Γεννήθηκε το 1962 στην Νέα Αλικαρνασσό Κρήτης και είναι προσφυγικής καταγωγής. Είναι απόφοιτος της Αθωνιάδος Εκκλησιαστικής Ακαδημίας, της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, είναι κάτοχος Πτυχίου Βυζαντινής Αγιογραφίας και Διπλώματος Διοίκησης Υπηρεσιών Υγείας. Παντρεύτηκε την Πόπη Μαυροφοράκη με την οποία απέκτησαν 6 παιδιά. (Η πρεσβυτέρα κοιμήθηκε πριν λίγους μήνες). Με την οικογένεια του, ασκεί το διακόνημα της Αγιογραφίας. Υπηρέτησε αρχικά ως Υπολοχαγός στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων, τοποθετούμενος σε διάφορους Στρατιωτικούς Σχηματισμούς και Μονάδες και αποστρατεύθηκε ως Συνταγματάρχης – Διευθυντής Θρησκευτικού από το Γενικό Επιτελείο Ναυτικού. Είναι Έφορος, του Συνδέσμου Συνεργασίας Μελών Ενόπλων Δυνάμεων. Σήμερα συνεχίζει να διακονεί την Εκκλησία, όπου τον έχει ορίσει.
- Πάτερ Νικόλαε επιτρέψτε μου με χαρά να σας καλωσορίσω στο Ορθοδοξία. Είναι ιδιαίτερη τιμή που αποδεχθήκατε την πρόταση - πρόσκληση που σας απηύθυνα!
- Αγαπητέ φίλε και αδελφέ...... επιτρέψτε μου, να εκφράσω και την δική μου χαρά αλλά και ιδιαιτέρα μου τιμή, που βρίσκομαι σήμερα κοντά σας. Τα λόγια σας με τιμούν ιδιαιτέρως και ασφαλώς είναι απαύγασμα της αγάπης σας. Σας ευχαριστώ γι'αυτό.
- Μιας και διαδικτυακή η συζήτησή μας, πείτε μου πάτερ Νικόλαε, ίντερνετ και Ορθοδοξία. Συμβαδίζουν; Πολλοί καταδικάζουν ασυζητητί τη χρήση του. Είναι όμως έτσι; Ή είναι όπως το μαχαίρι που έχει και καλή χρήση και κακή. Τι πιστεύετε; Μπορεί να αποτελέσει ένα μέσο για τη διάδοση της αλήθειας που δίδαξε ο Κύριος;
- Η ερώτηση σας όπως διατυπώθηκε, δίδει από μόνη της την απάντηση. Ασφαλώς η σύγχρονη τεχνολογία, επιβάλλεται να αξιοποιηθεί καταλλήλως. Ο μαθηματικός και φιλόσοφος Ρ.Καρτέσιος είχε πει: «Ο Θεός είναι η πηγή της βεβαιότητας και η εγγύηση της επιστήμης».
Η εποχή μας θα έλεγα, ότι χαρακτηρίζεται για την ανάπτυξη της τεχνολογίας με ραγδαίο τρόπο. Αυτή η τεχνολογική ανάπτυξη του αιώνα μας, εύκολα θα μπορούσε να προσδιοριστεί, ως μεγάλη ευλογία από τον Θεό. Το γράφω αυτό με την κυριολεκτική έννοια του όρου, “Ευλογία Θεού”.
Η εφαρμογή των νέων τεχνολογικών εφαρμογών, έχουν βελτιώσει το επίπεδο ζωής μας. Αναλογισθείτε ότι μέσα από αυτή την εφαρμογή του διαδικτύου, έχουν σωθεί άνθρωποι, διαπιστώθηκε και αντιμετωπίσθηκε η ασθένεια κάποιων ανθρώπων, αλλά εάν θέλετε να μιλήσουμε σε προσωπικό επίπεδο, τότε διαπιστώνεται η δυνατότητα της επικοινωνίας του ανθρώπου με τους άλλους συνανθρώπους του.
Το ευαγγελικό “άνθρωπο ουκ έχω”, το μεγάλο και οδυνηρό παράπονο του παραλυτικού στον Χριστό, η ομολογία του ασθενούς, ότι είχε μάθει να συμβαδίζει με την αρρώστια του, αλλά δεν είχε συμβιβαστεί ποτέ του , με την καταδικασμένη του μοναξιά, εμείς, εάν το θελήσουμε, αξιοποιώντας το διαδίκτυο, μπορούμε να πούμε, ότι: “έχουμε άνθρωπο” και εν προκειμένω πολλούς.
Το ερώτημα είναι, εάν πραγματικά επι-κοινωνούμε με τους συνανθρώπους μας, ή μήπως αρεσκόμεθα να σερφάρουμε, να κάνουμε add ο ένας στον άλλο, αλλά από εκεί και πέρα τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Το διαδίκτυο ασφαλώς και προσφέρεται στην επι-κοινωνία μας. Αρκεί να το αξιοποιήσουμε όπως πρέπει και προς όφελος μας.
- Πάτερ ζούμε σε μια ιδιαίτερα δύσκολη και ενδεχομένως αντίχριστη εποχή. Πράγματα που δε διανοούμασταν πριν λίγα χρόνια, σήμερα και με τη βοήθεια της τηλεόρασης θεωρούνται πλέον φυσιολογικά. Π.χ. η ομοφυλοφιλία, η διάλυση της οικογένειας, το συμφέρον μας σε βάρος του άλλου, οι αμβλώσεις, η μοιχεία, ανατολικές διδασκαλίες, οι ύβρεις, ο ευτελισμός του ιερού θεσμού του γάμου και άλλα πολλά, φιλτράρονται μέσα από τις τηλεοπτικές σειρές και προσφέρονται στον κόσμο σαν κάτι φυσιολογικό. Πώς το αντιλαμβάνεστε εσείς; Γιατί οδηγηθήκαμε ως εδώ;
- Φίλε μου, η κοινωνία μας, έχει δεχθεί για να μιλήσω στρατιωτικά, έναν βομβαρδισμό, από βόμβες μεγατόνων, σε θέματα αξίας και ηθικής.
Νομίζω, ότι μεθοδευμένα κάποια κέντρα εργάζονται για τον σκοπό αυτό. Είναι γεγονός, όλα αυτά που αναφέρατε πριν.
Όμως επιτρέψτε μου να διατυπώσω, ότι, κοινωνία είμαστε όλοι εμείς.
Εγώ, εσύ που εργάζεσαι για την συνέντευξη αυτή και σε ευχαριστώ και πάλι, εσύ που διαβάζεις αυτές τις γραμμές, ο διπλανός σου, ο φίλος σου, ο γνωστός σου και ούτω κάθε εξής.
Εμείς είμαστε η κοινωνία. Εμείς επιτρέπουμε στην ζωή μας τι θα δεχθούμε και τι θα απορρίψουμε. Έρχεται στο μυαλό μου αυτό που σχετικά έλεγε ο Γερο-Παϊσιος: Είμαστε σε ένα περιβόλι. Το περιβόλι έχει δένδρα, έχει και χώμα. Στο περιβόλι θα συναντήσουμε την μέλισσα, θα συναντήσουμε και την μύγα. Ρωτάμε την μέλισσα: Μέλισσα τι βρήκες στο περιβόλι; Η μέλισσα απαντά: Βρήκα ότι ήθελα, ότι χρειαζόμουν πραγματικά. Βρήκα τον λεμονανθό μου, βρήκα το νέκταρ, βρήκα την γύρη. Ότι ήθελα το βρήκα. Ρωτάμε την μύγα: Μύγα τι βρήκες; Και απαντά: Ότι γύρευα το βρήκα. Βρήκα την κοπριά μου, βρήκα την βρωμιά μου, αυτό που ήθελα, αυτό βρήκα.
Έτσι λοιπόν αδελφέ, και εμείς στην κοινωνία μέσα είμαστε, σαν σε ένα περβόλι.
Από αυτό πού είμαστε, θα εξαρτηθεί και το τι θα αναζητήσουμε.
Μέλισσες ή μύγες στο αυτό περβόλι.
Άνθρωποι και “ανθρωπάκια” στην αυτή κοινωνία.
Βέβαια βολεύει κάποιους να ισχυρισθούν ότι οι μύγες είναι πολλές και οι “μέλισσες” λίγες.
Αυτό όμως δεν μειώνει την ευθύνη του καθενός μας, στα προβλήματα και στα εγκλήματα που συμβαίνουν γύρω μας.
- Σε σχέση με το προηγούμενο ερώτημα μου και από την εμπειρία ως πνευματικός που διαθέτεις, ποια είναι η θέση των νέων σήμερα τόσο ως προς τις παραδοσιακές αξίες αλλά και τα παραπάνω φαινόμενα που περιγράψαμε;
- Η μικρή μου πείρα για πολλά χρόνια όμως μέσα στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων, ένα χώρο με ένα πολυδιάστατο και συνεχώς ανανεωμένο ποίμνιο, με έχει κάνει να καταλήξω στο ταπεινό συμπέρασμα, ότι τα νέα μας παιδιά, τα παιδιά μας, βαρέθηκαν τα ψέματα, τις ανοησίες, τις μεγάλες υποσχέσεις, την υποκρισία και άλλα παρόμοια.
Τα νέα μας παιδιά σε σχέση με τα ως άνω που αναφέραμε από κοινού, θα έλεγα ότι είναι καταπληκτικά.
Ο νέος άνθρωπος, όταν κάνει τον σταυρό του, το εννοεί.
Όταν νηστεύει, το νοιώθει.
Όταν εξομολογείτε, το βιώνει στα βάθη της ύπαρξης του.
Η αλήθεια είναι, ότι στα νέα μας παιδιά, δεν έχουμε κληροδοτήσει και τα καλύτερα.
Ένας ωχαδερφισμός ξεκίνησε ενδεχομένως από εμάς, και πολλαπλασιάσθηκε στην συνέχεια σαν αποτέλεσμα του δικού μας παραδείγματος.
Επειδή έζησα τα περισσότερα χρόνια της διακονίας μου στον χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων, θα σας διαβεβαιώσω ότι έχουμε ως Ελλάδα την ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΝΕΟΛΑΙΑ του κόσμου.
Δεν είναι υπερβολή αυτό.
Είναι αλήθεια.
Έχουμε πολύ μα πολύ καλά παιδιά, τα οποία είναι υπέροχα πλάσματα και δίνουν ένα πολύ ωραίο και δυναμικό παρών στην ζωή τους.
- Πιστεύετε ότι τα διάφορα σκάνδαλα τα οποία εμπλέκουν και ιερωμένους επηρρεάζουν τους πιστούς; Και αν ναι γιατί; Μήπως δηλαδή πολλοί βρίσκουν πρόφαση σε αυτά για να κάνουν τα δικά τους; Προφάσεις εν αμαρτίαις δηλαδή.
- Σας ευχαριστώ πολύ για την επίκαιρη ερώτηση.
Είναι γεγονός, ότι στις ημέρες μας, τα τυχών σκάνδαλα ακούγονται ποιο γρήγορα και ποιο δυνατά. Είναι αποτέλεσμα της εφαρμοσμένης τεχνολογίας.
Ασφαλώς η εξάλειψη, ή η φίμωση , δεν εξαφανίζει το γεγονός του σκανδάλου και μάλιστα από ιερωμένους.
Αυτά ασφαλώς τα σκάνδαλα δεν είναι φαινόμενο των ημερών μας.
Πάντα συνέβαιναν και εύχομαι ο Θεός να μας προφυλάξει να μην δώσουμε αφορμή για αρνητικό σχολιασμό στην ζωή μας.
Θα πάρω το: “όσα εαν ειπωσιν υμιν ποιησατε και τηρειτε κατα δε τα εργα αυτων μη ποιειτε λεγουσιν γαρ και ου ποιουσιν. ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 23:3
Στις περιπτώσεις των κληρικών που έχουν δώσει άσχημη αφορμή για αρνητικό σχολιασμό, ο Χριστός δίνει την λύση: “να πραγματοποιείτε αυτά που διδάσκουν και όχι αυτά που πράττουν”. Σοφό-σοφότατο.
Είμαι κληρικός με την χάρη Του Θεού. Εάν πέσω σε κάποιο αμάρτημα, τότε αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός φταίει.
Ασφαλώς δεν ευθύνεται η Εκκλησία Του Χριστού, για τα δικά μου λάθη ή τα λάθη κάποιων άλλων.
Ο Χριστός, δεν φταίει πουθενά απολύτως.
Ας μου επιτραπεί να τονίσω στην αγάπη σας, ότι η Εκκλησία ως σώμα Χριστού, έχει κεφαλή τον Χριστό.
Κάποια μέλη του σώματος, οι κληρικοί στην προκειμένη ερώτηση σας, έχουν δώσει κάποια δυνατή ή μικρή αφορμή.
Αυτό δεν σημαίνει όμως, ότι εμείς οι υπόλοιποι χριστιανοί, θα πρέπει να απομακρυνθούμε από την Εκκλησία.
Όταν μας πονάει το δεξί μας χέρι, εμείς κόβουμε και το αριστερό, βγάζουμε και τα 2 μάτια μας;
Όχι, θεραπεύουμε το πονεμένο μέλος μας.
Έτσι και στην περίπτωση των σκανδάλων, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε το εξής βασικό.
Όταν πηγαίνουμε στο γιατρό για να μας θεραπεύσει από την ασθένεια μας, κοιτάζουμε να δούμε εάν είναι καλός άνθρωπος ή εάν είναι καλός επιστήμονας;
Έτσι και στην περίπτωση των κληρικών.
Καλό είναι να προσεγγίσουμε την Εκκλησία με καθαρότητα καρδιάς, χωρίς άλλες δικαιολογίες.
Ο παπάς φταίει, η Εκκλησία όχι όμως.
Ισχύει ότι και με τον βοσκό. Ο βοσκός μπορεί να είναι ότι φανταστείς, το γάλα από το πρόβατο όμως, είναι γάλα και μόνο γάλα.
- Και για όσους σκανδαλίζονται π.χ. από έναν αρχιμανδρίτη που κατηγορείται για παιδοφιλία κτλ., τι απαντούμε; Τι λέμε σε αυτόν που βλέποντας όλα αυτά αρνείται να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει θεωρώντας λαθεμένα ότι αυτός δεν μπορεί να τελέσει μυστήρια αλλά και πάλι λαθεμένα γενικεύοντας και βάζοντας όλους τους ιερείς μας στο ίδιο καζάνι. Εδώ ανάμεσα στους 12 υπήρξε κι ένας Ιούδας Ισκαριώτης. Αλλά και διαχρονικά αν ερευνήσουμε θα βρούμε πιστεύω αρκετούς Ιούδες ανα εποχή.
- Χαίρομαι γιατί μέσα από την εύστοχη ερώτηση σας, δώσατε την απάντηση.
Ο Χριστός είχε 12 ποιο στενούς συνεργάτες. Ό ένας βγήκε όπως λέμε στο χωριό μου “τζαναπέτης”, αυτό δεν σημαίνει, ότι έτσι θα πρέπει να χαρακτηρίσουμε και τους υπόλοιπους μαθητές οι οποίοι έφθασαν μέχρι θανάτου, για την αγάπη τους στον Χριστό. Για την αφοσίωση τους στον Δισάσκαλο.
Για τον άνθρωπο που αναφέρατε πριν. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι αυτός ο άνθρωπος δεν εκφράζει την τα πιστεύω της Εκκλησίας μας.
Μιας εκκλησίας Μαρτύρων (έδωσαν το αίμα τους), Οσίων (έλιωσαν στην άσκηση), Απολογητών-Ομολογητών (διατράνωσαν την πίστη τους.
Όπως θα ψάξουμε να βρούμε τον καλό επιστήμονα για να του εμπιστευθούμε την υγεία του σώματος μας, έτσι θα ψάξουμε να βρούμε τον καλό πνευματικό, για να του εμπιστευθούμε τον καθημερινό μας αγώνα, στο χάραγμα μιας στρατηγικής και πνευματικής πορείας.
Στο μεγάλο και τραγικότατο λάθος ενός ανθρώπου, ας μην προσθέσουμε και το δικό μας το λάθος, καταδικάζοντας τον εαυτό μας μακριά από την πηγή της ζωής, τον Χριστό και την Εκκλησία του.
Να ψάξουμε, να ψάξουμε, να ψάξουμε καλά και θα βρούμε αυτό που πραγματικά θέλουμε και μας αξίζει.
- Τελικά όσοι κλονίζονται με τα σκάνδαλα είναι απλά αδύναμοι ή μήπως αποδεικνύονται κι αυτοί άνθρωποι μη έχοντες πίστη μέσα τους αφού δε δίνουν βάση στο Χριστό αλλά στα επίγεια πρόσωπα τα οποία έρχονται και παρέρχονται;
- Πολλές φορές κάποια γεγονότα στη ζωή μας, μας οδηγούν σε λάθος δρόμους.
Δεν είναι όμως ανάγκη να δεχτούμε, ότι εάν κάποιος από αδυναμία ή καλοβόλεμα, δικαιολογείτε για κάποιες πράξεις του.
Πολλές φορές, οι πράξεις, οι δικαιολογίες, η άρνηση, δεν έχουν βάση τον βαθύτερο ψυχικό κόσμο του ανθρώπου.
Λίγη κουβέντα, ένα χαμόγελο και πάνω από όλα όλη την αλήθεια και διαπιστώνεις την μετα-στροφή του συνανθρώπου σου.
Απαραίτητος κανόνας όμως είναι, να έχει γίνει σε σένα προσωπικά, αυτή η μετα-στροφή, από το “εγώ” σου στον Χριστό.
Από εγωκεντρικός άνθρωπος να γίνεις Χριστοκεντρικός.
- Πάτερ, η Εκκλησία είναι κοντά στη νεολαία σήμερα; Και αν ναι, πώς; Γιατί έχω την αίσθηση ότι οι ιερείς είναι τόσο επιφορτισμένοι με διάφορα θέματα που δεν έχουν το χρόνο να βγουν στις πλατείες και να προσεγγίσουν τα παιδιά που παίζουν μπάλα, που κάνουν πατίνι, που παίζουν μουσική και που γενικώς ψάχνουν να βρουν "κάτι" που τους λείπει.
Φίλε μου, δεν μπορώ να απαντήσω για τους αδελφούς μου ιερείς γιατί δεν έχω τέτοια εξουσιοδότηση.
Αυτό όμως που μπορώ να πω, είναι ότι εάν δεν πάω εγώ στην πλατεία, στην καφετέρια, γιατί να έλθει ο άλλος εκεί που θα είμαι εγώ;
Μήπως επειδή θα το πει η μητέρα του ή γιαγιά του;
Οχι.
Θα έλθει ο νέος άνθρωπος στην εκκλησία, όταν αντιληφθεί,ότι η εκκλησία θα τον γεμίσει , θα τον πλημμυρίσει και θα τον εκτοξεύσει στα ύψη.
Θα σας αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, ασφαλώς όχι μόνο δικό μου, αλλά και των αδελφών -συναδέλφων μου στρατιωτικών ιερέων.
Πολλές, μα πολλές φορές, πηγαίναμε με τους στρατιώτες μας και κάναμε “Βολές” ή “ρίψη χειροβομβίδος” ή “σκοινάκια” ή “πέρασμα με σχοινί στη θάλασσα” και ασφαλώς πάρα πολλά άλλα.
Μας έβλεπαν τα παιδιά, μας έβλεπαν οι Αξιωματικοί και οι στρατιώτες, μαζί τους στην “πορεία” και μετά ερχόταν και αυτά τα παιδιά στην εξομολόγηση.
Ώρες ατέλειωτες οι εξομολογήσεις των νέων μας παιδιών.
Τελούσαμε Λειτουργίες, λόγω ελλείψεως Ιερού Ναού (πολλές φορές ήταν μικρός) στα Κ.Ψ.Μ.., στην πλατεία της αναφοράς, στο βουνό που είναι το φυλάκιο.
Αυτή την εντολή μας έδωσε η Εκκλησία, “να πορευθούμε”, ας ελπίσουμε να το κάναμε σωστά.
- Στη νεολαία που την κατακλύζουν με ψευδο-πρύτυπα, ανθρώπους κούφιους που ξεπωλούν τα πάντα για λίγη δημοσιότητα και χρήματα ωθώντας μας προς αυτή την κατεύθυνση, τι θα θέλατε να πείτε;
- Παιδιά μου, η γενιά μου σας πρόδωσε και πρώτα από όλους εγώ. Σας ζητώ συγνώμη από αυτή τη θέση του διαδικτύου. Όμως σας παρακαλώ, ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ εμπιστευθείτε τον Χριστό μας και την Εκκλησία Του. Ο Χριστός παιδιά μου, είναι δίπλα σας και σας αγαπά. Μην το ξεχάσετε ποτέ αυτό. Ο Χριστός είναι η μοναδική και αυθεντική Αλήθεια στο πέρασμα των αιώνων. Αυτός είναι η Αγάπη και η Ζωή. Ελάτε κοντά του, μην διστάσετε. Ο χριστός κτυπάει την πόρτα σας. Η πόρτα σας όμως έχει ένα πόμολο και αυτό είναι από την πλευρά σας. Εσεις θα του ανοίξετε την πόρτα και Αυτός θα μείνει μαζί σας. Εμπιστευθείτε Τον.
- Πάτερ Νικόλαε ας έρθουμε και σε ένα άλλο θέμα. Βλέπεις κι εσύ τις συνθήκες ζωής σήμερα. Άγχος, πίεση, νεύρα. Οι άνθρωποι δεν είναι ευτυχισμένοι. Ζουν ως σκλάβοι. Τρέχουν από το πρωί ως το βράδυ. Ακόμη κι από την παιδική ηλικία. Πάραυτα αναζητούν λίγο φως. Τι τους προτρέπετε;
- Είναι δύσκολη η απάντηση φίλε μου.
Είμαστε όλοι μας, μέρος της κοινωνίας αυτής.
Θα μπορούσα να πω για τον εαυτό μου πρώτα από όλα, ότι: παπα-Νικόλα πάτα και λίγο φρένο, γιατί όλοι αυτοί που είναι στα κοιμητήρια, όλοι αυτοί ενδεχομένως ν α “μην προλάβαιναν “την ζωή.
Όλοι θα έτρεχαν από το πρωΐ μέχρι το βράδυ και το αντίστροφο.
Σήμερα αυτοί οι άνθρωποι, αναγκαστικά ξεκουράζονται.
Το λέω για τον εαυτό μου πρώτα.
Οπότε, καλό είναι ν ανταγωνιζόμαστε για το καλύτερο.
Θα μας ζητηθεί άλλωστε λόγος για τα τάλαντα τα οποία μας έδωσε ο Θεός.
Όμως άλλο σημαίνει ΑΓΩΝΑΣ και άλλο ΑΓΩΝΙΩ.
Γι'αυτό ας έχουμε καλό αγώνα καλό κουράγιο και καλή δύναμη.
- Επίπροσθετα σε αυτούς τους ανθρώπους που μέσα από την καθημερινότητα κάνουν τον πνευματικό τους αγώνα αλλά βλέπουν πολλές φορές να πέφτουν, να ξεφεύγουν, να χάνουν τη δύναμή τους...τι μπορείτε να τους συμβουλεύσετε; Την ώρα που πιέζονται στη δουλειά, στη σχολή, στο σχολείο, παντού, τι να κάνουν;
- Το Γεροντικό μας απαντά: Ήταν κάποτε ένα νέο καλογέρι και εξομολογείτο στον γέροντα πνευματικό του.
Του έλεγε τα παθήματα του και ο γέροντας αναλόγως συνεβούλευε.
Του έλεγε το νέο καλογέρι: Γέροντα, έπεσα σε μια αμαρτία, την τάδε.
Ο Γέροντας του έλεγε: Καλά παιδί μου σήκω.
Του έλεγε πάλι το νεαρό καλογέρι: Γέροντα ξαναέπεσα.
Και ο Γέροντας του έλεγε πάλι με ηρεμία: Ξανασήκω.
Κάποια στιγμή το νεαρό καλογέρι σκέφτηκε: Εγώ του λέω ότι πέφτω και αυτός μου απαντάει σήκω. Που θα πάει το πράγμα, πάντα έτσι θα γίνετε;
Την επόμενη φορά λοιπόν, που το νεαρό καλογέρι συνομίλησε με τον Γέροντα του, του είπε και τον λογισμό του:
Νεαρό καλογέρι: Γέροντα σου λέω συνέχεια ότι πέφτω και εσύ μου λες (εκείνη την στιγμή τον διακόπτει ο Γέροντας και συμπληρώνει εύστροφα)
Γέροντας: Και εγώ σου λέω παιδί μου, σήκω. Ευχόμενος στον Θεό, όταν Τον συναντήσεις να είσαι στην ανύψωση και όχι στην κατάπτωση.
- Πάτερ Νικόλαε, μιας και μπήκαμε πλέον στη Μεγάλη Σαρακοστή, θα ήθελα να κλείσουμε με ένα μήνυμά σας προς εμάς τους πιστούς για τη σπουδαία αυτή περίοδο που διανύουμε και το ποια πρέπει να είναι η στάση κατά τη διάρκειά της.
- Η Μεγάλη Σαρακοστή μοιάζει με ένα στάδιο αγώνων. 'Το στάδιο των αρετών ηνέωκται, οι βουλόμενοι αθλήσαι εισέλθετε” Ενα στάδιο είναι και καλούμεθα να αθληθούμε. Καλούμεθα να αγωνισθούμε και να βγούμε στο τέλος “χρυσοί Ολυμπιονίκες”. Ένα στάδιο στο οποίο μπορεί να μπει και να αγωνιστεί όποιος θέλει.
Την Μεγάλη Τεσσαρακοστή καλούμεθα να νηστεύσωμε.
Όμως καλό είναι να διευκρινίσουμε ότι νηστεία “αληθής και ευπρόσδεκτος” στο Θεό είναι “η των παθών αλλοτρίωσις”, δηλαδή η θεραπεία μας από τα πάθη.
Να νηστέψουμε πρώτα από όλα τον εγωισμό μας, την κακία μας, τον φθόνο μας, το κουτσομπολιό μας, τα νεύρα μας ....
Αληθινή νηστεία σημαίνει εγκράτεια όχι μόνο τροφών, αλλά και “γλώσσης, των παθών αλλοτρίωσις, θυμού αποχή, επιθυμιών χωρισμός, καταλαλιάς, ψεύδους και επιορκίας”.
Άλλωστε φίλε και αδελφέ...η εγκράτεια των τροφών είναι ίσως τα ευκολότερα αγωνίσματα.
Να αυξήσουμε την προσευχή μας σε καθημερινό επίπεδο.
Δεν εννοώ ένα γρήγορο και μαντολινάτο σταυρό, αλλά προσευχή, συνομιλία με τον Θεό.
Ο Χριστός πριν χρόνια είπε: “τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία”. Αυτή η προσευχή είναι πηγή ουρανίων χαρισμάτων.
Να αυξήσουμε την ελεημοσύνη μας, την διακριτική ελεημοσύνη μας.
Να αυξήσουμε το χαμόγελο μας στον συνάθρωπο μας που το έχει τόσο ανάγκη στις ημέρες μας.
- Πάτερ θέλω να σε ευχαριστήσω για τον κόπο και το χρόνο που αφιέρωσες ώστε να σε έχουμε εδώ κοντά μας σε αυτή τη χρήσιμη -ελπίζω- συζήτηση.
- Επιτρέψατε μου σας παρακαλώ, και εγώ να σας ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιά μου για τον κόπο σας και την προσπάθεια σας, ώστε να βγει κάτι ωφέλιμο από αυτή μας την κουβεντούλα. Σας ευχαριστώ πολύ και με την ευκαιρία, δεχθείτε τα ειλικρινή μου συγχαρητήρια για την υπέροχη προσπάθεια και παρουσία την οποία έχετε στο διαδίκτυο με την ιστοσελίδα ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ - Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ.
5-3-2009
