Θεία Κοινωνία και νέα γρίπη

του Αρχιμ. Επιφανίου Οικονόμου

Η πρόσφατη απόφαση της Αγγλικανικής Εκκλησίας να διακόψει τη μετάδοση της Θείας Κοινωνίας στους πιστούς για την αποφυγή της εξάπλωσης της νέας γρίπης, συνιστά μια ακόμη απόδειξη της γενικευμένης εκκοσμίκευσης της Δυτικής Χριστιανοσύνης, η οποία έχει, προ πολλού, απολέσει την Εκκλησιαστική της ιδιότητα και έχει μεταβληθεί σε απλή θρησκευτική κοινότητα, χωρίς το παραμικρό Ευχαριστιακό υπόβαθρο. Η δισχιλιετής ζωή της Εκκλησίας, η πνευματική Της αποστολή και η κοινωνική Της δραστηριότητα, το ιεραποστολικό και κατηχητικό Της έργο, η ιερατική διακονία στην ενορία, ο μοναστικός τρόπος ζωής, η Ιεραρχική Της δομή και η διοικητική Της διάρθρωση ακόμα, η διορθόδοξη κοινωνία και ενότητα υπάρχουν και εξελίσσονται γύρω από ένα και μοναδικό γεγονός, το οποίο επαναλαμβάνεται διαρκώς στη ζωή του κόσμου με την χάρη του Αγίου Πνεύματος: Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας και την εξ αυτού μετάδοση του Σώματος και του Αίματος του Χριστού στους πιστούς. «Η σημασία και σπουδαιότης της Θείας Ευχαριστίας, ως κέντρου και κριτηρίου της όλης Εκκλησίας, είναι προφανής. Πάντα τα ιερά Μυστήρια και σύμπασα η Εκκλησιαστική ζωή κινούνται περί την Θείαν Ευχαριστίαν και αντλούν υπόστασιν εκ της σχέσεώς των προς αυτήν…» (Μήνυμα των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, Πάτμος, 26/9/1995). Η ενσυνείδητη διακοπή της μετάδοσης του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, ενόψει οιασδήποτε σκοπιμότητος, με το πρόσχημα της οιασδήποτε προφύλαξης, συνιστά την αυτοκατάργηση της Εκκλησίας. Και μπορεί οι άνθρωποι του κόσμου να μπορούν να σκέπτονται, να συζητούν και να εισηγούνται οτιδήποτε, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου κρατικού σχεδιασμού, οι άνθρωποι της Εκκλησίας, όμως, οι έχοντες συνείδηση της ουσίας του Μυστηρίου, οφείλουν να αποκλείουν κάθε τέτοια συζήτηση. Η κάθετη αυτή τοποθέτηση, επί του προκειμένου ζητήματος, δε συνιστά αδιαφορία, ούτε μπορεί να χαρακτηριστεί ως απανθρωπία. Έχει σαφές Θεολογικό υπόβαθρο, το οποίο εξηγεί τί ακριβώς συμβαίνει στη Θεία Λειτουργία και τί ακριβώς μεταδίδουμε με τη Θεία Κοινωνία. Η Θεία Λειτουργία δεν είναι μία απεικονιστική αναπαράσταση του Μυστικού Δείπνου, στη διάρκεια της οποίας φέρνουμε στο νου μας και αποδίδουμε, θεατρικώ τω τρόπω, τα γεγονότα που έλαβαν χώρα τη νύχτα της Μ. Πέμπτης στο υπερώο της Ιερουσαλήμ. Είναι η ουσιαστική, διαρκής και καθημερινή επανάληψη της θυσίας του Χριστού για να ζήσει ο κόσμος σήμερα, αλλά και στην προοπτική της αιωνιότητος. Την ώρα της Θείας Ευχαριστίας οι διαστάσεις του χρόνου (παρελθόν, παρόν, μέλλον) συναντώνται και η Θεία Ευχαριστία γίνεται η πραγμάτωση όχι μόνο των γενομένων στο παρελθόν, αλλά και της Βασιλείας του Θεού. Η ως άνω Θεολογική τοποθέτηση, όμως, για εκείνους που σκέπτονται πραγματιστικά, δεν αναιρεί τους όποιους επιδημιολογικούς κινδύνους από την μετάδοση των υλικών στοιχείων της Ευχαριστίας, του άρτου και του οίνου. Λησμονούν, όμως, ότι ουδέποτε στη διάρκεια της Εκκλησιαστικής ιστορίας καταγράφηκε περιστατικό μετάδοσης οποιασδήποτε νόσου, διά της Θείας Κοινωνίας, είτε στους λαϊκούς που κοινωνούν, είτε στους κληρικούς που κοινωνούν πρώτοι και καταλύουν τελευταίοι, ασχέτως αν προηγήθηκαν πιστοί ασθενείς, πάσχοντες από απλές έως και τρομακτικές μεταδιδόμενες νόσους. Γιατί συμβαίνει αυτό; Απλούστατα, γιατί κοινωνούμε Σώμα και Αίμα Χριστού κυριολεκτικώς και όχι μεταφορικώς και συμβολικώς. Και πώς να συμβαίνει διαφορετικά αφού ο ίδιος ο Κύριος το επιβεβαίωσε και το δίδαξε στο Μυστικό Δείπνο, όταν, προσφέροντας στους Αγίους Αποστόλους τον άρτο και τον οίνο, είπε «Λάβετε φάγετε, τούτο μου εστί το Σώμα» και «Πίετε εξ αυτού πάντες, τούτο εστί το Αίμα μου». Η σαφής εντολή του Χριστού δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας και αμφισβήτησης. Το γεγονός δε ότι το Σώμα και το Αίμα Του προσφέρονται από τον Ίδιο, μετά την Σταυρική θυσία, με την μορφή των υλικών στοιχείων, συνιστά μία ακόμη απόδειξη της Θείας αγάπης, φιλανθρωπίας και συγκατάβασης, καθότι διαφορετικά, θα γινόμασταν μέτοχοι όχι Ευχαριστιακής, εν Αγίω Πνεύματι, συνάξεως, αλλά κανιβαλικής τελετής. Ο ιδρυτικός του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, λόγος του Κυρίου ερμηνεύεται περίτεχνα από τον Άγιο Κύριλλο Ιεροσολύμων, ο οποίος σημειώνει: «Αυτού ουν του Κυρίου αποφηναμένου και ειπόντος περί του άρτου «Τούτο μου εστί το Σώμα» τίς τολμήσει αμφιβάλλειν λοιπόν; Και αυτού διαβεβαιωσαμένου και ειρηκότος «Τούτο μου εστί το αίμα», τίς ενδοιάσει ποτέ λέγων μη είναι αυτού αίμα;… Ώστε μετά πάσης πληροφορίας ως σώματος και αίματος μεταλαμβάνομεν Χριστού. Εν τύπω γαρ άρτου δίδοταί σοι το Σώμα και εν τύπω οίνου δίδοταί σοι το αίμα, ίνα γένη, μεταλαβών σώματος και αίματος Χριστού, σύσσωμος και σύναιμος Χριστού… Ούτω, κατά τον μακάριον Πέτρον, Θείας κοινωνοί γινόμεθα φύσεως» (Μυσταγωγικαί Κατηχήσεις Δ΄» Οι Χριστιανοί, λοιπόν, που έχουν τέτοιους λογισμούς αμφιβολίας και ανθρώπινης αδυναμίας, πρέπει να ενισχύσουν την πίστη τους και να μην αφήνουν τον πειρασμό να τους απομακρύνει από την σωστική χάρη του Μυστηρίου. Η κοινωνία του άρτου και του Ποτηρίου είναι ένα θαύμα της αγάπης του Θεού. Το θαύμα αυτό επεκτείνεται σε όλη την έκταση της ζωής μας και καλύπτει τα πάντα. Πηγή : www.romfea.gr ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~