Μία πρωτότυπη αλλά ωραία εικόνα !

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΓ΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ . ΛΚ. ΙΗ΄.18-27.

του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την 27-11-11

Πάντα όσα έχεις πώλησον καί διάδος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν έν ουρανώ και δεύρο ακολούθει μοι. Λκ.ιη22

Ένας νέος  με διαχρονικά χαρακτηριστικά, επίκαιρος σε κάθε εποχή. Φοβερά επίκαιρος στην δική μας. Θρησκευόμενος με αυτοδικαίωση, και κενό στην ψυχή του.

Ο λαός του Θεού, ο παλαιός αγνός λαός που δεν είχε ακόμα διαστραφεί από τα ΜΜΕ, αυτός ο λαός που έβγαλε τόσους αγίους και θαυματουργούς είχε Πνεύμα Άγιον.

((Το Πνεύμα όπου θέλει πνέει και την φωνή αυτού ακούεις, αλλά ουκ οίδας πόθεν έρχεται και που υπάγει)) Ιω. Γ    Αυτός ο λαός είχε μια παροιμία για την γελάδα με την καρδάρα αυτό συνέβη με τον νέον άρχοντα.

 

Ο αξιόλογος  νέος

Επρόκειτο περί εξαιρετικού μέλους της Ιουδαϊκής κοινωνίας που όμως δεν ήταν ικανοποιημένος. Γιατί ;  Και πλούσιος ήταν και υγιής ήταν και άρχων ήταν και νιάτα  είχε ,και σπουδασμένος  ήταν, και καλός και ευσεβής ήταν, ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΜΕΝΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ .  

Γιατί κουβαλούσε μέσα του ένα κενό που δεν τον άφηνε να μείνει μόνος του με τον εαυτό του ιδίως τα βράδια  .Ξέρετε πολλούς σ΄ αυτό το σινάφι ; εγώ ξέρω πολλούς  και πρώτο τον εαυτό  μου.

Το πρώτο μήνυμα

Το κενό που κουβαλάμε δεν γεμίζει  ούτε με κούρεμα σαν σκαντζόχοιρο, ούτε με σκουλαρίκια στα  αυτιά ,στην μύτη η στην γλώσσα, ούτε με έξαλλο ντύσιμο η γδύσιμο, ούτε με ντίσκο, ούτε ME BMW ,ούτε με ανούσια και άσκοπα και επικίνδυνα ξενύχτια.

Το κενό πού κουβαλάμε για να γεμίσει θέλει Χριστό ... ΔΙΑΦΟΡΕΤΊΚΑ θα περάσουμε στην αιωνιότητα κουβαλώντας αυτό το κενό, και αυτό θα είναι η κόλασις μας,  εις τον αιώνα τον άπαντα.  Και τούτο όχι γιατί δεν αγαπάμε τον Χριστό, αλλά  γιατί ο Χριστός θέλει να τον αγαπάμε με τον δικό του τρόπο και όχι με τον δικό μας.  Και αυτό το έχει ξεκαθαρίσει:

ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς  εκείνος εστίν ο αγαπών με. Ιω.ιδ΄21

Πιο απλά: ΟΧΙ επειδή έχουμε ευλογίες, υγεία, λεφτά , επιτυχίες, γι αυτό είναι καλός (αγαθός) ο Χριστός, όπως νόμιζε ο νέος της περικοπής .

ΑΛΛΑ επειδή είναι καλός  ο Χριστός, γι αυτό έχουμε άλλοτε επιτυχίες και άλλοτε αποτυχίες (νομιζόμενες).

όν γαρ αγαπά  Κύριος παιδεύει, μαστιγοί δε πάντα υιόν όν παραδέχεται…εί δε χωρίς εστέ παιδείας, ής μέτοχοι γεγόνασι πάντες, άρα νόθοι εστέ και ούχ υιοί.  Εβρ. Ιβ 6,8

Το δεύτερο κολοσσιαίο μήνυμα

 είναι ότι σ΄ αυτό το περιστατικό οφείλει η εκκλησία τον ορθόδοξο μοναχισμό της.

ΔΗΛΑΔΗ ένας άλλος νεος,20 χρόνων, 250 χρόνια  αργότερα, πλούσιος σφόδρα,  είχε: Τριακοσίας αρούρας πάνυ καλάς και αργύρια πολλά .                                     Όταν άκουσε στην εκκλησία αυτή την περικοπή είπε:  βρε τον κουτό, εκείνο που δεν  έκαμε  αυτός  θα το  κάμω  εγώ. Ήταν  ο Αντώνιος ο Μέγας…

20 χρόνια αγώνων (στα μνήματα, στο σπήλαιο, κατάμονος),έφαγε ξύλο, απειλές, και  στο  τέλος  νίκησε  και  έγινε  πολιστής  της  ερήμου.  ΔΗΛΑΔΗ  :

μετέτρεψε την έρημο σε πόλη, που κατά χιλιάδες έβγαιναν από την Αλεξάνδρεια, για να τον συναντήσουν.

Ωραία και συγκινητική είναι η περιγραφή του βιογράφου του Μ. ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ. Ητο οιονεί ως ιατρός δοθείς πάρα Θεού εις την Αίγυπτο διότι:

-τίς λυπούμενος ήρχετο προς αυτόν και δεν επέστρεφε χαίρων;

-και τις ήρχετο θρηνών δια τους νεκρούς του και δεν απέθετο το πένθος;

-τις ήρχετο ωργισμένος και δεν έφευγε φίλος;

-τις ήρχετο βασανισμένος και δεν απέκτα την γαλήνην;    Μ.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ.

Το τρίτο μήνυμα.

Ο άρχων  της  περικοπής  ζητάει  την αιώνια  Ζωή  για  να συνεχίσει  να  απολαμβάνει  τα  υλικά  αγαθά του και  την συμβατική θρησκευτικότητα  (θρησκ. Καθήκοντα).  Ένας  άγουρος χιλιαστής .

Αλλά αυτή η νοοτροπία κρύβει ένα θανάσιμο κίνδυνο, που τον διατρέχουμε όλοι σε ανάλογη περίπτωση Δηλ.  από προσωρινά αγαθά να νομισθούν αιώνια, και από  φθαρτά, να  νομισθούν  άφθαρτα,  και  από  μέσα  επιβίωσης   να  γίνουν σκοπός  της ζωής. Από  υπηρέτες  να γίνουν αφεντικά. (Χιλιασταί).   Τότε έχει λήξει ο προορισμός τους (δηλαδή ο σκοπός για τον οποίον τα έδωσε ο Χριστός) και πρέ­πει να αποβληθούν και να αρκεσθούμε στα απολύτως  απαραίτητα. Έχοντες  δε  διατροφάς  και  σκεπάσματα  τούτοις αρκεσθησόμεθα. Α.ΤΙΜ.στ'8

 Το μάθημα αυτό το δίνει η εκκλησία στα νέα ζευγάρια (και σε όλους) με τον εν Κανά γάμο που ήταν παρούσα και η  Παναγία: ((και ην η μήτηρ του Ιησού εκεί)) ΙΩ.β1. Φυσικά δεν επρόκειτο για πολιτικό γάμο, Γιατί εκεί δεν θα ήταν η Παναγία άλλα ο Δήμαρχος.  Και το δίνει ως εξής  :

Προσφέρθηκαν δυο κρασιά: το επίγειο κρασί  που το δέχτηκαν και  η Παναγία και ο Χριστός (τα επίγεια αγαθά) αλλά που τελειώνει.

Και τότε έχει  σειρά το κρασί του Χριστού (σύμβολο της αιωνιότητος) που όποιος το δοκιμάσει ,δεν θέλει να ξαναπιει από το πρώτο. Το δήλωσε  ο υπεύθυνος του συμποσίου  ο Αρχιτρίκλινος  :  ((Πάς άνθρωπος πρώτον τον καλόν οίνον τίθησιν, και όταν μεθυσθώσι, τότε  τον ελάσσω σύ δε τετήρηκας τον καλόν οίνον έως άρτι)). Ιω.Β2,11

ΔΗΛ. όποιος γευθεί  τα αγαθά του Χριστού πού είναι αιώνια, δεν θα έχει όρεξη να ξαναγυρίσει στα επίγεια αγαθά πού τελειώνουν…

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Θ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ - ΛΚ.ιβ΄.16-21.

 του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την   20-11-11




Άφρον ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σού ά δε ητοίμασας τίνι έσται; Λκ.ΙΒ20



Είπε δε τις εκ του όχλου :διδάσκαλε ,ειπέ τώ αδελφώ μου μερίσασθαι την κληρονομίαν μετ΄εμού, ο δε είπεν αυτώ άνθρωπε τις με κατέστησεν δικαστήν ή μεριστήν εφ΄ ημάς ;είπε δε προς αυτούς οράτε και φυλάσεσθε από πάσης πλεονεξίας ότι ουκ εν τώ περισσεύειν τινι η ζωή αυτού εκ των υπαρχόντων αυτού. Αιτία πού διέκοψε τον λόγο του ο Ιησούς, ήταν η παρέμβασις του ανθρώπου για να του λύση τα κληρονομικά προβλήματα πού είχε με τον αδελφό του, και είχαν οδηγήσει σε μίσος .Και είναι κάτι που ισχύει μέχρι σήμερα και έχει γίνει παροιμιώδες : Αγαπιούνται σαν αδέλφια ή Μισούνται σαν αδέλφια. Και αιτία του μίσους είναι η πλεονεξία.



Εξαιτίας αυτής της παρεμβάσεως είπε την παραβολή αυτήν ο Ιησούς : Κάποιου πλουσίου ανθρώπου τα χωράφια καρποφόρησαν άφθονα και αυτός αντί να χαρεί τον έπιασε άγχος τι να κάνω ,πού να βάλω τόσο μεγάλη παραγωγή, θα σαπίσουν στο ύπαιθρο από τις βροχές και την κακοκαιρία. Βεβαίως είχε αποθήκες, αλλά ήταν γεμάτες από τα γεννήματα των περασμένων ετών, και εδώ το δίλημμα: τι να κάμω…τι ποιήσω! ,που τελικά τον σκότωσε.



Η αντιμετώπιση ήταν απλή :το μοίρασμα των πλεοναζόντων αγαθών αυτό θα του χάριζε και την σωματική απόλαυση των υπόλοιπων (αναπαύου φάγε πιε) και την ψυχική ευφροσύνη (ευφραινου) πού τόσο πολύ ζητούσε, αλλά τον τύφλωσε η πλεονεξία. Η ανάλυσις της παραβολής δείχνει σε τι θανάσιμα σφάλματα μπορεί να μας οδηγήσει η πλεονεξία, ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ Ατομική δεν υπάρχει.

Δηλ ο πλούσιος αυτός:



1. Δεν καταλαβαίνει την ευγένεια της ψυχής του, την αθανασία. Σαν να είχε ψυχή χοίρου φρόντιζε να την χορτάσει με φαΐ, πιοτά, ακολασία Και ερώ τη ψυχή μου, ψυχή έχεις πολλά αγαθά κείμενα είς έτη πολλά αναπαύου φάγε πίε ευφραίνου. Γι΄ αυτό και ο Παύλος μας επισημαίνει: η πλεονεξία είναι Ειδωλολατρία. Κολ.Γ.5



2.Κατέχεται από μανία καταστροφής: καθελώ μου τας αποθήκας και μείζονας οικοδομήσω. Γκρέμισμα αποθηκών = γκρέμισμα των θεσμών και των παραδόσεων (της νηστείας, του γάμου, της τεκνογονίας, της ηθικής, των θεσμών γενικά) πού είναι οι ρίζες του δένδρου της φυλής …



3.Γκρέμισμα της ίδιας της λογικής πρώτα κτίζουν τα καινούργια και έπειτα γκρεμίζουν τα παλιά, πράγμα πού συμβαίνει μεταφορικά και στις μέρες μας με τους θεσμούς και τις αξίες του γένους, που προσπαθούν να γκρεμίσουν, χωρίς να ετοιμάσουν τίποτε στη θέση τους .



4. Θεωρεί δικά του τα αγαθά του Θεού. συνάξω πάντα τα γεννήματα μου, και τά αγαθά μου: Τι έχεις ό ουκ έλαβες; ει δε και έλαβες τι καυχάσαι ως μη λαβών; Α.Κορ.δ7.

Και

5. Η Κορυφαία αφροσύνη είναι ότι: Ξεχνά ότι υπάρχει θάνατος, πού την ώρα του την ρυθμίζει μόνον ο Θεός. (ζωής ο κυριεύων και του θανάτου…).Δεν είναι κατά των πλουσίων γενικά ο Θεός, έστω και αν επλούτησαν με αδικίες .Ουδέ γαρ ο άρπαξ εγκαλείται, αλλ΄ ο ακοινώνητος κατακρίνεται. (Μ. Βασίλειος) Ο άρπαξ μπορεί να μετανοήσει ο πλεονέκτης ποτέ .Πρδ. Ζακχαίος ο Αρχιτελώνης ,Ματθαίος… Ο τελώνης και ευαγγελιστής.



Δεν είναι λοιπόν κατά των πλουσίων ο Θεός, αλλά κατά της κακής διαχειρίσεως του πλούτου, πού του την προκαλεί η πλεονεξία. Άλλως τε όλοι μέσα είμαστε κατά κάποιο τρόπο, ΟΛΟΙ είμαστε πλούσιοι και ΟΛΟΙ είμαστε φτωχοί. ΓΙΑΤΙ; Αλλάζει κανείς τα μάτια του με 2.000.000 $ και πόσα θέλει για τα δύο του πόδια; και πόσα μπορεί να πουλήσει τα δυο του χέρια, τα παιδιά του, τον ύπνο του…



Τόσον ο Χριστός με τις παραβολές του, όσον και η εκκλησία με την διδασκαλία της, φροντίζουν για το συμφέρον μας. Ο μεν Παύλος: Έχοντες διατροφάς και σκεπάσματα τούτοις αρκεσθησόμεθα, οι δε βουλόμενοι πλουτείν, εμπίπτουσι είς πειρασμόν και παγίδα και επιθυμίας παλλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους είς όλεθρον και απώλειαν. Α΄Τιμ.στ΄8 . οι λόγοι αυτοί του Παύλου είναι το οδοιπορικό της εκκοσμίκευσης



Θα κλείσουμε με τον Μέγα Βασίλειον:



Εγώ μεν είπον ά συμφέρειν ενόμιζον . Σοι δε πεισθέντι μέν,πρόδηλα τά έν επαγγελίαις αγαθά. Παρακούσαντι δε γεγραμμένη εστίν η απειλή, ης εύχομαι σε την πείραν διαφυγείν.



ΔΗΛΑΔΗ



Εγώ μεν είπα εκείνα που νόμιζα ότι συμφέρουν. Τώρα εσύ θα διαλέξεις ένα από τα δύο : εάν μεν πεισθείς είναι μπροστά σου τα αγαθά των επαγγελιών του Θεού. . Εάν δε παρακούσεις είναι γραμμένη η απειλή που σε περιμένει, και που εύχομαι να διαφύγεις να λάβεις πείραν αυτής . Μ .Βασίλειος .



Αγαπητοί μου





Σε τελευταία ανάλυση, ΟΛΟΙ οι άνθρωποι ζουν την ζωή τους, αλλά μόνον



Ο χριστιανός ξέρει να την ζήση .



ΟΛΟΙ οι άνθρωποι πεθαίνουν ,αλλά μόνον ο χριστιανός ξέρει να πεθάνει.





ΑΜΗΝ

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Η΄ ΛΟΥΚΑ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΟΥ - ΛΚ. Ι΄25-37

 του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την  13-11-11





Κάθε άνθρωπος που έρχεται εις τον κόσμο μετά την πτώσιν, είναι άρρωστος βαριά, είναι ημιθανής. Και ας αρχίσομε από τον πρώτον άνθρωπο τον Αδάμ.

Τι είναι ο Αδάμ Ζωντανός η νεκρός ;

Ζωντανός θα πει κάποιος αφού τρώγει, πίνει, κυνηγάει, συνέρχεται με την Εύα, κάνει παιδιά, υιούς και θυγατέρες. ( 60 κατά μιαν παράδοση)Έζησε επί 930 χρόνια, το λέει και η γραφή: και εγένοντο πάσαι αι ημέραι Αδάμ ας έζησε, τριάκοντα και εννιακόσια έτη και απέθανε. Γέν,Ε5.

Νεκρός θα πει άλλος, γιατί ; Γιατί το λέει ο Θεός και ο Θεός δεν λέει ψέματα, δεν μπλοφάρει ο Θεός. Πέθανε αυθημερόν.: η δ΄ αν ημέρα φάγετε απ΄ αυτού θανάτω αποθανείσθε Γεν.Β17. Τώρα τι είναι ο Αδάμ, ζωντανός η νεκρός ;

ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ. Το λέει το σημερινό Ευαγγέλιο: ΗΜΙΘΑΝΗΣ.

Τον παρέλαβαν οι ληστές (οι πονηροί δαίμονες), και τον πέταξαν στο περιθώριο της ιστορίας .Από τότε οι απόγονοι του δεν διευθύνουν την πορεία της ανθρώπινης ιστορίας , αλλά την πάει όπου θέλει ο διάβολος όταν και όσο η ανθρωπότης μένει μακριά από τον Χριστό. (κατά ανοχή του Θεού λόγω της δικαιοσύνης Του) .

Τώρα ας δούμε αν ο ημιθανής Αδάμ έχει καμιά σχέση με την παραβολή.

τα γεγονότα τον φωτογραφίζουν στη θέση του εμπεσόντος εις τους ληστάς : Άνθρωπος τις κατέβαινε από:

Ιερουσαλήμ υψόμ. + 800 μέτρα = ο Παράδεισος της Εδέμ.

Είς Ιεριχώ υψόμ. - 250 μέτρα = ο κόσμος της πτώσεως.

Αυτός ο αιματοβαμμένος δρόμος = η ανθρώπινη Ιστορία

Ληστές = οι πονηροί δαίμονες . Τι κατάφεραν: Να τον γδύσουν και να τον γεμίσουν πληγές. Τον σκότωσαν; όχι *τον άφησαν ζωντανό; όχι . τον άφησαν ΗΜΙΘΑΝΗ, γιατί αυτήν την άδεια είχαν πάρει από την δικαιοσύνη του Θεού. όλοι οι προ Χριστού (και χωρίς Χριστό) άνθρωποι είναι ζωντανοί νεκροί Ημιθανείς απόγονοι του Αδάμ.



Παραδείγματα



1ον Στη δεκαετία του 1960, στον αγώνα της formula 1 το αυτοκίνητο της εταιρίας Μερσεντές ,ενώ προηγείτο στην πίστα, έσπασε από την υπερθέρμανση η μηχανή, διαλύθηκαν τα φρένα και έμεινε ακυβέρνητο. Στη συνέχεια σκαρφάλωσε σαν τρελό στις κερκίδες και θέριζε τους θεατές κατά δεκάδες σαν τα στάχια, βυθίζοντας στο πένθος τη Γαλλία, γιατί εκεί γίνονταν οι αγώνες .

Από τότε και επί 40 χρόνια δεν ξαναβγήκε η Μερσεντές στη φόρμουλα 1. Το αυτοκίνητο ήταν ημιθανές, και γι αυτό ήταν καταστροφικό. Αν ήταν μόνο ζωντανό θα ωφελούσε* αν ήταν μόνο νεκρό (ακινητοποιημένο) δεν θα έβλαπτε *τώρα όμως που ήταν ημιθανές έγινε πρόξενος καταστροφής.



2ον.Ο Άσωτος υιός, που πήρε το βιός του πατέρα και πήγε να ζήση στη χώρα των πονηρών πολιτών, εις χώρα μακράν η οποία φωτογραφίζει την εποχή μας , σαν την χώρα των νεκρών που θάβουν τους νεκρούς τους . .

Το θλιβερό είναι ότι πολλοί από μας και ιδίως από την Νεολαία, νοσταλγούν να ζήσουν την ζωή τους (μέχρι πότε ;) σ΄ αυτή τη χώρα που οργιάζουν οι παραισθήσεις, η απάτη, η ακολασία και… ο θάνατος σου ζωή μου.

Έτσι καταντήσαμε οι σημερινοί άνθρωποι, κατά μέγιστη πλειοψηφία, ζωντανοί– νεκροί… οι ημιθανείς της παραβολής. Στο πεζοδρόμιο της Ιστορίας.

Ο αιματοβαμμένος δρόμος που αναφέρει η παραβολή είναι η Ιστορία του ανθρωπίνου γένους .Και να ο σύγχρονος ημιθανής Αδάμ, πεταμένος στο πεζοδρόμιο, στο περιθώριο της Ιστορίας.



Τι θα γίνει; ποιος θα τον (θα μας ) βοηθήσει, ποιος θα τον σηκώσει, ποιος θα τον σώσει, ποιος θα τον ξανακάμει ζωντανό (ολοκληρωμένο), άνθρωπο;

ήλθε ο παπάς, δεν αδιαφόρησε, δεν άλλαξε δρόμο, έσκυψε επάνω του, τον κοίταξε, τον ξανακοίταξε και έφυγε. Ελθών και ιδών αντιπαρήλθε. Δηλ, ήλθαν οι Θρησκείες, ήλθαν οι φιλόσοφοι, οι κουλτουριάρηδες ,τα φρικιά, οι αντιεξουσιαστές, οι κουκουλοφόροι, οι γκαζάκηδες , οι τρομοκράτες οι ιδεολογίες όλων των χρωμάτων… τίποτα Όχι πώς δεν ήθελαν, δεν μπορούσαν Ήλθε ο Λευίτης το ίδιο. Ελθών και ιδών αντιπαρήλθε Δηλ. ήλθαν οι προφήτες, οι θυσίες ,ο Περιούσιος Λαός του Ισραήλ ,τίποτα.



Ένας μόνο υπάρχει πραγματικός θεραπευτής για το ανθρώπινο γένος ,ο Σαμαρείτης της παραβολής .

Σαν γιατρός δίνει τις πρώτες βοήθειες : Επιδέσμους = η διδασκαλία, έλαιο και οίνον= τα μυστήρια,

το ίδιον κτήνος = η ενανθρώπησης, η μεγάλη ανατροπή : ο Λόγος σάρξ εγένετο. ήγαγε αυτόν εις το πανδοχείο = βάδισε μαζί του πεζή.



Είναι γνωστό όμως ότι οι πρώτες βοήθειες δεν είναι πλήρης θεραπεία, είναι απλώς βοήθεια για λίγο διάστημα . ΑΛΛΑ ο Χριστός , σαν ο τέλειος γιατρός, τον πήγε στο θεραπευτήριο ((ήγαγε αυτόν εις το πανδοχείο)). Εκεί θα γίνει τελείως καλά.



ΤΟ ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ



Πανδοχείο είναι η εκκλησία του ΧΡΙΣΤΟΥ.



Εκεί έδωσε στον πανδοχέα (στον κλήρο) τα δύο δηνάρια, την ΕΝΟΡΙΑ και το ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ. Είναι έτοιμο από καταβολής κόσμου.

Όλη η ανθρωπότης έχει ανάγκη να κατα¬φύγει εκεί. Και αντί να στηρίζουν το θεραπευτήριο πoύ τόσο το έχουν ανάγκη οι άνθρωποι, προσπαθούν να το γκρεμίσουν. Αλλά μαζί θα γκρεμιστεί και η άνθρωπότης ….



….ΚΑΙ ΘΑ ΕΛΘΗ ΤΟ ΤΕΛΟΣ.



ΑΜΗΝ

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ Ζ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ - ΛΚ.η.41-56.

του π. Νικ. Φαναριώτη - Εφημ. Ι.Ν. Οσίου Λουκά Πατρών για την   6-11-11



ότι θυγάτηρ μονογενής ην αυτώ ,ως ετών δώδεκα και αύτη απέθνησκεν Λκ.η 42



Δυο άνθρωποι σπρωγμένοι από την ανάγκην βαδίζουν προς τον Χριστό. Ο ένας από τα λαϊκά στρώματα, η Αγία Βερονίκη η αιμορροούσα ,Τύπος της ανθρωπότητας .Ο άλλος ο Ιάειρος ο αρχισυνάγωγος από την άρχουσα τάξη, τύπος της αριστοκρατίας .



Κύριος ο Θεός έχει δυο εναλλακτικούς τρόπους για να κυβερνάει τον κόσμο: Την τρυφή και την ανάγκην δια των θλίψεων. Η επιλογή είναι του ανθρώπου και όχι του Θεού. Τούτο έγινε μέσα στον παράδεισο προ της πτώσεως Τούτο γίνεται και μέσα στον κόσμο μετά την πτώσιν, ανεξαρτήτως τάξεως η προελεύσεως και στους πλούσιους και στους φτωχούς και στην υψηλή κοινωνία και στο φτωχό λαό και στους άρχοντες και στους αρχόμενους και αν πει κανείς το αντίθετο θα του πω πώς έχει μυωπία. Γι αυτό πρέπει να γνωριστούμε με τις θλίψεις για να κάνουμε την σωστή επιλογή.



Ο Ιάειρος, Θηρίο όπως όλοι οι Φαρισαίοι και ο Σαύλος πριν από την Δαμασκό. Δηλωμένος και θανάσιμος εχθρός του Χριστού. Και όμως τώρα ταπεινωμένος όχι απλώς παρακαλεί, αλλά προσκυνά πέφτει στα γόνατα. Και πεσών παρά τους πόδας του Ιησού, παρεκάλει αυτόν. Φυσικό είναι να θέσουμε το ερώτημα : γιατί Ιάειρε αυτή η μεταστροφή; ΔΙΟΤΙ θυγάτηρ μονογενής ήν αυτώ ως ετών δώδεκα και αύτη απέθνησκε. Η θλίψη, η ανάγκη είναι πού μαλάκωσε το θηρίο πού έφερε τον αντίχριστο κοντά στο Χριστό. Και οι πιο πολλοί από μας εξ΄ αιτίας των θλίψεων βρισκόμαστε κοντά Του .



Διφορα είδη θλίψεων υπάρχουν και σ΄ αυτά την τελευταία λέξη την έχει πάντα ο Θεός για το συμφέρον μας .



1ον.Θλίψεις πού παραχωρεί ο Θεός (εκ φύσεως ,εκ της δημιουργίας.) η φύσις μετά την πτώσιν επαναστάτησε κατά του ανθρώπου Έγινε εχθρική και θα τον κατέστρεφε οριστικά, εάν δεν έμπαινε κάτω από τον έλεγχο του Θεού. (Πρδ. η άμμος της θαλάσσης). Τον τάξαντα άμμον όριον τη θαλάσση, πρόσταγμα αιώνιον ο ουχ υπερβήσεται αυτό. Ιερ.Ε22.



2ον.Θλίψεις πού επιτρέπει ο Θεός και τις στέλνει ο Διάβολος και τα όργανα του, Εγκλήματα, βιασμοί, πόλεμοι, ναρκωτικά, μελαγχολίες, σατανισμοί, ακολασία…



3ον. θλίψεις αυτοδημιούργητες πού φτιάχνει μόνος του ο άνθρωπος και εμποδίζει ο Θεός μέχρις ενός ορίου που λέγεται ελευθερία, είναι αυτό πού λέει ο λαός:

κάθε εμπόδιο για καλό. ΠΡΔΤ: ο άνθρωπος φτιάχνει θλίψεις: όταν δεν νηστεύει ,όταν κάνει καταχρήσεις , όταν ασελγεί παρά φύσιν, και κατά φύσιν : (Εξασθένησις της μνήμης, πρόωρος γηρασμός , αφροδίσια, τρελάδικα, ΕΪΤΣ…).



4ον.Όταν από απληστία βιάζει την φύσιν για το παράνομο και αλόγιστο κέρδος.

Πρδ. Το εντομοκτόνο D.D.T.και αύξησις φιδιών και αρουραίων: Από άταρα τσόφλια των αυγών των αρπακτικών μειώθηκε ο πληθυσμός τους ,και επειδή τα αρπακτικά πτηνά είναι εχθροί των τρωκτικών, επήλθε επικίνδυνη αύξηση του πληθυσμού τους με κίνδυνο καταστροφής της ισορροπίας του οικοσυστήματος.



Με πολλές παρόμοιες τέτοιες επεμβάσεις η ανεύθυνη Επιστήμη και Τεχνολογία αλλοιώνει συνεχώς το περιβάλλον. (Τσερνομπίλ, φαιν. Θερμοκηπίου , Φρέον και τρύπα του όζοντος , διοξείδιο του άνθρακος ,τοξικά απόβλητα…)



η προβληματική των θλίψεων.



Γιατί επιτρέπει ο Θεός τις θλίψεις; Για το καλό μας πάντοτε, επειδή μας αγαπάει μας θέλει πάντα κοντά Του. Και πότε είμαστε κοντά στο Θεό με θερμές προσευχές, ακολουθίες, εκκλησιασμό. νηστείες ; Πότε; Όταν έχουμε χαρές η όταν έχουμε θλίψεις ; Ο Άσωτος υιός πότε ήταν κοντά στον Πατέρα του, Όταν είχε θλίψεις η όταν γλεντούσε;



Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος και οι θλίψεις



Υπέμεινε θλίψεις, αν και Άγιος όσο λίγοι… Πέθανε πηγαίνοντας στην Κουκουσό στην τελευταία εξορία του. Αυτός μας έδωσε μια εξήγηση των θλίψεων όχι πλήρη ( την πλήρη εξήγηση των θλιψεων δηλαδή την Θεοδικία δεν την χωράει το περιορισμένο μυαλό μας). Μας λέγει λοιπόν τα εξής :



Ο Θεός επιτρέπει θλίψεις για να καταφεύγουμε σε Αυτόν με τις προσευχές μας. Φαίνεται να μην απαντά αμέσως στις προσευχές για να μένουμε συνεχώς κοντά Του.



Δια τούτο και υπερτίθεται την αίτησιν, και πειρασμόν πολλάκις επελθείν, ίνα συνεχώς προς Αυτόν καταφεύγομε και καταφυγόντες μένωμεν……ως εί γε όμοιοι ήμεν εν πειρασμοίς και εν ανέσει, ου καν εδέησε πειρασμών. Χρυσ.



Γιατί αν είμαστε το ίδιο θερμοί στις προσευχές μας και όταν έχουμε χαρά και όταν έχουμε θλίψη, οι θλίψεις και οι πειρασμοί δεν θα χρειάζονταν .




ΑΜΗΝ