του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την 10 -7- 11 «και είπε ο Ιησούς τω εκατόνταρχω ύπαγε και ως επίστευσας γενηθήτω σοι και ιάθη ο παίς αυτού εν τη ώρα εκείνη»
Εκείνος εθνικός, γεννημένος ειδωλολάτρης, χωρίς θεογνωσία, χριστογνωσίαν, λαμβάνει. Εμείς, μέλη της εκκλησίας, συμπολίτες των αγίων, Οικείοι του Θεού, αδελφοί του Χριστού, με τόσους αγίους πρεσβευτάς και συνηγόρους ζητάμε πότε την μια και πότε την άλλη χάρη από τον Θεόν, και Ή πετυχαίνουμε αργά και με δυσκολία ,(με πρόσφορα, παρακλήσεις, 40λείτουργα, τάματα…) Ή δεν πετυχαίνουμε ολότελα. Γιατί; Η απάντηση είναι ΜΙΑ:
Ιησούς Χριστός εχθές και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνας. Εβρ.ΙΓ8
Πολλές φορές παίρνουμε τηλέφωνο και δεν απαντάει η γραμμή. Δύο είναι οι λόγοι αποτυχίας μίας τηλεφωνικής κλήσεως, ή απουσία του αποδέκτου, ή λάθος του αριθμού. Σε αυτήν την περίπτωση ακούμε συνήθως : Παρακαλούμε ελέγξατε τον αριθμό που καλείτε, ή συμβουλευθείτε τις πληροφορίες του καταλόγου.
Το δυσκολότερο πρόβλημα για μας και το ευκολότερο για τους γέροντας, είναι η τηλεφωνική σύνδεση με το πνευματικό τηλέφωνο του Χριστού. (προσευχή). Και εδώ δύο λόγοι (κυρίως) εξηγούν την αποτυχία: ή ο Χριστός δεν υπάρχει ή δεν περνούμε σωστά τον αριθμό.
Το πρώτο αποκλείεται άρα μένει το δεύτερο .Και είναι μεγάλη ανάγκη να τον μάθουμε. Δηλ. να μάθουμε τον αριθμό κλήσεως με τον οποίον επικοινωνούν οι άγιοι με τον Χριστόν. Και αυτός είναι ο λόγος της σημερινής περικοπής,
Γιατί αν ο εκατόνταρχος τον γνώριζε, και εμείς μπορούμε να τον μάθουμε.
όσα γαρ προεγράφη, εις την ημετέραν διδασκαλίαν προεγράφη ίνα δια της υπομονής και της παρακλήσεως των Γραφών την ελπίδα έχομε. Ρωμ.ΙΕ4.
Έτσι η προσωπικότης του εκατόνταρχου γράφτηκε, όχι για να ικανοποιήσουμε την περιέργεια η τον θαυμασμό μας, αλλά για να μάθουμε πώς να μπορέσουμε να ζήσουμε σε ένα κόσμο που δεν «βλέπεται» , σκληρό και απάνθρωπο.
Η πίστις που θαύμασε ο Χριστός στον εκατόνταρχο είχε σαν θεμέλιο την ταπεινοφροσύνη . Κύριε ουκ ειμι ικανός ίνα μου υπό την στέγην εισέλθεις Μτθ.Η8 αυτό δεν είναι ταπεινολογία, ή ταπεινοπραξία, ή υποκρισία ,αυτά τα απεχθάνεται ο Χριστός .Αλλά η γνήσια ταπεινοφροσύνη.
Γι αυτό και τον άφησε να ολοκληρώσει την συζήτηση και έτσι να φανερώσει (χωρίς βέβαια να το αντιληφθεί) την δική του ταπεινοφροσύνη και έτσι να διδαχθούμε και εμείς : (όσοι βεβαία θέλουμε) τον σωστό αριθμό κλήσεως δηλ. τι είναι γνήσια ταπεινοφροσύνη. Ο ταπεινόφρων συνειδητοποιεί την αξία του και δεν αυτόεξευτελίζεται δεν λέγει ότι είμαι ένα τίποτα, ένα σκουλήκι της γης (για τα σκουλήκια δεν σταυρώθηκε ο Χριστός) αλλά τοποθετεί τον εαυτό του στην σωστή αξία του και ως προς τους κατωτέρους το έχω υπ΄ εμ αυτόν στρατιώτας και ως προς τους ανώτερους του και γαρ εγώ άνθρωπος ειμί υπο εξουσίαν και ως προς τον Θεόν. Ουκ ειμί ικανός ίνα μου υπό την στέγην εισέλθεις .
Και αυτό είναι η ταπεινοφροσύνη, που συντονίζεται με τον 1ον ΜΑΚΑΡΙΣΜΟΝ: Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.
Ταπεινοφροσύνη είναι να μην απλώνεις τα πόδια σου πέρα από το πάπλωμα σου δηλ. το τάλαντο που σου έχει δώσει ο Θεός να μην το χώνεις στην Γη να το τιμάς και ούτε να το υποτιμάς, ούτε να το υπερτιμάς. ΔΗΛ.
Να έχουμε σωστή επίγνωση της αξίας μας, και να την αξιοποιούμε σωστά. Την γνήσια ταπεινοφροσύνη στην πράξη θα την διδαχθούμε κοντά στους αγίους Γέροντες της ορθοδοξίας μας. Ας δούμε ένα σχετικό ανέκδοτο , από την ζωή του αββά Ιωάννη του Κολοβού.
Παραβαλών ουν τις αυτώ ,επήνεσεν αυτού το έργο, ειργάζετο δε σειρά. και εσιώπησεν. Πάλιν εκείνος εκίνησεν αυτώ λόγον και πάλιν εσιώπα Τω τρίτον ,λέγει τω παραβάλοντι αφού εισήλθες ενταύθα, έβαλες τον Θεόν απ΄εμού.
Δεν απάντησε υποτιμώντας τον εαυτόν του δεν συνέκρινε τον εαυτό του με τους αδελφούς και τέλος ,αφού εξακολουθούσε ο πειρασμός, είπε την τελευταία πρώτη. Δηλαδή από την ώρα που ήλθες εδώ μέσα έδιωξες τον Θεόν από κοντά μου, και αυτό που λές ότι έχω, δεν είναι δικό μου αλλά εντολή του Θεού.
Τω τρίτον, λέγει τω παραβάλοντι αφού εισήλθες ενταύθα, έβαλες τον Θεόν απ΄εμού.
ΑΜΗΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου