Ένας χρόνος πέρασε χωρίς τον Μεγάλο Πρωθιεράρχη...

Μ Η Ν Υ Μ Α
ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΔΙΑ ΤΟ ΕΤΗΣΙΟΝ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ
ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΥΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Ο μακαριστός και αοίδιμος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρός Χριστόδουλος υπήρξε φωτεινόν παράδειγμα κληρικού αναλώσαντος εαυτόν υπέρ της Εκκλησίας τού Χριστού. Ηγάπησε τον λαόν του Θεού και ηγαπήθη υπ᾿ αυτού όσον ολίγοι. Και επειδή είχε ψυχήν όντως ωραίαν ηγαπήθη υπό του Κυρίου! Ως λέγει ο Σολομών εν τη Σοφία αυτού, «τελειωθείς εν ολίγω, επλήρωσε χρόνους μακρούς. Αρεστή γαρ ην Κυρίω η ψυχή αυτού». Η όλη διαδρομή αυτού ως Πρεσβυτέρου, Μητροπολίτου Δημητριάδος και Αρχιεπισκόπου Αθηνών υπήρξε τρανή απόδειξις ότι εις ολίγα έτη επιγείου ζωής, «επλήρωσε χρόνους μακρούς». Επέτυχε δηλαδή όσα άλλοι δεν επέτυχον ζήσαντες έως βαθέος γήρατος. Μικρά η διάρκεια ζωής αλλά μέγα το έργον αυτού. Η δε πίστις του αειμνήστου εν Χριστώ αδελφού και συλλειτουργού εφάνη αριδηλότατα κατά τους μήνας της ασθενείας αυτού. Διά της υπομονής αυτού έδωσεν ελπίδα εις πλείστους όσους κατακειμένους επί κλίνης οδύνης.

Κατά την κοίμησιν αυτού ο πιστός λαός επένθησεν, εδάκρυσεν, εστέναξεν, ησθάνθη ότι απώλεσέ τι το πολύτιμον, απώλεσε τον πατέρα αυτού. Διό και επί έν έτος από της αυτού κοιμήσεως ο τάφος του γέμει ανθέων. Απόδειξις, ότι η μνήμη αυτού μένει αγήρως.
Και ημείς από του Φαναρίου καταθέτομεν έν άνθος επί του τύμβου αυτού, δεόμενοι άμα προς Κύριον, τον ζωής και θανάτου κυριεύοντα, όπως αναπαύση την ψυχήν αυτού ένθα οι δίκαιοι αναπαύονται.
Η μνήμη αυτού έσται αιωνία και παρά Θεώ και παρ᾿ ανθρώποις.