Ζήτώ τα γιαούρτια , ζήτω οι ντομάτες!

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΑ΄ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΜΤΘ. ΙΗ 23-35

  του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την   28-8-11

Ωμοιώθη η βασιλεία των ουρανών ανθρώπω Βασιλεί, όστις ηθέλησε συνάραι λόγον μετά των δούλων αυτού.

Στην παραβολή λοιπόν παρουσιάζεται ένας βασιλιάς, όταν άρχισε να λογαριάζεται με τους υπηκόους του. Τότε του φέρανε έναν οφειλέτη 10.000 ταλάντων. και επειδή δεν είχε να τα  αποδώσει, ο κύριος του πρόσταξε να πουληθεί αυτός ,και η γυναίκα του, και τα παιδιά του, και όλα όσα είχε, και να αποδοθεί αυτό που χρωστούσε. Καθώς, λοιπόν, ο δούλος, έπεσε στα πόδια του και τον προσκυνούσε  λέγοντας: Κύριε, μακροθύμησε σε μένα, και θα σού τα αποδώσω όλα, τότε ο Κύριος εκείνου του δούλου τον σπλαχνίστηκε, δέχτηκε την μετάνοια του τον άφησε ελεύθερο, του χάρισε μάλιστα και το δάνειο. Όταν όμως, εκείνος ο δούλος βγήκε έξω, βρήκε έναν  σύνδουλον του που του χρωστούσε 100 δηνάρια.  επανελήφθη η σκηνή κατά γράμμα με αντίθετο αποτέλεσμα την φυλάκισιν του συνδούλου. η κατάληξις : Δούλε πονηρέ, όλο εκείνο το χρέος  σου το χάρισα, επειδή με παρακάλεσες δεν έπρεπε και σύ να ελεήσεις τον σύνδουλο σου όπως και εγώ σε ηλέησα; Και οργισθεις, τον παρέδωσε στους βασανιστές, μέχρις ότου αποδώσει σ΄αυτόν ολόκληρο εκείνο πού όφειλε.
Η εξήγησις: ο βασιλιάς είναι ο Θεός  δηλ. ο Χριστός και δούλοι του είμαστε εμείς. Το πελώριο χρέος δεν είναι χρηματικό αλλά  πνευματικό. (αίμα Χριστού), και το χρωστάει ο καθένας μας προσωπικά στον Χριστό. Και τούτο γιατί κάθε αμαρτία (μικρή η μεγάλη) εξαγοράζεται μόνο με αίμα Χριστού. Το μικρό χρέος είναι οι μεταξύ μας διαφορές, μίση, αδικίες, μνησικακίες, συκοφαντίες… που μας χρωστάνε οι αδελφοί μας.
Πολλοί πιστεύουν ότι είναι οι κακοί, οί μεγάλοι αμαρτωλοί, οι άθεοι, οι αιρετικοί… στην πραγματικότητα είμαστε όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι. Και τούτο γιατί κάθε αμαρτία (μικρή η μεγάλη) καθαρίζεται μόνο με αίμα Χριστού.
Πόσοι πνίγουμε τους αδελφούς μας.
1ον. όλοι όσοι κρατούμε μνησικακία για οποιοδήποτε γεγονός στις μεταξύ των αδελφών μας διαφορές, κακίες, αδικίες, μίση,  συκοφαντίες…ακόμα και πολλοί ιερωμένοι, ερημίτες και ασκητές.
2ον.πάς ο μισών τον αδελφόν αυτού ανθρωποκτόνος εστί και οίδατε ότι πας ανθρωποκτόνος ουκ έχει ζωήν αιώνιον, εν εαυτώ μένουσαν.  Α.ΙΩ.Γ15.

Και τώρα ας κάνουμε μια έρευνα στην πνευματική αγορά πού μας άνοιξε ο Κύριος δηλ. στην εκκλησία όπου παζαρεύεται ο παράδεισος και η κόλαση Με οδηγό τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό :

Δύο άνθρωποι, χριστιανοί μου, ήλθαν μια φορά και εξομολογήθηκαν εις εμέ, Πέτρος και Παύλος, και να ιδείτε πως τους διόρθωσα, καλά ή κακά. Εγώ σας φανερώνω την καρδία μου.
Μου λέγει ο Πέτρος: Εγώ, πνευματικέ μου, από τον καιρό όπου γεννήθηκα έως τώρα, ενήστευσα, επροσευχόμουν πάντοτε, έκαμνα ελεημοσύνας εις τους φτωχούς, έκτισα μοναστήρια, εκκλησίας και άλλα καλά έκαμα. Τον εχθρό μου δεν τον συγχωρώ. Εγώ τον απεφάσισα δια την κόλαση.

Έρχεται ο Παύλος και μου λέγει: Εγώ από τον καιρόν όπου εγεννήθηκα, ποτέ κανένα καλό  δεν έκαμα, αλλά μάλιστα έχω κάμει τόσα φονικά, επόρνευσα, έκλεψα, έκαψα εκκλησίες, μοναστήρια όλα τα κακά τα έκαμα, μα τον εχθρό μου τον συγχωρώ. Να ιδείτε τι έκαμα εγώ εις αυτόν. Ευθύς τον αγκάλιασα και τον εφίλησα του έδωσα την άδεια να μεταλάβει. Καλά τους εδιόρθωσα ή κακά;     Αυγ. Καντιωτη .ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ σελις 166.

Εδώ ο πατροΚοσμάς μας φωτίζει από άλλη οπτική γωνία την παραβολή και φανερώνει ότι το κυριότερο εμπόδιο στην οδοιπορία για τον παράδεισο είναι η μνησικακία. Και επειδή αναφέρεται μιμούμενος τον Κυριον του, στην τελευταία εξομολόγηση του Πέτρου και του Παύλου δηλ. κάθε ανθρώπου άμεσα μπροστά στην Αιωνιότητα, (χωρις στην περίπτωση αυτή να υπάρχει άλλο περιθώριο μετανοίας ) καταλαβαίνουμε ότι εμείς αποφασίζουμε για το αιώνιο μέλλον μας  ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ, και ο Χριστός σαν ΚΡΙΤΗΣ απλώς το επικυρώνει οριστικά, σεβόμενος την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ μας .
Τούτο συνάγεται και από την φράση του Πατροκοσμά που είπε για τον Πέτρο: τον ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ για την κόλαση, και όχι τον προειδοποίησα, τον νουθέτησα…κλπ. Το ίδιο έγινε και για τον ευγνώμονα ληστή, αφού επακολούθησε ο θάνατος .
Όσοι θέλουμε Παράδεισο, πρέπει να ακολουθήσουμε την σημερινή ταξιδιωτική οδηγία : να παίρνουμε άφεση από το πελώριο χρέος μας  των μυρίων ταλάντων---αλλά και να δίνουμε άφεση στο μικρό προσωπικό χρέος των εκατόν δηναρίων, αφού δεν γνωρίζουμε πότε θα μας βρει ο θάνατος.

Στη σημερινή παραβολή  θέλησε ο Χριστός να μας επισημάνει τον τρόπο πού θα λογαριαστεί μαζί μας  την ώρα της  αναχωρήσεως για την αιωνιότητα, διότι μόνον τότε ο Χριστός θα λογαριαστεί οριστικά και αμετάκλητα με τον καθένα από μας, γιατί αυτήν την εντολή έχει από τον Πατέρα Του:  ((ου γαρ απέστειλε ο Θεός τον υιόν αυτού εις τον κόσμον ινα κρίνει τον κόσμον, αλλ΄ ίνα σωθεί ο κόσμος δι΄αυτού)). Ιω.γ17.

Το φοβερό είναι ότι αν μας βρει ο θάνατος  με μνησικακία θα την κουβαλάμε μαζί μας σε όλη την αιωνιότητα και αυτό θα είναι η Κόλαση μας .
Ο Κύριος είναι σαφής: ((Ούτω και ο πατήρ μου ο επουράνιος ποιήσει υμίν,εάν μη αφήτε έκαστος τώ αδελφώ αυτού από τών καρδιών υμών, τα παραπτώματα αυτών)).Μτθ.ΙΗ35.  

ΑΜΗΝ.

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Ι ' ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΜΤΘ ΙΖ 14-23

  του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την   21-8-11

((Τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία)).

Το επεισόδιο έγινε την ημέρα της Μεταμορφώσεως στους πρόποδες του όρους Θαβώρ.  Ενώ οι τρεις μαθητές Πέτρος, Ιάκωβος και Ιωάννης  ζούσαν μέσα στο όργιο του φωτός και της ευτυχίας  στους  πρόποδες οι άλλοι  9  μαθητές, ο κόσμος και ο πατέρας ενός σεληνιαζομένου  παιδιού ζούσαν το δράμα του δαιμονισμού :. Κατά την δήλωση του πατέρα σεληνιάζεται και κακώς πάσχει πολλάκις γαρ πίπτει εις το πυρ και πολλάκις εις το ύδωρ Μτθ.ιζ15 .   Δηλαδή πολλές φορές πέφτει στην φωτιά  του αναρχισμού και πολλές φορές  στα λασπόνερα της  ακολασίας . Είναι το δράμα της νεολαίας  όλων των εποχών και η δική μας εποχή δεν πάει πίσω.

Πολλοί επεχείρησαν δια μέσου των αιώνων να  θεραπεύσουν την νεολαία αλλά είχαν  και έχουν την τύχη των 9 μαθητών του Χριστού γιατί  μόνον Αυτός χτύπησε το κακό  στη  ρίζα του ,γιατί  μόνον Αυτός είχε την Δύναμη  να το κάνει. Και επετίμησε αυτώ  ο Ιησούς ,και  εξήλθεν απ΄ αυτού το δαιμόνιο και  εθεραπεύθη ο παίς  από της ώρας εκείνης . Μτθ.ιζ 18  Διάβολος λοιπόν η αιτία που βασανιζόταν το παιδί ,που όταν ο Χριστός  τον  έβγαλε από τη μέση ηρέμησαν  τα πάντα .

Όσοι λοιπόν θεωρούμε τον Διάβολο σαν προσωποποίηση του κακού,  και όχι  σαν πρόσωπο, και είμαστε πολλοί όπως δείχνει: ο τρόπος πού τρώμε πού νηστεύομε, πού προσευχόμαστε, που ντυνόμαστε … πού γδυνόμαστε… που διασκεδάζουμε… πού διαβολοστέλνουμε… και γενικά ο τρόπος πού βιώνουμε τη ζωή σε 24ωρη  βάση, δείχνει πώς δεν τον φοβόμαστε αφού δεν τον πιστεύουμε σαν πρόσωπο.

Όσοι σκεφτόμαστε έτσι, είμαστε κάτω από την φοβερή ερώτηση του προφήτου Ηλιού  το  900 π.χ. προτού κατεβάσει φωτιά από τον ουρανό και κάψει το ολοκαύτωμα της θυσίας. ((και προσήγαγεν Ηλιού προς πάντας και είπε αυτοίς  Ηλιού έως πότε υμείς χωλανείτε επ΄αμφοτέραις ταις ιγνύες; (πότε από δω, και πότε από κει), Ει έστι Κύριος ο Θεός, πορεύεστε οπίσω αυτού ει δε ο Βάαλ πορεύεστε οπίσω αυτού και ουκ απεκρίθη ο λαός λόγον)).ΒΑΣΙΛ.  Γ ιη΄  21
Ο προφήτης Ηλίας είναι ζωντανός και δεν παύει να απευθύνει την ίδια ρητορική ερώτηση προς όλους μας , Εάν υπάρχει Θεός πηγαίνετε πίσω από αυτόν, αν δε ο Διάβολος   πηγαίνετε πίσω από αυτόν. ΓΙΑΤΙ δυστυχώς το ίδιο συμβαίνει σε πολλούς  από μας Τους Ορθόδοξους Χριστιανούς .

ΚΟΥΤΣΑΙΝΟΥΜΕ



1ον ΣΤΗΝ ΘΕΩΡΙΑ  της  Ορθοδοξίας  δηλαδή :
α. αντιβαίνουμε στην Γραφή στην οποία ο Σατανάς ,είναι ένα από τα δύο κεντρικά πρόσωπα.   Δύο είναι τα κεντρικά πρόσωπα και στα 76(49+27) βιβλία της Αγίας Γραφής   ο Χριστός  και ο Σατανάς. και μάλιστα πρώτος εμφανίζεται ο Σατανάς ο όφις ο αρχαίος ο διάβολος και έπειτα ο Χριστός.
β. αντιβαίνουμε στην λογική. Ποίος πείραξε τον Χριστό στο Σαραντάριον όρος στην έρημο; Μήπως ο εαυτός του; (ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ).
γ. αντιβαίνουμε στην οικονομία της Σωτηριας. (Τον λόγο  της  ενανθρωπήσεως)
((είς τούτο εφανερώθη ο υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του διαβόλου.)) Α.ΙΩ.Γ9.  (οι προσωποποιήσεις δεν κάνουν έργα.)

2ον Στην ορθόδοξη ΠΡΑΚΤΙΚΗ :  Αδιαφορούμε για το συμφέρον μας  ακολουθώντας κοσμικές πρακτικές  περιφρονούμε τα ασφαλιστικά μέτρα της εκκλησίας
1.εξορκισμούς, αγιασμούς, θυμιάματα, κομποσκοίνια…
2.την καθοδήγηση των Αγίων (κατάσκοποι της Εκκλησίας στο στρατόπεδο του εχθρού).Έφεραν πλήθος πληροφορίες  για την δαιμονικη δράση του Διαβόλου  και των δαιμονιων του  στην Ιστορία και στην καθημερινή ζωή, για  τα οποία υπάρχει τεράστια ποσότητα υλικού για επεξεργασία στα συναξάρια των Αγίων.              

Ακολουθούν   Μερικά (ελάχιστα) δείγματα πληροφοριών.

1. Μακάριος ο Αιγύπτιος. ΕΟΡΤΗ: 19 Ιανουαρίου.
Είναι δύο τα τάγματα  των δαιμόνων και το μεν ένα τάγμα πολεμάει τους ανθρώπους εις τα διάφορα πάθη, θυμού, και επιθυμίας το δε άλλο τάγμα το οποίον ονομάζεται  αρχικό πολεμάει τους ανθρώπους και τους ρίπτει εις διαφόρους αιρέσεις και βλασφημίας και πλάνας , στους μάγους και τους αιρεσιάρχες .

2.Γεροντικόν Αντωνίου.
επιδρούν στην φαντασία και βλέπουμε διαφορετικά (μια ευσεβή γυναίκα ως φοράδα) Γερ. Χαμπάκη (Αντωνίου) σελ.193).

3. Αβέρκιος 22 Οκτωβρίου.  έχουν δύναμιν επί των στοιχείων της φύσεως .(σεισμοί, θύελλες, επιδημίες ).

Η  Ορθόδοξη εκκλησία κάνει το καθήκον της   και καλύπτει τον λαό  του Θεού.



Αμήν.

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΟΡΤΗΝ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

    
    του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την    15-8-2011


Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που εορτάζει στις 15 Αυγούστου ο χριστιανικός κόσμος, είναι η μεγαλυτέρα από τις εορτές που καθιέρωσε η Εκκλησία προς τιμήν της Μητρός του Κυρίου, τις θεομητορικές εορτές, όπως γράφει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωάννης  Φουντούλης  στο  Περιοδικό  Ποιμήν (2004) .

Τις πρώτες μαρτυρίες έχομε γι’ αυτήν την εορτήν, κατά τον Ε' αιώνα, γύρω στην εποχή που συνεκλήθη η Γ' Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσου (451), που καθόρισε το Θεομητορικό δόγμα και έγινε αιτία να αναπτυχθεί η τιμή στο πρόσωπο της Θεοτόκου. Για πρώτη φορά φαίνεται ότι  γιορτάστηκε στα Ιεροσόλυμα την 13 Αυγούστου και λίγο αργότερα μετετέθη στις 15 του ιδίου μηνός.

Κέντρο του πανηγυρισμού αναφέρεται στην αρχή ένα «Κάθισμα», ναός επ’ ονόματί της, που ευρίσκετο έξω από τα Ιεροσόλυμα στο τρίτο μίλι της οδού που οδηγούσε στην Βηθλεέμ. Η σύνδεση της εορτής αυτής προς την Κοίμηση της Θεοτόκου, έγινε στον περίφημο ναό της Παναγίας που βρισκόταν στην Γεσθημανή, το «ευκτήριο του Μαυρικίου», όπου υπήρχε και ο τάφος της.

Αυτός ο ναός πολύ σύντομα πήρε τον χαρακτήρα του μεγαλυτέρου θεομητορικού προσκυνήματος και η ακτινοβολία του έγινε αιτία η πανήγυρίς του κατά την 15η Αυγούστου γρήγορα να διαδοθεί σ’ ολόκληρο τον χριστιανικό κόσμο και κατά τον ΣΤ' με Ζ' αιώνα να επικρατήσει σε ανατολή και δύση σαν εορτή της Κοιμήσεως, του θανάτου, της Θεοτόκου.

Αργότερα εξήρθη η εορτή με την προπαρασκευαστική νηστεία και την παράταση το εορτασμού μέχρι της 23ης  ,(τα λεγόμενα ενιάμερα) και έγινε όχι μόνο η μεγαλυτέρα θεομητορική εορτή, αλλά και μία από τις σπουδαιότερες εορτές του εκκλησιαστικού έτους. Αυτό βέβαια ήταν φυσικό να γίνει, γιατί η Θεοτόκος     είναι το προσφιλέστερο και ιερότερο πρόσωπο μετά τον Κύριο και γι’ αυτό συνεκέντρωσε την τιμή και την ευλάβεια όλων των χριστιανικών γενεών.

Ειδικά το γεγονός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου αφηγείται, εκτός των άλλων, και μια απόκρυφος διήγησις, που φέρεται υπό το όνομα του ηγαπημένου μαθητού του Κυρίου, του Ιωάννου. Μία περίληψη του εκτενούς αυτού κειμένου θα παρουσιάσομε εδώ.

Η Παναγία μετά την ανάληψη του Χριστού καθημερινώς πήγαινε στο Ζωοδόχο μνήμα και προσηύχετο.
Μια Παρασκευή ο αρχάγγελος Γαβριήλ παρουσιάζεται μπροστά της και την χαιρετά∙ «Χαίρε, η γεννήσασα Χριστόν τον Θεόν ημών. Ο Κύριος άκουσε την προσευχή σου και θα πορευθείς εις την ζωήν την αληθινήν και αδιάδοχον».
Η Θεοτόκος επιστρέφει στον οίκον της, θυμιά και προσεύχεται στον Χριστό να της στείλει τον Ιωάννη και τους λοιπούς Αποστόλους για να παρασταθούν στον θάνατό της. Η προσευχή της εισακούεται και πρώτος φθάνει, αρπαγείς από νεφέλη, ο Ιωάννης και σε λίγο επί νεφελών και οι λοιποί απόστολοι ,οι διεσπαρμένοι στα πέρατα του κόσμου.
Την Κυριακή έρχεται με την απαστράπτουσα δόξα Του και με χιλιάδες αγγέλους ο Κύριος να παραλάβει την ψυχή της μητρός του. Εκείνη ευλογεί τους αποστόλους και τον κόσμο, δέεται για την σωτηρία όλων και αφού λαμβάνει την υπόσχεση ότι «πάσα ψυχή επικαλούμενη το όνομά της ου μη καταισχυνθή, αλλ’ εύρη έλεος και παράκλησιν και αντίληψιν και παρρησίαν και εν τω νυν αιώνι και εν τω μέλλοντι», παραδίδει την αγία της ψυχή στα χέρια του Yιού της.
Οι απόστολοι περιπτύσσονται το σκήνος και ψάλλοντες, μεταφέρουν την κλίνη με το σώμα για ταφή. Ένας Εβραίος ονόματι Ιεφωνίας ορμά και επιχειρεί «κατά της κλίνης», αλλ’ άγγελος Κυρίου με «ξίφος πυρός» αποκόπτει τα χέρια του από των ώμων, που μένουν κρεμασμένα στην κλίνη. Αυτός μετανοεί και κολλώνται και πάλι τα χέρια του, ενώ οι απόστολοι ανενόχλητοι συνεχίζουν την εκφορά. Το σκήνος θάπτεται σε καινό μνημείο στην Γεσθημανή, την Τρίτη όμως ημέρα «μετετέθη… εν Παραδείσω». 

                                               ΑΜΗΝ

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Θ' ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΟΛΙΓΟΠΙΣΤΙΑ (ΜΤΘ. 22,34)

  του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την   14-8-11


((Και ευθέως ηνάγκασεν ο Ιησούς τους μαθητάς αυτού εμβήναι είς το πλοίον και προάγειν αυτόν είς το πέραν έως ού απολύσει τους όχλους)) ΜΤΘ.ΙΔ22

Τους ηνάγκασε γιατί κάποιος λόγος υπήρχε… Το επεισόδιο που ακούσαμε στο σημερινό ευαγγέλιο  Συνέβη την ίδια ημέρα πού έγινε και το θαύμα της αρτοκλασίας. Αφού δηλ. όλοι χόρτασαν και πήραν και οι μαθηταί από ένα κοφίνι περισσεύματα, ξαφνικά και πριν απολύσει του όχλους, ευθέως ηνάγκασε τους  Μαθητάς να μπουν στο πλοίο και να αναχωρήσουν χωρίς Αυτόν τη συνέχεια την ακούσαμε ,και πρωταγωνιστής ήταν ο Πέτρος 

Η θαλασσινή περιπέτεια του Πέτρου είναι βίωμα  της λαϊκής  ψυχής. Ας  παρακολουθήσουμε τον ποιητήν:  Είναι η ζωή μια θάλασσα και μείς Καπεταναίοι, κι΄ είναι σταλήθεια τυχεροί όσοι πεθαίνουν νέοι. Κάθε λιμάνι και καημός, κάθε καημός και δάκρυ,  είναι η ζωή του καθενός θάλασσα δίχως άκρη. Προηγείται βέβαια η εκκλησία:  ((ο την του βίου τούτου αλμυράν θάλασσαν καταστείλας, και τα αχθηφόρα τών ηδονών κατευνάσας κύματα)). Ευχή του μικρού Αγιασμού.

Και αποδεικνύεται ότι ο Λόγος του Θεού είναι   πολύ πιο κοντά στη ζωή του λαού από  οποιοδήποτε κοσμικό σενάριο, από τα πιο ιδεαλιστικά, ως πιο βρώμικα ΡΙΑΛΙΤΥ ΣΩΟΥ.  Ας την παρακολουθήσουμε:  Οι μαθηταί ύστερα από την θαυμάσια ημέρα που πέρασαν είχαν γίνει εξωστρεφείς Είχαν ξεχάσει και Χριστόν, και βασιλεία των ουρανών, και  ψυχή, και διδασκαλία. Και είχαν το νου τους στην εξουσία, στα υπουργηλίκια και ο Πέτρος πρωθ/ργος. ((Ιησούς γνούς ότι μέλλουσιν έρχεσθαι και αρπάζειν αυτόν ίνα ποιήσωσιν αυτόν βασιλέα, ανεχώρησε πάλιν είς το όρος αυτός μόνος)) Ιω.στ΄15. Αποδειξις ότι την ώρα του κινδύνου ούτε που θυμόντουσαν τον Κυριον, (φάντασμα).

ακόμα και όταν ο Πέτρος ξυπνώντας από τον λήθαργο έτρεξε  κοντά του ,η εξωστρέφεια δεν τον εγκατέλειψε και  ο Χριστός τον ονόμασε ολιγόπιστο  τετάρτη δε φυλακή της νυκτός απήλθε προς αυτούς ο Ιησούς περιπατών επί της θαλάσσης   και ιδόντες αυτόν οι μαθηταί επί την θάλασσαν περιπατούντα εταράχθησαν λέγοντες ότι φάντασμα  εστί, και από του φόβου έκραξαν. ΜΤΘ.ΙΔ25,26

Το ίδιο συμβαίνει και με μας  και εμείς όταν είμαστε στο λιμάνι δηλαδή σε μια ήρεμη  οικογενειακή ζωή. Αρκετά χρήματα ,υγεία, ανέσεις, δηλ χωρίς προβλήματα επιβιώσεως, χαλαρώνουμε την ζωή της εκκλησίας: νηστεία, προσευχή, εκκλησιασμό της  Κυριακής, περιφρονούμε τον Λόγο Θεού .  γινόμαστε εξωστρεφείς και θέλοντας να ζήσουμε την ζωή μας  (γλέντια, πάρτι, γενέθλια, Γάμους,  βαφτίσια, συνεστιάσεις τα Σαββατόβραδα) Δηλ. να ((γλεντήσουμε)) τη ζωή μας .
Δηλ. Να ξεσαλώσουμε στη ζωή μας .ξεχνάμε σιγά σιγά και ψυχή, και Χριστό  και εκκλησία και νηστείες και προσευχή και μυστηριακή ζωή. Αρχίζουμε να αφαιρούμε τις  κολώνες πού στήριζαν την κατ΄ οίκον εκκλησίαν. 

ΔΗΛΑΔΗ

1. Κόβουμε την κολώνα της νηστείας.

2. κόβουμε την κολώνα του Σαββατόβραδου ξεφαντώνοντας μέχρι πρωίας και χάνοντας  την λειτουργία της Κυριακής. Κι ’ ο χορός καλά κρατεί.(μέχρι πότε;).  στο Χριστό βέβαια ανάβουμε το κεράκι μας (όπως και στους πεθαμένους).  Αλλά ο Χριστός είναι ζωντανός και δεν έχει ανάγκη να καεί το κερί μέχρι τέλους, γιατί το κερί πού ανάβουμε στο Χριστό είναι αναστάσιμο και η ανάσταση δεν έχει τέλος.

Αλλά ξαφνικά έρχεται η τρικυμία: αρρώστια, ατύχημα, οικονομικά προβλήματα… τότε  τα χάνουμε και η εξωστρέφεια γίνεται ολιγοπιστία.  Και τρέχουμε στους πάντες γύρω μας, εκτός από  Τον Χριστό που είναι μέσα μας .
Στους γιατρούς, στους μαιευτήρες, στους ψυχολόγους, στους καρδιολόγους, στους μάγους, στα ξόρκια φυσικά θα πάμε και στην επιστήμη αλλά διά του  Χριστού τους καρδιολόγους αλλά χριστιανούς καρδιολόγους, μαιευτήρας αλλά χριστιανούς διαιτολόγους, ψυχολόγους, ψυχιάτρους .

Αλλά και (εδώ προσέξτε)… την τελευταία λέξη θα την έχει πάλι ο Χριστός πού είναι ο Μόνος πού μπορεί να μας σώσει και αυτό το δηλώνουν όλοι οι γιατροί του κόσμου όταν δουν τα σκούρα.

Στη ζωή ο κάθε άνθρωπος θα συναντήσει και Λιμάνια:  ήρεμες και ευτυχισμένες αυγές και ηλιοβασιλέματα και τρικυμίες Αφού, όπως λέει ο λαϊκός ποιητής

Είν΄ η  ζωή του καθενός  θάλασσα δίχως Άκρη.

Και  αλλοίμονο σε κείνο τον χριστιανό που δεν έχει  Χριστό…

ΘΑ ΒΟΥΛΙΑΞΕΙ,

για ολόκληρη την αιωνιότητα ανεπανόρθωτα.


ΑΜΗΝ.

Στην Eντατική ο Μητροπολίτης Κυρηνείας

Στην Eντατική νοσηλεύεται σύμφωνα με πληροφορίες της Romfea.gr, ο Πανιερώτατος Μητροπολίτης Κυρηνείας κ. Παύλος.
Να αναφερθεί ότι ο Μητροπολίτης Παύλος μεταφέρθηκε εδώ και 4 ημέρες, σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας Ιδιωτικής Κλινικής με πολλαπλά προβλήματα υγείας.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες ο Μητροπολίτης, παρουσίαζε τον τελευταίο καιρό δυσλειτουργίες σε κάποια ζωτικά όργανα, γι’ αυτό και υποστηρίζεται μηχανικά.
Τέλος ο Μητροπολίτης Κυρηνείας κ. Παύλος θα συνεχίσει και τις επόμενες μέρες να νοσηλεύεται στη Μονάδα Εντατικής Παρακολούθησης του ιδιωτικού νοσοκομείου, μέχρι να σημειώσει βελτίωση η κατάσταση της υγείας του.

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Η΄ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - ΜΤΘ. Ιδ 14-22

       του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την  7-8-11  

και έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν, και ήραν το περισσεύον των κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις .  ΜΤΘ. Ιδ΄20

Το περιστατικό του σημερινού Ευαγγελίου συνέβη στην αρχήν της δημόσιας δράσεως του Ιησού, αμέσως μετά τον αποκεφαλισμόν του Προδρόμου. Τότε μπήκε στο πλοίον στην Καπερναούμ και ανεχώρησε για την απέναντι όχθη της Γενησαρέτ.
Ο λαός πού τον υπεραγαπούσε τον ακολούθησαν πεζή από τις όχθες της παραλίας. ¨Ετσι όταν βγήκε από το πλοίο τους βρήκε μπροστά του.

Και εξελθών ο Ιησούς είδε πολύν όχλον, και ευσπλαγχνίσθη επ΄ αυτούς και εθεράπευσε τους αρρώστους αυτών ΜΥΘ.ιδ΄14. Κόντευε να βραδιάσει όταν πρώτοι οι μαθηταί αντελήφθησαν ότι όλοι ήσαν νηστικοί από την προηγούμενη ημέρα και το είπαν στον Χριστόν . Επακολούθησε το θαύμα της τροφής 5000  ανθρώπων από  5 άρτους και 2 ιχθύας  ως γνωστόν. Τώρα  για αυτόν που θα ασχοληθεί προσεκτικά με το περιστατικόν θα επισημάνει τρία θέματα.

Το πρώτο θέμα της Αρτοκλασίας : Ο δρόμος της ευτυχίας.
ο Χριστός  αυτούς που πηγαίνουν κοντά του για να ακούνε λόγο Θεού, που λαχταρούν να ακούσουν τον λόγο Του,  που προτιμούν να μείνουν νηστικοί για να  μην χάσουν το κήρυγμα (όπως στη σημερινή περικοπή).  δεν τους αφήνει ποτέ να πεινάσουν ούτε υλικά  ούτε πνευματικά, έστω και αν χρειαστεί να επεμβεί θαυματουργικά ((έφαγαν πάντες και εχορτάσθησαν)), όχι μόνον οι καλοί ..
Είναι οι πιο ευτυχισμένες ώρες στη ζωή της Εκκλησίας δεν υπάρχει χαρά   δεν υπάρχει πανηγύρι που να μην γίνεται Αρτοκλασία και οι συνθήκες του θάυματος είναι ο νορμάλ (φυσικός) τρόπος ζωής της ενορίας .

Το δεύτερο θέμα της αρτοκλασίας. Είναι ο φυσικός (νορμάλ) τρόπος ζωής
Της ενορίας . ΟΧΙ ΕΧΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΝΗΣ ,ΑΛΛΑ ΔΙΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ :

Ασφαλιστικά μέτρα. Πολ/σμός  κατά  την μετάδοσιν. Η ευλογία του πολ/σμού των άρτων έγινε κατά την μετάδοσιν (όχι προκαταβολικά) Δεν δημιούργησε σωρούς και είπε τώρα μοιράστε τα αλλα όσο οι μαθηταί έδιναν τόσο τους έδινε ο Χριστός όταν σταμάτησαν να δίνουν (γιατί  χόρτασαν)  τότε σταμάτησε και ο Χριστός .

Παράδειγμα:  Καλόγερος είχε αδελφό στον κόσμο φτωχό οικογενειάρ­χη. Τον λυπόταν πού βασανιζότανε και τον βοηθούσε από τα λίγα πού κέρδιζε από το εργόχειρο του. Μα  όσο πιο πολύ του έδινε, τόσο εκείνος και τα παιδιά του υπόφεραν από πείνα και στέρηση  Στενοχωρημένος ό Καλόγερος, γύρεψε τη συμβουλή κάποιου πνευματικού Γέροντα. "Αν θέλεις να μ' ακούσης, του είπε εκείνος, πάψε να τον ελεείς. "Όταν ξαναέλθει να σου ζητήσει, πες του: Εγώ, αδελφέ μου, όταν είχα σου έδινα, τώρα όμως βρέθηκα σε ανάγκη. Βοήθησε  με και συ από τη δουλειά σου. "Αν σου φέρει τίποτε, δώσε το ελεημοσύνη σε φτωχό ή άρρωστο και ζήτησε του να προσεύχεται  για τον αδελφό σου. Ό Καλόγερος έκανε, όπως ακριβώς τον συμβούλεψε ό Γέροντας. Ό κοσμικός τότε έφυγε στενοχωρημένος  μεν, άλλ' αποφασισμένος να βρει δουλειά για να θρέψη τον εαυτό του και τα παιδιά του, αφού δεν περίμενε πια από κανένα βοήθεια.
Την πρώτη μέρα πού κέρδισε λίγα χρήματα, αγόρασε ένα λάχανο και το πήγε στον αδελφό του τον Καλόγερο. Εκείνος πάλι το έδωσε σ' ένα φτωχό ερημίτη και τον παρακάλεσε να κάνη προσευχή για τον αδελφό του.
"Ύστερα από λίγες μέρες ό κοσμικός έφερε περισσότερα λαχανικά στον Καλόγερο. Εκείνος πάλι τα μοίρασε ελεημοσύνη.
Μια μέρα ανέβηκε ό κοσμικός στη σκήτη φέρνοντας μαζί του ένα ζώο φορτωμένο με διάφορα τρόφιμα, ψάρια, οπωρικά, και κρασί ακό­μα. Ό Καλόγερος τον πήρε μαζί του και τα μοίρασαν όλα στους φτω­χούς Ερημίτες. Αυτοί πάλι ευχήθηκαν μ' όλη τους την καρδιά την ευ­λογία του Θεού στο σπίτι του δωρητή. Σαν ετοιμάστηκε ο αδελφός του να γυρίσει σπίτι του, ό Καλόγε­ρος δοκιμαστικά τον ρώτησε:   Μήπως θέλεις να σου δώσω λίγα ψωμιά;
Όχι, όχι, προς Θεού, αποκρίθηκε εκείνος .όσο καιρό έπαιρνα βοήθεια από σένα, φωτιά   έμπαινε στο σπίτι μου και τα κατάστρεφε όλα. Αφ΄ όταν έπαψα να σου ζητώ κι΄ άρχισα εγώ ο ίδιος  να δίνω, μπήκε στο σπιτικό μου ή ευλογία του Θεού.  ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ Χαμπάκη σελ. 210

Το τρίτο θέμα όχι εκ του μηδενός:  Ο  Χριστός ευλογεί αυτά που έχουν οι μαθηταί . Δεν δημιούργησε από τις πέτρες ψωμιά. (Αυτό ήταν ο πρώτος  πειρασμός) ΜΤΘ.Δ3 ο Χριστός ευλογεί αυτό που έχεις και το λίγο το  κάνει πολύ στην πορεία και όσο χρειάζεται. 5 άρτους και δύο ψάρια είχαν που χωρούσαν άνετα σε ένα κοφίνι και στο τέλος βρέθηκαν με 12 κοφίνια,1 για κάθε απόστολο ακόμα και ο Ιούδας .  Δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός και στην παρούσα ζωή κρατάει τις υποσχέσεις του.   ((ο ελεών πτωχόν δανείζει Θεόν)) , είναι συμβόλαιον, είτε ηθικός είναι ο δότης γενικά, είτε ανήθικος.
Το λάδι της χήρας

Θα κλείσω με ένα παράδειγμα από τους προφήτες τη Π.ΔιαθήκηςΓ.Βασ.ΙΖ8..13,14.   Ο προφήτης Ηλίας μετά την ξήρανσιν του χειμάρρου που έπινε νερό. εστάλη από τον Θεόν  εις Σάρεπτα της Σιδωνίας εις γυναίκα χήρα .Την συνάντησε στον πυλώνα της πόλεως να συλλέγει ξύλα. Της ζήτησε λίγο νερό να πιεί .
((και επορεύθη λαβείν ,και εβόησε οπίσω αυτής Ηλιού και είπε λήψη δε μοι  ψωμόν  άρτου του εν τη χειρί σου. και είπεν η γυνή ζη Κύριος ο θεός  σου, ει εστί μοι εγκρυφίας (τηγανίτες) αλλ΄η όσον δράξ  αλεύρου εν τη υδρία (κιούπι  κεραμικό)  και ολίγον έλαιον   εν τω καψακη  ( λαδικό) και ιδού εγώ συλλέξω δυο ξυλάρια και εισελεύσομαι και ποιήσω αυτό εμαυτή κα τοις τέκνοις μου, και φαγόμεθα και αποθανούμεθα. Και είπε προς αυτήν ο Ήλιου  θάρσει, είσελθε και ποίησαν κατά το ρήμα σου αλλά ποίησαν μοι  εκείθεν εγκρυφίαν μικρόν και εξοίσεις μοι εν πρώτοις, σάυτη δε και τοις τέκνοις σου επ΄ εσχάτω Ότι τάδε λέγει Κύριος η υδρία  του αλεύρου ουκ  εκλείψει και ο καψάκης του ελαίου ουκ ελαττονήσει, έως ημέρας του δούναι Κύριος τον  υετόν επί της γης ))  Γ.Βασ.ΙΖ.11,12,13,14.
Θα πει κανείς γίνονται αυτά σήμερα;
ΠΡΩΤΟΝ.    Γίνονται (ιστορίες της κατοχής).
ΔΕΥΤΕΡΟΝ. είναι σπάνια για δυο λόγους
1.διότι δεν υπάρχουν οι συνθήκες λιμοκτονίας.Και
2.διότι είναι μειοψηφία οι αγαπώντες να ακούουν λόγο Θεού.   Πάντοτε όμως παραμένει ισχυρόν το πανάρχαιο  ρήμα:
((Πλούσιοι επτώχευσαν και  επείνασαν , οι δε εκζητούντες τον Κύριον, ουκ  ελαττωθήσονται παντός αγαθού)).                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            

ΑΜΗΝ

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Ζ. ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - Μτθ. Θ 27-35.

του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την 31-7-11.

((και ενεβριμήσατο αυτοίς ο Ιησούς  λέγων  οράτε μηδείς γινωσκέτω)).

Ακολουθούμε την δημόσια ζωή του  Χριστού με την οδηγία των Πατέρων και  φθάσαμε στην 7η Κυρ. του Ματθαίου. Και ο κύριος σκοπός αυτής της Κυριακάτικης διαδρομής είναι να μας διδάξει ((υμίν υπολιμπάνων υπογραμμον ινα επακολουθησητε τοις ίχνεσιν αυτού)) Α Πετρ.Β21. Δηλαδή  όπως το παράδειγμα του εκατόνταρχου αφ΄ ενός ,και αφ΄ ετέρου, να μας προφυλάξει από τα βλαβερά, όπως του  Φαρισαίου… ((όσα γαρ προεγράφη εις  την ημέτεραν διδ/λίαν προεγράφη…))  Ρωμ. ΙΕ4 ,και αυτό κάνει  και σήμερα .

Σήμερα θα δούμε ένα θαύμα με περίεργες για μας συνθήκες  Όταν θεράπευσε τους δυο τυφλούς, τους έδωσε εντολή να μην το μάθη κανείς και ενεβριμήσατο αυτοίς ο Ιησούς λέγων οράτε μηδείς γινωσκέτω το περίεργο είναι ότι αυτό που ζητούσε ήταν ανεφάρμοστο και φυσικά το ήξερε ο Χριστός Ήθελε όμως να διδάξει  εποπτικά την αποφυγήν  ενός  από  τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα:  της  κενοδοξίας.

Τι είναι η κενοδοξία

Σε μας είναι γνωστή με το όνομα  επιδειξιομανία  ή ανθρωπαρέσκεια :  τι θα πει ο κόσμος . Δηλαδή μια ικανοποίησις, μια ευχαρίστησις, μια ηδονή που νοιώθει ο άνθρωπος όταν επιδεικνύει τα αγαθά του. Είτε πραγματικά, είτε φανταστικά, τις  επιδόσεις  του. τα κατορθώματα του υλικά ή πνευματικά, τα αξιώματα του …((ξέρεις ποιος είμαι γώ !)) :νεκροταφείο είμαι εγώ κύριε για να ξέρω ποιος είσαι;  (εισπράκτορας στον δύστροπο επιβάτη).

Γιατί είναι κακό

Κενόδοξος εστίν ειδωλολάτρης πιστός, Θεόν μεν τώ δοκείν σεβόμενος, ανθρώποις δε, και ου Θεώ  ευαρεστείν βουλόμενος. Ιω ΚΛΙΜ. Λ. κα΄. Δηλ. Δείχνει  ότι  σέβεται τον Θεόν στην θεωρία, αλλά στην πράξη θέλει να ευαρεστεί στους ανθρώπους και όχι στον Θεόν.
Μη πείθου τω λικμήτορι ,τω προς ωφελείαν  δήθεν των ακουόντων τας αρετάς θριαμβεύειν σε  υποβάλλοντι. ουδέν ούτως ως ταπεινόν και ανόθευτον ήθος και λόγος ,τους ορώντας οικοδομήσαι δύναται. ΙΩ. ΚΛΙΜ. Λ. κα΄

1ΟΝ. προσβάλλει  .Όλους τους ανθρώπους και τους άγιους   ακόμη. Από την κούνια ως τον τάφο. Είναι το πρώτο και τελευταίο πάθος.                                                                            

2ΟΝ .Αλλά κυρίως τους προικισμένους με τάλαντα και αγαθά ,υλικά και πνευματικά οι διαφθορείς γνωρίζουν πως ευκολότερα διαφθείρουν μια πολύ  εύμορφη κόρη η αλεπού ο κόρακας και το τυρί, γιατί ποντάρουν στην κενοδοξία της .Κανείς δεν την έχει αποφύγει, μοιάζει σαν το τριβόλι.
νηστεύων κενοδοξώ και καταλύων ίνα μη γνωσθώ, ως φρόνιμος πάλιν κενοδοξώ λαμπρά περιβεβλημένος, ηττώμαι ταύτη και  ευτελή εξαλλάσσων, πάλιν κενοδοξώ λαλών, ηττώμαι και σιωπών ,πάλιν ηττήθην  ως αν ρίψεις την τρίβολον ταύτην, ορθόν το κέντρον ίσταται)) Ιω, ΚλΙΜ. Λ. κα΄.

3ον. από φιλόσοφο μέχρι αγράμματο. Πλάτων  και Διογένης : ((πατώ τον Πλάτωνος τύφον  έλεγε ο Διογένης, ποδοπατώντας την σκιάν του Πλάτωνος , και η απάντησης ετέρω γε τύφω)).  Στα αρχαία τύφος  λέγεται η Κενοδοξία.

4ον. από κούνια μέχρι τον τάφο και το νήπιο στην κούνια…και τον γέροντα στον τάφο. ((επιτηρεί και μέχρι μνήματος την ανοαίαν ανθούσαν ευρήσεις  εν ιμάτιοις και μύροις και προπομπή και αρώμασι και ετέροις )) :  στεφάνια,  κενοτάφια, μνημόσυνα μεγαλοπρεπή…

5ον ..από εγκρατή μέχρι ράθυμο.  Οι νεόπλουτοι καυχώνται για την κουζίνα τους Και οι εγκρατείς για τις νηστείες και τα τριήμερα.

6ον. από φιλάργυρο μέχρι δωρητή  Οι φιλάργυροι για το χρυσάφι τους  και οι δωρηταί για τις ευεργεσίες τους . Παράδειγμα :
Δεσπότης στην Αφρική  έγραψε στους εμπορευόμενους πλούσιους  γαιοκτήμονες  της περιοχής να τον ενισχύσουν να κτίσει ένα σχολείο για τα παιδιά τους .Απάντηση 700 Δολάρια, Δεν έφθαναν να κτίση ούτε τη σκάλα !. Δεύτερο έγγραφο: Θα εντοιχισθή αναμνηστική πλάκα με τα ονόματα των δωρητών κατά σειράν προσφοράς . Απάντ. 500.000 $ σε μια εβδομάδα.
Το σχολείο κτίσθηκε Αγιασμός ,αποκαλυπτήρια της αναμνηστικής πλάκας. Όλοι παρόντες  διάβασαν τα εξής :Το θαυμάσιο τούτο σχολείο εκτίσθη χάρις στην ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ των κάτωθι δωρητών: και ακολουθούσαν τα ονόματα.

Ζούμε μέσα στην καταναλωτική κοινωνία ,την επιλεγόμενη κοινωνία της αφθονίας. Με τους   λίγους να έχουν άφθονα και τους πολλούς να είναι κάτω από τα όρια της φτώχειας. Το πρόβλημα της κοινωνίας αυτής είναι ότι ο διάβολος κατάφερε να  της αναβαθμίσει την κενοδοξία και να την κάνει Κύριο σκοπό της ζωής (από την κούνια ως τον ΤΑΦΟ). Με άλλα λόγια κολυμπάμε μέσα στην Ανθρωπαρέσκεια, την επίδειξη ,τι θα πει ο κόσμος,  ξέρεις ποιος είμαι γω….

ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με την χριστιανική κοινωνία της  ενορίας  Όπως το είπε ο Παύλος : Όποιος  χριστιανός  και τώρα ακόμη,  προσπαθεί  να αρέσει στους ανθρώπους του  Κόσμου ,δεν μπορεί να είναι δούλος του Χριστού, και πολίτης της βασιλείας .((ει  έτι ανθρώποις ήρεσκον, Χριστού δούλος ουκ αν ήμην)). ΓΑΛ.α΄10.
Ο λαός του Θεού που έχει  Πνεύμα Άγιο, το έχει  και αυτό καλύψει : Δεν μπορείς  να έχεις και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα  ακέρια.
Τώρα ποιος είναι ο σκύλος, είναι κάτι που ο καθένας πρέπει να το βρει μόνος του.

Ο έχων ώτα  ακούειν ακουέτω.

ΑΜΗΝ