Χριστός Ανέστη !

         Ομιλίες του πρωτ.Νικολάου Φαναριώτη , εφημερίου του Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για τις παρελθούσες εορτές  .

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Μρκ. ιε΄ 43 ιστ 8. 29-4-12



έραναν τον τάφον αι Μυροφόροι μύρα, λίαν πρωί ελθούσαι

Σήμερα είναι η ημέρα της γυναίκας της μυροφόρας ΔΗλ της αναστάσιμης η σημερινή περικοπή είναι το χρονικό της συμμετοχής της στην Ταφή και στην Ανάσταση. Και επειδή αυτά τα δύο γεγονότα έχουν υπερκόσμια θέση μέσα στην δημιουργία, γι αυτό η εκκλησία τους έχει δώσει κεντρική θέση στις Κυριακές του 50ντηκοσταρίου. O Τάφος, ο λίθος ,τα μύρα, ο σεισμός, ο Άγγελος ,το άνοιγμα της θύρας του μνημείου, το μύρωμα του εσωτερικού του τάφου, πού συνεχίζεται (αναγωγικά) μέχρι σήμερα από τις σύγχρονες μυροφόρες όλων των εποχών, δεν είναι απλώς ειδυλλιακά γεγονότα που συγκινούν, αλλά είναι υπερκόσμια γεγονότα (όχι απλά κοσμοϊστορικά, πού δεν έγιναν ποτέ παρελθόν) και δεσπόζουν στην παγκόσμια Ιστορία, αλλά πολύ πιο πέρα από αυτήν στην απεραντοσύνη της αιωνιότητας .Πιο απλά, ο κόσμος το σύμπαν, κατά κοινή ομολογία έχει τέλος , αλλά η Ανάστασης δεν έχει τέλος . ((και τής βασιλείας Αυτού ουκ έσται τέλος )).



Δύο είναι τα είδη των πειστηρίων για να καταχωρηθεί αυτό το γεγονός στην Ιστορία.



1ον Η Καταχώρησις του θανάτου και της ταφής



Ήταν σχεδόν νύκτα όταν ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος αφού πήραν από τον Πιλάτο την άδεια, το σημαδιακό εκείνο Σάββατο, συνοδευόμενοι και από τις γυναίκες, που δεν είχαν εγκαταλείψει ούτε στιγμή το πτώμα επάνω στο Σταυρό, ανέβηκαν στον Γολγοθά (έδυε ο ήλιος ) : Πλησίασαν με συντριβή τον Σταυρό και πρώτα άρχισαν από τα πόδια με προσοχή αφαίρεσαν τα καρφιά η σκάλα ήταν ακόμη εκεί. Ένας από τους παρευρισκόμενους ανέβηκε, τράβηξε τα καρφιά από τα χέρια ,και στήριξε το κορμί στην πλάτη του. Το κατέβασαν και το απόθεσαν στα γόνατα της πονεμένης μάνας πού τον έφερε στον κόσμο.

Έπειτα τράβηξαν προς το κοντινό περιβόλι όπου βρισκόταν ένα σπήλαιο έτοιμο για την ταφή του Ιησού. Όταν έφτασαν στον κήπο,. οι γυναίκες ,πιο πεπειραμένες από τους άνδρες ,βοήθησαν ώστε η ταφή να γίνει αντάξια του, παρ ΄όλο πού ήταν νύκτα και έγινε με μεγάλη βία .

Πρώτα έβγαλαν από το κεφάλι το καταγέλαστο στεφάνι, ύστερα τα αγκάθια πού είχαν χωθεί στη σάρκα ξέμπλεξαν μετά και χτένισαν τα μαλλιά πού είχαν κολλήσει από το αίμα και έκλεισαν τα μάτια.

Όλο το σώμα ήταν λερωμένο από τον ιδρώτα, το αίμα και τη σκόνη, και από τα τραύματα των ποδιών, των χεριών και της πλευράς πού έτρεχε ακόμα ένα νερωμένο αίμα. Αφού τράβηξαν νερό από το πηγάδι έπλυναν το κορμί, το άλειψαν ολόκληρο με μύρα (σμύρνα και αλόη ωσεί λίτρας 100), και γέμισαν ακόμη και τα μαύρα τραύματα πού είχαν ανοίξει τα καρφιά .

Αφού όλο το σώμα του Ιησού σκεπάστηκε με τα μύρα του Νικόδημου, τυλίχτηκε με το σάβανο πού το στερέωσαν γύρω από το κορμί με τις μακριές κολλητικές λινές ταινίες. Ύστερα σκεπάστηκε το κεφάλι, αφού το ασπάστηκαν όλοι στο μέτωπο, με ένα σουδάριο. Οι δυο Σύνεδροι έψαλαν νεκρικούς ψαλμούς και αφού τοποθέτησαν το λευκό τους φορτίο στο μέρος πού ταίριαζε, έκλεισαν το άνοιγμα με μια μεγάλη πέτρα και απομακρύνθηκαν σιωπηλοί. Εδώ τελείωσε ο ρόλος των δυο ανδρών στην καταγραφή της ταφής του Χριστού στην ιστορία της ανθρωπότητας.



2ον Η Καταχώρησις της Αναστάσεως



Σε λίγη ώρα τους ακολούθησαν και οι γυναίκες ,νικημένες από το κρύο και το φόβο της νύχτας. Από δω και πέρα ο ρόλος είναι αποκλειστικά δικός τους:

Αφού πέρασε το Σάββατο, χαράματα της Κυριακής ξεκίνησαν για να ξαναπάνε στον τάφο με καινούρια αρώματα για τον Ιησού Μρκ.ιστ΄1.2.3 διαγενομένου του Σαββάτου Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η του Ιακώβου και Σαλώμη ηγόρασαν αρώματα ίνα ελθούσαι αλείψωσι τον Ιησούν και λίαν πρωί της μιας Σαββάτων έρχονται επί το μνημείον, ανατείλαντος του ηλίου. Και έλεγαν προς εαυτός, τις αποκυλίση ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου. Μρκ ιστ1,2.3

Εδώ τα πρώτα στοιχεία για την ιστορική καταχώρηση είναι τα αρώματα (μύρα) διότι τα παρέλαβαν διαχρονικά όλες οι αναστάσιμες γυναίκες της εκκλησίας στα σπίτια τους (κατ΄ οίκον εκκλησία) καθημερινά και γι αυτό καλούνται αναγωγικά μυροφόρες. Αλλά για το μύρωμα του τάφου θα μιλήσουμε πιο κάτω… Μτ.κη΄2



Και ξάφνου έγινε μεγάλος σεισμός, επειδή ένας άγγελος του Κύριου, κατεβαίνοντας από τον ουρανό ήρθε και αποκύλισε τον λίθον από τη θύρα του μνήματος και καθότανε πάνω σε αυτόν. Το πρόσωπο του ήταν σαν αστραπή και το ένδυμα του άσπρο σαν το χιόνι.

Οι φύλακες τον εφοβήθησαν και έγιναν σαν νεκροί. Από εδώ βγαίνουν νέα ιστορικά ευρήματα: Ο σεισμός, η αποκύλησις του λίθου, ο άγγελος και η θέσις του μπροστά στην είσοδο του τάφου.



1ον ο σεισμός έγινε από τον άγγελον, αφ΄ ενός για τους φύλακες και αφ΄ ετέρου για τις μυροφόρες σαν απάντηση στην απορία τους. τις αποκυλίσει υμίν τον λίθον…



2ον Την αποκύλησιν δεν την χρειαζόταν ο Χριστός . Εκινείτο κεκλεισμένων των θυρών έμπαινε και έβγαινε χωρίς να μετακινείτε κανένας λίθος.



3ον Το ότι καθόταν επάνω στον λίθο ο Άγγελος είχε τον σκοπό να μην επιτρέψει σε κανένα να μπει στον κενό τάφο πριν από τις Μυροφόρες , παρακολουθώντας με προσοχή κάθε κίνηση. Τότε μίλησε ο Άγγελος και είπε στις γυναίκες.: Σεις μη φοβείσθε ξέρω ότι ζητάτε τον Ιησού τον εσταυρωμένο. Δεν είναι εδώ, γιατί αναστήθηκε καθώς είχε πει. Ελάτε να δείτε τον τόπον όπου έκειτο ο Κύριος . Μτθ.κη.7 και αναχώρησε γιατί δεν είχε άλλο σκοπό η παραμονή του εκεί.



4ον. Μπαίνοντας οι μυροφόρες, μύρωσαν παντού τον τάφο, ψάχνοντας παντού με προσοχή χωρίς να βρουν τον Κύριο τους . Επομένως αυτό το έρραναν τον τάφον αι Μυροφόροι μύρα, λίαν πρωί ελθούσαι, αυτό το έρραναν, δεν είναι απλώς μια ρομαντική πράξη η ένα ειδυλλιακό γεγονός ,αλλά η πρώτη και συντριπτική και αντικειμενική μαρτυρία του κενού τάφου που αποκλείει την κλοπή. Διότι εισήλθαν πρώτες στον τάφον και εμύραναν κάθε γωνία ψάχνοντας .



Αυτές ήσαν οι μυροφόρες που εορτάζουμε σήμερα. Ήσαν δε και γυναίκες από μακρόθεν θεωρούσαι ,εν αίς ην και Μαρία η του Ιακώβου του μικρού και Ίωσή μήτηρ και Σαλώμη μεταξύ αυτών ήταν και η Παναγία μας ,που αναφέρεται ανωτέρω ως Μαρία η του Ιακώβου του μικρού και Ιωσή μήτηρ ,για τους γνωστούς λόγους μυστικότητας .

**ΑΜΗΝ**

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ

(ΘΩΜΑ) 22-4-12 Ιω.Κ.19-31.



Σήμερον έαρ μυρίζει και καινή κτίσις χορεύει …



Σήμερα εορτάζομε τα Εγκαίνια της αναστάσεως του Χριστού δηλ .την αρχή της παρουσίας του αναστάντος Χριστού μέσα στην ιστορία της Ανθρωπότητος .



Αυτό το ίδιο το γεγονός της Αναστάσεως κανείς δεν το είδε ποτέ είναι γεγονός της όγδοης ημέρας ,εκτός ΧΡΟΝΟΥ. Οι μόνοι άλλωστε παριστάμενοι στο μέρος αυτό, δηλ. οι στρατιώτες που φύλαγαν τον τάφο κεραυνοβολήθηκαν .

(εσείσθησαν οι τηρούντες και εγένοντο ωσεί νεκροί).

Και όμως ο Αναστάς δεν μας άφησε άγευστους της ασύλληπτης, για την παρούσα ζωή Χαράς, που πηγάζει από την ανάσταση και κατακλύζει τα σύμπαντα. Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός ουρανός τε και γή και τα κατάχθόνια.



Και η μεγαλύτερη χαρά για μας τους επί γης, είναι το αντιφέγγισμα της αιώνιας ημέρας, που υπάρχει 2000 χρόνια και η εκκλησία το ονομάζει ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΑΡΙΟΝ. (Και σαν περίοδο του έτους και σαν βιβλίο τυπικού).


Όταν ο Χριστός την ίδια ημέρα πού αναστήθηκε, ηθέλησε να επαναφέρει την πίστιν και την χαρά στους φοβισμένους και κρυμμένους μαθητές του,(όπως ακριβώς και στο Θωμά), τις αισθήσεις χρησιμοποίησε σαν θεμέλιο. Η σημερινή ημέρα και όλη αυτή η περίοδος είναι αφιερωμένη, από τον ίδιο τον Αναστάντα, στις αισθήσεις του ανθρώπου και στις πέντε.



Η εκκλησία του Χριστού δεν είναι κανένα θεωρητικό κατασκεύασμα ,δεν θεμελιώνεται πάνω σε κάποιο Μανιφέστο , δηλ. δογματικό. Φιλοσοφικό, μεταφυσικό ιδεολογικό σύστημα. Αλλά είναι αποτέλεσμα της ψηλάφησης του αναστημένου Χριστού ,με τις αισθήσεις μας , αλλά καθαρές ,όπως ο ίδιος αμέσως μετά την ανάσταση του το ζήτησε. Ο Λουκάς ,που ήταν παρών στο γεγονός ,σαν ζωγράφος που ήταν, περιγράφει ζωντανά την σκηνή στο ευαγγέλιο του ας τον ακούσουμε :



36. Ταύτα δε αυτών λαλούντων αυτός ο Ιησούς έστη εν μέσω αυτών και λέγει αυτοίς ειρήνη υμίν. 37. πτοηθέντες δε και έμφοβοι γενόμενοι εδόκουν πνεύμα θεωρείν. 38. και είπεν αυτοίς τι τεταραγμένοι εστέ και διατί διαλογισμοί αναβαίνουσιν εν ταις καρδίαις υμών ; 39. ίδετε τας χείρας μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ ειμί ψηλαφήσετε με και ίδετε, ότι πνεύμα σάρκα και οστέα ουκ έχει καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα. Λκ. κδ. 39 Έτι δε απιστούντων από της χαράς και θαυμαζόντων είπεν αυτοίς έχετε τι βρώσιμον ενθάδε ; οι δέ επέδωκαν αυτώ, ιχθύος οπτού μέρος και από μελισσίου κηρίου, και λαβών ενώπιον αυτών έφαγεν. ΛΚ΄κδ,36-43.



Η ιδία προσέγγιση ,η ίδια πραγματογνωσύνη επανελήφθη και μεθ΄ ημέρας οκτώ , ενώπιον του Θωμά που την περιγράφει ο Ιωάννης : Είτα λέγει τω Θωμά φέρε τον δάκτυλο σου ώδε και ίδε τας χείρας μου, και φέρε την χείρα σου και βάλε εις την πλευρά μου και μη γίνου άπιστος αλλά πιστός. Ιω. Κ25.

Έτσι έχουμε δυο ψηλαφητές αποδείξεις ,δυο πειστήρια της Αναστάσεως από πρώτο χέρι, από άμεση επαφή πάνω στο σώμα του αναστημένου Χριστού , ο οποίος ήταν το άμεσο ρεαλιστικο και όχι ιδεαλιστικο αποτέλεσμα της Αναστάσεως .



Δεν χρησιμοποίησε την διδασκαλία, δεν χρησιμοποίησε το κήρυγμα, δεν χρησιμοποίησε τις εντολές ,ούτε τον διαλογισμό, παρά μόνον τις αισθήσεις και τις 5 του ανθρώπου για να καλύψει σφαιρικά το γεγονός : Την ακοήν (ειρήνη υμίν), την όρασιν (ιδετε τας χείρας μου και τούς πόδας ), την αφήν (ψηλαφήσετε με και ίδετε ότι πνεύμα σάρκα και οστέα ούκ έχει) , την όσφρησιν (επέδωκαν αυτώ ιχθύος οπτού μέρος και από μελισσίου κηρίου) και τέλος την γεύσιν (και λαβών ενώπιον αυτών έφαγεν).



Βλέπομε λοιπόν ότι τό θεμέλιον της πίστεως της πρώτης Εκκλησίας είναι οι αισθήσεις υπό τον όρον να είναι καθαρές (καθαρθώμεν τάς αισθήσεις και οψόμεθα τώ απροσίτω φωτί της Αναστάσεως), θα μας πει η εκκλησία την νύκτα του Πάσχα.



Όλοι οι απόστολοι, και όχι μόνο ο Θωμάς εψηλάφησαν τον Κύριο. Το βεβαιώνει ο θεολόγος Ιωάννης ΙΩ.Κ19. Η ιστορική εκκλησία είναι γεμάτη θαύματα, Μυροβλύτες άγιους και εικόνες , όλα αντικείμενα των αισθήσεων.



ΟΙ αισθήσεις όμως είναι και το θεμέλιο της πίστεως και της σημερινής Εκκλησίας: .ολόσωμα σώματα αγίων , ευωδιάζοντα Αγια λείψανα ,αγιασμοί , προζύμια , το Άγιο Φως του Παναγίου Τάφου , τα προσωπικά θαύματα που συμβαίνουν στον καθένα από μας και που τα ξεθωριάζουμε με την φτωχή φράση «είχε άγιο» …



Αυτήν την Ημέρα που την εποίησε ο Κύριος ,δεν την εποίησε για μια νύχτα μόνον , ούτε για μια μαγειρίτσα και έναν οβελία και τέρμα , αλλά για όλη την αιωνιότητα.



Αύτη η ημέρα ην εκποίησε ο Κύριος



αγαλιασώμεθα και ευφρανθώμεν εν αυτή . Ψαλμ. ΡΙΖ¨.(117).24



ΑΜΗΝ







~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Νυν εδοξάσθη ο υιός του Ανθρώπου και ο Θεός εδοξάσθη εν αυτώ.

13-4-12 Ιωάννη Ι.Γ. 31



Από την ημέρα που αμάρτησε ο άνθρωπος, πολλά φρικτά θεάματα είδε, βλέπει, και θα δει ο πλανήτης αλλά το θέαμα που παρουσιάστηκε εκείνη την M. Παρασκευή στην κορυφή του Γολγοθά, είναι το πιο φριχτό θέαμα όλων των αιώνων, που κρύβει μέσα του μια πελώρια αντίφαση αδικία που δεν μπορεί να συλλάβει το ανθρώπινο μυαλό.



Γιατί Εκείνος που σταυρώθηκε ήταν ο αθώος, ο δίκαιος, ο φτωχός, ο αναμάρτητος, ο άδολος, ο ευεργέτης ,ο αληθινός, ο γλυκύτατος… :Λαός μου τι εποίησα σοι και τι μοι ανταπέδωκας αντί του ύδατος όξος, αντί μάνα χολή, αντί του αγαπάν με Σταυρώ με προσηλώσατε…

Και αυτό ισχύει διαχρονικά μέχρι σήμερα.



ΣΗΜΕΡΑ θάβεται ο υιός του ανθρώπου, δηλ. ο Άνθρωπος με Α κεφαλαίο και μαζί του θάβεται και η Ζωή.

Εν Αυτώ ζωή ην, και η ζωή ην το φως των ανθρώπων. ΙωΑ4 .Χωρίς Αυτόν υπάρχει μόνο επιβίωση . (Όπως και στα ζώα).

Αλλά αυτή η ταφή η τριήμερος ,μέσα στον Πανάγιο Τάφο , οδοποιεί την ανάσταση για όλο το γένος των ανθρώπων Όχι όμως σαν αυτόματος πιλότος, αλλά σαν θεϊκή ταξιδιωτική οδηγία, που είναι οι 7 λόγοι του Σταυρού. (δηλ. τα τελευταία λόγια Του, πριν από την ταφή που είναι και η πεμπτουσία της διαθήκης Του στο ανθρώπινο γένος .)

Είναι συγκινητική η επιμονή Του να επιμένει να μας σώσει μέχρι την τελευταία στιγμή, και εμείς να Του ξεφεύγουμε στα μονοπάτια του Διαβόλου???



Οι 7 λόγοι του Σταυρού.



Στις τελευταίες οδηγίες Του πριν συλληφθεί ο Χριστός είπε στου μαθητές :μη κληθείτε καθηγηταί. Εις γαρ υμών εστίν καθηγητής, ο Χριστός.

Και νάτος τώρα ο γλυκύτατος Υιός του ΑΝΘΡΩΠΟΥ, καθηγητής πάνω στην έδρα του, στον Γολγοθά !

1ος Λόγος



Πάτερ άφες αυτοίς , ου γαρ οίδασι τι ποιούσι. Λκ. κγ 34

Ιστορία λογικών όντων που δεν ξέρουν τι κάνουν (εκτελέσεις, φόνοι, καμικάζι, αλληλοσφαγές, βιασμοί ανηλίκων και βρεφών ακόμη, ναρκωτικά…

Δόξα τη μακροθυμία σου Κύριε δόξα σοι.



2ος Λόγος (στο ληστή)



Αμήν λέγω σοι ,σήμερον μετ΄΄εμου έση εν τω παραδείσω. Λκ.κγ43.

ολόκληρη η ανθρωπότης είμαστε ληστές (και μάλιστα εσταυρωμένοι, εκ δεξιών και εξ αριστερών, μετανοημένοι η αμετανόητοι.



3ος Λόγος



Γύναι ιδού ο υιός σου, ήτα λέγει τω μαθητή ιδού η μήτηρ σου. Ιω. ιθ 26,27.

είναι η υιοθεσία των χριστιανών. Η μητέρα του Θεού θα είναι εις το εξής και δική μας μητέρα (ΠΡΟΣΤΑΤΙΣ, ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ, ΒΟΗΘΟΣ.)



4ος Λόγος



Θεέ μου, θεέ μου ίνα τι με εγκατέλειπες ; Ματθ. Κζ 46

Τυπώνει την δική μας εγκατάλειψη από τον Θεό που στην ουσία είναι εγκατάλειψη του Θεού από μας (Οικουμενικά, διαχρονικά)



5ος Λόγος



Διψώ. Ιω. ιθ 28,29

Συγκλονιστικό: (ΕΠΟΠΤΙΚΟ) και σωματικά και ψυχικά ΔΗΛΑΔΗ :

σωματική αιτία :(αφυδάτωση :ιδρώτας, αίμα)

ψυχική αιτία: (διψάει για την σωτηρία μας , την ολοκλήρωσή μας ) σε ένα αιώνιο παρόν για τον Χριστό δεν υπάρχει παρελθόν η μέλλον.

Αλληγορική αιτία: (η ζωή του ανθρώπου τελειώνει με δίψα) τίποτε το γήινο δεν την ξεδιψάσει ούτε τα λεφτά, ούτε οι ηδονές, ούτε οι δόξες, ούτε η επιστήμη, ούτε η γνώση, ούτε η τεχνολογία, ούτε η γενετική…ΤΙΠΟΤΑ.



6ος Λόγος



Τετέλεσται: Ιω. ιθ30

Τελείωσε το επίγειο έργο Του δηλ. την κατάργηση-ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ Του Σατανά έξω από τον χώρο της εκκλησίας. Εμείς δεν το ξέρουμε, γι αυτό και τρέμουμε τα μαγιλίκια ο διάβολος όμως το ξέρει: ((καταβάτω νυν από του σταυρού και πιστεύωμεν επ΄ αυτώ)). Μτθ. κζ 42



7ος Λόγος

Πάτερ μου εις χείρας σου παραθήσομαι το πνεύμα μου. Λκ.κγ46

Ο πιο τρομερός λόγος. Όλοι κάπου θα παραδώσουμε το πνεύμα μας. Όμως που ; άνθρωποι φεύγουν κάθε μέρα, όλων των ηλικιών. Που παραδίδουν το πνεύμα τους; Στο μηδέν; στο κάρμα; στην μετεμψύχωση; στο κόμμα; στους σατανιστές ; στα ναρκωτικά; Που ;…. Εκεί από οπού το πήραμε , στον Θεό τον Πατέρα μας.  

ΑΜΗΝ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑ΄ΙΏΝ

8- 4-12. Ιω Ιβ 1-18



((η δε οικία επληρώθη εκ της οσμής του μύρου ΙΩ, ΙΒ 3


Τα πάθη τα σεπτά



Σήμερα τα πρώτα σημάδια της Μεγάλης Εβδομάδας ανεβαίνουν στον ορίζοντα: τα πάθη τα σεπτά η παρούσα ημέρα,ως φώτα σωστικά, ανατέλλει τω κόσμω. Μιλάμε σε χριστιανούς, παιδιά της εκκλησίας που κάνουν σταυρό χωρίς να ντρέπονται. που ζουν την ζωή της εκκλησίας όπως ΕΙΝΑΙ και όχι όπως θα ήθελε ο καθένας να είναι (εθελοθρησκεία) το κατά δύναμιν εν ταπεινώσει. Σήμερα βρεθήκαμε να ακολουθούμε, μαζί με την εκκλησία ,τον όχλο, κρατούντες τα βάγια στα χέρια. Βρισκόμαστε ανάμεσα σε δυο περιόδους του έτους που είναι μεγάλες, την μεγάλη Σαρακοστή : (που ξεκίνησε 2000 χρόνια από σήμερα) και την Μεγάλη εβδομάδα :(πού προτυπώθηκε 3500 χρόνια από σήμερα).



Αποφασίστηκε ο θάνατος του Ιησού

Πολλά και μεγάλα γεγονότα συγκεντρώνονται στη σημερινή ημέρα: Που ξεκίνησαν με την ανάστασιν του Λαζάρου και την απόφαση της θανατικής καταδίκης του Ιησού :

Από εκείνης ουν της ημέρας συνεβουλεύσαντο ίνα αποκτείνωσιν αυτόν. Ιησούς ουν ουκέτι παρρησία περιεπάτει εν τοις Ιουδαίοις ,αλλα απήλθεν εκείθεν εις χώραν εγγύς της ερήμου, εις Εφραίμ λεγομένην πόλιν, κακεί διέτριβεν μετά των μαθητών αυτού. Ιω.ια΄54.



Μόλις μαθεύτηκαν τα νέα οι μαθηται έλαβαν τα μέτρα τους : Ανεχώρησαν μαζί με τον Ιησούν από τους Ιουδαίους ,και ήλθαν εις την χώραν πού κείται κοντά στήν έρημο ,σε μια πόλη που λεγόταν Εφραίμ και εκεί έμενε με τους μαθητές του.

Το μύρο της Μαριας .



Όταν όμως πλησίαζε ο καιρός του Εβραϊκού Πάσχα πήγε στη Βηθανία, κοντά στην Ιερουσαλήμ, στο σπίτι του Λαζάρου που ήταν και ο ίδιος εκεί.

Ο ουν Ιησούς πρό εξ ημερών του πάσχα ήλθεν εις Βηθανίαν όπου ην Λάζαρος ο τεθνηκώς, ον ήγειρεν εκ νεκρών εποίησαν ουν αυτώ δείπνον εκεί, και η Μάρθα διηκόνει ο δε Λάζαρος, εις ην των ανακειμένων συν αυτώ. Η ουν Μαρία λαβούσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικής πολυτίμου, ήλειψε τους πόδας του Ιησού και εξέμαξε ταις θριξίν αυτής η δε οικία επλήσθη εκ της οσμής του μύρου)). Ιω.Ιβ.3



Το μύρο ήταν βαρύτιμο (300 μεροκάματα, ήτοι 30*300= 9.000 Ε). σχεδόν μισό κιλό .Ήταν η τρίτη φορά που ο Κύριος δέχτηκε να τον αλείψουν με μύρο. Και οι τρεις από γυναίκες: Η πρώτη ήταν πόρνη (στα μέσα της δημ. ζωής) και άλειψε τα πόδια του Χριστού Λκ ζ 37Η δεύτερη άλειψε την κεφαλήν . ΜΤΘ.Κστ΄6. Η τρίτη ήταν σαφώς η Μαρία, η αδελφή του Λάζαρου . ΙΩ.ΙΒ.3

Το θαύμα της αναστάσεως του Λαζάρου είχε διαδοθεί αρκετές μέρες πριν, αλλά ο Χριστός δεν ήταν στα Ιεροσόλυμα, ήταν στην Βηθανία στο δείπνον της Μαρίας. Γιαυτό ,όταν την άλλη μέρα ο Χριστός πήρε τους μαθητάς του να πάει στα Ιεροσόλυμα, η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλους τους Ιουδαίους της διασποράς που ήσαν μαζεμένοι εκεί για το Πάσχα.Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ! και έγινε μια υποδοχή που σε κανένα βασιλιά δεν έχει γίνει ποτέ.



Η Μεγάλη Εβδομάδα



Από σήμερα θα πληθαίνουν τα ελπιδοφόρα μηνύματα την Μεγάλη Εβδομάδα: Λάζαρος ο τετραήμερος, τα βάγια, η κολοσσιαία διαδήλωση , ο ύμνος των νηπίων, το φραγγέλιο, η Κασσιανή, ο νιπτήρας… Γιατί η Μεγάλη Εβδομάδα είναι γεγονός πρωτόφαντο και μοναδικό στην ανθρώπινη ιστορία.

ΔΥΟ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, μοναδικά διαθέτει η Εκκλησία που καμιά θρησκεία και κανένας δεν τα είχε ποτέ και είναι Γεγονότα σημαδιακά :



Ο Χριστός είναι το κέντρο του κόσμου.



Ο Χριστός δεν είναι ένας τυχαίος άνθρωπος, είναι το Κέντρον του κόσμου, είναι ο Άνθρωπος ΜΕ Α κεφαλαίο και που έχει ταυτίσει την 1η ημέρα της γεννήσεώς του με την χρονολογία του ΚΌΣΜΟΥ είναι ο Άνθρωπος που έχει ανακεφαλαιώσει την Οικουμένη στον εαυτό του διαχρονικά (από το 1 Μ.Χ. μέχρι της συντέλειας του κόσμου). Χωρίς Αυτόν η ανθρώπινη Ιστορία είναι μία ανοησία ,είναι χωρίς νόημα είναι το θέατρον του παραλόγου. Από τότε η μοίρα του Χριστού πάνω στη γη , είναι και η μοίρα της ανθρωπότητας που δεν μπορεί να την ξεφύγει.



Γιατί ο Χριστός είναι και σήμερα και διαχρονικά επάνω στον πλανήτη Γη σωματικά, παρόλο ότι είναι και στον Άδη με την ψυχή Του σαν Θεός, και στον Παράδεισο μαζί με τον Ληστή και στον Θρόνο μαζί με τον Πατέρα.

Εν τάφω σωματικώς ,εν άδου μετά ψυχής ως Θεός ,εν παραδείσω μετά ληστού, και εν θρόνω μετά Πατρός, υπάρχεις Χριστέ, πάντα πληρών ο απερίγραπτος.



Το γεγονός της Σταυρώσεως δεν έγινε ποτέ παρελθόν.

Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η συμπυκνωμένη ζωή της Ανθρωπότητας. Γιαυτό και είναι μεγάλη. (γιατί χωράει μέσα σ΄αυτήν όλη η Ιστορία

μέχρι συντελείας του Αιώνος ).



Δυστυχώς την περνάμε επιδερμικά και ξαναγυρίζουμε στο χάος. Στόχος όμως διαχρονικός της εκκλησίας μας είναι, η Μεγάλη Εβδομάδα για τον καθένα από μας, να γίνει Μεγάλη ζωή που οδηγεί στην :



Αιώνια ζωή της Βασιλειας του Χριστού.



ΑΜΗΝ.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

1-4-2012 Μρκ.Ι΄ 32-45



ουκ οίδατε τι αιτείσθε Μρκ. Ι.38.


Η ξ ύ λ ι ν η σ ο κ ο λ ά τ α



Ένα παιδάκι 2-3 ετών έκλαιγε σπαρακτικά και χτυπιόταν μπροστά σε μια βιτρίνα ενός ζαχαροπλαστείου . Αιτία μια υπερμεγέθης ξύλινη σοκολάτα καλοβαλμένη και προκλητική. Η μαμά εξηγούσε…Τίποτα…Τότε ο ζαχαροπλάστης δέχτηκε να την πουλήσει για να λήξη το θέμα. Το κόστος; δύο δόντια του μικρού που πετάχτηκαν έξω, όταν άρπαξε και δάγκωσε με μανία την ξύλινη σοκολάτα .Θα πει βέβαια κανείς . Αυτά είναι παιδιάστικα καμώματα τα παιδιά δεν ξέρουνε τι γυρεύουνε δεν ξέρουνε τι ζητάνε. Και είναι φυσικό λόγω ανωριμότητας ,και λόγω ελλείψεως πείρας .



Εμείς όμως οι ((μεγάλοι )) ξέρουμε τι γυρεύουμε ; ξέρουμε τι ζητάμε ; Δυστυχώς και σε μας το φαινόμενο της ξύλινης σοκολάτας είναι συνηθισμένο στην εποχή μας ,για παιδιά 2—82 ετών ,με αντίστοιχα αποτελέσματα, ή και χειρότερα :



1ον. Ζητούμε την υγεία στην πολυφαγία-κρεοφαγία: όπως λέγει μια Γαλλική παροιμία σκάβουμε τον τάφο μας με τα δόντια μας, με αποτέλεσμα : τριγλυκερίδια , χοληστερίνη , εμφράγματα, παχυσαρκία : η απάντηση του Χριστού: ουκ Οίδατε τι αιτείσθε.



2ον. Ζητάμε την ψυχαγωγία στην αμαρτία Νέοι και γέροι πιο πολύ την πληρώνουν οι νέοι: στις ερωτικές βάτους οι νέοι αφήνουν πολύ από το μαλλί τους . Fran.Mauriac. Γάλλος Ακαδημαϊκός Βρ. Νόμπελ … ουκ οίδατε τι αιτείσθε .



Η Γρ α φ ή κ α ι οι Π α τ έ ρ ε ς .



Ο ίδιος ο Χριστός καταδικάζει την ψυχολογία της μεγάλης σοκολάτας δηλ. της πλεονεξίας . Ακόμα και στα πνευματικά ζητήματα. Ακόμα και στην προσευχή :

Προσευχόμενοι δε μη βαττολογήσετε (πολυλογήσετε) ώσπερ οι εθνικοί.



Ο πρύτανης των Πατέρων Ι. Χρυσόστομος μιλεί για την Φτώχια των πληροφοριών μας : επειδή πολλά των συμφερόντων ημίν αγνοούντες τα μη συμφέροντα αιτούμεθα, ήρχετο το χάρισμα της ευχής εις ένα τινά των τότε ,και αυτός υπέρ πάντων ίστατο αιτών ,ου και νυν σύμβολον εστίν ο Διάκονος, τας υπέρ του λαού ευχάς αναπέμπων)). Μηνιάτη σ.87



Περίφημος στάθηκε ανάμεσα στους αγαλματοποιούς της Ελλάδας ο Πολύκλειτος επιδέξιος και θαυμαστός στην τέχνη του ,μα σαν χρειάζεται άλλη μεγαλύτερη τέχνη δηλαδή το να ευχαριστεί κάποιος την γνώμη των πολλών, ο Πολύκλειτος σκέφτηκε να ευχαριστήσει και να ελέγξει τη γνώμη του λαού με τον εξής τρόπο: Έκανε δύο αγάλματα, το ένα χωρίς να το βλέπει κάποιος, με όλους τους κανόνες της τέχνης του, το δε άλλο σύμφωνα με τη γνώμη των πολλών γιατί εκεί που σκάλιζε την πέτρα καθώς περνούσαν οι διαβάτες έστεκαν και κοιτούσαν και καθένας έλεγε πως του φαινόταν. Τούτο το κεφάλι, τούτο το χέρι, τούτο το στήθος, τούτο το σχήμα, θέλει τέτοιας λογής και καθώς έλεγε καθένας τη γνώμη του, έτσι ο Πολύκλειτος έκανε κατά τη γνώμη του καθενός. Σαν τελείωσε το έργο, έβγαλε έξω και τα δύο αγάλματα, να τα δει ο λαός όλος και ποιο από τα δύο τους ρώτησε σας φαίνεται ομορφότερο; όλοι συμφώνως είπαν: τούτο, δείχνοντας εκείνο που αυτός έκανε σύμφωνα με την τέχνη του. Το άλλο που ήταν καμωμένο κατά τη γνώμη τους, ήταν ένα έργο ανώμαλο ,ανάρμοστο, ατελές. Τούτο που εσείς επαινείται τους ξανά είπε έκανα εγώ κατά την τέχνη μου και για αυτό είναι τέλειο το άλλο κάνατε εσείς, γιατί το έκανα κατά την γνώμη σας και για τούτο τίποτα δεν αξίζει . Μηνιάτη σελ 87.



Είσαι ελεύθερος να ακολουθείς την πρόοδο και να βελτιώνεις τις επιδόσεις σου και την κοινωνική θέση σου, αλλά με βάση την παράδοση Αυτό διδάσκει ο Πολύκλειτος ακολουθώντας την παράδοσιν και τους θεμελιώδεις κανόνες της τέχνης του και είναι σύμφωνον με την εντολή του Δημιουργού: αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε την γη ,και κατακυριεύσατε αυτής…)). Γένεσις Α28.



Είσαι ελεύθερος να προοδεύεις στην επιστήμη, στην τεχνολογία ,στην έρευνα ,παντού αλλά με βάση την παράδοση της Εκκλησίας Να επεκτείνεις την οικοδομή αλλά όχι πέρα από τα θεμέλια θεμέλιον άλλον ουδείς δύναται θείναι, παρά τον κείμενον ,ος εστίν Ιησούς Χριστός Α ΚΟΡ. Γ 11



Βρισκόμαστε στην τελική ευθεία προς το Πάσχα .Ο Κύριος ευρισκόμενος εις την οδόν της τελευταίας του πορείας προς την Ιερουσαλήμ, προλέγει στους μαθητές του αυτά που θα του συμβούν: ιδού αναβαίνομε εις Ιεροσόλυμα και ο υιός του ανθρώπου παραδοθήσεται τοις Αρχιερεύσι και τοις γραμματεύσι και κατακρινούσιν αυτόν θανάτω και παραδώσουσιν αυτόν τοις έθνεσι ,και εμπαίξουσιν αυτώ και μαστιγώσουσιν αυτόν, και εμπτύσουσιν αυτώ, και αποκτενούσιν αυτόν, και τη τρίτη ημέρα αναστήσετε .Μρκ.ι.34

Τότε συνέβη κάτι το απροσδόκητο: Δυο από τους τρεις κορυφαίους (πλην του Πέτρου) αγνόησαν τα όσα φοβερά θα συνέβαιναν, και κράτησαν μόνο το τελευταίο :τη τρίτη ημέρα αναστήσεται. Ανάσταση σημαίνει Μεσιακή Βασιλεία ,και αυτοί έσπευσαν να ζητήσουν τις καλύτερες θέσεις ,δεξιά και αριστερά από τον κυρίαρχο του κόσμου: δος ημίν ινα εις εκ δεξιών σου και εις εξ ευωνύμων σου, καθίσωμεν εν τη δόξη σου Μρκ.Ι.37 . Ήθελαν τον παράδεισο ,αλλά τον ζητούσαν στην Θέση των δυο ληστών .Ο Χριστός τους λέγει τα γεγονότα με το όνομα τους και αυτοί δεν τον πιστεύουν αλλά τα φαντάζονται όπως αυτοί τα επιθυμούν (ευσεβείς πόθοι). Και

Καλά αυτοι .


Εμείς όμως ξέρουμε τι γυρεύουμε ? ξέρουμε τι ζητάμε ?





ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ