ΛΟΓΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - ΛΚ.Α. 24-38

  

  

((Εν δε τω μηνί τω έκτω, απεστάλη ο Άγγελος  Γαβριήλ υπό του Θεού εις πόλιν Ναζαρέτ)) Λκ α 26.

  Του π. Νικολάου Φαναριώτη - Ι. Ναός Οσίου Λουκά  Πατρών  -  ΚΥΡ. 25-3-12

                             

1ΟΝ. Η δύσκολη αποστολή

Είναι αλήθεια ότι ο άγγελος εκείνη την ημέρα είχε αναλάβει μια πολύ δύσκολη αποστολή. και τούτο γιατί η επιτυχία του, η η αποτυχία του θα ήταν μοιραία για το ανθρώπινο γένος για πολλές χιλιάδες χρόνια.

γιατί για να βρει ο Θεός την παρθένον που ζητούσε μια γυναίκα σαν την Μαριάμ, πέρασαν 5508 χρ.

Εκείνη την στιγμή η μοίρα της ανθρωπότητας κρεμόταν από μια γυναίκα (όχι από άνδρα).

2ον. Πρωτοστάτης

Γι΄ αυτό και ο άγγελος  δεν ήταν τυχαίος αλλά κορυφαίο στέλεχος, διαλεγμένος για την ικανότητα του.

Άγγελος Πρωτοστάτης ουρανόθεν επέμφθη…

Επιστράτευσε  δε όλα τα μέσα της επιτυχίας .

Πρώτα την εμφάνιση. Έφερε όλα τα διάσημα του αξιώματος και της αποστολής του.

Εδώ θα πούμε δυο λόγια για το σκήπτρο η το κρίνο, Γιατί οπωσδήποτε κάτι κρατούσε στο χέρι. Ψλμ.44

((ακούσαν θύγατερ και ίδε και κλίνον το ούς σου)).

                  

3ον. Τα λόγια προσεγμένα

Για να κάμψουν την αντίσταση της μεγαλοφυΐας της παρθένου όπως θα φανεί στην συνέχεια. Στους επαίνους του (όχι κολακείες)

((Χαίρε κεχαριτωμένη ο Κύριος μετά σου ευλογημένη συ εν γυναιξί…)).

Αντί να χαρεί, να καμαρώσει, ταράζεται και δυσπιστεί.

((Η δε ιδούσα διεταράχθη  επί τω λόγω αυτού, και διελογίζετο  ποταπός είη ο ασπασμός ούτος …)).

Τι να θέλει τώρα αυτός . Στην ανακοίνωση του μεγαλειώδους σχεδίου της αποστολής της .

((εύρες γαρ χάριν παρά τω Θεώ, και  ιδού σύλληψη εν γαστρί  και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν ούτος έσται μέγας και υιός  υψίστου κληθήσεται, και δώσει αυτώ Κύριος ο Θεός τον θρόνον Δαβίδ του πατρός αυτού, και βασιλεύσει επί τον οίκον Ιακώβ εις τους αιώνας, και της βασιλείας αυτού ουκ έσται τέλος.))

δεν θαμπώνεται, αλλά ζητάει εξηγήσεις. Με ποιο θάρρος. Στα 12 χρόνια στο Ναό είχε εξοικειωθεί με τους ιερείς και τους αγγέλους και είχε μάθει πολλά.

(( είπε δε Μαριάμ προς τον άγγελον: Πως έσται μοι τούτο, επεί άνδρα ου γινώσκω)) ;

Επί αρκετή ώρα τον ανακρίνει με κίνδυνο ματαιώσεως και αναβολής για  άλλες χιλιάδες χρόνια. Όταν όμως σαν ικανός στρατηγός ρίχνει επάνω της το πελώριο βάρος του Πνεύματος:

((Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε και δύναμις Υψίστου επισκιάσει σε))

σκύβει σαν φρόνιμη το κεφάλι. Κανείς φρόνιμος άνθρωπος δεν μπορεί να τα βάλει με τον Θεόν.  

((Και απήλθεν απ΄αυτής ο Άγγελος)).

Πράγμα που δείχνει ότι αναχώρησε ικανοποιημένος γιατί ολοκλήρωσε την αποστολή του. Εδώ τελειώσαμε.  

Όμως … Θα ήθελα να κάνω ένα δωράκι στους 12θε΄ι΄στες, που πιστεύουν στους 12 θεούς του Ολύμπου, στους  οποίους δεν πίστευαν ούτε ο Πλάτωνας, ούτε ο  Σωκράτης, ούτε ο Αριστοτέλης, ούτε οι Μεγάλοι Τραγωδοί, Σοφοκλής, Αισχύλος, Ευριπίδης ,Αριστοφάνης …

4ον.  ο στάχυς  και το περιστέρι

Απελλής ο περίφημος  αρχαίος ζωγράφος ήταν τόσο ικανός Ώστε νικούσε την φύση. λέγουν ότι όσα ζωγράφισε, τόσα θαύματα άφησε.

Μεταξύ άλλων έκαμε και μιαν εικόνα ,για την οποίαν βρήκε τον μπελά του, παρά την καταπληκτική επιτυχία της τέχνης της. Ζωγράφισε ένα στάχυ και επάνω μιαν περιστεράν που η ίδια η φύσις κοκκίνισε νικημένη από την τέχνη. Όμως περισσότερη κατακρισιν, παρά τιμή προξένησε του Απελλή τούτη η θαυμαστή ζωγραφιά επειδή, όσοι την έβλεπαν αντί να θαμάσουν την ομορφιά των χρωμάτων, την συμμετρία των γραμμών, το είδος μόνον μέμφονταν λέγοντες δεν είναι δυνατόν ένα μικρόν στάχυ ορθόν να βαστάζει μιαν περιστέρα, δίχως να κλίνει από το βάρος ((ουχ οιον τε ασταχυν ακλινη βασταζειν περιστεραν))  Διδ. Μηνιατη σ348.

Το περιστατικό έμεινε ανεξήγητο μυστήριο για τον αρχαίο κόσμο, μέχρι την εποχή του Χριστού. Γιατί εκείνη την στιγμή ο Απελλής, χωρίς να το θέλει, προεικόνιζε τον τύπον του ανθρώπου (Μαριάμ), που θα βαστούσε επάνω της το βάρος του Πνεύματος (εν είδει Περιστεράς). χωρίς να συντριβεί. (( Πνεύμα Αγιον επελευσεται επί σε και δυναμις Υψίστου επισκιαση σοι…)). αυτή είναι η Μαριάμ. Αυτή είναι η Παναγία μας της οποίας τον ευαγγελισμό εορτάζουμε σήμερα.   

ΑΜΗΝ.