Χριστός πήρε το μέρος  Τελώνη.

Λέγω υμίν, κατέβη ούτος  δικαιωμένος εις τον οίκον του η εκείνος.   Αυτό έκανε στην επίγεια ζωή Του γι αυτό τον σταυρώσανε.  Αυτό κάνει μέσα στην ιστορία.  Είναι πάντα με τους ταπεινούς και τους καταφρονημένους. (Ντοστογέφσκυ)  Γι αυτό και εμείς οι φτωχοί  και οι καταφρονεμένοι, θα είμαστε πάντα μαζί Του , μέχρι να μας καλέσει                       κοντά  Του  στην  Βασιλεία του.


                              Στήν Βασιλεία Των  Ουρανών

            
                                                       ΑΜΗΝ.