του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσ. Λουκά Πατρών για την 17- 4-11.
η δε οικία επληρώθη εκ της οσμής του μύρου ΙΩ, ΙΒ 3
Τα πάθη τα σεπτά
Σήμερα τα πρώτα σημάδια της Μεγάλης Εβδομάδας ανεβαίνουν στον ορίζοντα: τα πάθη τα σεπτά η παρούσα ημέρα, ως φώτα σωστικά, ανατέλλει τω κόσμω. Μιλάμε σε χριστιανούς, παιδιά της εκκλησίας που κάνουν σταυρό χωρίς να ντρέπονται. που ζουν την ζωή της εκκλησίας όπως ΕΙΝΑΙ και όχι όπως θα ήθελε ο καθένας να είναι (εθελοθρησκεία) το κατά δύναμιν εν ταπεινώσει. Σήμερα βρεθήκαμε να ακολουθούμε, μαζί με την εκκλησία ,τον όχλο, κρατούντες τα βάγια στα χέρια. Βρισκόμαστε ανάμεσα σε δυο περιόδους του έτους που είναι μεγάλες, την μεγάλη Σαρακοστή : (που ξεκίνησε 2000 χρόνια από σήμερα) και την Μεγάλη εβδομάδα :(πού προτυπώθηκε 3500 χρόνια από σήμερα).
Αποφασίστηκε ο θάνατος του Ιησού
Πολλά και μεγάλα γεγονότα συγκεντρώνονται στη σημερινή ημέρα: Που ξεκίνησαν με την ανάστασιν του Λαζάρου και την απόφαση της θανατικής καταδίκης του Ιησού :
Από εκείνης ουν της ημέρας συνεβουλεύσαντο ίνα αποκτείνωσιν αυτόν. Ιησούς ουν ουκέτι παρρησία περιεπάτει εν τοις Ιουδαίοις ,αλλά απήλθεν εκείθεν εις χώραν εγγύς της ερήμου, εις Εφραίμ λεγομένην πόλιν, κακεί διέτριβεν μετά των μαθητών αυτού. Ιω.ια΄54.
Μόλις μαθεύτηκαν τα νέα οι μαθηται έλαβαν τα μέτρα τους : Ανεχώρησαν μαζί με τον Ιησούν από τους Ιουδαίους ,και ήλθαν εις την χώραν πού κείται κοντά στήν έρημο ,σε μια πόλη που λεγόταν Εφραίμ και εκεί έμενε με τους μαθητές του.
Το μύρο της Μαρίας .
Όταν όμως πλησίαζε ο καιρός του Εβραϊκού Πάσχα πήγε στη Βηθανία, κοντά στην Ιερουσαλήμ, στο σπίτι του Λαζάρου που ήταν και ο ίδιος εκεί.
Ο ουν Ιησούς πρό εξ ημερών του πάσχα ήλθεν εις Βηθανίαν όπου ην Λάζαρος ο τεθνηκώς, ον ήγειρεν εκ νεκρών εποίησαν ουν αυτώ δείπνον εκεί, και η Μάρθα διηκόνει ο δε Λάζαρος, εις ην των ανακειμένων συν αυτώ. Η ουν Μαρία λαβούσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικής πολυτίμου, ήλειψε τους πόδας του Ιησού και εξέμαξε ταις θριξίν αυτής η δε οικία επλήσθη εκ της οσμής του μύρου)). Ιω.Ιβ.3
Το μύρο ήταν βαρύτιμο (300 μεροκάματα, ήτοι 30*300 = 9.000 Ε). σχεδόν μισό κιλό .Ήταν η τρίτη φορά που ο Κύριος δέχτηκε να τον αλείψουν με μύρο. Και οι τρεις από γυναίκες: Η πρώτη ήταν πόρνη (στα μέσα της δημ. ζωής) και άλειψε τα πόδια του Χριστού Λκ ζ 37Η δεύτερη άλειψε την κεφαλήν . ΜΤΘ.Κστ΄6. Η τρίτη ήταν σαφώς η Μαρία, η αδελφή του Λάζαρου . ΙΩ.ΙΒ.3
Το θαύμα της αναστάσεως του Λαζάρου είχε διαδοθεί αρκετές μέρες πριν, αλλά ο Χριστός δεν ήταν στα Ιεροσόλυμα, ήταν στην Βηθανία στο δείπνο της Μαρίας. Γι αυτό ,όταν την άλλη μέρα ο Χριστός πήρε τους μαθητάς του να πάει στα Ιεροσόλυμα, η είδηση διαδόθηκε σαν αστραπή σε όλους τους Ιουδαίους της διασποράς που ήσαν μαζεμένοι εκεί για το Πάσχα. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ! και έγινε μια υποδοχή που σε κανένα βασιλιά δεν έχει γίνει ποτέ.
Η Μεγάλη Εβδομάδα
Από σήμερα θα πληθαίνουν τα ελπιδοφόρα μηνύματα την Μεγάλη Εβδομάδα: Λάζαρος ο τετραήμερος, τα βάγια, η κολοσσιαία διαδήλωση , ο ύμνος των νηπίων, το φραγγέλιο, η Κασσιανή, ο νιπτήρας… Γιατί η Μεγάλη Εβδομάδα είναι γεγονός πρωτόφαντο και μοναδικό στην ανθρώπινη ιστορία.
ΔΥΟ ΓΕΓΟΝΟΤΑ, μοναδικά διαθέτει η Εκκλησία που καμιά θρησκεία και κανένας δεν τα είχε ποτέ και είναι Γεγονότα σημαδιακά :
Ο Χριστός είναι το κέντρο του κόσμου.
Ο Χριστός δεν είναι ένας τυχαίος άνθρωπος, είναι το Κέντρον του κόσμου, είναι ο Άνθρωπος ΜΕ Α κεφαλαίο και που έχει ταυτίσει την 1η ημέρα της γεννήσεώς του με την χρονολογία του ΚΌΣΜΟΥ είναι ο Άνθρωπος που έχει ανακεφαλαιώσει την Οικουμένη στον εαυτό του διαχρονικά (από το 1 Μ.Χ. μέχρι της συντέλειας του κόσμου) Χωρίς Αυτόν η ανθρώπινη Ιστορία είναι μία ανοησία ,είναι χωρίς νόημα είναι το θέατρον του παραλόγου. Από τότε η μοίρα του Χριστού πάνω στη γη , είναι και η μοίρα της ανθρωπότητας που δεν μπορεί να την ξεφύγει.
Γιατί ο Χριστός είναι και σήμερα και διαχρονικά επάνω στον πλανήτη Γη σωματικά, παρόλο ότι είναι και στον Άδη με την ψυχή Του σαν Θεός, και στον Παράδεισο μαζί με τον Ληστή και στον Θρόνο μαζί με τον Πατέρα.
Εν τάφω σωματικώς ,εν άδου μετά ψυχής ως Θεός ,εν παραδείσω μετά ληστού, και εν θρόνω μετά Πατρός, υπάρχεις Χριστέ, πάντα πληρών ο απερίγραπτος.
Το γεγονός της Σταυρώσεως δεν έγινε ποτέ παρελθόν.
Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι η συμπυκνωμένη ζωή της Ανθρωπότητας. Γιαυτό καί είναι μεγάλη. (γιατι χωράει μέσα σ΄αυτήν όλη η Ιστορία
μέχρι συντελείας του Αιώνος ).
Δυστυχώς την περνάμε επιδερμικά και ξαναγυρίζουμε στο χάος. Στόχος όμως διαχρονικός της εκκλησίας μας είναι, η Μεγάλη Εβδομάδα για τον καθένα από μας, να γίνει Μεγάλη ζωή που οδηγεί στην :
Αιώνια ζωή της Βασιλείας του Χριστού.
ΑΜΗΝ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου