ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Η΄ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΜΤΘ. Ιδ 14-22

Του  πρωτ. Νικ. Φαναριώτη , εφημ. του Ι.Ν. Οσ. Λουκά Πατρών  για  την 29-7-12

και έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν, και ήραν το περισσεύον των κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις .  ΜΤΘ. Ιδ΄20

Το περιστατικό του σημερινού Ευαγγελίου συνέβη στην αρχήν της δημόσιας δράσεως του Ιησού, αμέσως μετά τον αποκεφαλισμόν του Προδρόμου. Τότε μπήκε στο πλοίον στην Καπερναούμ και ανεχώρησε για την απέναντι όχθη της Γενησαρέτ.

Ο λαός πού τον υπεραγαπούσε τον ακολούθησαν πεζή από τις όχθες της παραλίας. ¨Ετσι όταν βγήκε από το πλοίο τους βρήκε μπροστά του.

Και εξελθών ο Ιησούς είδε πολύν όχλον, και ευσπλαγχνίσθη επ΄ αυτούς και εθεράπευσε τους αρρώστους αυτών ΜΥΘ.ιδ΄14. Κόντευε να βραδιάσει όταν πρώτοι οι μαθηταί αντελήφθησαν ότι όλοι ήσαν νηστικοί από την προηγούμενη ημέρα και το είπαν στον Χριστόν . Επακολούθησε το θαύμα της τροφής 5000  ανθρώπων από  5 άρτους και 2 ιχθύας  ως γνωστόν. Τώρα  για αυτόν που θα ασχοληθεί προσεκτικά με το περιστατικόν θα επισημάνει τρία θέματα.

Το πρώτο θέμα της Αρτοκλασίας : Ο δρόμος της ευτυχίας.

ο Χριστός  αυτούς που πηγαίνουν κοντά του για να ακούνε λόγο Θεού, που λαχταρούν να ακούσουν τον λόγο Του,  που προτιμούν να μείνουν νηστικοί για να  μην χάσουν το κήρυγμα (όπως στη σημερινή περικοπή).  δεν τους αφήνει ποτέ να πεινάσουν ούτε υλικά  ούτε πνευματικά, έστω και αν χρειαστεί να επεμβεί θαυματουργικά ((έφαγαν πάντες και εχορτάσθησαν)), όχι μόνον οι καλοί ..

Είναι οι πιο ευτυχισμένες ώρες στη ζωή της Εκκλησίας δεν υπάρχει χαρά   δεν υπάρχει πανηγύρι που να μην γίνεται Αρτοκλασία και οι συνθήκες του θάυματος είναι ο νορμάλ (φυσικός) τρόπος ζωής της ενορίας .

Το δεύτερο θέμα της αρτοκλασίας. Είναι ο φυσικός (νορμάλ) τρόπος ζωής

Της ενορίας . ΟΧΙ ΕΧΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΝΗΣ ,ΑΛΛΑ ΔΙΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ :

Ασφαλιστικά μέτρα. Πολ/σμός  κατά  την μετάδοσιν. Η ευλογία του πολ/σμού των άρτων έγινε κατά την μετάδοσιν (όχι προκαταβολικά) Δεν δημιούργησε σωρούς και είπε τώρα μοιράστε τα αλλα όσο οι μαθηταί έδιναν τόσο τους έδινε ο Χριστός όταν σταμάτησαν να δίνουν (γιατί  χόρτασαν)  τότε σταμάτησε και ο Χριστός .

Παράδειγμα:  Καλόγερος είχε αδελφό στον κόσμο φτωχό οικογενειάρ­χη. Τον λυπόταν πού βασανιζότανε και τον βοηθούσε από τα λίγα πού κέρδιζε από το εργόχειρο του. Μα  όσο πιο πολύ του έδινε, τόσο εκείνος και τα παιδιά του υπόφεραν από πείνα και στέρηση  Στενοχωρημένος ό Καλόγερος, γύρεψε τη συμβουλή κάποιου πνευματικού Γέροντα. "Αν θέλεις να μ' ακούσης, του είπε εκείνος, πάψε να τον ελεείς. "Όταν ξαναέλθει να σου ζητήσει, πες του: Εγώ, αδελφέ μου, όταν είχα σου έδινα, τώρα όμως βρέθηκα σε ανάγκη. Βοήθησε  με και συ από τη δουλειά σου. "Αν σου φέρει τίποτε, δώσε το ελεημοσύνη σε φτωχό ή άρρωστο και ζήτησε του να προσεύχεται  για τον αδελφό σου. Ό Καλόγερος έκανε, όπως ακριβώς τον συμβούλεψε ό Γέροντας. Ό κοσμικός τότε έφυγε στενοχωρημένος  μεν, άλλ' αποφασισμένος να βρει δουλειά για να θρέψη τον εαυτό του και τα παιδιά του, αφού δεν περίμενε πια από κανένα βοήθεια.

Την πρώτη μέρα πού κέρδισε λίγα χρήματα, αγόρασε ένα λάχανο και το πήγε στον αδελφό του τον Καλόγερο. Εκείνος πάλι το έδωσε σ' ένα φτωχό ερημίτη και τον παρακάλεσε να κάνη προσευχή για τον αδελφό του.

"Ύστερα από λίγες μέρες ό κοσμικός έφερε περισσότερα λαχανικά στον Καλόγερο. Εκείνος πάλι τα μοίρασε ελεημοσύνη.

Μια μέρα ανέβηκε ό κοσμικός στη σκήτη φέρνοντας μαζί του ένα ζώο φορτωμένο με διάφορα τρόφιμα, ψάρια, οπωρικά, και κρασί ακό­μα. Ό Καλόγερος τον πήρε μαζί του και τα μοίρασαν όλα στους φτω­χούς Ερημίτες. Αυτοί πάλι ευχήθηκαν μ' όλη τους την καρδιά την ευ­λογία του Θεού στο σπίτι του δωρητή. Σαν ετοιμάστηκε ο αδελφός του να γυρίσει σπίτι του, ό Καλόγε­ρος δοκιμαστικά τον ρώτησε:   Μήπως θέλεις να σου δώσω λίγα ψωμιά;

Όχι, όχι, προς Θεού, αποκρίθηκε εκείνος .όσο καιρό έπαιρνα βοήθεια από σένα, φωτιά   έμπαινε στο σπίτι μου και τα κατάστρεφε όλα. Αφ΄ όταν έπαψα να σου ζητώ κι΄ άρχισα εγώ ο ίδιος  να δίνω, μπήκε στο σπιτικό μου ή ευλογία του Θεού.  ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ Χαμπάκη σελ. 210

Το τρίτο θέμα όχι εκ του μηδενός:  Ο  Χριστός ευλογεί αυτά που έχουν οι μαθηταί . Δεν δημιούργησε από τις πέτρες ψωμιά. (Αυτό ήταν ο πρώτος  πειρασμός) ΜΤΘ.Δ3 ο Χριστός ευλογεί αυτό που έχεις και το λίγο το  κάνει πολύ στην πορεία και όσο χρειάζεται. 5 άρτους και δύο ψάρια είχαν που χωρούσαν άνετα σε ένα κοφίνι και στο τέλος βρέθηκαν με 12 κοφίνια,1 για κάθε απόστολο ακόμα και ο Ιούδας .  Δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός και στην παρούσα ζωή κρατάει τις υποσχέσεις του.   ((ο ελεών πτωχόν δανείζει Θεόν)) , είναι συμβόλαιον, είτε ηθικός είναι ο δότης γενικά, είτε ανήθικος.

Το λάδι της χήρας

Θα κλείσω με ένα παράδειγμα από τους προφήτες τη Π.ΔιαθήκηςΓ.Βασ.ΙΖ8..13,14.   Ο προφήτης Ηλίας μετά την ξήρανσιν του χειμάρρου που έπινε νερό. εστάλη από τον Θεόν  εις Σάρεπτα της Σιδωνίας εις γυναίκα χήρα .Την συνάντησε στον πυλώνα της πόλεως να συλλέγει ξύλα. Της ζήτησε λίγο νερό να πιεί .

((και επορεύθη λαβείν ,και εβόησε οπίσω αυτής Ηλιού και είπε λήψη δε μοι  ψωμόν  άρτου του εν τη χειρί σου. και είπεν η γυνή ζη Κύριος ο θεός  σου, ει εστί μοι εγκρυφίας (τηγανίτες) αλλ΄η όσον δράξ  αλεύρου εν τη υδρία (κιούπι  κεραμικό)  και ολίγον έλαιον   εν τω καψακη  ( λαδικό) και ιδού εγώ συλλέξω δυο ξυλάρια και εισελεύσομαι και ποιήσω αυτό εμαυτή κα τοις τέκνοις μου, και φαγόμεθα και αποθανούμεθα. Και είπε προς αυτήν ο Ήλιου  θάρσει, είσελθε και ποίησαν κατά το ρήμα σου αλλά ποίησαν μοι  εκείθεν εγκρυφίαν μικρόν και εξοίσεις μοι εν πρώτοις, σάυτη δε και τοις τέκνοις σου επ΄ εσχάτω Ότι τάδε λέγει Κύριος η υδρία  του αλεύρου ουκ  εκλείψει και ο καψάκης του ελαίου ουκ ελαττονήσει, έως ημέρας του δούναι Κύριος τον  υετόν επί της γης ))  Γ.Βασ.ΙΖ.11,12,13,14.

Θα πει κανείς γίνονται αυτά σήμερα;

ΠΡΩΤΟΝ.    Γίνονται (ιστορίες της κατοχής).

ΔΕΥΤΕΡΟΝ. είναι σπάνια για δυο λόγους

1.διότι δεν υπάρχουν οι συνθήκες λιμοκτονίας.Και

2.διότι είναι μειοψηφία οι αγαπώντες να ακούουν λόγο Θεού.   Πάντοτε όμως παραμένει ισχυρόν το πανάρχαιο  ρήμα:

((Πλούσιοι επτώχευσαν και  επείνασαν , οι δε εκζητούντες τον Κύριον, ουκ  ελαττωθήσονται παντός αγαθού)).                                                                                                                                                                                                                                                                                                                              

ΑΜΗΝ