του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την 14-9-11
Χαίρε ξύλον μακάριον
Είναι από τους χαιρετισμούς του Σταυρού και απευθύνεται εις τον ένα και μοναδικόν και ανεπανάληπτων τιμιον και ζωοποιόν Σταυρόν που ανακάλυψε η αγία Ελένη στον λόφο του Γολγοθά. Το ότι απευθύνεται εις το ξύλον και όχι εις το σχήμα του Σταυρού δεν είναι τυχαϊον,διότι το υλικόν του ξύλου από το οποίον κατεσκευάσθη εκείνος ο πρώτος και ο μόνος Σταυρός που ανέβασαν τον Κύριον, είναι μοναδικόν στην ιστορία του Κόσμου. Και τούτο πιο απλά διότι το είδος τού δένδρου από το οποίο πήραν το ξύλο, δεν ευρέθη πουθενά στη φύση ούτε θα βρεθεί διαχρονικά για να κατασκευάσουν ίδιον Σταυρόν.
Η ιστορία αυτού του δένδρου είναι η εξής :όταν μετά την καταστροφή στα Σόδομα και τα Γόμορα ο Λώτ αμάρτησε χωρίς να το θέλει με τις δύο θυγατέρες του και απέκτησε δύο γιους, τον Μωάβ και τον Αμμάν. (Γεν ιθ'30-38)
Τότε ο θείος του ο Αβραάμ του έβαλε κανόνα να πάρει τρία ξύλα (βέργες) μία από κυπαρίσσι, μια από πεύκο και μια από κέδρο, να τα φυτέψει μαζύ και να τα ποτίζει φέρνοντας νερό από μακριά: ((και η δόξα του Λιβάνου προς σε ήξει εν κυπάρισσοι ,και πεύκη, και κέδρω άμα, δοξάσαι τον τόπον τον άγιον μου και τον τόπον των ποδών μου δοξάσω)). Ης.ξ'43...
Μετά από περιπέτειες τα ξύλα φύτρωσαν και μεγαλώνοντας ενώθηκαν σε ένα κορμό (άμα) πού με τον καιρό έγινε μεγάλο δένδρο. Πέρασαν χρόνια πολλά ώσπου ήλθε η εποχή οικοδομήσεως του Ναού του Σολόμωντος *έκοψαν τότε μεγάλες ποσότητες ξυλείας και ένα ξύλο από το δένδρο αυτό, οπού όμως και αν το δοκίμασαν πουθενά δεν ταίριαζε και έτσι θυμωμένοι το πέταξαν στην αποθήκη και το ονόμασαν ξύλον κατηραμένον .
Έμεινε εκεί μέχρι την ημέρα που οι Εβραίοι εν τη κακία τους έφτιαξαν από αυτό τον Σταυρόν του Χριστού .
Αυτός είναι ο Τίμιος και Ζωοποιός Σταυρός δηλ. το τιμιον ξύλον. Μοναδικός
και ανεπανάληπτος διαχρονικά και από απόψεως ξύλου, και ούτε θα υπάρξει τέτοιο ξύλο, για να γίνει ίδιος Σταυρός η τμήμα αυτού. Αυτού του Σταυρού εορτάζομεν σήμερον την παγκόσμιων Ύψωσιν η οποία έγινε ως εξής : Όταν το 325 Μ.Χ. αφού κατετρόπωσε όλους τους εχθρούς του ο Μέγας Κωνσταντίνος και έγινε κυρίαρχος του γνωστού τότε κόσμου(πλανητάρχης), έστειλε την μητέρα του Ελένη εις Ιεροσόλυμα διά να προσκυνήσει τον Ζωοποιό Τάφο του Κυρίου και να εύρει τον Τιμιον Σταυρόν.
Πράγματι μετά πολλές έρευνες εύρε αυτόν κεχωσμένον εις ένα σκουπιδό-τοπον μαζί με τους δυο άλλους σταυρούς των δυο ληστών. Επειδή δε η βασίλισσα ευρίσκετο εις απορία ποιος από τους τρεις είναι ο Σταυρός του Κυρίου, τότε έφεραν μιαν αποθανούσαν γυναίκα που αναστήθηκε όταν ήλθε εις επαφήν με τον Τίμιο Σταυρό.
Τότε λοιπόν ήσπάσατο και προσκύνησε τον τιμιον Σταυρόν μετά πολλής ευλάβειας και πίστεως, ή βασίλισσα 'Ελένη, και όλη ή μετ' αυτής Σύγκλητος των Αρχόντων.'
Επειδή δέ έζήτει και όλος ό λαός των χριστιανών να προσκύνηση και να άσπα-σθή αυτόν, και δεν ήταν δέ δυνατόν να επιτύχει του ποθούμενου δια τό πολύ πλήθος * τούτου χάριν έζήτησαν κατά δεύτερον λόγον καν να ιδούν μόνον τήν γλυκυτάτην θεωρίαν τοϋ τιμίου Σταύρου, και ούτω δια μόνης τής θεωρίας να ευχαριστήσουν τον προς αυτόν πόθον των.
Όθεν ό τότε μακαριώτατος Πατριάρχης των Ιεροσολύμων Μακάριος, ανέβηκε επάνω εις τόν "Άμβωνα, και σηκώσας υψηλά με τάς δύο του χείρας τόν τιμιον Σταυρόν, έδειξεν αυτόν φανερώς εις όλους τους ύποκάτω ευρισκομένους χριστιανούς, οίτινες ευθύς όταν τόν είδαν, έφώναξαν άπό καρδίας όλοι ομού τό «Κύριε έλέησον».
Άπό τότε λοιπόν, έπρόσταξαν οι θειότατοι πατέρες τής 'Εκκλησίας, νά έορτά-ζωσιν όλοι οι χριστιανοί κατά τήν σήμερον ήμέραν τήν τιμίαν ταύτην και παγκόσμιον "Υψωσιν του θείου και Ζωοποιού Σταυρού, εις δόξαν του έν αύτω προσηλωθέντος Χριστού τοϋ αληθινού Θεού ημών.
Ή αιτία δέ διά τήν οποίαν μαζί μέ τόν Σταυρόν ένοΰται καί βασιλικός, όταν γίνεται ο αγιασμός, είναι αυτή. 'Ιστορεί ο μοναχός 'Αλέξανδρος, ότι βασιλικός άνεβλάστανε πάντοτε επάνω τοΰ τόπου, τοΰ άγιου Γολγοθά, υποκάτω τοΰ οποίου ητάν χωσμένος ο τίμιος Σταυρός* Ανέσπων δέ τόν βασιλικόν οί Έλληνες, (όίτινες είχαν εκεί επάνω ναόν και άγαλμα τής Αφροδίτης)- πλην αυτός πάλιν άνεβλάστανεν. "Οθεν εις μνήμην τοΰ θαύματος, μέ βασιλικόν, καί όχι μέ άλλο φυτό, ποιοΰμεν τόν διά τοΰ Σταυρού μικρόν καί μέγαν άγια-σμόν. ("Ορα σελ. 25 καί 177 τής Δωδεκαβίβλου. "Ορα καί εϊς τήν έ'κτην τοΰ Μαρτίου μηνός, οπού εορτάζεται ΐδιαίτερον ή ευρεσις τοϋ Σταυρού και τών τιμίων Ήλων.) Συναξάριον Αγ. Νικόδημου του Αγιορείτου.σελ.41.
1 Σημείωσαι δε οτι ή Άγια Ελένη ευρούσα τό τιμιον Ξύλον, άλλο μεν άπό.
αυτό,, άφήκεν εις τά Ιεροσόλυμα, παραδούσα τούτο έν αργυρώ κιβωτίω εις τον Πατριάρχην Μακάριον, ώς λέγει ο θειος Αμβρόσιος, άλλο δέ μέρος αυτού άνεκόμισεν εις τον υιόν της Κωνοταντίνον,το οποίον εισήγαγεν εις Κωνσταντινούπολη δια της πύλης τοϋ "Υψωμαθείου.
Αυτού του Σταυρού εορτάζομεν σήμερον την Παγκόσμιον Ϋψωσιν και του ζητάμε να μας έχει κάτω από την σκιάν Του πάσας τας ημέρας της ζωής μας
ΑΜΗΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου