Κυριακή Β΄ Νηστειών

Γράφει ο π. Γεώργιος

Ἄφησε τὴν χώρα τῶν ἀχαρίστων Γεργεσηνῶν ὁ Κύριος καὶ μέσῳ τῆς λίμνης Γενησαρὲτ ἦλθε στὴν Καπερναούμ «καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι· καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοὶ….καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον».
Πολὺς λαὸς συγκεντρώθηκε, & τὸ σπίτι γέμισε ἀσφυκτικά.
Ἀνάμεσα στοὺς ἄλλους , καταφθάνουν καὶ τέσσερεις ἄνθρωποι ποὺ σηκώνουν στὰ χέρια τους ἕνα παραλυτικό.
Τὸ πλῆθος ὅμως τῶν ἀκροατῶν δὲν τοὺς ἀφήνει νὰ πλησιάσουν, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ δὲν ἀποθαρρύνονται καὶ προκειμένου νὰ πλησιάσουν τὸν «ἰατρὸ τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων» ξεσκέπασαν ἕνα μέρος τῆς στέγης καὶ μὲ προσοχή, σιγά-σιγά, κατέβασαν μὲ σχοινιὰ τὸ ξυλοκρέβατο τοῦ ἀσθενοῦς.
Τὸ θαῦμα ἔγινε.
Θαυματουργεῖ σήμερα ὁ Κύριος , καὶ θεραπεύει ἀσθένεια ἀνίατη καὶ ἀθεράπευτη.
Θεραπεύει ἀρρώστια σώματος καὶ ἀσθένεια ψυχῆς.
Ὁ παραλυτικὸς στάθηκε στὰ πόδια του.
Ἡ πίστη του βραβεύτηκε.
Ἡ εὐτυχία πλημμύρισε τὴν καρδιά του.
Ὁ λαὸς θαύμασε καὶ ἐδόξασε τὸ Θεό.
Μὰ πιὸ πολὺ ἀπ᾿ ὅλους τὴν χαρὰ τοῦ παραλυτικοῦ τὴν μοιράστηκαν οἱ τέσσερεις συνοδοί, γιατί δώσανε κόπο καὶ πήρανε χαρά.
Κουράστηκαν τὰ χέρια τους , ἀλλὰ ξεκουράστηκε ἡ ψυχή τους , μὲ τὴν θεραπεία του φίλου τους .
Τὴν γιατρειὰ τοῦ παραλύτου.
Δὲν ξέρουμε, δὲν ἔχουμε καμμία πληροφορία , ποιοὶ ἦταν οἱ 4 αὐτοὶ ἄνδρες.
Μποροῦμε ὅμως νὰ συμπεράνουμε πὼς ἦταν φίλοι ἢ γνωστοὶ τοῦ παράλυτου.
Ὅποιοι ὅμως καὶ ἂν ἦταν, ἡ πράξη τους ἦταν τόσο ὑπέροχη.
Ἦταν πράξη ἀγάπης καὶ συμπόνιας.
Ἦταν ἀληθινοὶ φίλοι, γιατί ἔμειναν πιστοὶ στὸν καιρὸ τῆς δοκιμασίας καὶ τῆς δυστυχίας τοῦ φίλου τους.
Δὲν εἶναι μικρὸ πρᾶγμα νὰ ξέρει κανεὶς νὰ συμπονάει .
Νὰ πονᾶ στὸν πόνο τοῦ ἄλλου καὶ νὰ λυπᾶται στὴν λύπη του.
Νὰ θλίβεται στὴ θλίψη του καὶ νὰ ἀνησυχῆ στὴν ἀνησυχία του.
Νὰ ἐφαρμόζη τὴν ὑπόδειξη τοῦ ἀποστόλου Παύλου : «χαίρε μετά χαιρόντων & κλαίε μετὰ κλαιόντων».
Ἡ συμπόνια δὲν εἶναι μία ἁπλῆ ἀρετὴ ἀλλὰ μία ἀπέραντη θαυμαστὴ κατάσταση, μ᾿ ἕνα ἐξαίσιο χριστιανικὸ μεγαλεῖο.
Συμπόνια σημαίνει : ἀγάπη, καλωσύνη, βοήθεια, ἐξυπηρέτηση, αὐταπάρνηση, κατανόηση, θυσία, καλὴ καρδιά.
Εἶναι αὐτὸ ἀκριβῶς ποὺ λείπει σὲ μεγάλο βαθμὸ στὴν σύγχρονη ἐποχή , ἐποχὴ τοῦ ἀτομισμοῦ καὶ τῆς ἀδιαφορίας.
Δὲν ἐνδιαφέρονται οἱ σημερινοὶ ἄνθρωποι γιὰ τὸν συνάνθρωπό τους.
Δὲν εἶναι καὶ τόσο πρόθυμοι νὰ ρίξουν μία ματιὰ ἀγάπης & φιλανθρωπίας στοὺς πονεμένους καὶ τσακισμένους ἀπὸ τὰ βάσανα τῆς ζωῆς .
Δὲν ἔμαθαν τὴν ἀγάπη , γιατὶ δὲν γνώρισαν τὸν Χριστὸ καὶ δὲν ἔμαθαν τίποτα γιὰ τὸν Χριστό, γιατὶ δὲν γνώρισαν τὴν ἀγάπη.
Μόνο ὅσοι ξέρουν ν᾿ ἀγαποῦν μποροῦν ν᾿ ἀνακουφίζουν τὸν πονεμένο.
Ὅμως ὅποιος θέλει νὰ μάθη τί εἶναι ἀγάπη πρέπει νὰ ὁδηγήση τὰ βήματά του στὸ βράχο τοῦ Γολγοθᾶ καὶ νὰ σκύψη εὐλαβικὰ κάτω ἀπὸ τὸν ματωμένο σταυρὸ τοῦ Κυρίου.
Ἀλήθεια, ἀδελφοί μου, πόσο συμπονοῦσε Ἐκεῖνος τὸν λαό Του.
Πόσες φορὲς δὲν μᾶς φανέρωσαν οἱ ἱεροὶ Εὐαγγελιστὲς , τὴν συμπόνια τοῦ Ἰησοῦ.
Ολη η επι γής πορεία του ήταν , πορεία αγάπης & συμπόνιας & μάλιστα όταν ἀντίκρυζε ἀρρώστους ἡ συμπόνια Του μεγάλωνε & γινόταν το πολυπόθητο θαύμα.
Ἀγαπητοί μου, ἡ συμπόνια δὲν εἶναι ἐλεημοσύνη.
Εἶναι κάτι παραπάνω.
Εἶναι δόσιμο τῆς καρδιᾶς στὴν ὑπηρεσία τῆς ἀγάπης.
Εἶναι ἱερὴ προσφορά.
Εἶναι καλωσύνη καὶ εὐγένεια ψυχῆς.
Εἶναι συμπάθεια, ένα συναίσθημα ἅγιο ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἔμπρακτη ἀγάπη.
Ἡ καλωσύνη καὶ ἡ συμπόνια εἶναι παιδιὰ τῆς ἀγάπης.
Ὀμορφαίνουν τὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων.
Δὲν κοστίζουν τίποτα καὶ ὅμως προσφέρουν τόσα πολλά.
Aδελφοί μου & αδελφές μου
Καθένας ποὺ πρόσκειται στὶς ἡδονὲς εἶναι παράλυτος στὴν ψυχὴ καὶ βρίσκεται καθηλωμένος στὸ κρεβάτι τῆς σαρκικῆς μολύνσεως.
Ἡ ψυχὴ εἶναι παράλυτη καὶ καθηλωμένη , σ᾿ ἕνα σῶμα ποὺ ὑπηρετεῖ τὶς ἡδονές.
Χρειάζεται καὶ πρέπει , νὰ ἐπιστρέψη στὸ Χριστὸ αὐτὴ ἡ ψυχὴ , γιὰ νὰ θεραπευθῆ.
Σ᾿ αὐτὴ τὴν ἐπιστροφὴ θὰ βοηθήσουν τέσσερις παράγοντες:
ἡ αὐτομεμψία , η εξομολόγηση , η ὑπόσχεση γιὰ διόρθωση καὶ ἡ προσευχή.
Μένει ὅμως «ν᾿ ἀποστεγάσουμε τὴν στέγη», τὴν ὀροφή.
Καὶ ὀροφὴ εἶναι τὸ λογιστικὸ μέρος τῆς ψυχῆς ποὺ εἶναι φορτωμένο ἀπὸ ὑλικὰ προερχόμενα ἀπὸ τὰ γήϊνα πάθη καὶ χωρίζουν τὴν ψυχὴ ἀπὸ τὸν Χριστό.
Ἀνάγκη λοιπὸν νὰ καθαρισθῆ ὁ λογισμός μας, γιατὶ τότε ὁ παράλυτος νοῦς θὰ ἀκούση τὴν γλυκύτατη λέξη :
«τέκνον» καὶ θὰ λάβη ἄφεση ἁμαρτιῶν, θὰ ἀναστηθῆ καὶ θὰ ζῆ τὴν ὄντως ζωή, τὴν ἐν Χριστῷ ζωή , την οποίαν χαρίζει στους ααπημένους του ,ο Θείος Ναζωραίος ο Κ.Η.Ι.Χ. του οποίου την χάριν & την ευλογίαν επικαλούμαι δια πάντας υμάς .